Олекса́ндр Григо́рович Тройницький (рос. дореф. Александръ Григорьевичъ Тройницкій; нар. 12 (24) березня 1807, Одеса, Херсонська губернія, Російська імперія — пом. 12 (24) березня 1871, Санкт-Петербург, Російська імперія) — громадський і державний діяч Російської імперії, статистик, педагог, редактор. У період 1834—1854 років займав посаду головного редактора газети «Одеський вісник» (рос. дореф. Одесскій вѣстник), а у період 1834—1852 років — . Товариш у період 1861—1867 років під керівництвом міністра Петра Валуєва. З 9 березня 1867 року до самої смерті був членом Державної Ради Російської імперії. Почесний громадянин Одеси.
Олександр Тройницький Александръ Тройницкій | |||||||||
Гравюра Петра Бореля, 1860-ті роки | |||||||||
| |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1861 — 1867 | |||||||||
Народження: | 12 (24) березня 1807 Одеса, Херсонська губернія, Російська імперія | ||||||||
Смерть: | 12 (24) березня 1871 (64 роки) Санкт-Петербург, Російська імперія | ||||||||
Причина смерті: | холера | ||||||||
Поховання: | |||||||||
Підданство: | Російська імперія | ||||||||
Країна: | Російська імперія | ||||||||
Освіта: | Рішельєвський ліцей | ||||||||
Рід: | Тройницькі | ||||||||
Батько: | Григорій Петрович | ||||||||
Мати: | Мотрона Фомівна Волошина | ||||||||
Шлюб: | Єлизавета Павлівна Домбровська Віра Іллівна Булацель | ||||||||
Діти: | Троє синів | ||||||||
Нагороди: | |||||||||
Медіафайли у Вікісховищі | |||||||||
Висловлювання у Вікіцитатах |
Життєпис
Походження
Родовід Тройницьких відомий з кінця XVII століття. Прадід Олександра Григоровича, Павло Тройницький (пом. до 1740) був писарем Полтавського полку Війська Запорозького, 17 (28) вересня 1717 року був призначений . Від дружини Марії Світайло (пом. 1768) Павло мав кілька дочок і синів: Петра, Івана й Іустина. У Петра Павловича був син Григорій — службовець . 1806 року він одружився з Мотроною Фомівною Волошиною (пом. 1872).
Перші роки
Олександр Григорович Тройницький народився 12 (24) березня 1807 року в українському місті Одеса, яке на той час входило до складу Херсонської губернії Російської імперії. За спогадами самого Тройницького, на той час Одеса була іншим містом — більшість сучасних районів і місцевостей міста на той час не існували. Місто складалося з кількох десятків вулиць, які закінчувалися степом. На місці сучасного Приморського бульвару знаходилися казарми та стара турецька фортеця. 14 (26) березня 1807 року його охрестили у церкві [ru]. Хресними батьками Олександра Григоровича стали шеф піхотного полку О. Кобле та маркіза Паулуччі.
1812 року, коли Олександру було п'ять років, його батько Григорій Петрович помер від поранення, отриманого у [ru]. Олександр з його молодшим братом, Миколою, наступні роки виховувалися матір'ю. У серпні того ж року в Одесі почалася епідемія чуми, яка також почалася й у сирітському будинку, де жити Тройницькі. Місцева влада помістила родину, як і велику частину інших жителів міста, у карантин. У результаті боротьби з епідемією дім, де жили Тройницькі, було спалено. 2 (14) липня 1813 року градоначальник Одеси герцог де Рішельє виділив вдові Тройницького по-життєву пенсію у розмірі 434 російських рублів.
15 (27) січня 1816 року Олександр Тройницький поступив в Одеський благородний інститут. Інститут був створений, як приватний навчальний заклад, однак, 1811 року був переданий під державне керівництво, а 1818 року, коли Олександр вже там вчився, за проектом абата , був реорганізований в Рішельєвський ліцей. У перший же рік Олександр був обраний, як один з вихованців, що приймали з візитом майбутнього імператора великого князя Миколу Павловича. Після реорганізування інституту Тройницький був переведений у педагогічний інститут Рішельєвського ліцею. У ліцеї Тройницького навчили читати латиною, а також французькій і німецькій мовам. Під час навчання ліцеїст отримував різноманітні нагороди, виступав на літературних зібраннях, а також регілярно на свята отримував запрошення до градоначальника Одеси Луї Олександра Андро де Ланжерона.
