Теорії техніколору є моделями фізики за межами Стандартної моделі, що пояснюють порушення електрослабкої калібрувальної симетрії, механізм, за допомогою якого W і Z бозони набувають маси. Ранні теорії техніколору були змодельовані на квантовій хромодинаміці (КХД), на «кольоровій» теорії сильної ядерної сили, що надихнуло на таку їхню назву.
Замість введення елементарних бозонів Хіггса для пояснення явища, моделі техноколору приховують електрослабку симетрію і створюють маси для W- і Z-бозонів через динаміку нових калібрувальних взаємодій. Хоча ці взаємодії асимптотично вільні при дуже високих енергіях, ці взаємодії повинні стати сильними і обмеженими конфайнментом (і, отже, неспостережуваними) при більш низьких енергіях, які були експериментально випробувані. Цей динамічний підхід і дозволяє уникнути проблем квантової тривіальності і проблеми ієрархії стандартної моделі.
Для того, щоб надати маси кварку і лептону, техніколор повинен бути «розширений» за допомогою додаткових калібрувальних взаємодій. Зокрема, при моделюванні на КХД, розширений техніколор ускладнюється експериментальними обмеженнями на [en] і [en]. Не відомо, якою може бути динаміка розширеного техніколору.
Багато досліджень техніколору фокусується на вивченні відмінних від КХД сильно взаємодіючих калібрувальних теорій, для того, щоб уникнути деяких з цих проблем. Особливо активною структурою є «блукаючий» техніколор, який демонструє майже конформну поведінку, викликану [en] з силою трохи більшою, що необхідна для спонтанного порушення (хіральної симетрії). Чи можливе блукання і чи призводить воно до узгодження з точними вимірюваннями в електрослабкій взаємодії вивчається за допомогою [en] ґраткових симуляцій.
Очікується, що експерименти в Великому адронному колайдері відкриють механізм, відповідальний за порушення електрослабкої симетрії, і буде мати вирішальне значення для визначення того, чи забезпечує структура техніколору правильний опис природи. У 2012 році ці експерименти оголосили про відкриття Хіггс-подібного бозона з масою близько [[Електронвольт|125 [[ГеВ/c2]]]]; така частинка не передбачається в загальному моделями техніколору, однак може бути пояснена ними.
Введення
Механізм для порушення електрослабкої калібрувальної симетрії в стандартній моделі елементарних частинок залишається невідомим. Порушення повинне бути спонтанним, а це означає, що основоположна теорія має точну симетрію (рівняння руху містять безмасові поля калібрувальних бозонів), а розв'язки (основний стан і збуджені стани) ні. Зокрема, фізичні W і Z калібрувальні бозони стають масивними. Це явище, в якому W і Z бозони також набувають додаткового стану поляризації, називається «механізмом Хіггса». Незважаючи на точне узгодження електрослабкої теорії з експериментами в області енергій, доступними досі, необхідні інгредієнти для порушення симетрії залишаються прихованими, поки не будуть виявлені при більш високих енергіях.
Найпростіший механізм порушення електрослабкої симетрії вводить єдине комплексне поле і передбачає існування бозона Хіггса. Як правило, бозон Хіггса «неприродний» в тому сенсі, що квантові флуктуації здійснюють поправки до його маси, що збільшують її до настільки високих значень, що він не спроможний грати ту роль для якої він був запроваджений. Якщо стандартна модель не порушується при енергіях, менших за декілька ТеВ, маса бозона Хіггса може залишатися невеликою тільки за допомогою [en] параметрів.
Техніколор усуває цю проблему висуваючи гіпотезу про нову калібрувальну взаємодію, прив'язану до нових безмасових ферміонів. Ця взаємодія асимптотично вільна при дуже високих енергіях і стає сильною і обмеженою, коли енергія зменшується до електрослабкого масштабу 246 ҐеВ. Ці потужні сили спонтанно порушують хіральні симетрії безмасових ферміонів, деякі з яких слабо калібровані як частина стандартної моделі. Це динамічна версія механізму Хіггса. Електрослабка калібрувальна симетрія, таким чином, порушується, створюючи маси для W і Z бозонів.
