Рада народних представників (індонез. Dewan Perwakilan Rakyat, DPR, РНП) — одна з двох палат вищого законодавчого органу Індонезії — Народного консультативного конгресу (НКК). Виконує поточні законодавчі функції у перервах між сесіями НКК, фактично є постійно діючим однопалатним парламентом.
Рада народних представників індонез. Dewan Perwakilan Rakyat Republik Indonesia | |||
Загальна інформація: | |||
Юрисдикція: | Індонезія | ||
Тип: | Нижча | ||
Структура: | |||
Депутатів: | 560 | ||
Політичні групи: | Демократична партія боротьби Індонезії — 109 місць Голкар — 91 місце — 73 місця Демократична партія — 61 місце — 48 місць Партія національного пробудження — 47 місць — 40 місць — 39 місць — 36 місць — 16 місць | ||
Голова: | (Голкар) з 30 листопада 2016 | ||
Адреса: | |||
Адреса: | Джакарта | ||
Офіційний вебсайт: | |||
www.dpr.go.id | |||
|
Правові основи діяльності РНП закладені у главі VII чинної конституції Індонезії (статті 19—22). Окремі аспекти, що стосуються ролі РНП у межах Народного консультативного конгресу та її взаємодії з президентом, регулюються, відповідно, главами II (стаття 2) і V (стаття 5) конституції. Порядок формування, організаційна структура й чисельність РНП, а також деталізація його повноважень визначаються чинним законодавством.
До компетенції РНП входить розробка, прийняття і контроль за виконанням законів, затвердження п'ятирічних основ державного курсу та щорічного державного бюджету, ратифікація частини міжнародних договорів.
Депутати РНП обираються на прямих загальних парламентських виборах на п'ятирічний термін. Теперішній склад РНП — 560 осіб — сформований за підсумками , складається з 10 фракцій. Голова РНП — .
Історія
Датою заснування Ради народних представників офіційно вважається 29 серпня 1945 року — день створення Центрального національного комітету Індонезії, першого владного органу країни, що мав законодавчі повноваження та став прообразом РНП. Разом з тим, як офіційні, так і академічні індонезійські джерела традиційно ведуть історію РНП від досвіду роботи нарадчих органів, що діяли на завершальному етапі нідерландського колоніального володарювання в Індонезії, а також за часів японської окупації країни під час Другої світової війни.
Передісторія
Народна рада
Першим загальнонаціональним індонезійським представницьким органом вважається Народна рада, заснована за розпорядженням нідерландського генерал-губернатора 16 грудня 1916 року з метою забезпечення взаємодії між колоніальною адміністрацією, корінним населенням Нідерландської Ост-Індії та представниками численної китайської громади, яка відігравала важливу роль у торгово-економічній галузі. Відповідно до статуту Народної ради до її складу входили 39 засідателів, 15 з яких представляли корінне населення колонії, 23 — голландців і китайців, а також 1 — голова, без зазначення національної приналежності. При цьому 5 засідателів-індонезійців і 9 осіб з голландсько-китайської фракції призначались генерал-губернатором, решта депутатів обирались шляхом складних багатоступінчастих виборів від різних провінцій Нідерландської Ост-Індії та низки громадських організацій. Голову Ради призначав голландський монарх.
Установче засідання Народної ради відбулось у травні 1918 року під головуванням генерал-губернатора графа , який отримав від королеви Вільгельміни відповідне призначення. Первинно рада мала винятково нарадчі функції, зокрема, генерал-губернатор мав «консультуватись» із нею у фінансових питаннях. 1925 року Рада отримала право законодавчої ініціативи, однак усі її рішення мали затверджуватись генерал-губернатором.
1927 року склад Народної ради було розширено до 55 осіб (відповідно, фракція індонезійців — до 25), а 1930 року — до 60 осіб (фракція індонезійців — до 30). Одночасно була дещо лібералізована система виборів і розширився перелік громадських організацій, що мали право висунення делегатів.
1940 року нідерландський уряд, який після окупації країни гітлерівською Німеччиною переїхав до Лондона, відкинув пропозицію частини індонезійських членів ради про суттєве розширення її повноважень, а у травні 1942 року після захоплення більшої частини Індонезії японцями Народна рада була офіційно розпущена.
Японська окупація
У жовтні 1943 року японська окупаційна адміністрація, що прагнула заручитись підтримкою індонезійської суспільної еліти, був започаткований нарадчий орган — Центральна консультативна рада на чолі з Сукарно — майбутнім президентом країни. Пізніше, у березні 1945 року, був сформований Дослідницький комітет з підготовки індонезійської незалежності у складі 62 активістів місцевого національно-визвольного руху (серед них — Сукарно і майбутній віце-президент країни Мохаммад Хатта) під головуванням Раджимана Ведіодінінграта. Дослідницький комітет підготував проєкт індонезійської конституції, на одному з його засідань 1 червня 1945 року Сукарно проголосив принципи , що надалі стали основою державної ідеології Індонезії.
Центральний Національний комітет Індонезії й законодавчі органи СШІ
7 серпня 1945 року для розгляду напрацювань Дослідницького комітету була сформована Комісія з підготовки незалежності Індонезії. 17 серпня її голова Сукарно та його заступник Хатта проголосили незалежність Індонезії, а 18 серпня Комісія затвердила підготовлений Дослідницьким комітетом проєкт тимчасової конституції. У якості тимчасового представницького органу започатковувався Центральний Національний комітет Індонезії (ЦНКІ), до обов'язків якого входила, зокрема, підготовка створення постійних законодавчих органів влади. ЦНКІ був сформований 29 серпня 1945 року — саме ця дата вважається днем заснування Ради народних представників.
Первинно Комітет мав суто консультативні функції, однак декретом віце-президента від 18 жовтня йому було передано законодавчі повноваження. При цьому скликання Комітету у повному складі передбачалось лише в міру необхідності (засідання відбувались як у Джакарті, так і в інших містах, куди владні органи Індонезії перебазовувались під час подальшої голландської інтервенції), натомість на регулярній основі законодавчі функції виконував Робочий комітет, що створювався у межах Комітету — фактично парламент, прообраз сучасної РНП.
ЦНКІ періодично збирався на засідання упродовж п'яти наступних років, причому від січня 1948 року він діяв паралельно з колабораціоністською Тимчасовою федеральною радою — консультативним органом, створеним нідерландською колоніальною адміністрацією, яка повернула частину країни під свій контроль.
За підсумками індонезійсько-нідерландської конференції 23 серпня — 2 листопада 1949 року (так звана Гаазька конференція круглого столу) було проголошення створення Сполучених Штатів Індонезії (СШІ) — федеративного утворення, до якого планувалось включити і Республіку Індонезію, і групу квазі-незалежних держав, створених за покровительства голландців на утримуваних ними ост-індських територіях.
В якості тимчасового законодавчого органу СШІ започатковувались Федеральні консультативні збори у складі представників усіх штатів, які невдовзі були замінені на двопалатний парламент, що складалась з Ради народних представників (150 депутатів) і сенату (32 сенатори — по два від кожної з 16 складових частин СШІ). 15 грудня 1949 року ЦНКІ провів своє останнє засідання, на якому схвалив входження Республіки Індонезія до складу СШІ, та саморозпустився, передавши свої повноваження парламенту СШІ. Таким чином, Рада народних представників СШІ стала правонаступницею законодавчих органів влади, і її діяльність в індонезійській та міжнародній історіографії вважається одним з етапів становлення РНП Республіки Індонезії.
Існування РНП СШІ виявилось досить нетривалим: 15 лютого 1950 року відбулось єдине її засідання, а у квітні того ж року Сполучені Штати Індонезії де-факто припинили своє існування.
Період «Ліберальної демократії», 1950—1957
Після входження практично всіх територій, що були у складі СШІ, до складу Республіки Індонезії влада останньої почала формування органів влади унітарної держави. Започаткований ними однопалатний парламент зберіг назву «Ради народних представників» із префіксом «тимчасова» — постійну РНП планувалось скликати за підсумками загальних виборів. До складу «тимчасової РНП» на рівноправній основі увійшли як всі члени РНП СШІ — 150 депутатів і 32 сенатори, так і 59 членів раніше ліквідованого ЦНКІ — разом 241 член.
Перше засідання РНП відбулось 16 серпня 1950 року — за день до формальної ліквідації СШІ й офіційного проголошення унітарної Республіки Індонезії. До того часу у складі Ради відбулись деякі зміни: замість трьох колишніх сенаторів СШІ та 21-го представника , які відмовились від парламентських мандатів СШИ, до його складу було введено 19 делегатів, призначених індонезійським урядом. Основи діяльності РНП були прописані у прийнятій наступного дня тимчасовій конституції Індонезії, що замінила конституцію 1945 року. З урахуванням гарантованої новим основним законом держави високої ролі парламенту й багатопартійної системи, що реально склалась до 1950 року, подальший період політичного розвитку Індонезії (до 1957 року) отримав назву «Ліберальної демократії».
З 236 членів РНП лише 204 склали присягу під час вступу на посаду 20 серпня і тільки 170 брали участь у виборах спікера, яким був обраний , член Індонезійської національної партії (ІНП). Відповідно до партійної приналежності депутатів було сформовано 20 парламентських фракцій. Найбільшим виявилось представництво Машумі (49 мандатів) та ІНП (36 мандатів).
Структура РНП відображала плюралістичний політичний ландшафт Індонезії періоду «Ліберальної демократії», її діяльність була досить активною й нерідко суперечила інтересам виконавчої влади. Найбільш серйозна колізія сталась 1952 року, коли індонезійське військове керівництво відмовилось виконувати рішення парламенту про скорочення національних збройних сил. РНП зажадав від президента відставки вищого генералітету й реорганізації Міністерства оборони, що призвело до так званого «інциденту 17 жовтня 1952 року» — масових антипарламентських виступів, в яких взяли участь не тільки військовики, але й тисячі цивільних, які їм співчували. Конфлікт удалось врегулювати тільки завдяки особистому втручанню Сукарно, який закликав військовиків до порядку й домігся від парламентарів суттєвого коригування програми скорочення армії.
Новий склад РНП був сформований за підсумками перших в історії Індонезії парламентських виборів, що відбулись у вересні 1955 року. До її складу увійшли представники 28 партій; найбільшими були фракції Машумі та ІНП — по 57 мандатів, Нахдатул Улама — 45 місць і Компартії — 39 місць. Перше засідання оновленої РНП відбулось 26 березня 1956 року.
У новому складі РНП виявляла ще більшу самостійність, її ініціативи систематично суперечили інтересам Сукарно, який узяв курс на зміцнення президентської влади й делібералізацію політичної системи країни в цілому. 1956 року конфлікт між президентом і парламентом спричинив гостру політичну кризу. Заручившись підтримкою військовиків, у лютому 1957 року Сукарно оприлюднив доктрину , що передбачала, зокрема, фактичну відмову від парламентаризму, й оголосив про перехід країни до так званою «спрямованої демократії».
Період «спрямованої демократії»
РНП, що фактично втратила будь-які повноваження, продовжувала формально функціонувати до 5 липня 1959 року, коли було видано президентський указ про відновлення дії конституції 1945 року, що передбачав, зокрема, розпуск парламенту, сформованого відповідно до тимчасової конституції 1950 року, що втратила чинність. Вже 22 липня 1959 року склав присягу новий склад РНП, що включила до свого складу всіх депутатів попереднього скликання, а також 300 урядових призначенців — 100 представників регіонів, 200 представників різних суспільних структур, підконтрольних виконавчій владі, й одного делегата від Західного Іріану, що залишався під голландським контролем. На установчому засіданні парламентарі схвалили повернення до конституційних норм 1945 року, що суттєво звузили повноваження законодавчої влади.
Тим не менше, й у такому складі РНП не виявила повної лояльності до президента. У березні 1960 року парламентарі відхилили запропонований урядом бюджет, що потягнуло за собою рішення Сукарно про розпуск РНП як «нездатної працювати спільно з президентом у дусі конституції 1945 року й доктрини спрямованої демократії» — офіційно розпуск відбувся за підсумками парламентського засідання 24 червня 1960 року.
Вже за два дні, 26 червня 1960 року президентським указом була сформована нова Рада, що отримала офіційну назву «Ради народних представників взаємодопомоги». Загалом до складу РНП увійшли 281 особа, з яких 130 представляли політичні партії, 150 — збройні сили й різні громадські організації (так звані «функціональні угруповання») й 1 — Західний Іріан. Слід зазначити, що парламентські мандати були надані лише 10 політичним партіям; решта — серед них і такі великі, як Машумі та Соціалістична партія — які найбільш послідовно опонували президенту у попередньому складі РНП, парламентського представництва не отримали. Президент зберігав за собою право не тільки розпуску РНП, але й довільного відкликання її депутатів.
В результаті РНП цілком втратила незалежність — парламентарі більше не виступали із законодавчою ініціативою, обмежуючись беззаперечним схваленням законопроєктів, представлених президентом і урядом. В результаті законодавча активність суттєво знизилась: так, 1960 року РНП ухвалила тільки 9 законів (проти 87 1958 року). Не змінюючи свого складу, «РНП взаємодопомоги» функціонувала до фактичного усунення Сукарно від влади й переходу державної влади до військовиків 1965 року.
Період «Нового порядку»
Після спроби державного перевороту 30 вересня 1965 року, відповідальність за який було покладено на Комуністичну партію, зі складу РНП були виведені всі депутати-комуністи й кілька представників інших партій та організацій, звинувачених у співпраці з комуністами — загалом 62 особи. 15 листопада парламент відновив свою роботу в урізаному складі та продовжував працювати до 19 листопада 1966 року, коли президентським декретом було оголошено про формування нової РНП, яка отримала офіційну назву «Рада народних представників Нового порядку». При цьому всі парламентарі попереднього складу отримали мандати на черговий п'ятирічний термін, однак, окрім них, до складу парламенту була введена фракція збройних сил у кількості 43 осіб. У березні 1968 року парламентарі одностайно затвердили генерала Сухарто — від жовтня 1965 року фактично керував державою, а від березня 1967 року займав пост «тимчасового президента» — на посаді президента країни.