Освітня діяльність
Завершивши у 1824 році курс педагогічного інституту, продовжив навчання в училищі правознавства та політичної економії при Рішельєвському ліцеї, займав посаду наглядача за вихованцями 3-го класу. В 1826 році, завершивши додатковий курс, залишився наглядачем і викладачем математики 5-го класу, замінюючи професора Віардо. Того ж року був призначений ад'юнктом математичних наук. Згодом почав завідувати фізичним кабінету, викладаючи теоретичну та практичну математику, а також цивільну архітектуру у старших курсів. У 1829 році Тройницький був запрошений викладачем історії та географії . Працюючи до 1832 року читав лекції з історії та географії.
Окрім освітньої діяльності Олександр Тройницький був цензором і секретарем Одеського цензурного комітету. 1832 року Тройницький покинув викладацьку діяльність і був направлений працювати в Одеський комітет будівництва. У період 1832—1848 років Олександр Григорович займав посаду інспектора інституту шляхетних дівчат, а з 1848 року був членом господарської ради інституту. Під його керівництвом у період Кримської війни інститут було евакуйовано у місто Вознесенськ.
Ще у 1833 році за наказом градоначальника Олександр Тройницький розробив план заснування повітового та приходського училища та статут міськового дівочого училища. Окрім того, Тройницький був членом міської піклувальної ради приютів і приказу громадської опіки. 1835 року було створено особливий статистичний комітет, членом якого Тройницький став за запрошенням тодішнього градоначальника Олексія Льовшина. Спочатку Тройницький був чи не єдиним членом комітету. Його завданням був збір статистичних відомостей про торгівлю, господарства та інші галузі промисловості усього краю. Окрім того, Одеська міська дума та губернатор неодноразово призначали Тройницького у різні тимчасові комітети. Він займався розподіленням бюджету, брукуванням вулиць, організацією представництва на всесвітній виставці в Лондоні, надаванням допомоги одеситам, що постраждали від Кримської війни, роздачею допомоги чинам військово-сухопутного відомства у Криму, а 1853 року граф Михайло Воронцов призначив його у тимчасовий комітет залізничних доріг Південної Росії. 1844 року він був обраний членом Імператорського Товариства сільського господарства Південної Росії, а наступного — членом Імператорського Одеського товариства історії і старожитностей. 1855 року на запрошення академіка Петра Кеппена Олександр Тройницький став членом Російського географічного товариства та був зачислений у відділ статистики.
Редакторська кар'єра
Покинувши роботу у комітетах, Тройницький почав працювати в адміністрації градоначальства. Там його призначили спочатку виконувачем обов'язків, а потім 1834 року затвердили як головного редактора газет «Одесскій вѣстник» і , а також керівником міської топографії. Попередником Тройницького у газеті «Одесскій вѣстник» був М. Розенберг, а у — Репей. До цього призначення багато років ці два видання були неприбутковими. Так, до 1837 року у російськомовному виданні було 276 підписок, а франкомовного — 109 підписок.
1837 року Олександр Григорович Тройницький одружився з Єлизаветою Павлівною Домбровською, однак прожив з нею у шлюбі не довгий час — 15 (27) травня 1939 року вона померла. Через смерть дружини Тройницький вирішив взяти відпустку та на чотири місяці поїхав за кордон, де відвідав Італію, Німеччину та Швейцарію. 1841 року вдруге одружився. Його дружиною стала Віра Іллівна Булацель.
Активну участь у збільшенні тиражу газети також брав Михайло Воронцов, який на той час був Новоросійським генерал-губернатором. За дозволом Воронцова редакція отримала можливість друкувати власну політичну колонку в не залежності від видань, які друкувалися у Санкт-Петербурзі, а після призначення графа Кавказьким намісником він продовжував опікувати одеські газети. 1852 року редактором «Journal d'Odessa» було призначенно Вейсса, однак Тройницький продовжив керувати російськомовним виданням і в 1854 році, коли Олександр Григорович переїхав у Санкт-Петербург кількість річних і піврічних підписок збільшилася до більше тисячі. Новим головним редактором газети «Одесскій вѣстник» був призначений .