Нова сильна взаємодія передбачає існування цілого ряду нових складених, короткоживучих частинок при енергіях, доступних на Великий адронний колайдер (ВАК). Ця структура є природною, оскільки немає ніяких елементарних бозонів Хіггса і, отже, немає точного налагодження параметрів. Маси кварків і лептонів також порушують електрослабкі калібрувальні симетрії, тож вони теж повинні виникати спонтанно. Механізм включення цієї функції відомий як розширений техніколор. Техніколор і розширений техніколор стикаються з цілою низкою феноменологічних проблем, зокрема, питання [en], [en], і маси t-кварка. Моделі техніколору також не передбачають у загальному Хіггс-подібних бозонів, таких легких, як125 ; така частинка була виявлена в експериментах на Великому адронному колайдері в 2012 році. Деякі з цих проблем можуть бути вирішені за допомогою класу теорій, відомих як блукаючий техніколор.
Ранній техніколор
Техніколор це ім'я, дане теорії порушення електрослабкої симетрії новими сильними калібрувальними взаємодіями, енергетичний масштаб характеристики яких ΛTC сам по собі становить слабку шкалу, ΛTC ≅ FEW ≡ 246 ҐеВ. Основоположним принципом техніколору є «природність»: основні фізичні явища не повинні вимагати тонкого налаштування параметрів в функції Лагранжа, що їх описує. Що являє собою тонке налаштування деякою мірою носить суб'єктивний характер, але теорія елементарних скалярних частинок зазвичай дуже тонко настроєна (хіба що це суперсиметрія). Квадратична розбіжність в масі скаляру вимагає коригування в частині , де Mbare — поріг теорії, енергетичний масштаб, при якому теорія змінюється в якийсь істотний спосіб. У стандартній електрослабкій моделі з Mbare ∼ 1015 ҐеВ (масштаб великого об'єднання мас), а також з масою бозона Хіггса Mphysical = 100—500 ҐеВ, маса налаштована на щонайменше частину 1025.
На противагу цьому, природна теорія порушення електрослабкої симетрії є асимптотично вільною каліброваною теорією з ферміонами як єдиними полями матерії. Часто вважається, що калібрувальна група техніколору GTC є SU(NTC). На основі аналогії з квантовою хромодинаміки (КХД), передбачається, що існує один або декілька дублетів безмасових діракових «техніферміонів», що перетворюються векторіально у тому ж [en] з GTC, TiL, R = (Ui,Di)L, R, i = 1,2, …, Nf/2. Таким чином, існує (хіральна симетрія) цих ферміонів, наприклад, SU(Nf)L ⊗ SU(Nf)R, якщо всі вони перетворюються згідно з тим же комплексним поданням GTC. Продовжуючи аналогію з КХД, біжучий калібрувальний зв'язок αTC(μ) викликає спонтанне порушення хіральної симетрії, техніферміони набувають динамічну масу, і число безмасових бозонів Ґолдстоуна в результаті. Якщо техніферміони перетворюються під [SU(2) ⊗ U(1)]EW як лівосторонні дублети і правосторонні синглети, три лінійні комбінації цих поєднань бозонів Ґолдстоуна до трьох електрослабких калібрувальних струмів.