Нове виборче законодавство було прийнято 1969 року. Чисельний склад РНП було встановлено у кількості 460 осіб, 360 з яких були депутатами, обраними на партійній основі за результатами загальних виборів, 75 делегувались від збройних сил і 25 — від різних громадських організацій. Паралельно в країні формувалась нова структура партійного типу: організація «Голкар», що від 1964 року об'єднувала значну частину лояльних до виконавчої влади громадських організацій, була до 1970 року значно збільшена й перетворена на політичний блок, допущений до участі у парламентських виборах.
У , що відбулись 5 липня 1971 року, взяли участь блок Голкар і 9 офіційно зареєстрованих політичних партій. Голкар, який відкрито підтримали президент і уряд, здобув понад 62 % голосів виборців, що дало йому 236 парламентських мандатів. Сформувавши парламентську більшість, Голкар узяв на себе роль «партії влади», що послідовно підтримувала президентський курс. При цьому спікером РНП залишився лідер партії Нахдатул Улама Ідхам Халід, який обіймав ту посаду ще у попередньому складі РНП.
Слід зазначити, що всі 7 партій, які здобули за підсумками виборів представництво в РНП (124 мандати на всіх), номінально перебуваючи в опозиції до Голкару, насправді демонстрували повну лояльність до уряду Сухарто. В результаті роль РНП у формуванні державної політики була зведена до мінімуму: вона справно схвалювала законопроєкти, ініційовані виконавчою владою. При цьому від практики голосування парламентарі відмовились навіть формально: всі рішення відповідно до оновленого регламенту приймались методом акламації. Практика акламації, що незмінно призводила до схвалення ініціатив виконавчої влади, зберігалась в РНП упродовж всього президентства Сухарто, до 1998 року.
Тим часом уряд Сухарто продовжував курс на делібералізацію політичної системи країни. Відповідно до прийнятого 1974 року законодавства було здійснено примусове злиття політичних партій: усі партії мусульманського спрямування були об'єднані у (ПЄР), усі ж партії світської та християнської орієнтації — у (ДПІ). Нова партійна система була закріплена у виборчому законодавстві: до виборів допускались тільки дві новоутворені партії й Голкар.
За підсумками чергових парламентських виборів, що відбулись 2 травня 1977 року, Голкар, знову здобувши підтримку 62 % електорату, отримав 232 мандати, ПЄР — 99 і ДПІ — 29. При цьому, відповідно до оновлених правил, усі невиборні парламентські місця відійшли до представників збройних сил, список яких було затверджено президентом.
РНП складу 1977-1982 років чітко виконував норми й традиції, що встановились від 1971 року з незначним регламентним нюансуванням. Спікером був обраний , який до того обіймав посаду міністра закордонних справ і вступив незадовго до виборів до лав Голкару. 1978 року після призначення Маліка віце-президентом Індонезії пост спікера перейшов до іншого представника Голкару — Дар'ятмо. Надалі — до 1998 року — спікером РНП на безальтернативній основі незмінно обирався представник Голкару, а чотирма віце-спікерами — представники чотирьох парламентських фракцій (Голкар, ПЄР, ДПІ та збройних сил). При цьому пост спікера РНП зазвичай суміщався з постом спікера Народного консультативного конгресу, що збирався раз на п'ять років.
Черговий склад РНП, сформований за підсумками виборів, що відбулись 4 травня 1982 року, незначно відрізнявся від попереднього: Голкар отримав 242 мандати, ПЄР — 94 і ДПІ — 24, чисельність фракції збройних сил все ще складала 75 осіб. Не зазнала суттєвих змін і модальність роботи парламенту.
У лютому 1985 року було ухвалено новий закон, що регулював діяльність РНП. Він передбачав збільшення загального чисельного складу парламенту до 500 осіб, а фракції збройних сил, що призначалась президентом, — до 100 осіб. Таким чином, за підсумками наступних виборів, що відбулись 23 квітня 1987 року, від Голкару та двох партій були обрані 400 депутатів. Голкар, який досягнув ще більш переконливої перемоги (понад 73 % голосів), отримав 299 мандатів, ПЄР — 61 і ДПІ — 40. Принципи роботи РНП й основні норми регламенту зберігались.
За підсумками виборів, що відбулись 9 червня 1992 року, електоральна підтримка Голкару виявилась дещо меншою — трохи більше за 68 %, його фракція скоротилась до 282 осіб. ПЄР отримала 62 мандати, ДПІ — 56. Змін у принципах діяльності РНП та основних нормах регламенту не відбулось.
, що стали останніми за часів президентства Сухарто, були найуспішнішими для Голкару — блок здобув понад 74 % голосів виборців і, відповідно, 435 парламентських мандатів. ПЄР отримала 89 місць і ДПІ, що незадовго до виборів пережила внутрішньопартійну кризу, лише 11 місць. Чисельність фракції військовиків була зменшена до 75 осіб.
Слід зазначити, що відповідно до первинного підрахунку результатів виборів ДПІ отримувала тільки 10 мандатів, що не дозволяло їй взяти участь у роботі всіх 11 комітетів РНП й номінувати будь-кого з керівного складу на посаду віце-спікера РНП — як того вимагав регламент. В результаті Центральна виборча комісія ініціювала перерахунок голосів на одній з виборчих дільниць Північної Суматри, що виявив кілька тисяч додаткових бюлетенів, поданих на користь заступника голови партії Ахмада. Це дозволило йому обійти суперника з ПЄР, поповнити партійну фракцію та зайняти пост віце-спікера.
Первинно РНП демонстрував цілковиту лояльність до Сухарто, обраного Народним консультативним конгресом у березні 1998 року на шостий президентський термін, незважаючи на ознаки гострої економічної, а потім і політичної кризи в країні, що виявились наприкінці 1997 року. Керівництво РНП підтримувало президентську тезу про можливість політичних перетворень не раніше 2003 року — після завершення затвердженої НКК п'ятирічної програми державного розвитку. Тільки після масштабних заворушень 12-14 травня 1998 року у Джакарті й подальшої різкої ескалації проти президентських настроїв практично у всіх верствах індонезійського суспільства голова РНП приєднався до закликів про добровільну відставку Сухарто.
Вітаючи ініціативу Хармоко та прагнучи утримати парламентарів на заявленій позиції, керівництво кількох студентських організацій, що складали кістяк радикального опозиційного руху, організували 19 травня 1998 року ненасильницьке захоплення будівлі парламенту. Вона утримувалась студентами упродовж трьох діб (за той час у ній побували не менше 80 тисяч протестувальників) і була звільнена після того, як керівники РНП під час перемовин з лідерами студентських організацій пообіцяли вжити всіх заходів для найшвидшого скликання НКК й розробки програм масштабних демократичних реформ, та, одночасно, стало відомо про відставку Сухарто, що готувалась.
Слід зазначити, що під час відставки Сухарто та приведення до президентської присяги віце-президента Бухаруддіна Юсуфа Хабібі, що відбулись 21 травня 1998 року, жодної участі РНП — навіть формальної — потрібно не було, оскільки подібна процедура не була передбачена ані індонезійською конституцією, ані чинним на той момент законодавством.
Постсухартівський період
Після переходу президентських повноважень до Хабібі РНП продовжувала функціонувати у попередньому складі та відповідно до старих норм. Основним змістом її діяльності стало пропрацювання підготовлених урядом до липня 1998 року проєктів законів, покликаних забезпечити демократизацію політичної системи країни — в тому числі й тих, що стосувались положення й діяльності самої РНП. При цьому робота Ради зазнала різкої критики з боку прибічників широких реформ як нерішуча й половинчаста.
Пропрацьований РНП пакет «політичних законів» був у цілому схвалений під час позачергової сесії Народного консультативного конгресу 1-13 жовтня 1998 року, однак редагування більшої частини законопроєктів було вирішено продовжити у межах спеціально створеної в РНП між партійної комісії. Комісія завершила роботу 28 січня 1999 року, а 1 лютого того ж року нові «політичні закони» набрали чинності після їх підписання президентом Хабібі.
Відповідно до нових законів про РНП, НКК та регіональні ради народних представників, Рада народних представників зберігала свою роль однопалатного парламенту, що виконував поточні законодавчі функції у перервах між сесіями НКК. До її складу включались 462 депутати, які обирались на загальних виборах від політичних партій, і 38 депутатів, делегованих від збройних сил. Таким чином, фракція військовиків скорочувалась практично вдвічі у порівнянні з її попередньою чисельністю (75 мандатів). Керівництво РНП, що складалось з голови та трьох його заступників, які представляли найбільші фракції, офіційно оголошувалось колективним. Термін повноважень депутатів залишився сталим — 5 років.
При цьому новий закон про політичні партії легалізував та впорядкував багатопартійну систему, що вже реально склалась в Індонезії до того моменту, а закон про загальні вибори зберігав їхню п'ятирічну періодичність за значної демократизації організаційних моментів.
Таким чином, під час 7 червня 1999 року РНП обиралась на якісно новій правовій основі: у боротьбі за парламентські мандати взяли участь 48 зі 141 офіційно зареєстрованих політичних партій. Переможцем виборів стала Демократична партія боротьби Індонезії (ДПІ-Б), що здобула 33,8 % голосів виборців та отримала 153 парламентських мандати. Голкар, перетворений, відповідно до вимог нового законодавства, на нову політичну партію, посів друге місце, отримавши 22,5 % голосів (120 мандатів у РНП).
Разом до складу РНП було обрано представників 21 партії, 10 з яких отримали лише по одному мандату. При цьому у складі РНП склалась приблизна рівність сил, що представляли три основних політичних табори Індонезії кінця 1990-х років: консервативного, реформаторського й мусульманського. За тих умов РНП швидко перетворилась на майданчик реальної політичної боротьби, основною метою якої було забезпечення підтримки лідерів найбільших партій під час виборів президента й віце-президента.
Після президентських і віце-президентських виборів, що відбувались 20—23 жовтня 1999 року та принесли перемогу, відповідно, Абдуррахману Вахіду й Мегаваті Сукарнопутрі, роль РНП залишалась вкрай активною. При цьому досить швидко визначилась тенденція до загострення її відносин з президентом Вахідом, який прагнув до максимальної келійності прийняття важливих політичних рішень. Зусилля останнього з приниження ролі законодавців стали настільки очевидними, що поступово до активного опонування президенту в РНП підключилась і більшість його колишніх прибічників.
Протистояння РНП з президентом стало головною складовою державного розвитку Індонезії упродовж півтора років та завершилось гострою політичною кризою у червні —липні 2001 року. 21 липня парламентарі ініціювали скликання позачергової сесії НКК для розгляду питання про винесення вотуму недовіри президенту. 22 липня Вахід оглосив про запровадження у країні надзвичайного стану й віддав наказ збройним силам про недопущення проведення сесії НКК, який був проігнорований військовиками, які відкрито прийняли сторону парламентарів. 23 липня НКК ухвалив рішення про відставку Вахіда й передачу повноважень глави держави до віце-президента Мегаваті Сукарнопутрі.
За часів президентства Мегаваті Сукарнопутрі РНП, зберігаючи високу активність, підтримувала досить коректну взаємодію з главою держави та виконавчою владою в цілому.
РНП, сформована за підсумками виборів, що відбулись 5 квітня 2004 року, принципово відрізнялась від попередніх складів парламенту відсутністю фракції збройних сил — всі депутати (загалом 550 осіб) обирались за партійними списками. Найбільшу фракцію (128 мандатів) сформував Голкар, який лідирував на виборах з 21,5 % голосів, другу за величиною (109 мандатів) — ДПІ-Б, що фінішувала другою з 18,5 % голосів. Кількість партій, що отримали парламентське представництво, зменшилась до 16.
Модальність роботи РНП в цілому залишалась сталою: активне виконання законодавчих функцій сполучалось з успішною взаємодією з виконавчою владою — як до кінця президентства Мегаваті Сукарнопутрі (20 жовтня 2004 року), так і після обрання на пост глави держави Сусіло Бамбанга Юдойоно (вперше в історії Індонезії обраний не сесією НКК, а в результаті прямих президентських виборів).
2009 року за результатами підсумків була сформована Рада у складі 560 депутатів, представників 9 політичних партій. Найбільші фракції сформували Демократична партія (148 мандатів), Голкар (107 мандатів) і ДПІ-Б (94 мандати). Під час повноважень тієї РНП зберігалась тенденція до зростання самостійності Ради як органу державної влади. При цьому, враховуючи наявність найбільшої фракції президентської Демократичної партії та кількох фракцій її політичних союзниць, взаємодія з органами виконавчої влади була досить ефективною.
Сучасний склад РНП був сформований за підсумками та склав присягу 1 жовтня 2014. Його численність залишилась незмінною — 560 осіб. У парламенті представлено 10 політичних партій, які сформували відповідну кількість фракцій. Найбільші фракції сформували ДПІ-Б (109 мандатів), Голкар (91 мандат), (73 мандати) й Демократична партія (63 мандати). Головою РНП був обраний голова ДПІ-Б Сетья Нованто, 2016 року його замінив представник Голкару .
Партійний склад
У нинішньому складі Ради народних представників, приведеному до присяги 1 жовтня 2014 року, 560 депутатів, всі з них були обрані за партійними списками. Представниками кожної з 10 партій, що отримали парламентське представництво за підсумками виборів 2014 року, сформована окрема фракція (подібна рівність кількості парламентських партій і парламентських фракцій не є автоматичною, оскільки чинне індонезійське законодавство припускає формування у законодавчих органах влади будь-якого рівня об'єднаних фракцій у складі представників двох і більше партій).