У знак вдячності за роботу в Одесі Олександра Григоровича 1868 року було нагороджено званням «Почесного громадянина Одеси».
Санкт-Петербург
Член Державної Ради Російської імперії | |||
---|---|---|---|
9 березня 1867 | — | 12 (24) березня 1871 |
Ще до переїзду в Санкт-Петербург Тройницький 1836 року бував у столиці, де познайомився з відомими літераторами того часу — [ru], князем Володимиром Одоєвським, Петром Плєтньовим, Михайлом Погодіним і [ru]. Під час цього ж візиту [ru] представив Олександра Григоровича імператриці Олександрі Федорівні. Перед переїздом до столиці імперії Тройницькому особисто надали рекомендації Михайло Воронцов, Олексій Льовшин і Олександр Стурдза.
У 1857 року переїхав до Олександр Тройницький переїхав до Санкт-Петербурга, де почав працювати завідувачем статистичної частини Статистичного комітету та Членом [ru] [ru], яке згодом перейшло під контроль Міністерства внутрішніх справ Російської імперії. Під час роботи у міністерстві Тройницький багато зробив для розвитку державної статистики у Російській імперії. За його лобіюванням і ініціативою Петра Семенова-Тянь-Шанського Статистичний комітет 1857 року було реорганізовано у у Центральний статистичний комітет.
1858 року Олександра Григоровича було призначено членом ради . У період 1861—1867 років працював товаришем Міністра внутрішніх справ у період впровадження Селянської реформи. Посаду міністра на той час займав автор славнозвісного циркуляра Петра Валуєва. 9 березня 1867 року Тройницький покинув міністерство, ставши членом Державної Ради Російської імперії.
Помер 12 (24) березня 1871 року.
Праці
Автор статистичних праць:
- «О числе крепостных людей в России» (СПб., 1858) та
- «Крепостное население в России по 10 народной переписи» (СПб., 1861).
Під його редакцією «Одесский вестник», збільшив свій наклад з близько 300 у 1834 до 2000 у 1854 й «швидко перетворився на найповніший та найцікавіший орган Південного краю». В газеті регулярно друкувалися історичні та історико-краєзнавчі матеріали. Окрім редакторських статей, статистичних матеріалів, інформації про діяльність Рішельєвського ліцею, благодійних товариств та ін. О. Тройницький був автором некрологів: абату Д. Ш. Ніколю, П. Розумовському, засновнику Харківського ун-ту В. Каразіну, М. Мурзакевичу, О. Пушкіну (можливим співавтором був рідний брат О. Тройницького — одеський громадський діяч М. Тройницький) та ін.
Нагороди та почесні звання
- Почесний громадянин Одеси (1868).
Сім'я
- Григорій Петрович Тройницький (пом. 1812) — батько Олександра Григоровича Тройницького, службовець .
- Мотрона Фомівна Волошина (пом. 1872) — дружина Григорія Петровича, мати Олександра.
- Єлизавета Павлівна Домбровська (пом. 15 (27) травня 1839) — дружина перша дружина Олександра Григоровича.
- Віра Іллівна Булацель (нар. 8 (20) квітня 1818 — пом. 3 (15) квітня 1893) — дружина друга дружина Олександра Григоровича.
- [ru] (нар. 1842 — пом. 1913) — син Олександра Григоровича від другого шлюбу.
Походив з роду козацької старшини Тройницьких. Його батько, Григорій Петрович, помер, коли Олександру було п'ять років. 1837 року Олександр Григорович Тройницький одружився з Єлизаветою Павлівною Домбровською, яка, згодом, 15 (27) травня 1839 року померла. 1841 року вдруге одружився з дочкою ротмістра гвардії, Вірою Іллівною Булацель. У подружжя народилося троє синів. Один з них — [ru], був, як і його батько, відомим статистиком. У період 1883—1897 років був директором Центрального статистичного комітету, а з 1897 року головою Статистичної ради. Він брав активну участь у підготовці та проведенні першого перепису населення Російської імперії 1897 року.
