Сулейман Кабалан Франжьє (араб. سليمان فرنجية; 15 червня 1910 — 23 липня 1992) — ліванський політик, тринадцятий президент Лівану.
Сулейман Франжьє араб. سليمان فرنجية | |||
| |||
---|---|---|---|
23 вересня 1970 — 22 вересня 1976 | |||
Попередник: | Шарль Елу | ||
Наступник: | Ільяс Саркіс | ||
Народження: | 15 червня 1910[1][2] Згарта, Північний Ліван, Ліван | ||
Смерть: | 23 липня 1992[3][1][2](82 роки) Бейрут, Ліван[3] | ||
Країна: | Ліван | ||
Освіта: | d | ||
Партія: | d і Катаїб | ||
Діти: | d | ||
Нагороди: | |||
Медіафайли у Вікісховищі |
Біографія
Був нащадком однієї з найвпливовіших маронітських родин зі Згарти (неподалік від Триполі). Народився у Згарті 15 червня 1910 року. Був другим сином політика Кабалана Сулеймана Франжьє та його дружини Ламії Раффуль. Кабалан Франжье обіймав посаду намісника району Ехден (1908—1913) і членом парламенту (1929—1932). Його дід, Сулейман Хнатіос Франжьє, також був намісником того ж району (1904—1908). Хамід, старший брат Сулеймана, обіймав посаду міністра закордонних справ в уряді французького мандату 1939 року.
Освіту здобув в елітній школі святого Йосипа в Антурі, неподалік від Бейрута. Потім навчався у Триполі та Бейруті.
Політична кар'єра
Перш ніж зайнятись політикою, Франжьє впродовж певного часу займався експортно-імпортним бізнесом у Бейруте. 1957 року його звинуватили у розстрілі з кулеметів понад двадцятьох членів конкуруючого клану Дуайхіс, у церкві неподалік від Згарти. Загалом він, як припускають, несе відповідальність за вбивство близько 700 осіб, 20 із них — християни, застрелені під час заупокійної меси у північноліванському місті Мізіара. З тих причин йому довелося сховатись у сирійському прибережному місті Латакія, де він зустрівся з двома сирійськими офіцерами, Хафезом і , які стали його друзями. 1958 року був амністований та повернувся до Лівану.
1960 року Франжьє обрали до лав ліванського парламенту замість його важко хворого брата Хаміда. З тієї ж причини він також очолив свій клан. 1964 та 1968 року переобирався до парламенту. До 1970 року обіймав посади міністра пошти, телеграфу й телефону (1960—1961), міністра сільського господарства (1961), міністра внутрішніх справ (1968), міністра юстиції (1968—1969), міністра економіки (1968—1970).
У наступних, можливо, найбільш суперечливих президентських виборах в історії Лівану, Національна асамблея обрала Франжьє на посаду глави держави 23 вересня 1970 року. Він завдячує своїй перемозі над Ільясом Саркісом, офіційним кандидатом від шехабістського режиму, зміні думки Камаля Джумблата, чиї прибічники в парламенті віддали свої голоси Франжьє.
Позиціонуючи себе, як консенсусного кандидата, Франжьє здобув підтримку як з боку лівих, так і правих, а також від усіх релігійних фракцій; його обрання ввижалось перервою в низці шехабістських адміністрацій президентів Фуада Шехаба (1958—1964) та Шарля Елу (1964—1970), натомість кандидатура його суперника Ільяса Саркіса, який очолював Банку Лівану (Центрального банку Лівану), була сприйнята як продовження шехабістського режиму, що існував раніше. Правління Франжьє завершилось 1976 року, коли Ільяса Саркіса обрали президентом. Тим не менше, Саркіс не міг переїхати до президентського офісу впродовж чотирьох місяців після свого обрання 23 вересня 1976 року, оскільки Франжьє спочатку відмовлявся залишити посаду.
Під час громадянської війни
Громадянська війна в Лівані почалась 13 квітня 1975 року. Франжьє, як президент Лівану, оприлюднив конституційний документ 14 лютого 1976 року, що був першою серйозною ініціативою з припинення конфлікту й досягнення консенсусу. Документ передбачав встановлення «паритету між християнами та мусульманами в парламенті», тобто, зниження впливу маронітів. Хоч ініціативу підтримували крупні політики та релігійні лідери, вона не змогла досягнути своїх цілей.