У 1973 році Джаківа і Джонсон і Корнвол і Нортон вивчали можливість того, що (невекторна) калібрувальна взаємодія ферміонів може привести до порушення самої себе; тобто досить сильна, щоб сформувати ґолдстоуновський бозон, з'єднаний з калібрувальним струмом. Використовуючи абелеві калібрувальні моделі, вони показали, що, якщо такий ґолдстоунівський бозон утворюється, він «поглинається» механізмом Хіггса, ставши поздовжньої складовою масивного тепер калібрувального бозона. Технічно, функція поляризації Π(p2), що з'являється в розмножувачі калібрувальних бозонів, Δμν = (pμ pν/p2 — gμν)/[p2(1 — g2 Π(p2))] розвиває полюс p2 = 0 із залишком F2, квадратом константи розпаду бозона Ґолдстоуна, а калібрувальний бозон набуває масу M ≅ g F. У 1973 році Вайнштайн показали, що складені бозони, чиї складові ферміони перетворюються в «стандартний» спосіб SU(2) ⊗ U(1) породжують маси слабких бозонів
Це стандартномодельне співвідношення досягається за допомогою елементарних бозонів Хіггса в електрослабких дублетах; експериментально перевірено краще, ніж на 1 %. Тут,g і g′ — SU(2) і U(1) калібрувальні зв'язки та tanθW = g′/g визначає кут слабкого змішування.
Важлива ідея нової сильної калібрувальної взаємодії безмасових ферміонів в електрослабкій шкалі FEW, що спричинює спонтанне порушення глобальної хіральної симетрії, з якої SU(2) ⊗ U(1) підгрупа слабо калібрована, була вперше запропонована в 1979 році С. Вайнберґом і Л. Саскіндом. Цей механізм «техніколору» природний у тому плані, що жодного [en] параметрів не потрібно.
Розширений техніколор
Елементарні бозони Хіггса виконують ще одну важливу задачу. В стандартній моделі, кварки і лептони обов'язково безмасові, тому що вони перетворюються при SU(2) ⊗ U(1) як лівосторонні дублети і правосторонні синглети. Дублет Хіггса поєднується з цими ферміонами. Коли він розвиває вакуумне середнє значення, він передає це електрослабке порушення до кварків і лептонів, даючи їм свої спостережувані маси. (Загалом, електрослабкі власні стани ферміонів не є масовими власними станами, тому цей процес також викликає матриці змішування, які спостерігаються в зарядженого струму слабких взаємодій.)
У техніколорі, щось ще має генерувати маси кварків і лептонів. Єдина природна можливість, для уникнення введення елементарних скалярів, це збільшити GTC, щоб дозволити техніферміонам з'єднуватися у кварки і лептони. Цей зв'язок індукується калібрувальними бозонами розширеної групи. Картина, тоді, виглядає такою, що є велика калібрувальна група «розширеного техніколору» (ВТК) GETC ⊃ GTC, в якій техніферміони, кварки, і лептони живуть у тому ж [en]. В одному або більше високих масштабах ΛETC, GETC розщеплюється на GTC, і кварки і лептони з'являються як ТК-синглетні ферміони. Коли αTC(μ) стає сильною в масштабі ΛTC ≅ FEW, утворюється ферміонний конденсат . (Конденсат є вакуумне очікування від техніферміонної білінійної форми . Оцінка тут базується на наївному розмірному аналізі кваркового конденсату в КХД, що, як очікується, буде коректною принаймні на порядок) Тоді переходи можуть протікати через техніферміонні динамічні маси через випускання і повторного поглинання РТК-бозонів, маси яких METC ≅ gETC ΛETC набагато більші за ΛTC. Кварки і лептони набувають мас наближено заданих
Тут є техніферміонний конденсат перенормований в масовому масштабі бозона РТК,
де γm(μ) — [en] техніферміонної білінійної форми в масштабі мкм. Друга оцінка в рівнянні (2) залежить від припущення, що, як відбувається в КХД, αTC(μ) стає слабкою, не набагато вище ΛTC, так що аномальна розмірність γm of там мала. Розширений техніколор був введений в 1979 році Дімопулосом і Саскіндом, і Айхтеном і Лейном. Для кварка з масою mq ≅ 1 ҐеВ, і з ΛTC ≅ 246 ҐеВ, оцінюють ΛETC ≅ 15 ТеВ. Таким чином, якщо припустити, що , METC буде, принаймні, настільки великою.