Примітки
- [ru]. Александръ Григорьевичъ Тройницкій (Одесскій періодъ его службы) // Русская старина. — 1897. — № 89. — С. 373—388. (рос.)
- Модзалевський В. Л. Малоросійський Родословник / упоряд. Шурляков С. В. — Київ, 1996. — Т. 5. — С. 80—82. — . (рос.)
- Сумароков А. Воспоминания об Одесском Ришельевском лицее с 1820 по 1828 г.// Крізь призму пам’яті і часу: Одеський Рішельєвський ліцей у спогадах сучасників / автор-упорядник О. О. Синявська. – Одеса:Бондаренко М. О., 2017. – С. 55.
- Факты биографии // Демоскоп Weekly. — 2007. — № 293-294. з джерела 8 вересня 2016. Процитовано 2016-07-04. (рос.)
- Шилов Д. Н., Кузьмин Ю. А. Члены Государственного совета Российской империи, 1801—1906: Биобиблиографический справочник. — Санкт-Петербург, 2007. — 992 с. — . (рос.)
Література та джерела
145
- Модзалевський В. Л. Малоросійський Родословник / упоряд. Шурляков С. В. — Київ, 1996. — Т. 5. — С. 80—82. — . (рос.)
- [ru]. Александръ Григорьевичъ Тройницкій (Одесскій періодъ его службы) // Русская старина. — 1897. — № 89. — С. 373—388. (рос.)
- Факты биографии // Демоскоп Weekly. — 2007. — № 293-294. Архівовано з джерела 4 липня 2016. (рос.)
- Букач В. М. З історії педагогічного інституту Рішельєвського ліцею: Довідник. — Одеса: ПНПУ, 2022. — С. 27-28. Джерело (PDF). (PDF) оригіналу за 30 вересня 2022. Процитовано 10 травня 2023.
Посилання
- Тройницький Олександр Григорович // Шевченківська енциклопедія : у 6 т. / Гол. ред. М. Г. Жулинський. — Київ : Ін-т літератури ім. Т. Г. Шевченка, 2015. — Т. 6: Т—Я. — С. 304-305.
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
U Vikipediyi ye statti pro inshih lyudej iz prizvishem Trojnickij Oleksa ndr Grigo rovich Trojnickij ros doref Aleksandr Grigorevich Trojnickij nar 12 24 bereznya 1807 Odesa Hersonska guberniya Rosijska imperiya pom 12 24 bereznya 1871 Sankt Peterburg Rosijska imperiya gromadskij i derzhavnij diyach Rosijskoyi imperiyi statistik pedagog redaktor U period 1834 1854 rokiv zajmav posadu golovnogo redaktora gazeti Odeskij visnik ros doref Odesskij vѣstnik a u period 1834 1852 rokiv Tovarish u period 1861 1867 rokiv pid kerivnictvom ministra Petra Valuyeva Z 9 bereznya 1867 roku do samoyi smerti buv chlenom Derzhavnoyi Radi Rosijskoyi imperiyi Pochesnij gromadyanin Odesi Oleksandr Trojnickij Aleksandr TrojnickijOleksandr TrojnickijGravyura Petra Borelya 1860 ti roki Tovarish 1861 1867 Narodzhennya 12 24 bereznya 1807 1807 03 24 Odesa Hersonska guberniya Rosijska imperiyaSmert 12 24 bereznya 1871 1871 03 24 64 roki Sankt Peterburg Rosijska imperiyaPrichina smerti holeraPohovannya Piddanstvo Rosijska imperiyaKrayina Rosijska imperiyaOsvita Rishelyevskij licejRid TrojnickiBatko Grigorij PetrovichMati Motrona Fomivna VoloshinaShlyub Yelizaveta Pavlivna Dombrovska Vira Illivna BulacelDiti Troye siniv Nagorodi Orden Svyatogo Volodimira 2 stupenya Orden Svyatogo Volodimira 3 stupenya Orden Svyatogo Oleksandra Nevskogo Orden Bilogo Orla Rosijska Imperiya Orden Svyatoyi Anni 1 stupenya Orden Svyatoyi Anni 2 stupenya