Іван Мефодійович Манагаров (31 травня (12 червня) 1898, Єнакієве — 27 листопада 1981, Ялта) — радянський воєначальник, у роки німецько-радянської війни командувач 53-ї армії 2-го Українського фронту. Герой Радянського Союзу (1945), генерал-полковник.
Іван Мефодійович Манагаров | |
---|---|
Народження | 31 травня (12 червня) 1898 Єнакієве |
Смерть | 27 листопада 1981 (83 роки) Ялта |
Країна | СРСР |
Приналежність | Радянська армія |
Освіта | d |
Роки служби | 1916—1953 |
Партія | КПРС |
Звання | Генерал-полковник |
Командування | • 41-ша армія (СРСР) • 53-тя армія (СРСР) • 4-та армія (СРСР) |
Війни / битви | Німецько-радянська війна • Ржевсько-Вяземська операція • Курська битва • Битва за Дніпро • Кіровоградська наступальна операція • Корсунь-Шевченківська операція • Умансько-Ботошанська наступальна операція • Яссько-Кишинівська наступальна операція • Будапештська наступальна операція • Празька операція Радянсько-японська війна • |
Нагороди | |
Манагаров Іван Мефодійович у Вікісховищі |
Біографія
Народився 31 травня (12 червня) 1898 року в місті Єнакієве, в сім'ї шахтаря. Росіянин. Член ВКП (б) / КПРС з 1919 року. Освіта неповна середня. З 10 років працював на донецькій шахті № 20 виборцем породи, лампоносом, робочим-вальцювальником прокатного цеху Єнакіївського металургійного заводу.
Брав участь у боях Першої світової війни. З трьома Георгіївськими хрестами на грудях, незадоволений політикою Тимчасового уряду повернувся І. М. Манагаров в липні 1917 року в Єнакієве, де його, як досвідченого фронтовика, обрали заступником командира Червоногвардійського загону, сформованого з робітників заводу і шахт.
У Червоній Армії з 1918 року. У період Громадянської війни і військової інтервенції в Росії 1917—1922 роках — помічник командира і командир кавалерійського полку. Брав участь у боях на Південному і .
З часом він став командиром 1-го Пролетарського полку, який під Царициним влився в Дмитра Жлоби, отримавши найменування 1-й Український сталевий полк. За бойові успіхи нагороджений Почесною грамотою Реввійськради Республіки.
1923 року закінчив кавалерійську військову школу, а 1931 року — Військово-політичну академію. З 1923 року командував кавалерійськими підрозділами в Ленінградському військовому окрузі й на Туркестанському фронті. З 1926 року І. Манагаров — секретар партбюро кавалерійського полку в Приволзькому військовому окрузі, з 1931 року — комісар механізованого полку, а з 1932 року — командир і комісар кавалерійського полку.
У 1936—1938 роках перебував у спеціальному відрядженні в Китаї і Монголії. З 1938 року командував 8-ю кавалерійською дивізією. У 1941—1942 роках командував кавалерійською дивізією, стрілецьким і кавалерійським корпусами в складі Далекосхідного фронту.
Учасник Другої світової війни з січня 1942 року. У січні-березні 1942 року командував 16-м, у березні-грудні 1942 року — 7-м кавалерійськими корпусами. Брав участь у боях на Брянському і Калінінському фронтах.
У грудні 1942 року — березні 1943 року був командувачем 41-ю армією Калінінського фронту, що брала участь в Ржевсько-Вяземський операції.
Тільки з 10 по 15 березня 1943 41-ша армія під командуванням І. Манагарова, що брала участь у контрнаступі радянських військ, визволила 317 населених пунктів, в тому числі місто Білий і районний центр Батурин, захопивши при цьому 244 танки і багато іншої техніки і озброєння. Німці втратили тут убитими 3 800 і пораненими близько 5 000 чоловік.
У березні-грудні 1943 року і з березня 1944 до кінця війни І. Манагаров командував 53-ю армією. У складі Степового фронту війська армії брали участь у Курській битві і битві за Дніпро, у складі 2-го Українського фронту — у Кіровоградській, Корсунь-Шевченківській, Умансько-Ботошанській, Яссько-Кишинівській, Будапештській і Празькій наступальних операціях, а в складі Забайкальського фронту — в .
Особливо відзначилися війська армії під командуванням І. Манагарова при оволодінні містами Харків, Полтава, Кременчук, Бухарест, Клуж, Егер, Будапешт, Брно.
Його ім'я неодноразово згадується в шеститомній .
Особливо яскраво його бойові якості проявилися під час оточення та знищення великої ворожого угруповання в районі Будапешта, яке було завершено 13 лютого 1945 року.
З'єднання 53-ї армії (2-й Український фронт) під командуванням генерал-лейтенанта І. Манагарова в районі міста Годонін (Чехословаччина) 12 квітня 1945 успішно форсували річку Морава. Діючи у складі ударної групи військ фронту, вели запеклі бої в районі .