На додаток до пропозиції РТК для мас кварків і лептонів, Айхтен і Лейн зауважили, що розмір представлень РТК, необхідних для генерації всіх мас кварків і лептонів дозволяє припустити, що там буде більше, ніж один електрослабкий дублет техніферміонів. Якщо так, то буде більше (спонтанно порушених) хіральних симетрій і, отже, більше бозонів Ґолдстоуна, ніж використаних механізмом Хіггса. Вони повинні набути масу в силу того факту, що додаткові хіральні симетрій також явно розриваються, через взаємодії стандартної моделі і взаємодії РТК. Ці «псевдоґолдстоунівські бозони» називаються техніпіонами, πT. Застосування теореми Дашена дає таку оцінку для внеску РТК в їхню масу
Друге наближення в рівнянні. (4) передбачає, що . Для FEW ≅ ΛTC ≅ 246 ҐеВ іΛETC ≅ 15 ТеВ, цей внесок у MπT приблизно дорівнює 50 ҐеВ. Оскільки взаємодії РТК створюють і поєднання техніпіонів у кварколептонні пари, можна очікувати, що спарювання будуть Хіггсівського типу; тобто приблизно пропорційні масам кварків і лептонів. Це означає, що очікується, що техніпіони розпадаються на найважчі дозволені пари і .
Мабуть, найважливіше обмеження на розробці РТК для генерації мас кварків є те, що РТК взаємодії, ймовірно, щоб спричинюють процеси [en], такі як μ → e γ, KL → μ e, і |Δ S| = 2 і |Δ B| = 2 взаємодії, які спричинюють змішування і . Причина полягає в тому, що алгебра струмів РТК бере участь в створенні, що припускає і РТК струми, які, будучи записаними в термінах власних станів маси ферміонів, не мають ніяких підстав для збереження аромату. Найсильніше обмеження походить від вимоги, що РТК взаємодії, що виступають посередниками у змішуванні, дають менший внесок, ніж стандартна модель. Це передбачає ефективне значення ΛETC більше за 1000 ТеВ. Фактичне значення ΛETC може бути дещо знижена, якщо присутні фактори змішування CKM-подібного кута. Якщо ці взаємодії порушують парність заряду, оскільки вони цілком можуть порушувати, обмеження від ε-параметра є таке, що ефективне значення ΛETC > 104 ТеВ. Такі величезні масові масштаби РТК припускають крихітні маси кварків і лептонів, і внески РТК у MπT не більші декількох ҐеВ, що суперечить пошукам на ВЕП πT при Z0.
Розширений техніколор дуже амбітна пропозиція, що вимагає, щоб маси кварків і лептонів і кути змішувань виникали з експериментально доступних взаємодій. Якщо існує успішна модель, вона б не тільки передбачила маси і змішування кварків і лептонів (і техніпіонів), вона б пояснила, чому існують три сім'ї кожного з них: вони такі, що вписуються в РТК уявлення про q, and T. Не повинно дивувати, що побудова успішної моделі виявилася дуже важкою.
Блукаючий техніколор
Оскільки маси кварків і лептонів пропорційні білінійному техніферміонному конденсату, поділеному на масштаб ВТК в квадраті, можна уникнути їхніх крихітних значень, якщо конденсат збільшується понад слабку-αTC оцінку в рівнянні (2), .