Orden Svyatogo Stanislava 1 stupenya Orden Svyatogo Stanislava 2 stupenya Mediafajli b u Vikishovishi Vislovlyuvannya u VikicitatahZhittyepisPohodzhennya Dokladnishe Trojnicki Rodovid Trojnickih vidomij z kincya XVII stolittya Pradid Oleksandra Grigorovicha Pavlo Trojnickij pom do 1740 buv pisarem Poltavskogo polku Vijska Zaporozkogo 17 28 veresnya 1717 roku buv priznachenij Vid druzhini Mariyi Svitajlo pom 1768 Pavlo mav kilka dochok i siniv Petra Ivana j Iustina U Petra Pavlovicha buv sin Grigorij sluzhbovec 1806 roku vin odruzhivsya z Motronoyu Fomivnoyu Voloshinoyu pom 1872 Pershi roki Persha budivlya Rishelyevskogo liceyu na Deribasivskij vulici Oleksandr Grigorovich Trojnickij narodivsya 12 24 bereznya 1807 roku v ukrayinskomu misti Odesa yake na toj chas vhodilo do skladu Hersonskoyi guberniyi Rosijskoyi imperiyi Za spogadami samogo Trojnickogo na toj chas Odesa bula inshim mistom bilshist suchasnih rajoniv i miscevostej mista na toj chas ne isnuvali Misto skladalosya z kilkoh desyatkiv vulic yaki zakinchuvalisya stepom Na misci suchasnogo Primorskogo bulvaru znahodilisya kazarmi ta stara turecka fortecya 14 26 bereznya 1807 roku jogo ohrestili u cerkvi ru Hresnimi batkami Oleksandra Grigorovicha stali shef pihotnogo polku O Koble ta markiza Pauluchchi 1812 roku koli Oleksandru bulo p yat rokiv jogo batko Grigorij Petrovich pomer vid poranennya otrimanogo u ru Oleksandr z jogo molodshim bratom Mikoloyu nastupni roki vihovuvalisya matir yu U serpni togo zh roku v Odesi pochalasya epidemiya chumi yaka takozh pochalasya j u siritskomu budinku de zhiti Trojnicki Misceva vlada pomistila rodinu yak i veliku chastinu inshih zhiteliv mista u karantin U rezultati borotbi z epidemiyeyu dim de zhili Trojnicki bulo spaleno 2 14 lipnya 1813 roku gradonachalnik Odesi gercog de Rishelye vidiliv vdovi Trojnickogo po zhittyevu pensiyu u rozmiri 434 rosijskih rubliv 15 27 sichnya 1816 roku Oleksandr Trojnickij postupiv v Odeskij blagorodnij institut Institut buv stvorenij yak privatnij navchalnij zaklad odnak 1811 roku buv peredanij pid derzhavne kerivnictvo a 1818 roku koli Oleksandr vzhe tam vchivsya za proektom abata buv reorganizovanij v Rishelyevskij licej U pershij zhe rik Oleksandr buv obranij yak odin z vihovanciv sho prijmali z vizitom majbutnogo imperatora velikogo knyazya Mikolu Pavlovicha Pislya reorganizuvannya institutu Trojnickij buv perevedenij u pedagogichnij institut Rishelyevskogo liceyu U liceyi Trojnickogo navchili chitati latinoyu a takozh francuzkij i nimeckij movam Pid chas navchannya liceyist otrimuvav riznomanitni nagorodi vistupav na literaturnih zibrannyah a takozh regilyarno na svyata otrimuvav zaproshennya do gradonachalnika Odesi Luyi Oleksandra Andro de Lanzherona Osvitnya diyalnist Zavershivshi u 1824 roci kurs pedagogichnogo institutu prodovzhiv navchannya v uchilishi pravoznavstva ta politichnoyi ekonomiyi pri Rishelyevskomu liceyi zajmav posadu naglyadacha za vihovancyami 3 go klasu V 1826 roci zavershivshi dodatkovij kurs zalishivsya