Положення в системі державної влади
Рада народних представників є однією з двох палат вищого законодавчого органу Індонезії — Народного консультативного конгресу, що скликається відповідно до чинного законодавства не рідше, ніж раз на 5 років. Окрім депутатів РНП, до НКК входять члени — 128 делегатів від провінційних рад народних представників (по 4 від кожної провінції). Таким чином, РНП виконує поточні законодавчі функції у перервах між сесіями НКК й фактично є постійно діючим однопалатним парламентом (поняття «парламент» у конституції й законодавстві Індонезії не фігурує).
РНП не може бути розпущена до завершення терміну її повноважень — відповідна президентська прерогатива була скасована 2004 року відповідними поправками до конституції.
Повноваження
Конституція Індонезії закріплює за РНП три функції: законодавчу, планову й наглядову. Для їх реалізації вона, відповідно до чинного законодавства, має такі повноваження:
- Розробка законів та прийняття взаємно прийнятного рішення з президентом;
- Схвалення або несхвалення надання урядовим постановам статусу закону;
- Розгляд законопроєктів, підготовлених Радою регіональних представників;
- Обговорення законопроєктів, підготовлених РРП у самій Раді та з президентом;
- Обговорення законопроєктів з регіональної проблематики із залученням РРП для подальшого їх обговорення з президентом;
- Прийняття до відома міркувань РРП щодо законопроєктів у галузі бюджетної політики, оподаткування, освіти й віросповідання;
- Обговорення з президентом з урахуванням думки РРП ініційованих президентом законопроєктів, що стосуються формування державного бюджету;
- Здійснення нагляду за виконанням законів і державного бюджету;
- Обговорення повідомлень РРП за результатами її нагляду за виконанням законів, що стосуються регіональної проблематики, та прийняття необхідних висновків;
- Надання дозволу президенту на оголошення війни, укладення миру й підписання міжнародних угод, що мають особливе значення для держави;
- Подання президенту міркувань щодо амністії;
- Подання президенту міркувань щодо призначення глав дипломатичних місій за кордоном й акредитації в Індонезії глав зарубіжних дипломатичних місій;
- Обрання членів Рахункової палати з урахуванням думки РРП;
- Обговорення доповідей Рахункової палати і прийняття відповідних висновків;
- Надання дозволу президенту на призначення членів Державної комісії з юридичної експертизи;
- Схвалення кандидатур на посади суддів Верховного суду для подальшого їх затвердження президентом;
- Обрання трьох членів Конституційного суду для подальшого їх затвердження президентом;
- Надання дозволу на передачу державного майна, в тому числі у межах реалізації міжнародних угод;
- Прийняття, збір та опрацювання наказів виборів для прийняття відповідних висновків;
- Виконання інших обов'язків, передбачених законодавством.
Термін повноважень депутатів РНП — 5 років. Термін повноважень вираховується з моменту складання депутатами присяги та завершується після складання присяги депутатами Ради наступного скликання. Пленарне засідання РНП проводиться раз на рік, при цьому передбачена можливість проведення екстрених пленарних засідань.
Структура
Відповідно до чинного законодавства до складу РНП входять керівництво, комісії, спеціальні комісії, комітети, а також «інші структури, що засновуються за необхідності».
Керівництво
Керівництво РНП здійснюють голова Ради й чотири його заступники. Посаду голови обіймає представник партії, що здобула найбільшу кількість парламентських мандатів, посади заступників — представники партій, які у цьому сенсі займають друге, третє, четверте і п'яте місця.
Нині головою РНП є представник Голкару Сетья Нованто, заступниками голови — Агус Херманто, Фадлі Зон, Тофік Курнаван і Фахрі Хамза, які представляють, відповідно, Демократичну партію, «Рух за велику Індонезію», Партію національного мандату й Партію справедливості і благоденства.
Голови РНП від моменту її створення:
- Касман Сингодимедьо (1945—1950);
- Сартоно (1950—1960);
- Заїнул Аріфін (1960—1963);
- Арудьї Картавіната (1963—1966);
- контр-адмірал Мурсалін Денг Мамангунг (1966; в. о.);
- Ахмад Ш'яйху (1966—1972);
- (1972—1977);
- (1977—1978);
- генерал-лейтенант Дар'ятмо (1978—1982);
- генерал-лейтенант (1982—1987);
- генерал-лейтенант Харіс Сунуд (1987—1992);
- генерал-лейтенант Вахоно (1992—1997);
- (1997—1999);
- (1999—2004);
- (2004—2009);
- (2009—2014);
- (2014—2015);
- (2015—2016; в.о.);
- (2016);
- (від 2016).
Комісії
Комісії є основними робочими структурами РНП. У складі чинної РНП сформовано 11 комісій, що проводять законотворчу діяльність на різних напрямках. Комісія офіційно йменується за відповідним порядковим номером. Кожна з комісій має повноваження проводити зустрічі з президентом, віце-президентом і главами органів виконавчої влади для обговорення питань, що входять до сфери її компетенції.
Комісії РНП і сфери їх компетенції:
- Комісія I — оборона, зовнішня політика та інформація;
- Комісія II — внутрішні справи, регіональна автономія, державний апарат і аграрні питання;
- Комісія III — юстиція, права людини й безпека;
- Комісія IV — сільське господарство, лісова справа, морські справи, рибальство й забезпечення населення продовольством;
- Комісія V — транспорт, зв'язок, громадські роботи, житлове будівництво, розвиток сільської місцевості й відсталих регіонів;
- Комісія VI — торгівля, промисловість, інвестиції, кооперативи, малий і середній бізнес, державне підприємництво;
- Комісія VII — енергетика, природні ресурси, дослідження й технології, охорона навколишнього середовища;
- Комісія VIII — релігія, соціальні питання, права жінок;
- Комісія IX — народонаселення, охорона здоров'я, трудові ресурси, міграційна політика;
- Комісія X — освіта, справи молоді, спорт, туризм, мистецтво і культура;
- Комісія XI — фінанси, планування національного розвитку, банківські та небанківські фінансові інституції.
Спеціальні комісії й комітети
Спеціальні комісії створюються у РНП на тимчасовій основі для вирішення конкретних завдань, у тому числі для пропрацювання екстрених законопроєктів і проведення парламентських розслідувань.
Комітети діють на постійній основі. У нинішньому складі РНП сформовано 7 комітетів:
- Організаційний комітет;
- Комітет із законодавства;
- Бюджетний комітет;
- Комітет зі звітності деравних фінансових органів;
- Комітет з депутатської етики;
- Комітет з міжпарламентського співробітництва;
- Комітет з управління справами.
Міжнародна діяльність
РНП бере активну участь у міжнародному міжпарламентському співробітництві у межах таких багатосторонніх структур, як Міжпарламентський союз, Азійська парламентська асамблея, , Міжпарламентська організація АСЕАН. Парламентарі формують групи зі співробітництва з різними іноземними державами, практикується регулярний делегаційний обмін з зарубіжними парламентарями.
Будівля Ради
РНП розміщується у парламентському комплексі, розташованому в районі Сеная́н на півдні Джакарти, що офіційно йменується «Будівля Ради народних представників і Народного консультативного конгресу». У складі комплексу є 6 будівель, головною з яких є будівля (патетична назва Індонезії, буквально «архіпелаг»), призначена для пленарних засідань РНП і з'їздів НКК. Решта будівель, призначені для роботи комісій, різноманітних апаратних підрозділів, протокольних заходів та прийому громадян, мають назву «Нусантара-1», «Нусантара-2» «Нусантара-3», «Нусантара-4» «Нусантара-5».
Комплекс було збудовано за проєктом індонезійського архітектора Суюді Вірджоатмоджо. Будівництво було розпочато у березні 1965 року: будівлі первинно призначались для проведення ініційованої Сукарно міжнародної «Конференції нових сил, що зароджуються» — форуму, покликаного об'єднати країни, що розвиваються, невдоволені світовим порядком, що склався на той момент. Після приходу до влади Сухарто, який відмовився від ідеї конференції та в цілому від сукарнівської концепції «нових сил, що зароджуються», було прийнято рішення про передачу комплексу Ради народних представників.
Будівля «Нусантара» була передана парламентарям після завершення будівництва у березні 1968 року. Друга черга комплексу була здана у березні 1978, третя — у вересні 1982 й четверта, остання — у лютому 1983 року. Загальна площа комплексу — понад 80 000 м², максимальна висота — 100 м.
Комплекс безпосередньо примикає до джакартського стадіону . РНП, а також законодавчу гілку влади в цілому часто називають словом «Сенаян».
Примітки
- Sejarah (індонез.). Sekretariat Jenderal Dewan Perwakilan Rakyat. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Volksraad (1918-1942) (індонез.). Museum DPR RI. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Ricklefs (1982), A History of Modern Indonesia, Macmillan Southeast Asian reprint, ), стор. 196
- Cribb, Robert (2001) Parlemen Indonesia 1945—1959 (Indonesian Parliaments 1945—1959) in Panduan Parlemen Indonesia (Indonesian Parliamentary Guide), Yayasan API, Jakarta, , стор. 282
- Ricklefs (1982), A History of Modern Indonesia, Macmillan Southeast Asian reprint, , стор. 197
- Ricklefs (1982), A History of Modern Indonesia, Macmillan Southeast Asian reprint, , стор. 272
- Ricklefs (1982), A History of Modern Indonesia, Macmillan Southeast Asian reprint, , стор. 197—198
- Komite Nasional Indonesia Pusat (1945-1949) (індонез.). Museum DPR RI. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Kahin, George McTurnan (1952) Nationalism and Revolution in Indonesia Cornell University Press, , стор. 138
- Cribb, Robert (2001) Parlemen Indonesia 1945—1959 (Indonesian Parliaments 1945—1959) in Panduan Parlemen Indonesia (Indonesian Parliamentary Guide), Yayasan API, Jakarta, , стор. 276
- Kahin, George McTurnan (1952) Nationalism and Revolution in Indonesia Cornell University Press, , стор. 139—140
- Cribb, Robert (2001) Parlemen Indonesia 1945—1959 (Indonesian Parliaments 1945—1959) in Panduan Parlemen Indonesia (Indonesian Parliamentary Guide), Yayasan API, Jakarta, , стор. 280—281
- DPR dan Senat Republik Indonesia Serikat (1949-1950) (індонез.). Museum DPR RI. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Cribb, Robert (2001) Parlemen Indonesia 1945—1959 (Indonesian Parliaments 1945—1959) in Panduan Parlemen Indonesia (Indonesian Parliamentary Guide), Yayasan API, Jakarta, , стор. 284
- Dewan Perwakilan Rakyat Sementara (1950-1956) (індонез.). Museum DPR RI. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Cribb, Robert (2001) Parlemen Indonesia 1945—1959 (Indonesian Parliaments 1945—1959) in Panduan Parlemen Indonesia (Indonesian Parliamentary Guide), Yayasan API, Jakarta, , стор. 285—286
- Ricklefs (1982), A History of Modern Indonesia, Macmillan Southeast Asian reprint, , стор. 233
- DPR Hasil Pemilu 1955 (20 Maret 1956-22 Juli 1959) (індонез.). Museum DPR RI. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Cribb, Robert (2001) Parlemen Indonesia 1945—1959 (Indonesian Parliaments 1945—1959) in Panduan Parlemen Indonesia (Indonesian Parliamentary Guide), Yayasan API, Jakarta, , стор. 288—297
- DPR Hasil Pemilu 1955 Paska-Dekrit Presiden 1959 (1959-1965) (індонез.). Museum DPR RI. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Poltak Partogi Nainggolan (2001) Parlemen Dalam Konteks Sejarah 1959—1998" (Parliament in the Historical Context 1959—1998) in Panduan Parlemen Indonesia (Indonesian Parliamentary Guide), Yayasan API, Jakarta, , стор. 301
- Ricklefs (1982), A History of Modern Indonesia, Macmillan Southeast Asian reprint, , стор. 256
- Poltak Partogi Nainggolan (2001) Parlemen Dalam Konteks Sejarah 1959—1998" (Parliament in the Historical Context 1959—1998) in Panduan Parlemen Indonesia (Indonesian Parliamentary Guide), Yayasan API, Jakarta, , стор. 301—303
- Dept of Foreign Affairs (1962), Indonesia 1962, Jakarta, стор. 9, No ISBN
- DPR Gotong Royong Tanpa Partai Komunis Indonesia (1965-1966) (індонез.). Museum DPR RI. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- DPR-GR Masa Orde Baru 1966-1971 (індонез.). Museum DPR RI. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Schwarz, Adam (1994) A Nation in Waiting: Indonesia in the 1990s, Allen & Unwin, , стор. 32
- Poltak Partogi Nainggolan (2001) Parlemen Dalam Konteks Sejarah 1959—1998" (Parliament in the Historical Context 1959—1998) in Panduan Parlemen Indonesia (Indonesian Parliamentary Guide), Yayasan API, Jakarta, , стор. 276—277
- DPR Hasil Pemilu 1971, 1977, 1982, 1987, 1992, 1997 (індонез.). Museum DPR RI. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Sejarah (індонез.). Архів оригіналу за 21 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Biografi K.H. Idham Chalid (індонез.). Pimpinan Pusat Gerakan Pemuda Ansor. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Daniel Dhaidae & H. Witdarmono (Eds) (2000)Wajah Dewan Perwakilan Rakyat Republic Indonesia Pemilihan Umum 1999 (Faces of the Republic of Indonesia People's Representative Council 1999 General Election) Harian Kompas, Jakarta, , стор. 19
- Evans, Kevin Raymond, (2003) The History of Political Parties & General Elections in Indonesia, Arise Consultancies, Jakarta, , стор. 22
- Media Indonesia. 2 червня 1997 року.