Указом Президії Верховної Ради СРСР від 28 квітня 1945 року за зразкове виконання бойових завдань командування на фронті боротьби з німецько-фашистськими загарбниками і проявлені при цьому мужність і героїзм, генерал-лейтенанту Манагарову Івану Мефодійовичу присвоєно звання Героя Радянського Союзу з врученням ордена Леніна і медалі «Золота Зірка» (№ 6400).
У червні 1945 року 53-тя армія була перекинута на Далекий Схід, де воювала до капітуляції Японії.
Після війни командував 4-ю армією в Закавказькому військовому окрузі. У 1947 році закінчив Вищі академічні курси при Військовій академії Генштабу. У 1949—1953 роках командував військами ППО Київського району. З вересня 1953 року генерал-полковник І. Манагаров — у відставку за станом здоров'я.
Жив у Ялті (Крим). Помер 27 листопада 1981 року. Похований на Старому кладовищі в Ялті.
Нагороди та вшанування пам'яті
Нагороджений двома орденами Леніна, орденом Жовтневої Революції, трьома орденами Червоного Прапора, орденами Суворова 1-го ступеня, Кутузова 1-го ступеня, Богдана Хмельницького 1-го ступеня, двома орденами Червоної Зірки, медалями, іноземними нагородами.
.
У місті Єнакієве на алеї Героїв встановлена пам'ятна стела І. Манагарова.
Посилання
- http://enakievets.info/publ/enakievo_kak_na_ladoni/zhiteli_enakievo/managarov_ivan_mefodevich/5-1-0-159 [ 23 жовтня 2010 у Wayback Machine.]
- http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=4747 [ 13 вересня 2011 у Wayback Machine.]
- (укр.)
- Іван Мефодійович Манагаров на сайті «Курская битва»(рос.)[недоступне посилання з липня 2019]
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Ivan Mefodijovich Managarov 31 travnya 12 chervnya 1898 18980612 Yenakiyeve 27 listopada 1981 Yalta radyanskij voyenachalnik u roki nimecko radyanskoyi vijni komanduvach 53 yi armiyi 2 go Ukrayinskogo frontu Geroj Radyanskogo Soyuzu 1945 general polkovnik Ivan Mefodijovich ManagarovNarodzhennya 31 travnya 12 chervnya 1898 1898 06 12 YenakiyeveSmert 27 listopada 1981 1981 11 27 83 roki YaltaKrayina SRSRPrinalezhnist Radyanska armiyaOsvita dRoki sluzhbi 1916 1953Partiya KPRSZvannya General polkovnikKomanduvannya 41 sha armiya SRSR 53 tya armiya SRSR 4 ta armiya SRSR Vijni bitvi Nimecko radyanska vijna Rzhevsko Vyazemska operaciya Kurska bitva Bitva za Dnipro Kirovogradska nastupalna operaciya Korsun Shevchenkivska operaciya Umansko Botoshanska nastupalna operaciya Yassko Kishinivska nastupalna operaciya Budapeshtska nastupalna operaciya Prazka operaciya Radyansko yaponska vijna Nagorodi Inozemni Komandor ordena Pochesnogo legionu Orden Zaslug Ugorskoyi Narodnoyi Respubliki Kavaler voyennogo hresta 1939 1945 z palmovoyu gilkoyu Franciya Managarov Ivan Mefodijovich u VikishovishiBiografiyaNarodivsya 31 travnya 12 chervnya 1898 roku v misti Yenakiyeve v sim yi shahtarya Rosiyanin Chlen VKP b KPRS z 1919 roku Osvita nepovna serednya Z 10 rokiv pracyuvav na doneckij shahti 20 viborcem porodi lamponosom robochim valcyuvalnikom prokatnogo cehu Yenakiyivskogo metalurgijnogo zavodu Brav uchast u boyah Pershoyi svitovoyi vijni Z troma Georgiyivskimi hrestami na grudyah nezadovolenij politikoyu Timchasovogo uryadu povernuvsya I M Managarov v lipni 1917 roku v Yenakiyeve de jogo yak dosvidchenogo frontovika obrali zastupnikom komandira Chervonogvardijskogo zagonu sformovanogo z robitnikiv zavodu i shaht U Chervonij Armiyi z 1918 roku U period Gromadyanskoyi vijni i vijskovoyi intervenciyi v Rosiyi 1917 1922 rokah pomichnik komandira i komandir kavalerijskogo polku Brav uchast u boyah na Pivdennomu i Z chasom vin stav komandirom 1 go Proletarskogo polku yakij pid Caricinim vlivsya v Dmitra Zhlobi otrimavshi najmenuvannya 1 j Ukrayinskij stalevij polk Za bojovi uspihi nagorodzhenij Pochesnoyu gramotoyu Revvijskradi Respubliki 1923 roku zakinchiv kavalerijsku vijskovu shkolu a 1931 roku Vijskovo