naglyadachem i vikladachem matematiki 5 go klasu zaminyuyuchi profesora Viardo Togo zh roku buv priznachenij ad yunktom matematichnih nauk Zgodom pochav zaviduvati fizichnim kabinetu vikladayuchi teoretichnu ta praktichnu matematiku a takozh civilnu arhitekturu u starshih kursiv U 1829 roci Trojnickij buv zaproshenij vikladachem istoriyi ta geografiyi Pracyuyuchi do 1832 roku chitav lekciyi z istoriyi ta geografiyi Okrim osvitnoyi diyalnosti Oleksandr Trojnickij buv cenzorom i sekretarem Odeskogo cenzurnogo komitetu 1832 roku Trojnickij pokinuv vikladacku diyalnist i buv napravlenij pracyuvati v Odeskij komitet budivnictva U period 1832 1848 rokiv Oleksandr Grigorovich zajmav posadu inspektora institutu shlyahetnih divchat a z 1848 roku buv chlenom gospodarskoyi radi institutu Pid jogo kerivnictvom u period Krimskoyi vijni institut bulo evakujovano u misto Voznesensk She u 1833 roci za nakazom gradonachalnika Oleksandr Trojnickij rozrobiv plan zasnuvannya povitovogo ta prihodskogo uchilisha ta statut miskovogo divochogo uchilisha Okrim togo Trojnickij buv chlenom miskoyi pikluvalnoyi radi priyutiv i prikazu gromadskoyi opiki 1835 roku bulo stvoreno osoblivij statistichnij komitet chlenom yakogo Trojnickij stav za zaproshennyam todishnogo gradonachalnika Oleksiya Lovshina Spochatku Trojnickij buv chi ne yedinim chlenom komitetu Jogo zavdannyam buv zbir statistichnih vidomostej pro torgivlyu gospodarstva ta inshi galuzi promislovosti usogo krayu Okrim togo Odeska miska duma ta gubernator neodnorazovo priznachali Trojnickogo u rizni timchasovi komiteti Vin zajmavsya rozpodilennyam byudzhetu brukuvannyam vulic organizaciyeyu predstavnictva na vsesvitnij vistavci v Londoni nadavannyam dopomogi odesitam sho postrazhdali vid Krimskoyi vijni rozdacheyu dopomogi chinam vijskovo suhoputnogo vidomstva u Krimu a 1853 roku graf Mihajlo Voroncov priznachiv jogo u timchasovij komitet zaliznichnih dorig Pivdennoyi Rosiyi 1844 roku vin buv obranij chlenom Imperatorskogo Tovaristva silskogo gospodarstva Pivdennoyi Rosiyi a nastupnogo chlenom Imperatorskogo Odeskogo tovaristva istoriyi i starozhitnostej 1855 roku na zaproshennya akademika Petra Keppena Oleksandr Trojnickij stav chlenom Rosijskogo geografichnogo tovaristva ta buv zachislenij u viddil statistiki Redaktorska kar yera Pokinuvshi robotu u komitetah Trojnickij pochav pracyuvati v administraciyi gradonachalstva Tam jogo priznachili spochatku vikonuvachem obov yazkiv a potim 1834 roku zatverdili yak golovnogo redaktora gazet Odesskij vѣstnik i a takozh kerivnikom miskoyi topografiyi Poperednikom Trojnickogo u gazeti Odesskij vѣstnik buv M Rozenberg a u Repej Do cogo priznachennya bagato rokiv ci dva vidannya buli nepributkovimi Tak do 1837 roku u rosijskomovnomu vidanni bulo 276 pidpisok a frankomovnogo 109 pidpisok 1837 roku Oleksandr Grigorovich Trojnickij odruzhivsya z Yelizavetoyu Pavlivnoyu Dombrovskoyu odnak prozhiv z neyu u shlyubi ne dovgij chas 15 27 travnya 1939 roku vona pomerla Cherez smert druzhini Trojnickij