{{}}
:|access-date=
вимагає|url=
() - Media Indonesia. 19 травня 1998 року.
{{}}
:|access-date=
вимагає|url=
() - Mantan Aktivis Mahasiswa: Tidak Ada Rekayasa Dalam Pendudukan Gedung DPR/MPR 1998 (індонез.). Antara. 28 квітня 2008 року. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Media Indonesia. 22 травня 1998 року.
{{}}
:|access-date=
вимагає|url=
() - Thamrin Sonata (редактор). Undang-Undang Politik. Buah Reformasi Setengah Hati. — Jakarta : Yayasan Pariba, 1999. — С. 6-21.
- Abdul Razak Ahmad (31 травня 2001 року). Aye to impeach Gus Dur (англ.). New Straits Times. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Kornelius Purba (31 грудня 2001). Commentary: Gus Dur, whom I knew as a visionary pluralist and humorist (англ.). The Jakarta Post. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Getting worse for Gus Dur; Indonesia; Wahid under fire in Indonesia. Parliament's Censure of Indonesia's President Raises Doubts About His Future (англ.). The Economist. 1 лютого 2001 року. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- The Odd Couple. Between Them, Abdurrahman Wahid and Megawati Sukarnoputri Need to Sort out Indonesia. Nobody Else Can (англ.). The Economist. 15 лютого 2001 року. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- The Faltering Firefighter. A Blind Man Surrounded by Problems is Getting Less Help Than He Should from Blurrier-eyed Colleagues (англ.). The Economist. 6 липня 2000 року. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Tony Karon (1 лютого 2001). Will Indonesia's Political Shadow Play Kill Off Wahid? (англ.). Time. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Terry McCarthy, Zamira Loebis, Jason Tedjasukmana (17 липня 2000 року). Democrat...or Boss? (англ.). Time. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Tony Karon (30 квітня 2001 року). Indonesia Poised for New Round of Turmoil (англ.). Time. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Republika. 19 червня 2001 року.
{{}}
:|access-date=
вимагає|url=
() - Media Indonesia. 10 липня 2001 року.
{{}}
:|access-date=
вимагає|url=
() - But What Will Megawati Do? (англ.). The Economist. 26 липня 2001 року. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Mega Takes Charge (англ.). The Economist. 27 липня 2001 року. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Tim McGirk (6 серпня 2001 року). The Torch Passes (англ.). Time. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Our Problems Can't Be Solved by Violence (англ.). Time. 6 серпня 2001 року. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Friend, Theodore (2003) Indonesian Destinies The Belknap Press of Harvard university Press, , стор. 405
- Moch. N. Kurniawan and Muninggar Sri Saraswati (5 травня 2004 року). Golkar back in power at House (англ.). Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- DPR Hasil Pemilu 2004 (2004-2009) (індонез.). Museum DPR RI. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- (англ.). BBC Indonesia.com. 9 травня 2009 року. Архів оригіналу за 23 січня 2016. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Fraksi (індонез.). Sekretariat Jenderal Dewan Perwakilan Rakyat. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- (індонез.). Jurnal Parlemen. 2 жовтня 2014 року. Архів оригіналу за 22 жовтня 2017. Процитовано 22 жовтня 2017.
- (індонез.). Sekretariat Jenderal Dewan Perwakilan Rakyat. 2 жовтня 2014 року. Архів оригіналу за 7 жовтня 2014. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Undang-Undang Republik Indonesia Nomor 27 Tahun 2009 Tentang Majelis Permusyawaratan Rakyat, Dewan Perwakilan Rakyat, Dewan Perwakilan Daerah, Dan Dewan Perwakilan Rakyat Daerah (PDF) (індонез.). LL Sekretariat Negara. Архів (PDF) оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Займав пост голови ЦНКІ
- Indonesia (англ.). Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Indonesia proposals adopted by AIPA meeting in Hanoi (індонез.). Antara. 24 вересня 2010 року. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- APA Memders (англ.). Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Nurul Hidayati (9 квітня 2007 року). Sejarah Gedung DPR/MPR (індонез.). Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Para Artis dan Pelawak Yang Lolos ke Senayan (індонез.). KPU Indonesia. 29 травня 2009 року. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
- Inggried Dwi Wedhaswary (13 квітня 2009 року). "Quick Count": Agung Laksono Terancam Tak Lolos ke Senayan (індонез.). Kompas. Архів оригіналу за 20 серпня 2011. Процитовано 22 жовтня 2017.
Література
- Бандиленко Г. Г., Гневушева Е. И., Деопик Д. В., Цыганов В. А. История Индонезии. В 3-х частях. — М., 1992—1993.
- Демин Л. М., Другов А. Ю, Чуфрин Г. И. Индонезия: закономерности, тенденции, перспективы развития. — М., 1987.
- Другов А. Ю. Политическая власть и эволюция политической системы Индонезии. — М., 1988.
- Другов А. Ю. Индонезия: политическая культура и политический режим. — М., 1997.
- Другов А. Ю., Резников А. Б. Индонезия в период «направляемой демократии». — М., 1969.
- Плеханов Ю. А. Общественно-политическая реформа в Индонезии (1945 - 1975). — М., 1980.
- Черепнева Е. А. Буржуазные концепции социально-политического развития Индонезии. — М., 1984.
- Черепнева Е. А. Индонезия глазами индонезийцев. — М., 1989.
- Юрьев А. Ю. Индонезия после событий 1965 года. — М., 1973.
- Budiman, Arifin. The State and Political Regime in Indonesia. — Yokohama, 1991.
- Budiman, Arifin. Teori Negara: Negara, Kekuasaan dan Ideologi. — Jakarta, 1996.
- Crouch, Harold. The Army and Politics in Indonesia. — Revised edition. — London : Equinox Publishing, 2007. — 388 p. — .
- Dhaidae, Daniel; Witdarmono, Henricus. Wajah Dewan Perwakilan Rakyat Republic Indonesia Pemilihan Umum 1999. — Jakarta : Kompas, 2000. — .
- Evans, Kevin Raymond. The History of Political Parties & General Elections in Indonesia. — Jakarta : Arise Consultancies, 2003. — .
- Fatah, Eep Saefuloh. Bangsa Saya Yang Mengyebalkan. Catatan tentang Kekuasaan yang Pongah. — Jakarta, 1998.
- Friend, Theodore. Indonesian Destinies. — Belknap Press, 2005. — 640 p. — .
- Hughes, John. The End of Sukarno — A Coup that Misfired: A Purge that Ran Wild. — Archipelago Press. — .
- Indrayana, Denny. Indonesian Constitutional Reform 1999—2002: An Evaluation of Constitution-Making in Transition. — Jakarta : Kompas, 2008. — .
- Jenkins, David. Suharto and his Generals. Indonesian Military Politics 1975-1983. — Ithaca and New York, 2010. — 332 p. — .
- Kahin, George McTurnan. The End of Sukarno — A Coup that Misfired: A Purge that Ran Wild. — Didier Millet, 2003. — 312 p. — .
- Kazhim, Musa; Hamzah, Alfian. Lima Partai dalam Timbangan. — Jakarta : Pustaka Hidayah, 1999.
- Liddle, William. Political Participation in Modern Indonesia. — New Haven, 1973. — 206 p.
- Memilih Partai, Mendambakan Presiden. Belajar Demokrasi di Ufuk Milenium. — Jakarta, 1999.
- Nusa Bhakti, Ikrar. Parlemen Dalam Konteks Sejarah 1959—1998. — Jakarta : Yayasan Pesantren Islam, 2001. — .
- Ricklefs, Merle Calvin. A History of Modern Indonesia since c. 1300. — 2-е. — Stanford University Press, 1993. — 378 p. — .
- Schwarz, Adam. A Nation in Waiting: Indonesia in the 1990s. — 2-е. — Allen & Unwin, 1994. — 384 p. — .
- Sonata, Thamrin. Undang-Undang Politik. Buah Reformasi Setengah Hati. — Jakarta : Yayasan Pariba, 1999. — .
Посилання
- Офіційна сторінка [Архівовано 2 лютого 2012 у WebCite]
- Сторінка музею історії Ради народних представників [ 15 жовтня 2017 у Wayback Machine.]
- Офіційна сторінка Міжпарламентського союзу [ 16 травня 2008 у Wayback Machine.]
- Офіційна сторінка Азійської парламентської асамблеї [ 17 листопада 2015 у Wayback Machine.]
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Rada narodnih predstavnikiv indonez Dewan Perwakilan Rakyat DPR RNP odna z dvoh palat vishogo zakonodavchogo organu Indoneziyi Narodnogo konsultativnogo kongresu NKK Vikonuye potochni zakonodavchi funkciyi u perervah mizh sesiyami NKK faktichno ye postijno diyuchim odnopalatnim parlamentom Rada narodnih predstavnikiv indonez Dewan Perwakilan Rakyat Republik Indonesia Zagalna informaciya Yurisdikciya Indoneziya Tip Nizhcha Struktura Deputativ 560 Politichni grupi Demokratichna partiya borotbi Indoneziyi 109 misc Golkar 91 misce 73 miscya Demokratichna partiya 61 misce 48 misc Partiya nacionalnogo probudzhennya 47 misc 40 misc 39 misc 36 misc 16 misc Golova Golkar z 30 listopada 2016 Adresa Adresa Dzhakarta Oficijnij vebsajt www dpr go id Vikishovishe maye multimedijni dani za temoyu Rada narodnih predstavnikiv Pravovi osnovi diyalnosti RNP zakladeni u glavi VII chinnoyi konstituciyi Indoneziyi statti 19 22 Okremi aspekti sho stosuyutsya roli RNP u mezhah Narodnogo konsultativnogo kongresu ta yiyi vzayemodiyi z prezidentom regulyuyutsya vidpovidno glavami II stattya 2 i V stattya 5 konstituciyi Poryadok formuvannya organizacijna struktura j chiselnist RNP a takozh detalizaciya jogo povnovazhen viznachayutsya chinnim zakonodavstvom Do kompetenciyi RNP vhodit rozrobka prijnyattya i kontrol za vikonannyam zakoniv zatverdzhennya p yatirichnih osnov derzhavnogo kursu ta shorichnogo derzhavnogo byudzhetu ratifikaciya chastini mizhnarodnih dogovoriv Deputati RNP obirayutsya na pryamih zagalnih parlamentskih viborah na p yatirichnij termin Teperishnij sklad RNP 560 osib sformovanij za pidsumkami skladayetsya z 10 frakcij Golova RNP IstoriyaDatoyu zasnuvannya Radi narodnih predstavnikiv oficijno vvazhayetsya 29 serpnya 1945 roku den stvorennya Centralnogo nacionalnogo komitetu Indoneziyi pershogo vladnogo organu krayini sho mav zakonodavchi povnovazhennya ta stav proobrazom RNP Razom z tim yak oficijni tak i akademichni indonezijski dzherela tradicijno vedut istoriyu RNP vid dosvidu roboti naradchih organiv sho diyali na zavershalnomu etapi niderlandskogo kolonialnogo volodaryuvannya v Indoneziyi a takozh za chasiv yaponskoyi okupaciyi krayini pid chas Drugoyi svitovoyi vijni Peredistoriya Narodna rada Dokladnishe Ustanovche zasidannya Narodnoyi radi u travni 1918 roku Pershim zagalnonacionalnim indonezijskim predstavnickim organom vvazhayetsya Narodna rada zasnovana za rozporyadzhennyam niderlandskogo general gubernatora 16 grudnya 1916 roku z metoyu zabezpechennya vzayemodiyi mizh kolonialnoyu administraciyeyu korinnim naselennyam Niderlandskoyi Ost Indiyi ta predstavnikami chislennoyi kitajskoyi gromadi yaka vidigravala vazhlivu rol u torgovo ekonomichnij galuzi Vidpovidno do statutu Narodnoyi radi do yiyi skladu vhodili 39 zasidateliv 15 z yakih predstavlyali korinne naselennya koloniyi 23 gollandciv i kitajciv a takozh 1 golova bez zaznachennya nacionalnoyi prinalezhnosti Pri comu 5 zasidateliv indonezijciv i 9 osib z gollandsko kitajskoyi frakciyi priznachalis general gubernatorom reshta deputativ obiralis shlyahom skladnih bagatostupinchastih viboriv vid riznih provincij Niderlandskoyi Ost Indiyi ta nizki gromadskih organizacij Golovu Radi priznachav gollandskij monarh Ustanovche zasidannya Narodnoyi radi vidbulos u travni 1918 roku pid golovuvannyam general gubernatora grafa yakij otrimav vid korolevi Vilgelmini vidpovidne priznachennya Pervinno rada mala vinyatkovo naradchi funkciyi zokrema general gubernator mav konsultuvatis iz neyu u finansovih pitannyah 1925 roku Rada otrimala pravo zakonodavchoyi iniciativi odnak usi yiyi rishennya mali zatverdzhuvatis general gubernatorom 1927 roku sklad Narodnoyi radi bulo rozshireno do 55 osib vidpovidno frakciya indonezijciv do 25 a 1930 roku do 60 osib frakciya indonezijciv do 