У травні 1976 року Франжьє запросив сирійські війська до Лівану. Він мав цілковиту підтримку з боку ліванських християн у цьому відношенні, оскільки вони вважали, що Сирія здатна домогтись припинення вогню та захистити християн. Його значною мірою вважають відповідальним за ескалацію війни в Лівані в середині 1970-их років.
Коли почалась громадянська війна, Франжьє підтримував міліцію Армії визволення Згарти — міліцію руху Марада, під командуванням його сина . Спочатку вона брала участь у Ліванському фронті, що об'єднав в основному правохристиянських політиків і польових командирів, однак на початку 1978 року Марада порвала з Ліванським фронтом через свою власну про сирійську орієнтацію. В червні 1978 року Тоні разом з дружиною та маленькою дочкою вбили фалангісти, які звинуватили його у змові. Те вбивство відоме як Еденська різанина, що різко зменшила сили клану Франжьє. Після того, що сталось, Сулейман Франжьє, як повідомлялось, був сильно пригнічений. Він присягнув помститись. За деякими даними, він відповідальний за організацію вбивства сотень членів фаланги.
Останні роки
Франжьє залишався союзником Сирії. В липні 1983 року після того, як Амін Жмайєль став президентом, Франжьє разом з Рашідом Караме і сформували сирійсько-орієнтований Фронт національного порятунку, покликаний кинути виклик уряду Жмайєля та пакту між Ліваном та Ізраїлем, укладеному за фінансової підтримки США. Згодом Сирія намагалась проштовхнути Франжьє на другий президентський термін після закінчення повноважень Аміна Жмайєля 1988 року, втім Національним зборам не вдалося досягнути кворуму через бойкот з боку деяких християнських парламентарів, пов'язаних з міліцією Ліванські сили. Франжьє висунули кандидатом 17 серпня 1988 року.
Помер 23 липня 1992 у 82-річному віці в лікарні Американського університету в Бейруті після трьох тижнів ушпиталення. За повідомленнями він помер через гостру пневмонію, окрім того у нього були хворі серце і шлунок. Його поховали в Ехдені поряд із сином Тоні.
Особистість
Франжьє називали в Лівані «жорсткою людиною» через його сувору мову, палкий характер і безжальне ставлення до деяких супротивників. Роберт Фіск змальовував його як «християнського воєначальника, мафіозі, сильного польового командира, убитого горем батька, корумпованого президента, гірського барона та, зрештою, вдумливого, розумного старого, але такого, що лякав і доживав останні роки поряд з ехденськими левами».
Примітки
- Encyclopædia Britannica
- Bibliothèque nationale de France BNF: платформа відкритих даних — 2011.
- http://www.britannica.com/EBchecked/topic/217110/Suleiman-Franjieh
- . wars.meskawi.nl (англ.) . Архів оригіналу за 10 жовтня 2017. Процитовано 23 листопада 2021.
- . 11165151.searchiqnet.com. The Marada News. 25 липня 2011. Архів оригіналу за 12 жовтня 2013. Процитовано 23 листопада 2021.
- . The Independent (англ.) . 23 липня 1992. Архів оригіналу за 28 липня 2017. Процитовано 23 листопада 2021.
- Pace, Eric (24 липня 1992). . The New York Times (англ.) . Архів оригіналу за 16 січня 2018. Процитовано 23 листопада 2021.
- Mugraby, Mohammad. The Syndrome of One-Time Exceptions and the Drive to Establish the Proposed Hariri Court // Mediterranean Politics : journal. — 2008. — Т. 13, № 2 (7). — С. 171—193. з джерела 12 жовтня 2013. Процитовано 23 листопада 2021.
- . AP. Beirut: The Spokesman Review. 16 вересня 1982. Архів оригіналу за 8 жовтня 2015. Процитовано 23 листопада 2021.
- . Zgharta-Ehden. Архів оригіналу за 29 липня 2012.