virishiv vzyati vidpustku ta na chotiri misyaci poyihav za kordon de vidvidav Italiyu Nimechchinu ta Shvejcariyu 1841 roku vdruge odruzhivsya Jogo druzhinoyu stala Vira Illivna Bulacel Aktivnu uchast u zbilshenni tirazhu gazeti takozh brav Mihajlo Voroncov yakij na toj chas buv Novorosijskim general gubernatorom Za dozvolom Voroncova redakciya otrimala mozhlivist drukuvati vlasnu politichnu kolonku v ne zalezhnosti vid vidan yaki drukuvalisya u Sankt Peterburzi a pislya priznachennya grafa Kavkazkim namisnikom vin prodovzhuvav opikuvati odeski gazeti 1852 roku redaktorom Journal d Odessa bulo priznachenno Vejssa odnak Trojnickij prodovzhiv keruvati rosijskomovnim vidannyam i v 1854 roci koli Oleksandr Grigorovich pereyihav u Sankt Peterburg kilkist richnih i pivrichnih pidpisok zbilshilasya do bilshe tisyachi Novim golovnim redaktorom gazeti Odesskij vѣstnik buv priznachenij U znak vdyachnosti za robotu v Odesi Oleksandra Grigorovicha 1868 roku bulo nagorodzheno zvannyam Pochesnogo gromadyanina Odesi Sankt Peterburg Fotokartka Trojnickogo zroblena nadvirnim fotografom Chlen Derzhavnoyi Radi Rosijskoyi imperiyi 9 bereznya 1867 12 24 bereznya 1871 She do pereyizdu v Sankt Peterburg Trojnickij 1836 roku buvav u stolici de poznajomivsya z vidomimi literatorami togo chasu ru knyazem Volodimirom Odoyevskim Petrom Plyetnovim Mihajlom Pogodinim i ru Pid chas cogo zh vizitu ru predstaviv Oleksandra Grigorovicha imperatrici Oleksandri Fedorivni Pered pereyizdom do stolici imperiyi Trojnickomu osobisto nadali rekomendaciyi Mihajlo Voroncov Oleksij Lovshin i Oleksandr Sturdza U 1857 roku pereyihav do Oleksandr Trojnickij pereyihav do Sankt Peterburga de pochav pracyuvati zaviduvachem statistichnoyi chastini Statistichnogo komitetu ta Chlenom ru ru yake zgodom perejshlo pid kontrol Ministerstva vnutrishnih sprav Rosijskoyi imperiyi Pid chas roboti u ministerstvi Trojnickij bagato zrobiv dlya rozvitku derzhavnoyi statistiki u Rosijskij imperiyi Za jogo lobiyuvannyam i iniciativoyu Petra Semenova Tyan Shanskogo Statistichnij komitet 1857 roku bulo reorganizovano u u Centralnij statistichnij komitet 1858 roku Oleksandra Grigorovicha bulo priznacheno chlenom radi U period 1861 1867 rokiv pracyuvav tovarishem Ministra vnutrishnih sprav u period vprovadzhennya Selyanskoyi reformi Posadu ministra na toj chas zajmav avtor slavnozvisnogo cirkulyara Petra Valuyeva 9 bereznya 1867 roku Trojnickij pokinuv ministerstvo stavshi chlenom Derzhavnoyi Radi Rosijskoyi imperiyi Pomer 12 24 bereznya 1871 roku PraciAvtor statistichnih prac O chisle krepostnyh lyudej v Rossii SPb 1858 ta Krepostnoe naselenie v Rossii po 10 narodnoj perepisi SPb 1861 Pid jogo redakciyeyu Odesskij vestnik zbilshiv svij naklad z blizko 300 u 1834 do 2000 u 1854 j shvidko peretvorivsya na najpovnishij ta najcikavishij organ Pivdennogo krayu V gazeti regulyarno drukuvalisya istorichni ta istoriko krayeznavchi materiali Okrim redaktorskih statej statistichnih materialiv informaciyi pro diyalnist Rishelyevskogo