30 Odnochasno bula desho liberalizovana sistema viboriv i rozshirivsya perelik gromadskih organizacij sho mali pravo visunennya delegativ 1940 roku niderlandskij uryad yakij pislya okupaciyi krayini gitlerivskoyu Nimechchinoyu pereyihav do Londona vidkinuv propoziciyu chastini indonezijskih chleniv radi pro suttyeve rozshirennya yiyi povnovazhen a u travni 1942 roku pislya zahoplennya bilshoyi chastini Indoneziyi yaponcyami Narodna rada bula oficijno rozpushena Yaponska okupaciya U zhovtni 1943 roku yaponska okupacijna administraciya sho pragnula zaruchitis pidtrimkoyu indonezijskoyi suspilnoyi eliti buv zapochatkovanij naradchij organ Centralna konsultativna rada na choli z Sukarno majbutnim prezidentom krayini Piznishe u berezni 1945 roku buv sformovanij Doslidnickij komitet z pidgotovki indonezijskoyi nezalezhnosti u skladi 62 aktivistiv miscevogo nacionalno vizvolnogo ruhu sered nih Sukarno i majbutnij vice prezident krayini Mohammad Hatta pid golovuvannyam Radzhimana Vediodiningrata Doslidnickij komitet pidgotuvav proyekt indonezijskoyi konstituciyi na odnomu z jogo zasidan 1 chervnya 1945 roku Sukarno progolosiv principi sho nadali stali osnovoyu derzhavnoyi ideologiyi Indoneziyi Centralnij Nacionalnij komitet Indoneziyi j zakonodavchi organi SShI Dokladnishe Centralnij nacionalnij komitet Indoneziyi Zasidannya CNKI 1947 roku v misti Malang Shidna Yava 7 serpnya 1945 roku dlya rozglyadu napracyuvan Doslidnickogo komitetu bula sformovana Komisiya z pidgotovki nezalezhnosti Indoneziyi 17 serpnya yiyi golova Sukarno ta jogo zastupnik Hatta progolosili nezalezhnist Indoneziyi a 18 serpnya Komisiya zatverdila pidgotovlenij Doslidnickim komitetom proyekt timchasovoyi konstituciyi U yakosti timchasovogo predstavnickogo organu zapochatkovuvavsya Centralnij Nacionalnij komitet Indoneziyi CNKI do obov yazkiv yakogo vhodila zokrema pidgotovka stvorennya postijnih zakonodavchih organiv vladi CNKI buv sformovanij 29 serpnya 1945 roku same cya data vvazhayetsya dnem zasnuvannya Radi narodnih predstavnikiv Pervinno Komitet mav suto konsultativni funkciyi odnak dekretom vice prezidenta vid 18 zhovtnya jomu bulo peredano zakonodavchi povnovazhennya Pri comu sklikannya Komitetu u povnomu skladi peredbachalos lishe v miru neobhidnosti zasidannya vidbuvalis yak u Dzhakarti tak i v inshih mistah kudi vladni organi Indoneziyi perebazovuvalis pid chas podalshoyi gollandskoyi intervenciyi natomist na regulyarnij osnovi zakonodavchi funkciyi vikonuvav Robochij komitet sho stvoryuvavsya u mezhah Komitetu faktichno parlament proobraz suchasnoyi RNP CNKI periodichno zbiravsya na zasidannya uprodovzh p yati nastupnih rokiv prichomu vid sichnya 1948 roku vin diyav paralelno z kolaboracionistskoyu Timchasovoyu federalnoyu radoyu konsultativnim organom stvorenim niderlandskoyu kolonialnoyu administraciyeyu yaka povernula chastinu krayini pid svij kontrol Za pidsumkami indonezijsko niderlandskoyi konferenciyi 23 serpnya 2 listopada 1949 roku tak zvana Gaazka konferenciya kruglogo stolu bulo progoloshennya stvorennya Spoluchenih Shtativ Indoneziyi SShI federativnogo utvorennya do yakogo planuvalos vklyuchiti i Respubliku Indoneziyu i grupu kvazi nezalezhnih derzhav stvorenih za pokrovitelstva gollandciv na utrimuvanih nimi ost indskih teritoriyah Karta Spoluchenih Shtativ Indoneziyi V yakosti timchasovogo zakonodavchogo organu SShI zapochatkovuvalis Federalni konsultativni zbori u skladi predstavnikiv usih shtativ yaki nevdovzi buli zamineni na dvopalatnij parlament sho skladalas z Radi narodnih predstavnikiv 150 deputativ i senatu 32 senatori po dva vid kozhnoyi z 16 skladovih chastin SShI 15 grudnya 1949 roku CNKI proviv svoye ostannye zasidannya na yakomu shvaliv vhodzhennya Respubliki Indoneziya do skladu SShI ta samorozpustivsya peredavshi svoyi povnovazhennya parlamentu SShI Takim chinom Rada narodnih predstavnikiv SShI stala pravonastupniceyu zakonodavchih organiv vladi i yiyi diyalnist v indonezijskij ta mizhnarodnij istoriografiyi vvazhayetsya odnim z etapiv stanovlennya RNP Respubliki Indoneziyi Isnuvannya RNP SShI viyavilos dosit netrivalim 15 lyutogo 1950 roku vidbulos yedine yiyi zasidannya a u kvitni togo zh roku Spolucheni Shtati Indoneziyi de fakto pripinili svoye isnuvannya Period Liberalnoyi demokratiyi 1950 1957 Budivlya u Dzhakarti v yakij Rada narodnih predstavnikiv vpershe zibralas 16 serpnya 1950 roku Pislya vhodzhennya praktichno vsih teritorij sho buli u skladi SShI do skladu Respubliki Indoneziyi vlada ostannoyi pochala formuvannya organiv vladi unitarnoyi derzhavi Zapochatkovanij nimi odnopalatnij parlament zberig nazvu Radi narodnih predstavnikiv iz prefiksom timchasova postijnu RNP planuvalos sklikati za pidsumkami zagalnih viboriv Do skladu timchasovoyi RNP na rivnopravnij osnovi uvijshli yak vsi chleni RNP SShI 150 deputativ i 32 senatori tak i 59 chleniv ranishe likvidovanogo CNKI razom 241 chlen Pershe zasidannya RNP vidbulos 16 serpnya 1950 roku za den do formalnoyi likvidaciyi SShI j oficijnogo progoloshennya unitarnoyi Respubliki Indoneziyi Do togo chasu u skladi Radi vidbulis deyaki zmini zamist troh kolishnih senatoriv SShI ta 21 go predstavnika yaki vidmovilis vid parlamentskih mandativ SShI do jogo skladu bulo vvedeno 19 delegativ priznachenih indonezijskim uryadom Osnovi diyalnosti RNP buli propisani u prijnyatij nastupnogo dnya timchasovij konstituciyi Indoneziyi sho zaminila konstituciyu 1945 roku Z urahuvannyam garantovanoyi novim osnovnim zakonom derzhavi visokoyi roli parlamentu j bagatopartijnoyi sistemi sho realno sklalas do 1950 roku podalshij period politichnogo rozvitku Indoneziyi do 1957 roku otrimav nazvu Liberalnoyi demokratiyi Z 236 chleniv RNP lishe 204 sklali prisyagu pid chas vstupu na posadu 20 serpnya i tilki 170 brali uchast u viborah spikera yakim buv obranij chlen Indonezijskoyi nacionalnoyi partiyi INP Vidpovidno do partijnoyi prinalezhnosti deputativ bulo sformovano 20 parlamentskih frakcij Najbilshim viyavilos predstavnictvo Mashumi 49 mandativ ta INP 36 mandativ Struktura RNP vidobrazhala plyuralistichnij politichnij landshaft Indoneziyi periodu Liberalnoyi demokratiyi yiyi diyalnist bula dosit aktivnoyu j neridko superechila interesam vikonavchoyi vladi Najbilsh serjozna koliziya stalas 1952 roku koli indonezijske vijskove kerivnictvo vidmovilos vikonuvati rishennya parlamentu pro skorochennya nacionalnih zbrojnih sil RNP zazhadav vid prezidenta vidstavki vishogo generalitetu j reorganizaciyi Ministerstva oboroni sho prizvelo do tak zvanogo incidentu 17 zhovtnya 1952 roku masovih antiparlamentskih vistupiv v yakih vzyali uchast ne tilki vijskoviki ale j tisyachi civilnih yaki yim spivchuvali Konflikt udalos vregulyuvati tilki zavdyaki osobistomu vtruchannyu Sukarno yakij zaklikav vijskovikiv do poryadku j domigsya vid parlamentariv suttyevogo koriguvannya programi skorochennya armiyi Novij sklad RNP buv sformovanij za pidsumkami pershih v istoriyi Indoneziyi parlamentskih viboriv sho vidbulis u veresni 1955 roku Do yiyi skladu uvijshli predstavniki 28 partij najbilshimi buli frakciyi Mashumi ta INP po 57 mandativ Nahdatul Ulama 45 misc i Kompartiyi 39 misc Pershe zasidannya onovlenoyi RNP vidbulos 26 bereznya 1956 roku Zasidannya RNP 1950 ti roki U novomu skladi RNP viyavlyala she bilshu samostijnist yiyi iniciativi sistematichno superechili interesam Sukarno yakij uzyav kurs na zmicnennya prezidentskoyi vladi j deliberalizaciyu politichnoyi sistemi krayini v cilomu 1956 roku konflikt mizh prezidentom i parlamentom sprichiniv gostru politichnu krizu Zaruchivshis pidtrimkoyu vijskovikiv u lyutomu 1957 roku Sukarno oprilyudniv doktrinu sho peredbachala zokrema faktichnu vidmovu vid parlamentarizmu j ogolosiv pro perehid krayini do tak zvanoyu spryamovanoyi demokratiyi Period spryamovanoyi demokratiyi RNP sho faktichno vtratila bud yaki povnovazhennya prodovzhuvala formalno funkcionuvati do 5 lipnya 1959 roku koli bulo vidano prezidentskij ukaz pro vidnovlennya diyi konstituciyi 1945 roku sho peredbachav zokrema rozpusk parlamentu sformovanogo vidpovidno do timchasovoyi konstituciyi 1950 roku sho vtratila chinnist Vzhe 22 lipnya 1959 roku sklav prisyagu novij sklad RNP sho vklyuchila do svogo skladu vsih deputativ poperednogo sklikannya a takozh 300 uryadovih priznachenciv 100 predstavnikiv regioniv 200 predstavnikiv riznih suspilnih struktur pidkontrolnih vikonavchij vladi j odnogo delegata vid Zahidnogo Irianu sho zalishavsya pid gollandskim kontrolem Na ustanovchomu zasidanni parlamentari shvalili povernennya do konstitucijnih norm 1945 roku sho suttyevo zvuzili povnovazhennya zakonodavchoyi vladi Tim ne menshe j u takomu skladi RNP ne viyavila povnoyi loyalnosti do prezidenta U berezni 1960 roku parlamentari vidhilili zaproponovanij uryadom byudzhet sho potyagnulo za soboyu rishennya Sukarno pro rozpusk RNP yak nezdatnoyi pracyuvati spilno z prezidentom u dusi konstituciyi 1945 roku j doktrini spryamovanoyi demokratiyi oficijno rozpusk vidbuvsya za pidsumkami parlamentskogo zasidannya 24 chervnya 1960 roku Vzhe za dva dni 26 chervnya 1960 roku prezidentskim ukazom bula sformovana nova Rada sho otrimala oficijnu nazvu Radi narodnih predstavnikiv vzayemodopomogi Zagalom do skladu RNP uvijshli 281 osoba z yakih 130 predstavlyali politichni partiyi 150 zbrojni sili j rizni gromadski organizaciyi tak zvani funkcionalni ugrupovannya j 1 Zahidnij Irian Slid zaznachiti sho parlamentski mandati buli nadani lishe 10 politichnim partiyam reshta sered nih i taki veliki yak Mashumi ta Socialistichna partiya yaki najbilsh poslidovno oponuvali prezidentu u poperednomu skladi RNP parlamentskogo predstavnictva ne otrimali Prezident zberigav za soboyu pravo ne tilki rozpusku RNP ale j dovilnogo vidklikannya yiyi deputativ V rezultati RNP cilkom vtratila nezalezhnist parlamentari bilshe ne vistupali iz zakonodavchoyu iniciativoyu obmezhuyuchis bezzaperechnim shvalennyam zakonoproyektiv predstavlenih prezidentom i uryadom V rezultati zakonodavcha aktivnist suttyevo znizilas tak 1960 roku RNP uhvalila tilki 9 zakoniv proti 87 1958 roku Ne zminyuyuchi svogo skladu RNP vzayemodopomogi funkcionuvala do faktichnogo usunennya Sukarno vid vladi j perehodu derzhavnoyi vladi do vijskovikiv 1965 roku Period Novogo poryadku Pislya sprobi derzhavnogo perevorotu 30 veresnya 1965 roku vidpovidalnist za yakij bulo pokladeno na Komunistichnu partiyu zi skladu RNP buli vivedeni vsi deputati komunisti j kilka predstavnikiv inshih partij ta organizacij zvinuvachenih u spivpraci z komunistami zagalom 62 osobi 15 listopada parlament vidnoviv svoyu robotu v urizanomu skladi ta prodovzhuvav pracyuvati do 19 listopada 1966 roku koli prezidentskim dekretom bulo ogolosheno pro formuvannya novoyi RNP yaka otrimala oficijnu nazvu Rada narodnih predstavnikiv Novogo poryadku Pri comu vsi parlamentari poperednogo skladu otrimali mandati na chergovij p yatirichnij termin odnak okrim nih do skladu parlamentu bula vvedena frakciya zbrojnih sil u kilkosti 43 osib U berezni 1968 roku parlamentari odnostajno zatverdili generala Suharto vid zhovtnya 1965 roku faktichno keruvav derzhavoyu a vid bereznya 1967 roku zajmav post timchasovogo prezidenta na posadi prezidenta krayini Nove viborche zakonodavstvo bulo prijnyato 1969 roku Chiselnij sklad RNP bulo vstanovleno u kilkosti 460 osib 360 z yakih buli deputatami obranimi na partijnij osnovi za rezultatami zagalnih viboriv 75 deleguvalis vid zbrojnih sil i 25 vid riznih gromadskih organizacij Paralelno v krayini formuvalas nova struktura partijnogo tipu organizaciya Golkar sho