Протягом 1980-х років, кілька динамічних механізмів були розвинені, щоб це зробити. У 1981 році Голдом припустив що, якщо αTC(μ) еволюціонує до нетривіальної нерухомої точки в ультрафіолетовій області спектру, з великою додатною [en] γm для , реалістичні маси кварків і лептонів можуть виникнути при ΛВТК досить великій, щоб придушити ВТК-індуковане змішування. Проте, жоден із прикладів нетривіальної [en] в чотиривимірній калібрувальній теорії не був побудований. У 1985 році Голдом проаналізував теорію техніколору, в якій був передбачений «повільно змінний» αTC(μ). Він зосередився на відокремленні порушення хіральної симетрії і шкалі конфайнменту, але він також зазначив, що така теорія може підвищити , і таким чином, дозволити збільшити шкалу ВТК. У 1986 році Акіба і Янаґіда також розглядали підвищення маси кварків і лептонів, просто припускаючи, що αTC є постійною і сильною аж до масштабу ВТК. У тому ж році Ямавакі, Бандо і Мацумото знову уявили собі ультрафіолетову нерухому точку в асимптотично невільній теорії для підвищення техніферміонного конденсату.
У 1986 році Аппельквіст, Карабалі і Вієвардгана обговорили збільшення мас ферміонів в асимптотично вільній теорії техніколору з повільним перебігом, або «блуканням», калібрувального зв'язку. Повільність виникла через екрануючий ефект великого числа техніферміонів з аналізом, проведеним за допомогою двопетльової теорії збурень. У 1987 році Аппельквіст і Вієвардгана дослідили цей сценарій блукання глибше. Вони взяли аналіз трьох петель, зауваживши, що блукання може привести до збільшення за степеневим законом техніферміонного конденсату, і оцінили маси отриманих в результаті кварків, лептонів і техніпіонів. Зростання конденсату виникає, оскільки відповідна маса техніферміонів зменшується повільно, приблизно за лінійним законом, в залежності від її масштабу перенормування. Це відповідає випадку, коли конденсатна аномальна розмірність γm в рівнянні (3) прямує до одиниці (дивись нижче).
У 1990-ті роки, виникло більш чітке розуміння того, що блукання природно описується асимптотично вільними калібрувальними теоріями, що домінують в інфрачервоній області спектра наближеною нерухомою точкою. На відміну від спекулятивної пропозиції ультрафіолетових нерухомих точок, нерухомі точки в інфрачервоному діапазоні, як відомо, існують в асимптотично вільних теоріях, виникаючи при двох петлях в бета-функції за умови, що ферміонне число Nf є достатньо велике. Це було відомо від першого двопетльового обчислення Козвела в 1974 році. Якщо Nf близьке до значення , при якому асимптотична свобода пропадає, в результаті інфрачервона фіксована точка є слабкою, параметричного порядку , і надійно доступною в теорії збурень. Ця межа слабкою зв'язку була розглянута Банксом і Заксом в 1982 році.
Нерухомої точки зчеплення αIR сильнішає, коли Nf зменшується з . Нижче деякого критичного значення Nfc зв'язок стає досить сильним (> αχ SB) для того, щоб спонтанно порушити (хіральну симетрію) безмасових техніферміонів. Оскільки аналіз повинен, як правило, вийти за рамки двопетльової теорії збурень, означення біжучого зв'язку αTC(μ), його значення нерухомої точки αIR, і міцність αχ SB необхідність порушення хіральної симетрії залежить від конкретної прийнятої схеми перенормування. Для ; тобто, для Nf просто нижче Nfc, розвиток αTC(μ) регулюється [en], і вона буде розвиватися повільно (пішки) для цілого ряду імпульсів вище масштабу розриву ΛTC. Щоб подолати -придушення мас кварків першого і другого покоління, що беруть участь в змішуванні, цей діапазон повинен розширити майже до їхнього масштабу ВТК . Коен і Джорджі стверджували, що γm = 1 є сигналом спонтанного порушення хіральної симетрії, тобто, що γm(αχ SB) = 1. Таким чином, в блуканні-αTC регіоні γm ≅ 1 і з рівнянь (2) і (3) маси легких кварків збільшуються приблизно на METC/ΛTC.