liceyu blagodijnih tovaristv ta in O Trojnickij buv avtorom nekrologiv abatu D Sh Nikolyu P Rozumovskomu zasnovniku Harkivskogo un tu V Karazinu M Murzakevichu O Pushkinu mozhlivim spivavtorom buv ridnij brat O Trojnickogo odeskij gromadskij diyach M Trojnickij ta in Nagorodi ta pochesni zvannyaPochesnij gromadyanin Odesi 1868 Sim yaDokladnishe Trojnicki Grigorij Petrovich Trojnickij pom 1812 batko Oleksandra Grigorovicha Trojnickogo sluzhbovec Motrona Fomivna Voloshina pom 1872 druzhina Grigoriya Petrovicha mati Oleksandra Yelizaveta Pavlivna Dombrovska pom 15 27 travnya 1839 druzhina persha druzhina Oleksandra Grigorovicha Vira Illivna Bulacel nar 8 20 kvitnya 1818 pom 3 15 kvitnya 1893 druzhina druga druzhina Oleksandra Grigorovicha ru nar 1842 pom 1913 sin Oleksandra Grigorovicha vid drugogo shlyubu Pohodiv z rodu kozackoyi starshini Trojnickih Jogo batko Grigorij Petrovich pomer koli Oleksandru bulo p yat rokiv 1837 roku Oleksandr Grigorovich Trojnickij odruzhivsya z Yelizavetoyu Pavlivnoyu Dombrovskoyu yaka zgodom 15 27 travnya 1839 roku pomerla 1841 roku vdruge odruzhivsya z dochkoyu rotmistra gvardiyi Viroyu Illivnoyu Bulacel U podruzhzhya narodilosya troye siniv Odin z nih ru buv yak i jogo batko vidomim statistikom U period 1883 1897 rokiv buv direktorom Centralnogo statistichnogo komitetu a z 1897 roku golovoyu Statistichnoyi radi Vin brav aktivnu uchast u pidgotovci ta provedenni pershogo perepisu naselennya Rosijskoyi imperiyi 1897 roku Primitki ru Aleksandr Grigorevich Trojnickij Odesskij period ego sluzhby Russkaya starina 1897 89 S 373 388 ros Modzalevskij V L Malorosijskij Rodoslovnik uporyad Shurlyakov S V Kiyiv 1996 T 5 S 80 82 ISBN 966 02 0081 1 ros Sumarokov A Vospominaniya ob Odesskom Rishelevskom licee s 1820 po 1828 g Kriz prizmu pam yati i chasu Odeskij Rishelyevskij licej u spogadah suchasnikiv avtor uporyadnik O O Sinyavska Odesa Bondarenko M O 2017 S 55 Fakty biografii Demoskop Weekly 2007 293 294 z dzherela 8 veresnya 2016 Procitovano 2016 07 04 ros Shilov D N Kuzmin Yu A Chleny Gosudarstvennogo soveta Rossijskoj imperii 1801 1906 Biobibliograficheskij spravochnik Sankt Peterburg 2007 992 s ISBN 5 86007 515 4 ros Literatura ta dzherelaOleksandr Trojnickij u sestrinskih Vikiproyektah Portal Biografiyi Informaciya u Vikidanih Citati u Vikicitatah Genealogiya na Rodovodi Oleksandr Trojnickij u Vikishovishi 145Modzalevskij V L Malorosijskij Rodoslovnik uporyad Shurlyakov S V Kiyiv 1996 T 5 S 80 82 ISBN 966 02 0081 1 ros ru Aleksandr Grigorevich Trojnickij Odesskij period ego sluzhby Russkaya starina 1897 89 S 373 388 ros Fakty biografii Demoskop Weekly 2007 293 294 Arhivovano z dzherela 4 lipnya 2016 ros Bukach V M Z istoriyi pedagogichnogo institutu Rishelyevskogo liceyu Dovidnik Odesa PNPU 2022 S 27 28 Dzherelo PDF PDF originalu za 30 veresnya 2022 Procitovano 10 travnya 2023 PosilannyaTrojnickij Oleksandr Grigorovich Shevchenkivska enciklopediya u 6 t Gol red M G Zhulinskij Kiyiv In t literaturi im T G Shevchenka 2015 T 6 T Ya S 304 305