vid 1964 roku ob yednuvala znachnu chastinu loyalnih do vikonavchoyi vladi gromadskih organizacij bula do 1970 roku znachno zbilshena j peretvorena na politichnij blok dopushenij do uchasti u parlamentskih viborah U sho vidbulis 5 lipnya 1971 roku vzyali uchast blok Golkar i 9 oficijno zareyestrovanih politichnih partij Golkar yakij vidkrito pidtrimali prezident i uryad zdobuv ponad 62 golosiv viborciv sho dalo jomu 236 parlamentskih mandativ Sformuvavshi parlamentsku bilshist Golkar uzyav na sebe rol partiyi vladi sho poslidovno pidtrimuvala prezidentskij kurs Pri comu spikerom RNP zalishivsya lider partiyi Nahdatul Ulama Idham Halid yakij obijmav tu posadu she u poperednomu skladi RNP Pidbivannya pidsumkiv parlamentskih viboriv 1971 roku v MVS Indoneziyi Slid zaznachiti sho vsi 7 partij yaki zdobuli za pidsumkami viboriv predstavnictvo v RNP 124 mandati na vsih nominalno perebuvayuchi v opoziciyi do Golkaru naspravdi demonstruvali povnu loyalnist do uryadu Suharto V rezultati rol RNP u formuvanni derzhavnoyi politiki bula zvedena do minimumu vona spravno shvalyuvala zakonoproyekti inicijovani vikonavchoyu vladoyu Pri comu vid praktiki golosuvannya parlamentari vidmovilis navit formalno vsi rishennya vidpovidno do onovlenogo reglamentu prijmalis metodom aklamaciyi Praktika aklamaciyi sho nezminno prizvodila do shvalennya iniciativ vikonavchoyi vladi zberigalas v RNP uprodovzh vsogo prezidentstva Suharto do 1998 roku Tim chasom uryad Suharto prodovzhuvav kurs na deliberalizaciyu politichnoyi sistemi krayini Vidpovidno do prijnyatogo 1974 roku zakonodavstva bulo zdijsneno primusove zlittya politichnih partij usi partiyi musulmanskogo spryamuvannya buli ob yednani u PYeR usi zh partiyi svitskoyi ta hristiyanskoyi oriyentaciyi u DPI Nova partijna sistema bula zakriplena u viborchomu zakonodavstvi do viboriv dopuskalis tilki dvi novoutvoreni partiyi j Golkar Za pidsumkami chergovih parlamentskih viboriv sho vidbulis 2 travnya 1977 roku Golkar znovu zdobuvshi pidtrimku 62 elektoratu otrimav 232 mandati PYeR 99 i DPI 29 Pri comu vidpovidno do onovlenih pravil usi neviborni parlamentski miscya vidijshli do predstavnikiv zbrojnih sil spisok yakih bulo zatverdzheno prezidentom RNP skladu 1977 1982 rokiv chitko vikonuvav normi j tradiciyi sho vstanovilis vid 1971 roku z neznachnim reglamentnim nyuansuvannyam Spikerom buv obranij yakij do togo obijmav posadu ministra zakordonnih sprav i vstupiv nezadovgo do viboriv do lav Golkaru 1978 roku pislya priznachennya Malika vice prezidentom Indoneziyi post spikera perejshov do inshogo predstavnika Golkaru Dar yatmo Nadali do 1998 roku spikerom RNP na bezalternativnij osnovi nezminno obiravsya predstavnik Golkaru a chotirma vice spikerami predstavniki chotiroh parlamentskih frakcij Golkar PYeR DPI ta zbrojnih sil Pri comu post spikera RNP zazvichaj sumishavsya z postom spikera Narodnogo konsultativnogo kongresu sho zbiravsya raz na p yat rokiv Chergovij sklad RNP sformovanij za pidsumkami viboriv sho vidbulis 4 travnya 1982 roku neznachno vidriznyavsya vid poperednogo Golkar otrimav 242 mandati PYeR 94 i DPI 24 chiselnist frakciyi zbrojnih sil vse she skladala 75 osib Ne zaznala suttyevih zmin i modalnist roboti parlamentu U lyutomu 1985 roku bulo uhvaleno novij zakon sho regulyuvav diyalnist RNP Vin peredbachav zbilshennya zagalnogo chiselnogo skladu parlamentu do 500 osib a frakciyi zbrojnih sil sho priznachalas prezidentom do 100 osib Takim chinom za pidsumkami nastupnih viboriv sho vidbulis 23 kvitnya 1987 roku vid Golkaru ta dvoh partij buli obrani 400 deputativ Golkar yakij dosyagnuv she bilsh perekonlivoyi peremogi ponad 73 golosiv otrimav 299 mandativ PYeR 61 i DPI 40 Principi roboti RNP j osnovni normi reglamentu zberigalis Za pidsumkami viboriv sho vidbulis 9 chervnya 1992 roku elektoralna pidtrimka Golkaru viyavilas desho menshoyu trohi bilshe za 68 jogo frakciya skorotilas do 282 osib PYeR otrimala 62 mandati DPI 56 Zmin u principah diyalnosti RNP ta osnovnih normah reglamentu ne vidbulos sho stali ostannimi za chasiv prezidentstva Suharto buli najuspishnishimi dlya Golkaru blok zdobuv ponad 74 golosiv viborciv i vidpovidno 435 parlamentskih mandativ PYeR otrimala 89 misc i DPI sho nezadovgo do viboriv perezhila vnutrishnopartijnu krizu lishe 11 misc Chiselnist frakciyi vijskovikiv bula zmenshena do 75 osib Slid zaznachiti sho vidpovidno do pervinnogo pidrahunku rezultativ viboriv DPI otrimuvala tilki 10 mandativ sho ne dozvolyalo yij vzyati uchast u roboti vsih 11 komitetiv RNP j nominuvati bud kogo z kerivnogo skladu na posadu vice spikera RNP yak togo vimagav reglament V rezultati Centralna viborcha komisiya iniciyuvala pererahunok golosiv na odnij z viborchih dilnic Pivnichnoyi Sumatri sho viyaviv kilka tisyach dodatkovih byuleteniv podanih na korist zastupnika golovi partiyi Ahmada Ce dozvolilo jomu obijti supernika z PYeR popovniti partijnu frakciyu ta zajnyati post vice spikera Studentski zavorushennya u bezposerednij blizkosti vid parlamentskogo kompleksu Traven 1998 roku Pervinno RNP demonstruvav cilkovitu loyalnist do Suharto obranogo Narodnim konsultativnim kongresom u berezni 1998 roku na shostij prezidentskij termin nezvazhayuchi na oznaki gostroyi ekonomichnoyi a potim i politichnoyi krizi v krayini sho viyavilis naprikinci 1997 roku Kerivnictvo RNP pidtrimuvalo prezidentsku tezu pro mozhlivist politichnih peretvoren ne ranishe 2003 roku pislya zavershennya zatverdzhenoyi NKK p yatirichnoyi programi derzhavnogo rozvitku Tilki pislya masshtabnih zavorushen 12 14 travnya 1998 roku u Dzhakarti j podalshoyi rizkoyi eskalaciyi proti prezidentskih nastroyiv praktichno u vsih verstvah indonezijskogo suspilstva golova RNP priyednavsya do zaklikiv pro dobrovilnu vidstavku Suharto Vitayuchi iniciativu Harmoko ta pragnuchi utrimati parlamentariv na zayavlenij poziciyi kerivnictvo kilkoh studentskih organizacij sho skladali kistyak radikalnogo opozicijnogo ruhu organizuvali 19 travnya 1998 roku nenasilnicke zahoplennya budivli parlamentu Vona utrimuvalas studentami uprodovzh troh dib za toj chas u nij pobuvali ne menshe 80 tisyach protestuvalnikiv i bula zvilnena pislya togo yak kerivniki RNP pid chas peremovin z liderami studentskih organizacij poobicyali vzhiti vsih zahodiv dlya najshvidshogo sklikannya NKK j rozrobki program masshtabnih demokratichnih reform ta odnochasno stalo vidomo pro vidstavku Suharto sho gotuvalas Slid zaznachiti sho pid chas vidstavki Suharto ta privedennya do prezidentskoyi prisyagi vice prezidenta Buharuddina Yusufa Habibi sho vidbulis 21 travnya 1998 roku zhodnoyi uchasti RNP navit formalnoyi potribno ne bulo oskilki podibna procedura ne bula peredbachena ani indonezijskoyu konstituciyeyu ani chinnim na toj moment zakonodavstvom Postsuhartivskij period Pislya perehodu prezidentskih povnovazhen do Habibi RNP prodovzhuvala funkcionuvati u poperednomu skladi ta vidpovidno do starih norm Osnovnim zmistom yiyi diyalnosti stalo propracyuvannya pidgotovlenih uryadom do lipnya 1998 roku proyektiv zakoniv poklikanih zabezpechiti demokratizaciyu politichnoyi sistemi krayini v tomu chisli j tih sho stosuvalis polozhennya j diyalnosti samoyi RNP Pri comu robota Radi zaznala rizkoyi kritiki z boku pribichnikiv shirokih reform yak nerishucha j polovinchasta Pozachergova sesiya RNP Zhovten 1999 roku Propracovanij RNP paket politichnih zakoniv buv u cilomu shvalenij pid chas pozachergovoyi sesiyi Narodnogo konsultativnogo kongresu 1 13 zhovtnya 1998 roku odnak redaguvannya bilshoyi chastini zakonoproyektiv bulo virisheno prodovzhiti u mezhah specialno stvorenoyi v RNP mizh partijnoyi komisiyi Komisiya zavershila robotu 28 sichnya 1999 roku a 1 lyutogo togo zh roku novi politichni zakoni nabrali chinnosti pislya yih pidpisannya prezidentom Habibi Vidpovidno do novih zakoniv pro RNP NKK ta regionalni radi narodnih predstavnikiv Rada narodnih predstavnikiv zberigala svoyu rol odnopalatnogo parlamentu sho vikonuvav potochni zakonodavchi funkciyi u perervah mizh sesiyami NKK Do yiyi skladu vklyuchalis 462 deputati yaki obiralis na zagalnih viborah vid politichnih partij i 38 deputativ delegovanih vid zbrojnih sil Takim chinom frakciya vijskovikiv skorochuvalas praktichno vdvichi u porivnyanni z yiyi poperednoyu chiselnistyu 75 mandativ Kerivnictvo RNP sho skladalos z golovi ta troh jogo zastupnikiv yaki predstavlyali najbilshi frakciyi oficijno ogoloshuvalos kolektivnim Termin povnovazhen deputativ zalishivsya stalim 5 rokiv Akbar Tandzhung bagatorichnij deputat RNP vid Golkaru 1977 2004 roki golova RNP u 1999 2004 rokah Pri comu novij zakon pro politichni partiyi legalizuvav ta vporyadkuvav bagatopartijnu sistemu sho vzhe realno sklalas v Indoneziyi do togo momentu a zakon pro zagalni vibori zberigav yihnyu p yatirichnu periodichnist za znachnoyi demokratizaciyi organizacijnih momentiv Takim chinom pid chas 7 chervnya 1999 roku RNP obiralas na yakisno novij pravovij osnovi u borotbi za parlamentski mandati vzyali uchast 48 zi 141 oficijno zareyestrovanih politichnih partij Peremozhcem viboriv stala Demokratichna partiya borotbi Indoneziyi DPI B sho zdobula 33 8 golosiv viborciv ta otrimala 153 parlamentskih mandati Golkar peretvorenij vidpovidno do vimog novogo zakonodavstva na novu politichnu partiyu posiv druge misce otrimavshi 22 5 golosiv 120 mandativ u RNP Razom do skladu RNP bulo obrano predstavnikiv 21 partiyi 10 z yakih otrimali lishe po odnomu mandatu Pri comu u skladi RNP sklalas priblizna rivnist sil sho predstavlyali tri osnovnih politichnih tabori Indoneziyi kincya 1990 h rokiv konservativnogo reformatorskogo j musulmanskogo Za tih umov RNP shvidko peretvorilas na majdanchik realnoyi politichnoyi borotbi osnovnoyu metoyu yakoyi bulo zabezpechennya pidtrimki lideriv najbilshih partij pid chas viboriv prezidenta j vice prezidenta Pislya prezidentskih i vice prezidentskih viboriv sho vidbuvalis 20 23 zhovtnya 1999 roku ta prinesli peremogu vidpovidno Abdurrahmanu Vahidu j Megavati Sukarnoputri rol RNP zalishalas vkraj aktivnoyu Pri comu dosit shvidko viznachilas tendenciya do zagostrennya yiyi vidnosin z prezidentom Vahidom yakij pragnuv do maksimalnoyi kelijnosti prijnyattya vazhlivih politichnih rishen Zusillya ostannogo z prinizhennya roli zakonodavciv stali nastilki ochevidnimi sho postupovo do aktivnogo oponuvannya prezidentu v RNP pidklyuchilas i bilshist jogo kolishnih pribichnikiv Pidsumki parlamentskih viboriv 2004 roku Protistoyannya RNP z prezidentom stalo golovnoyu skladovoyu derzhavnogo rozvitku Indoneziyi uprodovzh pivtora rokiv ta zavershilos gostroyu politichnoyu krizoyu u chervni lipni 2001 roku 21 lipnya parlamentari iniciyuvali sklikannya pozachergovoyi sesiyi NKK dlya rozglyadu pitannya pro vinesennya votumu nedoviri prezidentu 22 lipnya Vahid oglosiv pro zaprovadzhennya u krayini nadzvichajnogo stanu j viddav nakaz zbrojnim silam pro nedopushennya provedennya sesiyi NKK yakij buv proignorovanij vijskovikami yaki vidkrito prijnyali storonu parlamentariv 23 lipnya NKK uhvaliv rishennya pro vidstavku Vahida j peredachu povnovazhen glavi derzhavi do vice prezidenta Megavati Sukarnoputri Za chasiv prezidentstva Megavati Sukarnoputri RNP zberigayuchi visoku aktivnist pidtrimuvala dosit korektnu vzayemodiyu z glavoyu derzhavi ta vikonavchoyu vladoyu v cilomu RNP sformovana za pidsumkami viboriv sho vidbulis 5 kvitnya 2004 roku principovo vidriznyalas vid poperednih skladiv parlamentu vidsutnistyu frakciyi zbrojnih sil vsi deputati zagalom 550 osib obiralis za partijnimi spiskami Najbilshu frakciyu 128 mandativ sformuvav Golkar yakij