Ідея, що αTC(μ) блукає для великого діапазону моментів, коли αIR лежить просто над αχ SB, була запропонована Лейном і Раманою. Вони зробили явну модель, обговорювали блукання, що розгорнулося, і використовували його в їхньому обговоренні феноменології блукаючого техніколору на адронних коллайдерах. Ця ідея була розроблена доволі докладно Аппельквістом, Тернінґом і Вієвардганою. Поєднання пертурбативного обчислення інфрачервоної нерухомої точки з апроксимацією αχ SB, заснованою на рівнянні Швінгера, вони оцінили критичне значення Nfc і досліджили отриману електрослабку фізику. З 1990-х років, більшість обговорень блукаючого техніколору знаходяться в рамках теорій, що припускають домінування наближеної нерухомої точки в інфрачервоній області спектра. Різні моделі були вивчені, деякі з техніферміонами в фундаментальному поданні калібрувальної групи і деякі з більш високими уявленнями.
Можливість того, що техніколірний конденсат на збільшити за межі, обговорені в літературі про блукання, розглядалася також недавно Люті і Окуї під назвою «конформного техніколору». Вони представляють інфрачервону стійку нерухому точку, але з дуже великою [en] оператора . Ще не з'ясовано, чи можна це реалізовати, наприклад, в класі теорій, які в даний час вивчаються, з використанням методів решітки.
Маса t-кварка
Вдосконалення блукання, описане вище, може бути недостатньо для створення вимірюваної маси t-кварка, навіть для масштабу ВТК настільки малого, як декілька ТеВ. Проте, ця задача може бути вирішена, якщо ефективне зчеплення з чотирма техніферміонами, що з'являється в результаті обміну калібрувального бозону ВТК, є сильним і налаштоване трохи вище критичного значення. Аналіз цієї сильної ВТК можливості аналогічний до аналізу [en] з додатковою (техніколірною) каліброваною взаємодією. Маси техніферміонів малі в порівнянні з шкалою ВТК (відсікання ефективної теорії), але майже постійні поза межами цієї шкали, що призводить до великої маси т-кварку. Жодна повністю реалістична ВТК теорія для всіх мас кварків досі не розроблена із включенням цих ідей. Пов'язане з цим дослідження було проведено Міранським і Ямавакі. Проблема такого підходу полягає в тому, що вона включає в себе певний рівень параметра [en], що конфліктує з керівним принципом природності техніколору.
І, нарешті, слід зазначити, що існує велике тіло тісно пов'язаної роботи, в якому ВТК не генерує mt. До них належать [en], [en] і топ-колір-допоміжні моделі техніколору, в яких нові сильні взаємодії приписуються t-кварку та іншим ферміонам третього покоління. Як і в разі сценарію сильної ВТК, описаного вище, всі ці пропозиції включають значну ступінь тонкого налаштування калібрувальних зчеплень.
Техніколір на решітці
[en] — це непертубативний метод (без збурень), застосовний до сильно взаємодіючих техніколірних теорій, що дозволяє дослідження з перших принципів блукаючої і конформної динаміки. У 2007 році, Катерал і Саніно використовували решітчасту калібрувальну теорію для вивчення SU(2) калібрувальних теорій з двома ароматами діракових ферміонов в симетричному поданні, знаходячи докази конформності, що було підтверджено подальшими дослідженнями.
Станом на 2010 рік ситуація для SU(3) калібрувальної теорії з ферміонами в фундаментальному поданні не настільки чітка. У 2007 році Апельквіст, Флемінг і Нейл зробили офіційне повідомлення з доказами того, що нетривіальна інфрачервона фіксована точка розвивається в таких теоріях, коли є дванадцять ароматів, але не тоді, коли є вісім. У той час як деякі подальші дослідження підтвердили ці результати, інші подали звіт про різні висновки, в залежності від використаних решітчастих методів, і досі немає консенсусу з цього питання.
Подальші дослідження кристалічної решітки досліджували ці питання, а також розглядали наслідки цих теорій для [en], що проводяться декількома дослідницькими групами. .