- . Rulers. Архів оригіналу за 3 листопада 2021. Процитовано 23 листопада 2021.
- . Rulers. Архів оригіналу за 16 жовтня 2019. Процитовано 23 листопада 2021.
- El Khazen, Farid. Ending conflict in wartime Lebanon: Reform, sovereignty and power, 1976–88 // Middle Eastern Studies : journal. — 2004. — Т. 40, № 1. — С. 65—84. Процитовано 23 листопада 2021.
- Rabil, Robert G. (1 вересня 2001). . Middle East Policy. Архів оригіналу за 28 листопада 2020. Процитовано 23 листопада 2021.
- (PDF). United Nations. Архів оригіналу (PDF) за 1 липня 2017. Процитовано 23 листопада 2021.
- . PBS. 14 вересня 2006. Архів оригіналу за 12 жовтня 2013. Процитовано 23 листопада 2021.
- Hunter, Catherine (2006). (PDF). Coalition to Stop the Use of Child Soldiers. Архів оригіналу (PDF) за 9 травня 2009.
- Eyal Zisser. Commanding Syria: Bashar al-Asad and the First Years in Power. — I.B.Tauris, 2006. — .
- Anti-Gemayel 'front' formed in Lebanon. The Milwaukee Journal. 23 липня 1983. Процитовано 23 листопада 2021.[недоступне посилання]
- Hijazi, Ihsan A. (17 серпня 1988). . The New York Times. с. 10. Архів оригіналу за 15 листопада 2018. Процитовано 23 листопада 2021.
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Sulejman Kabalan Franzhye arab سليمان فرنجية 15 chervnya 1910 23 lipnya 1992 livanskij politik trinadcyatij prezident Livanu Sulejman Franzhye arab سليمان فرنجية Prapor 13 j Prezident Livanu23 veresnya 1970 22 veresnya 1976Poperednik Sharl EluNastupnik Ilyas Sarkis Narodzhennya 15 chervnya 1910 1910 06 15 1 2 Zgarta Pivnichnij Livan LivanSmert 23 lipnya 1992 1992 07 23 3 1 2 82 roki Bejrut Livan 3 Krayina LivanOsvita dPartiya d i KatayibDiti dNagorodi Mediafajli b u VikishovishiBiografiyaBuv nashadkom odniyeyi z najvplivovishih maronitskih rodin zi Zgarti nepodalik vid Tripoli Narodivsya u Zgarti 15 chervnya 1910 roku Buv drugim sinom politika Kabalana Sulejmana Franzhye ta jogo druzhini Lamiyi Rafful Kabalan Franzhe obijmav posadu namisnika rajonu Ehden 1908 1913 i chlenom parlamentu 1929 1932 Jogo did Sulejman Hnatios Franzhye takozh buv namisnikom togo zh rajonu 1904 1908 Hamid starshij brat Sulejmana obijmav posadu ministra zakordonnih sprav v uryadi francuzkogo mandatu 1939 roku Osvitu zdobuv v elitnij shkoli svyatogo Josipa v Anturi nepodalik vid Bejruta Potim navchavsya u Tripoli ta Bejruti Politichna kar yera Persh nizh zajnyatis politikoyu Franzhye vprodovzh pevnogo chasu zajmavsya eksportno importnim biznesom u Bejrute 1957 roku jogo zvinuvatili u rozstrili z kulemetiv ponad dvadcyatoh chleniv konkuruyuchogo klanu Duajhis u cerkvi nepodalik vid Zgarti Zagalom vin yak pripuskayut nese vidpovidalnist za vbivstvo blizko 700 osib 20 iz nih hristiyani zastreleni pid chas zaupokijnoyi mesi u pivnichnolivanskomu misti Miziara Z tih prichin jomu dovelosya shovatis u sirijskomu priberezhnomu misti Latakiya de vin zustrivsya z dvoma sirijskimi oficerami Hafezom i yaki stali jogo druzyami 1958 roku buv amnistovanij ta povernuvsya do Livanu 1960 roku Franzhye obrali do lav livanskogo parlamentu zamist jogo vazhko hvorogo brata Hamida Z tiyeyi zh prichini vin takozh ocholiv svij klan 1964 ta 1968 roku pereobiravsya do parlamentu