lidiruvav na viborah z 21 5 golosiv drugu za velichinoyu 109 mandativ DPI B sho finishuvala drugoyu z 18 5 golosiv Kilkist partij sho otrimali parlamentske predstavnictvo zmenshilas do 16 Modalnist roboti RNP v cilomu zalishalas staloyu aktivne vikonannya zakonodavchih funkcij spoluchalos z uspishnoyu vzayemodiyeyu z vikonavchoyu vladoyu yak do kincya prezidentstva Megavati Sukarnoputri 20 zhovtnya 2004 roku tak i pislya obrannya na post glavi derzhavi Susilo Bambanga Yudojono vpershe v istoriyi Indoneziyi obranij ne sesiyeyu NKK a v rezultati pryamih prezidentskih viboriv 2009 roku za rezultatami pidsumkiv bula sformovana Rada u skladi 560 deputativ predstavnikiv 9 politichnih partij Najbilshi frakciyi sformuvali Demokratichna partiya 148 mandativ Golkar 107 mandativ i DPI B 94 mandati Pid chas povnovazhen tiyeyi RNP zberigalas tendenciya do zrostannya samostijnosti Radi yak organu derzhavnoyi vladi Pri comu vrahovuyuchi nayavnist najbilshoyi frakciyi prezidentskoyi Demokratichnoyi partiyi ta kilkoh frakcij yiyi politichnih soyuznic vzayemodiya z organami vikonavchoyi vladi bula dosit efektivnoyu Suchasnij sklad RNP buv sformovanij za pidsumkami ta sklav prisyagu 1 zhovtnya 2014 Jogo chislennist zalishilas nezminnoyu 560 osib U parlamenti predstavleno 10 politichnih partij yaki sformuvali vidpovidnu kilkist frakcij Najbilshi frakciyi sformuvali DPI B 109 mandativ Golkar 91 mandat 73 mandati j Demokratichna partiya 63 mandati Golovoyu RNP buv obranij golova DPI B Setya Novanto 2016 roku jogo zaminiv predstavnik Golkaru Partijnij skladFrakcijnij sklad RNP sklikannya 2014 roku U ninishnomu skladi Radi narodnih predstavnikiv privedenomu do prisyagi 1 zhovtnya 2014 roku 560 deputativ vsi z nih buli obrani za partijnimi spiskami Predstavnikami kozhnoyi z 10 partij sho otrimali parlamentske predstavnictvo za pidsumkami viboriv 2014 roku sformovana okrema frakciya podibna rivnist kilkosti parlamentskih partij i parlamentskih frakcij ne ye avtomatichnoyu oskilki chinne indonezijske zakonodavstvo pripuskaye formuvannya u zakonodavchih organah vladi bud yakogo rivnya ob yednanih frakcij u skladi predstavnikiv dvoh i bilshe partij Polozhennya v sistemi derzhavnoyi vladiRada narodnih predstavnikiv ye odniyeyu z dvoh palat vishogo zakonodavchogo organu Indoneziyi Narodnogo konsultativnogo kongresu sho sklikayetsya vidpovidno do chinnogo zakonodavstva ne ridshe nizh raz na 5 rokiv Okrim deputativ RNP do NKK vhodyat chleni 128 delegativ vid provincijnih rad narodnih predstavnikiv po 4 vid kozhnoyi provinciyi Takim chinom RNP vikonuye potochni zakonodavchi funkciyi u perervah mizh sesiyami NKK j faktichno ye postijno diyuchim odnopalatnim parlamentom ponyattya parlament u konstituciyi j zakonodavstvi Indoneziyi ne figuruye RNP ne mozhe buti rozpushena do zavershennya terminu yiyi povnovazhen vidpovidna prezidentska prerogativa bula skasovana 2004 roku vidpovidnimi popravkami do konstituciyi PovnovazhennyaKonstituciya Indoneziyi zakriplyuye za RNP tri funkciyi zakonodavchu planovu j naglyadovu Dlya yih realizaciyi vona vidpovidno do chinnogo zakonodavstva maye taki povnovazhennya Rozrobka zakoniv ta prijnyattya vzayemno prijnyatnogo rishennya z prezidentom Shvalennya abo neshvalennya nadannya uryadovim postanovam statusu zakonu Rozglyad zakonoproyektiv pidgotovlenih Radoyu regionalnih predstavnikiv Obgovorennya zakonoproyektiv pidgotovlenih RRP u samij Radi ta z prezidentom Obgovorennya zakonoproyektiv z regionalnoyi problematiki iz zaluchennyam RRP dlya podalshogo yih obgovorennya z prezidentom Prijnyattya do vidoma mirkuvan RRP shodo zakonoproyektiv u galuzi byudzhetnoyi politiki opodatkuvannya osviti j virospovidannya Obgovorennya z prezidentom z urahuvannyam dumki RRP inicijovanih prezidentom zakonoproyektiv sho stosuyutsya formuvannya derzhavnogo byudzhetu Zdijsnennya naglyadu za vikonannyam zakoniv i derzhavnogo byudzhetu Obgovorennya povidomlen RRP za rezultatami yiyi naglyadu za vikonannyam zakoniv sho stosuyutsya regionalnoyi problematiki ta prijnyattya neobhidnih visnovkiv Nadannya dozvolu prezidentu na ogoloshennya vijni ukladennya miru j pidpisannya mizhnarodnih ugod sho mayut osoblive znachennya dlya derzhavi Podannya prezidentu mirkuvan shodo amnistiyi Podannya prezidentu mirkuvan shodo priznachennya glav diplomatichnih misij za kordonom j akreditaciyi v Indoneziyi glav zarubizhnih diplomatichnih misij Obrannya chleniv Rahunkovoyi palati z urahuvannyam dumki RRP Obgovorennya dopovidej Rahunkovoyi palati i prijnyattya vidpovidnih visnovkiv Nadannya dozvolu prezidentu na priznachennya chleniv Derzhavnoyi komisiyi z yuridichnoyi ekspertizi Shvalennya kandidatur na posadi suddiv Verhovnogo sudu dlya podalshogo yih zatverdzhennya prezidentom Obrannya troh chleniv Konstitucijnogo sudu dlya podalshogo yih zatverdzhennya prezidentom Nadannya dozvolu na peredachu derzhavnogo majna v tomu chisli u mezhah realizaciyi mizhnarodnih ugod Prijnyattya zbir ta opracyuvannya nakaziv viboriv dlya prijnyattya vidpovidnih visnovkiv Vikonannya inshih obov yazkiv peredbachenih zakonodavstvom Termin povnovazhen deputativ RNP 5 rokiv Termin povnovazhen virahovuyetsya z momentu skladannya deputatami prisyagi ta zavershuyetsya pislya skladannya prisyagi deputatami Radi nastupnogo sklikannya Plenarne zasidannya RNP provoditsya raz na rik pri comu peredbachena mozhlivist provedennya ekstrenih plenarnih zasidan StrukturaVidpovidno do chinnogo zakonodavstva do skladu RNP vhodyat kerivnictvo komisiyi specialni komisiyi komiteti a takozh inshi strukturi sho zasnovuyutsya za neobhidnosti Kerivnictvo Kerivnictvo RNP zdijsnyuyut golova Radi j chotiri jogo zastupniki Posadu golovi obijmaye predstavnik partiyi sho zdobula najbilshu kilkist parlamentskih mandativ posadi zastupnikiv predstavniki partij yaki u comu sensi zajmayut druge tretye chetverte i p yate miscya Nini golovoyu RNP ye predstavnik Golkaru Setya Novanto zastupnikami golovi Agus Hermanto Fadli Zon Tofik Kurnavan i Fahri Hamza yaki predstavlyayut vidpovidno Demokratichnu partiyu Ruh za veliku Indoneziyu Partiyu nacionalnogo mandatu j Partiyu spravedlivosti i blagodenstva Golovi RNP vid momentu yiyi stvorennya Kasman Singodimedo 1945 1950 Sartono 1950 1960 Zayinul Arifin 1960 1963 Arudyi Kartavinata 1963 1966 kontr admiral Mursalin Deng Mamangung 1966 v o Ahmad Sh yajhu 1966 1972 1972 1977 1977 1978 general lejtenant Dar yatmo 1978 1982 general lejtenant 1982 1987 general lejtenant Haris Sunud 1987 1992 general lejtenant Vahono 1992 1997 1997 1999 1999 2004 2004 2009 2009 2014 2014 2015 2015 2016 v o 2016 vid 2016 Komisiyi Komisiyi ye osnovnimi robochimi strukturami RNP U skladi chinnoyi RNP sformovano 11 komisij sho provodyat zakonotvorchu diyalnist na riznih napryamkah Komisiya oficijno jmenuyetsya za vidpovidnim poryadkovim nomerom Kozhna z komisij maye povnovazhennya provoditi zustrichi z prezidentom vice prezidentom i glavami organiv vikonavchoyi vladi dlya obgovorennya pitan sho vhodyat do sferi yiyi kompetenciyi Komisiyi RNP i sferi yih kompetenciyi Komisiya I oborona zovnishnya politika ta informaciya Komisiya II vnutrishni spravi regionalna avtonomiya derzhavnij aparat i agrarni pitannya Komisiya III yusticiya prava lyudini j bezpeka Komisiya IV silske gospodarstvo lisova sprava morski spravi ribalstvo j zabezpechennya naselennya prodovolstvom Komisiya V transport zv yazok gromadski roboti zhitlove budivnictvo rozvitok silskoyi miscevosti j vidstalih regioniv Komisiya VI torgivlya promislovist investiciyi kooperativi malij i serednij biznes derzhavne pidpriyemnictvo Komisiya VII energetika prirodni resursi doslidzhennya j tehnologiyi ohorona navkolishnogo seredovisha Komisiya VIII religiya socialni pitannya prava zhinok Komisiya IX narodonaselennya ohorona zdorov ya trudovi resursi migracijna politika Komisiya X osvita spravi molodi sport turizm mistectvo i kultura Komisiya XI finansi planuvannya nacionalnogo rozvitku bankivski ta nebankivski finansovi instituciyi Specialni komisiyi j komiteti Specialni komisiyi stvoryuyutsya u RNP na timchasovij osnovi dlya virishennya konkretnih zavdan u tomu chisli dlya propracyuvannya ekstrenih zakonoproyektiv i provedennya parlamentskih rozsliduvan Komiteti diyut na postijnij osnovi U ninishnomu skladi RNP sformovano 7 komitetiv Organizacijnij komitet Komitet iz zakonodavstva Byudzhetnij komitet Komitet zi zvitnosti deravnih finansovih organiv Komitet z deputatskoyi etiki Komitet z mizhparlamentskogo spivrobitnictva Komitet z upravlinnya spravami Mizhnarodna diyalnistRNP bere aktivnu uchast u mizhnarodnomu mizhparlamentskomu spivrobitnictvi u mezhah takih bagatostoronnih struktur yak Mizhparlamentskij soyuz Azijska parlamentska asambleya Mizhparlamentska organizaciya ASEAN Parlamentari formuyut grupi zi spivrobitnictva z riznimi inozemnimi derzhavami praktikuyetsya regulyarnij delegacijnij obmin z zarubizhnimi parlamentaryami Budivlya RadiKompleks RNP NKK u Dzhakarti Budivlya plenarnih zasidan Nusantara pid zelenim dahom RNP rozmishuyetsya u parlamentskomu kompleksi roztashovanomu v rajoni Senaya n na pivdni Dzhakarti sho oficijno jmenuyetsya Budivlya Radi narodnih predstavnikiv i Narodnogo konsultativnogo kongresu U skladi kompleksu ye 6 budivel golovnoyu z yakih ye budivlya patetichna nazva Indoneziyi bukvalno arhipelag priznachena dlya plenarnih zasidan RNP i z yizdiv NKK Reshta budivel priznacheni dlya roboti komisij riznomanitnih aparatnih pidrozdiliv protokolnih zahodiv ta prijomu gromadyan mayut nazvu Nusantara 1 Nusantara 2 Nusantara 3 Nusantara 4 Nusantara 5 Kompleks bulo zbudovano za proyektom indonezijskogo arhitektora Suyudi Virdzhoatmodzho Budivnictvo bulo rozpochato u berezni 1965 roku budivli pervinno priznachalis dlya provedennya inicijovanoyi Sukarno mizhnarodnoyi Konferenciyi novih sil sho zarodzhuyutsya forumu poklikanogo ob yednati krayini sho rozvivayutsya nevdovoleni svitovim poryadkom sho sklavsya na toj moment Pislya prihodu do vladi Suharto yakij vidmovivsya vid ideyi konferenciyi ta v cilomu vid sukarnivskoyi koncepciyi novih sil sho zarodzhuyutsya bulo prijnyato rishennya pro peredachu kompleksu Radi narodnih predstavnikiv Budivlya Nusantara bula peredana parlamentaryam pislya zavershennya budivnictva u berezni 1968 roku Druga cherga kompleksu bula zdana u berezni 1978 tretya u veresni 1982 j chetverta ostannya u lyutomu 1983 roku Zagalna plosha kompleksu ponad 80 000 m maksimalna visota 100 m Kompleks bezposeredno primikaye do dzhakartskogo stadionu RNP a takozh zakonodavchu gilku vladi v cilomu chasto nazivayut slovom Senayan PrimitkiSejarah indonez Sekretariat Jenderal Dewan Perwakilan Rakyat Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Volksraad 1918 1942 indonez Museum DPR RI Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Ricklefs 1982 A History of Modern Indonesia Macmillan Southeast Asian reprint ISBN 0 333 24380 3 stor 196 Cribb Robert 2001 Parlemen Indonesia 1945 1959 Indonesian Parliaments 1945 1959 in Panduan Parlemen Indonesia Indonesian Parliamentary Guide Yayasan API Jakarta ISBN 979 96532 1 5 stor 282 Ricklefs 1982 A History of Modern Indonesia Macmillan Southeast Asian reprint ISBN 0 333 24380 3 stor 197 Ricklefs 1982 A History of Modern Indonesia Macmillan Southeast Asian reprint ISBN 0 333 24380 3 stor 272 Ricklefs 1982 A History of Modern Indonesia Macmillan Southeast Asian reprint ISBN 0 333 24380 3 stor 197 198 Komite Nasional Indonesia Pusat 1945 1949 indonez Museum DPR RI Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Kahin George McTurnan 1952 Nationalism and Revolution in