politichnu akademiyu Z 1923 roku komanduvav kavalerijskimi pidrozdilami v Leningradskomu vijskovomu okruzi j na Turkestanskomu fronti Z 1926 roku I Managarov sekretar partbyuro kavalerijskogo polku v Privolzkomu vijskovomu okruzi z 1931 roku komisar mehanizovanogo polku a z 1932 roku komandir i komisar kavalerijskogo polku U 1936 1938 rokah perebuvav u specialnomu vidryadzhenni v Kitayi i Mongoliyi Z 1938 roku komanduvav 8 yu kavalerijskoyu diviziyeyu U 1941 1942 rokah komanduvav kavalerijskoyu diviziyeyu strileckim i kavalerijskim korpusami v skladi Dalekoshidnogo frontu Uchasnik Drugoyi svitovoyi vijni z sichnya 1942 roku U sichni berezni 1942 roku komanduvav 16 m u berezni grudni 1942 roku 7 m kavalerijskimi korpusami Brav uchast u boyah na Bryanskomu i Kalininskomu frontah U grudni 1942 roku berezni 1943 roku buv komanduvachem 41 yu armiyeyu Kalininskogo frontu sho brala uchast v Rzhevsko Vyazemskij operaciyi Tilki z 10 po 15 bereznya 1943 41 sha armiya pid komanduvannyam I Managarova sho brala uchast u kontrnastupi radyanskih vijsk vizvolila 317 naselenih punktiv v tomu chisli misto Bilij i rajonnij centr Baturin zahopivshi pri comu 244 tanki i bagato inshoyi tehniki i ozbroyennya Nimci vtratili tut ubitimi 3 800 i poranenimi blizko 5 000 cholovik U berezni grudni 1943 roku i z bereznya 1944 do kincya vijni I Managarov komanduvav 53 yu armiyeyu U skladi Stepovogo frontu vijska armiyi brali uchast u Kurskij bitvi i bitvi za Dnipro u skladi 2 go Ukrayinskogo frontu u Kirovogradskij Korsun Shevchenkivskij Umansko Botoshanskij Yassko Kishinivskij Budapeshtskij i Prazkij nastupalnih operaciyah a v skladi Zabajkalskogo frontu v Osoblivo vidznachilisya vijska armiyi pid komanduvannyam I Managarova pri ovolodinni mistami Harkiv Poltava Kremenchuk Buharest Kluzh Eger Budapesht Brno Jogo im ya neodnorazovo zgaduyetsya v shestitomnij Osoblivo yaskravo jogo bojovi yakosti proyavilisya pid chas otochennya ta znishennya velikoyi vorozhogo ugrupovannya v rajoni Budapeshta yake bulo zaversheno 13 lyutogo 1945 roku Z yednannya 53 yi armiyi 2 j Ukrayinskij front pid komanduvannyam general lejtenanta I Managarova v rajoni mista Godonin Chehoslovachchina 12 kvitnya 1945 uspishno forsuvali richku Morava Diyuchi u skladi udarnoyi grupi vijsk frontu veli zapekli boyi v rajoni Ukazom Prezidiyi Verhovnoyi Radi SRSR vid 28 kvitnya 1945 roku za zrazkove vikonannya bojovih zavdan komanduvannya na fronti borotbi z nimecko fashistskimi zagarbnikami i proyavleni pri comu muzhnist i geroyizm general lejtenantu Managarovu Ivanu Mefodijovichu prisvoyeno zvannya Geroya Radyanskogo Soyuzu z vruchennyam ordena Lenina i medali Zolota Zirka 6400 U chervni 1945 roku 53 tya armiya bula perekinuta na Dalekij Shid de voyuvala do kapitulyaciyi Yaponiyi Pislya vijni komanduvav 4 yu armiyeyu v Zakavkazkomu vijskovomu okruzi U 1947 roci zakinchiv Vishi akademichni kursi pri Vijskovij akademiyi Genshtabu U 1949 1953 rokah komanduvav vijskami PPO Kiyivskogo rajonu Z veresnya 1953 roku general polkovnik I Managarov u vidstavku za stanom zdorov ya Zhiv u Yalti Krim Pomer 27 listopada 1981 roku Pohovanij na Staromu kladovishi v Yalti Nagorodi ta vshanuvannya pam yatiNagorodzhenij dvoma ordenami Lenina ordenom Zhovtnevoyi Revolyuciyi troma ordenami Chervonogo Prapora ordenami Suvorova 1 go stupenya Kutuzova 1 go stupenya Bogdana Hmelnickogo 1 go stupenya dvoma ordenami Chervonoyi Zirki medalyami inozemnimi nagorodami U misti Yenakiyeve na aleyi Geroyiv vstanovlena pam yatna stela I Managarova Posilannyahttp enakievets info publ enakievo kak na ladoni zhiteli enakievo managarov ivan mefodevich 5 1 0 159 23 zhovtnya 2010 u Wayback Machine http www warheroes ru hero hero asp Hero id 4747 13 veresnya 2011 u Wayback Machine ukr Ivan Mefodijovich Managarov na sajti Kurskaya bitva ros nedostupne posilannya z lipnya 2019