Do 1970 roku obijmav posadi ministra poshti telegrafu j telefonu 1960 1961 ministra silskogo gospodarstva 1961 ministra vnutrishnih sprav 1968 ministra yusticiyi 1968 1969 ministra ekonomiki 1968 1970 U nastupnih mozhlivo najbilsh superechlivih prezidentskih viborah v istoriyi Livanu Nacionalna asambleya obrala Franzhye na posadu glavi derzhavi 23 veresnya 1970 roku Vin zavdyachuye svoyij peremozi nad Ilyasom Sarkisom oficijnim kandidatom vid shehabistskogo rezhimu zmini dumki Kamalya Dzhumblata chiyi pribichniki v parlamenti viddali svoyi golosi Franzhye Pozicionuyuchi sebe yak konsensusnogo kandidata Franzhye zdobuv pidtrimku yak z boku livih tak i pravih a takozh vid usih religijnih frakcij jogo obrannya vvizhalos perervoyu v nizci shehabistskih administracij prezidentiv Fuada Shehaba 1958 1964 ta Sharlya Elu 1964 1970 natomist kandidatura jogo supernika Ilyasa Sarkisa yakij ocholyuvav Banku Livanu Centralnogo banku Livanu bula sprijnyata yak prodovzhennya shehabistskogo rezhimu sho isnuvav ranishe Pravlinnya Franzhye zavershilos 1976 roku koli Ilyasa Sarkisa obrali prezidentom Tim ne menshe Sarkis ne mig pereyihati do prezidentskogo ofisu vprodovzh chotiroh misyaciv pislya svogo obrannya 23 veresnya 1976 roku oskilki Franzhye spochatku vidmovlyavsya zalishiti posadu Pid chas gromadyanskoyi vijni Gromadyanska vijna v Livani pochalas 13 kvitnya 1975 roku Franzhye yak prezident Livanu oprilyudniv konstitucijnij dokument 14 lyutogo 1976 roku sho buv pershoyu serjoznoyu iniciativoyu z pripinennya konfliktu j dosyagnennya konsensusu Dokument peredbachav vstanovlennya paritetu mizh hristiyanami ta musulmanami v parlamenti tobto znizhennya vplivu maronitiv Hoch iniciativu pidtrimuvali krupni politiki ta religijni lideri vona ne zmogla dosyagnuti svoyih cilej U travni 1976 roku Franzhye zaprosiv sirijski vijska do Livanu Vin mav cilkovitu pidtrimku z boku livanskih hristiyan u comu vidnoshenni oskilki voni vvazhali sho Siriya zdatna domogtis pripinennya vognyu ta zahistiti hristiyan Jogo znachnoyu miroyu vvazhayut vidpovidalnim za eskalaciyu vijni v Livani v seredini 1970 ih rokiv Koli pochalas gromadyanska vijna Franzhye pidtrimuvav miliciyu Armiyi vizvolennya Zgarti miliciyu ruhu Marada pid komanduvannyam jogo sina Spochatku vona brala uchast u Livanskomu fronti sho ob yednav v osnovnomu pravohristiyanskih politikiv i polovih komandiriv odnak na pochatku 1978 roku Marada porvala z Livanskim frontom cherez svoyu vlasnu pro sirijsku oriyentaciyu V chervni 1978 roku Toni razom z druzhinoyu ta malenkoyu dochkoyu vbili falangisti yaki zvinuvatili jogo u zmovi Te vbivstvo vidome yak Edenska rizanina sho rizko zmenshila sili klanu Franzhye Pislya togo sho stalos Sulejman Franzhye yak povidomlyalos buv silno prignichenij Vin prisyagnuv pomstitis Za deyakimi danimi vin vidpovidalnij za organizaciyu vbivstva soten chleniv falangi Ostanni roki Franzhye zalishavsya soyuznikom Siriyi V lipni 1983 roku pislya togo yak Amin Zhmajyel stav prezidentom Franzhye razom z Rashidom Karame i sformuvali sirijsko oriyentovanij Front nacionalnogo poryatunku poklikanij kinuti viklik uryadu Zhmajyelya ta paktu mizh Livanom ta Izrayilem