Indonesia Cornell University Press ISBN 0 8014 9108 8 stor 138 Cribb Robert 2001 Parlemen Indonesia 1945 1959 Indonesian Parliaments 1945 1959 in Panduan Parlemen Indonesia Indonesian Parliamentary Guide Yayasan API Jakarta ISBN 979 96532 1 5 stor 276 Kahin George McTurnan 1952 Nationalism and Revolution in Indonesia Cornell University Press ISBN 0 8014 9108 8 stor 139 140 Cribb Robert 2001 Parlemen Indonesia 1945 1959 Indonesian Parliaments 1945 1959 in Panduan Parlemen Indonesia Indonesian Parliamentary Guide Yayasan API Jakarta ISBN 979 96532 1 5 stor 280 281 DPR dan Senat Republik Indonesia Serikat 1949 1950 indonez Museum DPR RI Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Cribb Robert 2001 Parlemen Indonesia 1945 1959 Indonesian Parliaments 1945 1959 in Panduan Parlemen Indonesia Indonesian Parliamentary Guide Yayasan API Jakarta ISBN 979 96532 1 5 stor 284 Dewan Perwakilan Rakyat Sementara 1950 1956 indonez Museum DPR RI Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Cribb Robert 2001 Parlemen Indonesia 1945 1959 Indonesian Parliaments 1945 1959 in Panduan Parlemen Indonesia Indonesian Parliamentary Guide Yayasan API Jakarta ISBN 979 96532 1 5 stor 285 286 Ricklefs 1982 A History of Modern Indonesia Macmillan Southeast Asian reprint ISBN 0 333 24380 3 stor 233 DPR Hasil Pemilu 1955 20 Maret 1956 22 Juli 1959 indonez Museum DPR RI Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Cribb Robert 2001 Parlemen Indonesia 1945 1959 Indonesian Parliaments 1945 1959 in Panduan Parlemen Indonesia Indonesian Parliamentary Guide Yayasan API Jakarta ISBN 979 96532 1 5 stor 288 297 DPR Hasil Pemilu 1955 Paska Dekrit Presiden 1959 1959 1965 indonez Museum DPR RI Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Poltak Partogi Nainggolan 2001 Parlemen Dalam Konteks Sejarah 1959 1998 Parliament in the Historical Context 1959 1998 inPanduan Parlemen Indonesia Indonesian Parliamentary Guide Yayasan API Jakarta ISBN 979 96532 1 5 stor 301 Ricklefs 1982 A History of Modern Indonesia Macmillan Southeast Asian reprint ISBN 0 333 24380 3 stor 256 Poltak Partogi Nainggolan 2001 Parlemen Dalam Konteks Sejarah 1959 1998 Parliament in the Historical Context 1959 1998 inPanduan Parlemen Indonesia Indonesian Parliamentary Guide Yayasan API Jakarta ISBN 979 96532 1 5 stor 301 303 Dept of Foreign Affairs 1962 Indonesia 1962 Jakarta stor 9 No ISBN DPR Gotong Royong Tanpa Partai Komunis Indonesia 1965 1966 indonez Museum DPR RI Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 DPR GR Masa Orde Baru 1966 1971 indonez Museum DPR RI Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Schwarz Adam 1994 A Nation in Waiting Indonesia in the 1990s Allen amp Unwin ISBN 1 86373 635 2 stor 32 Poltak Partogi Nainggolan 2001 Parlemen Dalam Konteks Sejarah 1959 1998 Parliament in the Historical Context 1959 1998 inPanduan Parlemen Indonesia Indonesian Parliamentary Guide Yayasan API Jakarta ISBN 979 96532 1 5 stor 276 277 DPR Hasil Pemilu 1971 1977 1982 1987 1992 1997 indonez Museum DPR RI Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Sejarah indonez Arhiv originalu za 21 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Biografi K H Idham Chalid indonez Pimpinan Pusat Gerakan Pemuda Ansor Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Daniel Dhaidae amp H Witdarmono Eds 2000 Wajah Dewan Perwakilan Rakyat Republic Indonesia Pemilihan Umum 1999 Faces of the Republic of Indonesia People s Representative Council 1999 General Election Harian Kompas Jakarta ISBN 979 9251 43 5 stor 19 Evans Kevin Raymond 2003 The History of Political Parties amp General Elections in Indonesia Arise Consultancies Jakarta ISBN 979 97445 0 4 stor 22 Media Indonesia 2 chervnya 1997 roku a href wiki D0 A8 D0 B0 D0 B1 D0 BB D0 BE D0 BD Cite news title Shablon Cite news cite news a access date vimagaye url dovidka Media Indonesia 19 travnya 1998 roku a href wiki D0 A8 D0 B0 D0 B1 D0 BB D0 BE D0 BD Cite news title Shablon Cite news cite news a access date vimagaye url dovidka Mantan Aktivis Mahasiswa Tidak Ada Rekayasa Dalam Pendudukan Gedung DPR MPR 1998 indonez Antara 28 kvitnya 2008 roku Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Media Indonesia 22 travnya 1998 roku a href wiki D0 A8 D0 B0 D0 B1 D0 BB D0 BE D0 BD Cite news title Shablon Cite news cite news a access date vimagaye url dovidka Thamrin Sonata redaktor Undang Undang Politik Buah Reformasi Setengah Hati Jakarta Yayasan Pariba 1999 S 6 21 Abdul Razak Ahmad 31 travnya 2001 roku Aye to impeach Gus Dur angl New Straits Times Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Kornelius Purba 31 grudnya 2001 Commentary Gus Dur whom I knew as a visionary pluralist and humorist angl The Jakarta Post Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Getting worse for Gus Dur Indonesia Wahid under fire in Indonesia Parliament s Censure of Indonesia s President Raises Doubts About His Future angl The Economist 1 lyutogo 2001 roku Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 The Odd Couple Between Them Abdurrahman Wahid and Megawati Sukarnoputri Need to Sort out Indonesia Nobody Else Can angl The Economist 15 lyutogo 2001 roku Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 The Faltering Firefighter A Blind Man Surrounded by Problems is Getting Less Help Than He Should from Blurrier eyed Colleagues angl The Economist 6 lipnya 2000 roku Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Tony Karon 1 lyutogo 2001 Will Indonesia s Political Shadow Play Kill Off Wahid angl Time Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Terry McCarthy Zamira Loebis Jason Tedjasukmana 17 lipnya 2000 roku Democrat or Boss angl Time Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Tony Karon 30 kvitnya 2001 roku Indonesia Poised for New Round of Turmoil angl Time Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Republika 19 chervnya 2001 roku a href wiki D0 A8 D0 B0 D0 B1 D0 BB D0 BE D0 BD Cite news title Shablon Cite news cite news a access date vimagaye url dovidka Media Indonesia 10 lipnya 2001 roku a href wiki D0 A8 D0 B0 D0 B1 D0 BB D0 BE D0 BD Cite news title Shablon Cite news cite news a access date vimagaye url dovidka But What Will Megawati Do angl The Economist 26 lipnya 2001 roku Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Mega Takes Charge angl The Economist 27 lipnya 2001 roku Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Tim McGirk 6 serpnya 2001 roku The Torch Passes angl Time Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Our Problems Can t Be Solved by Violence angl Time 6 serpnya 2001 roku Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Friend Theodore 2003 Indonesian Destinies The Belknap Press of Harvard university Press ISBN 0 974 01137 6 stor 405 Moch N Kurniawan and Muninggar Sri Saraswati 5 travnya 2004 roku Golkar back in power at House angl Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 DPR Hasil Pemilu 2004 2004 2009 indonez Museum DPR RI Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 angl BBC Indonesia com 9 travnya 2009 roku Arhiv originalu za 23 sichnya 2016 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Fraksi indonez Sekretariat Jenderal Dewan Perwakilan Rakyat Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 indonez Jurnal Parlemen 2 zhovtnya 2014 roku Arhiv originalu za 22 zhovtnya 2017 Procitovano 22 zhovtnya 2017 indonez Sekretariat Jenderal Dewan Perwakilan Rakyat 2 zhovtnya 2014 roku Arhiv originalu za 7 zhovtnya 2014 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Undang Undang Republik Indonesia Nomor 27 Tahun 2009 Tentang Majelis Permusyawaratan Rakyat Dewan Perwakilan Rakyat Dewan Perwakilan Daerah Dan Dewan Perwakilan Rakyat Daerah PDF indonez LL Sekretariat Negara Arhiv PDF originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Zajmav post golovi CNKI Indonesia angl Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Indonesia proposals adopted by AIPA meeting in Hanoi indonez Antara 24 veresnya 2010 roku Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 APA Memders angl Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Nurul Hidayati 9 kvitnya 2007 roku Sejarah Gedung DPR MPR indonez Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Para Artis dan Pelawak Yang Lolos ke Senayan indonez KPU Indonesia 29 travnya 2009 roku Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 Inggried Dwi Wedhaswary 13 kvitnya 2009 roku Quick Count Agung Laksono Terancam Tak Lolos ke Senayan indonez Kompas Arhiv originalu za 20 serpnya 2011 Procitovano 22 zhovtnya 2017 LiteraturaBandilenko G G Gnevusheva E I Deopik D V Cyganov V A Istoriya Indonezii V 3 h chastyah M 1992 1993 Demin L M Drugov A Yu Chufrin G I Indoneziya zakonomernosti tendencii perspektivy razvitiya M 1987 Drugov A Yu Politicheskaya vlast i evolyuciya politicheskoj sistemy Indonezii M 1988 Drugov A Yu Indoneziya politicheskaya kultura i politicheskij rezhim M 1997 Drugov A Yu Reznikov A B Indoneziya v period napravlyaemoj demokratii M 1969 Plehanov Yu A Obshestvenno politicheskaya reforma v Indonezii 1945 1975 M 1980 Cherepneva E A Burzhuaznye koncepcii socialno politicheskogo razvitiya Indonezii M 1984 Cherepneva E A Indoneziya glazami indonezijcev M 1989 Yurev A Yu Indoneziya posle sobytij 1965 goda M 1973 Budiman Arifin The State and Political Regime in Indonesia Yokohama 1991 Budiman Arifin Teori Negara Negara Kekuasaan dan Ideologi Jakarta 1996 Crouch Harold The Army and Politics in Indonesia Revised edition London Equinox Publishing 2007 388 p ISBN 979 3780509 Dhaidae Daniel Witdarmono Henricus Wajah Dewan Perwakilan Rakyat Republic Indonesia Pemilihan Umum 1999 Jakarta Kompas 2000 ISBN 979 9251 43 5 Evans Kevin Raymond The History of Political Parties amp General Elections in Indonesia Jakarta Arise Consultancies 2003 ISBN 979 97445 0 4 Fatah Eep Saefuloh Bangsa Saya Yang Mengyebalkan Catatan tentang Kekuasaan yang Pongah Jakarta 1998 Friend Theodore Indonesian Destinies Belknap Press 2005 640 p ISBN 0 974 01137 6 Hughes John The End of Sukarno A Coup that Misfired A Purge that Ran Wild Archipelago Press ISBN 981 4068 65 9 Indrayana Denny Indonesian Constitutional Reform 1999 2002 An Evaluation of Constitution Making in Transition Jakarta Kompas 2008 ISBN 979 9251 43 5 Jenkins David Suharto and his Generals Indonesian Military Politics 1975 1983 Ithaca and New York 2010 332 p ISBN 6028397490 Kahin George McTurnan The End of Sukarno A Coup that Misfired A Purge that Ran Wild Didier Millet 2003 312 p ISBN 978 9814068659 Kazhim Musa Hamzah Alfian Lima Partai dalam Timbangan Jakarta Pustaka Hidayah 1999 Liddle William Political Participation in Modern Indonesia New Haven 1973 206 p Memilih Partai Mendambakan Presiden Belajar Demokrasi di Ufuk Milenium Jakarta 1999 Nusa Bhakti Ikrar Parlemen Dalam Konteks Sejarah 1959 1998 Jakarta Yayasan Pesantren Islam 2001 ISBN 979 96532 1 5 Ricklefs Merle Calvin A History of Modern Indonesia since c 1300 2 e Stanford University Press 1993 378 p ISBN 978 0804721950 Schwarz Adam A Nation in Waiting Indonesia in the 1990s 2 e Allen amp Unwin 1994 384 p ISBN 978 1863736350 Sonata Thamrin Undang Undang Politik Buah Reformasi Setengah Hati Jakarta Yayasan Pariba 1999 ISBN 979 95572 1 6 PosilannyaOficijna storinka Arhivovano 2 lyutogo 2012 u WebCite Storinka muzeyu istoriyi Radi narodnih predstavnikiv 15 zhovtnya 2017 u Wayback Machine Oficijna storinka Mizhparlamentskogo soyuzu 16 travnya 2008 u Wayback Machine Oficijna storinka Azijskoyi parlamentskoyi asambleyi 17 listopada 2015 u Wayback Machine