ukladenomu za finansovoyi pidtrimki SShA Zgodom Siriya namagalas proshtovhnuti Franzhye na drugij prezidentskij termin pislya zakinchennya povnovazhen Amina Zhmajyelya 1988 roku vtim Nacionalnim zboram ne vdalosya dosyagnuti kvorumu cherez bojkot z boku deyakih hristiyanskih parlamentariv pov yazanih z miliciyeyu Livanski sili Franzhye visunuli kandidatom 17 serpnya 1988 roku Pomer 23 lipnya 1992 u 82 richnomu vici v likarni Amerikanskogo universitetu v Bejruti pislya troh tizhniv ushpitalennya Za povidomlennyami vin pomer cherez gostru pnevmoniyu okrim togo u nogo buli hvori serce i shlunok Jogo pohovali v Ehdeni poryad iz sinom Toni OsobististFranzhye nazivali v Livani zhorstkoyu lyudinoyu cherez jogo suvoru movu palkij harakter i bezzhalne stavlennya do deyakih suprotivnikiv Robert Fisk zmalovuvav jogo yak hristiyanskogo voyenachalnika mafiozi silnogo polovogo komandira ubitogo gorem batka korumpovanogo prezidenta girskogo barona ta zreshtoyu vdumlivogo rozumnogo starogo ale takogo sho lyakav i dozhivav ostanni roki poryad z ehdenskimi levami PrimitkiEncyclopaedia Britannica d Track Q5375741 Bibliotheque nationale de France BNF platforma vidkritih danih 2011 d Track Q19938912d Track Q54837d Track Q193563 http www britannica com EBchecked topic 217110 Suleiman Franjieh wars meskawi nl angl Arhiv originalu za 10 zhovtnya 2017 Procitovano 23 listopada 2021 11165151 searchiqnet com The Marada News 25 lipnya 2011 Arhiv originalu za 12 zhovtnya 2013 Procitovano 23 listopada 2021 The Independent angl 23 lipnya 1992 Arhiv originalu za 28 lipnya 2017 Procitovano 23 listopada 2021 Pace Eric 24 lipnya 1992 The New York Times angl Arhiv originalu za 16 sichnya 2018 Procitovano 23 listopada 2021 Mugraby Mohammad The Syndrome of One Time Exceptions and the Drive to Establish the Proposed Hariri Court Mediterranean Politics journal 2008 T 13 2 7 S 171 193 z dzherela 12 zhovtnya 2013 Procitovano 23 listopada 2021 AP Beirut The Spokesman Review 16 veresnya 1982 Arhiv originalu za 8 zhovtnya 2015 Procitovano 23 listopada 2021 Zgharta Ehden Arhiv originalu za 29 lipnya 2012 Rulers Arhiv originalu za 3 listopada 2021 Procitovano 23 listopada 2021 Rulers Arhiv originalu za 16 zhovtnya 2019 Procitovano 23 listopada 2021 El Khazen Farid Ending conflict in wartime Lebanon Reform sovereignty and power 1976 88 Middle Eastern Studies journal 2004 T 40 1 S 65 84 Procitovano 23 listopada 2021 Rabil Robert G 1 veresnya 2001 Middle East Policy Arhiv originalu za 28 listopada 2020 Procitovano 23 listopada 2021 PDF United Nations Arhiv originalu PDF za 1 lipnya 2017 Procitovano 23 listopada 2021 PBS 14 veresnya 2006 Arhiv originalu za 12 zhovtnya 2013 Procitovano 23 listopada 2021 Hunter Catherine 2006 PDF Coalition to Stop the Use of Child Soldiers Arhiv originalu PDF za 9 travnya 2009 Eyal Zisser Commanding Syria Bashar al Asad and the First Years in Power I B Tauris 2006 ISBN 978 1 84511 153 3 Anti Gemayel front formed in Lebanon The Milwaukee Journal 23 lipnya 1983 Procitovano 23 listopada 2021 nedostupne posilannya Hijazi Ihsan A 17 serpnya 1988 The New York Times s 10 Arhiv originalu za 15 listopada 2018 Procitovano 23 listopada 2021