Феноменологія техніколору
Будь-яка теорія для фізики за межами стандартної моделі повинна відповідати вимірюванням точності електрослабких параметрів. Повинні бути вивчені також її наслідки для фізики в рамках вже існуючих і майбутніх адронних коллайдерів високих енергій і для темної матерії Всесвіту.
Тести електрослабкої точності
У 1990 році феноменологічні [en] були введені Пескіном і Такочі для квантування внесків до радіаційних поправок з фізики за межами стандартної моделі. Вони мають простий зв'язок з параметрами електрослабого кірального лагранжіана. Аналіз Пескін-Такеучі був обґрунтований на загальному формалізмі для слабких радіаційних поправок, розробленому Кеннеді, Лінном, Пескіном і Стюартом, і альтернативні формулювання також існують.
S, T, і U-параметри описують поправки до розмножувачів електрослабих калібрувальних бозонів з фізики за межами стандартної моделі. Їх можна записати в термінах поляризаційних функцій електрослабих струмів і їхнього спектрального подання наступним чином:
де тільки нові, позастандартні моделі фізики включені. Величини розраховуються по відношенню до мінімальної стандартної моделі з деякою обраною встановленою масою бозона Хіггса, взятої в межах від експериментальної нижньої межі 117 ГеВ до 1000 ГеВ, де його ширина стає дуже великою. Для тогоб щоб ці параметри описали домінуючі поправки до стандартної моделі, масштаб мас нової фізики повинен бути набагато більшим, ніж MW і MZ і зв'язок кварків і лептонів для нових частинок повинен бути придушений в порівнянні з їхнім зв'язком із калібрувальними бозонами. Така-от справа з техніколором настільки, наскільки найлегші технівекторні мезони ρT and aT важчі за 200—300 ГеВ. S-параметр чутливий до всіх нових теорій фізики на масштабі ТеВ, в той час як T є мірою ефектів порушення слабкого ізоспіну. U-параметр, як правило, не корисний; більшість теорій нової фізики, в тому числі теорій техніколору, дають незначні внески до нього.
S і T-параметри визначаються глобальною підгонкою до експериментальних даних, включаючи Z-полюсні дані з ВЕП в CERNі, топ-кварка і W — вимірювання маси топ-кварка і W-бозона у Fermilab і вимірюваними рівнями порушення атомної парності. Отримані оцінки за цими параметрами наведено в огляді властивостей частинок. Припускаючи, що U = 0, S і T параметри малі і, насправді, узгоджуються з нулем:
де центральне значення відповідає масі бозона Хіггса 117 ГеВ і поправка до центрального значенням подана в дужках, коли маса бозона Хіггса збільшується до 300 ГеВ. Ці значення задають жорсткі обмеження на теорії поза стандартною моделлю — коли відповідні поправки можуть бути надійно обчислені.
S-параметр оцінений у КХД-подібні теорії техніколору значно більший, ніж експериментально дозволене значення. Розрахунок був зроблений в припущенні, що спектральний інтеграл для S обмежений найлегшими ρT і aT резонансами, або шляхом масштабування ефективних параметрів лагранжіану з КХД. У блукаючому техніколорі, однак, фізика в масштабі ТеВ і більше, повинна дуже відрізнятися від КХД-подібних теорій. Зокрема, векторні і аксіально-векторні спектральні функції не можуть бути обмежені тільки найнижчими резонансами. Невідомо, чи більш високоенергетичні внески в є вежа таких, що можна ідентифікувати, ρT і aT станів або гладкий континуум. Було висловлено припущення, що ρT і aT партнери могли б бути більш майже виродженим в блукаючих теоріях (приблизний паритет подвоєння), зменшуючи їхній вклад в S. [en] розрахунки ведуться або плануються, щоб перевірити ці ідеї і отримати достовірні оцінки S в блукаючих теоріях.
Обмеження на T-параметр являє собою проблему для генерації маси топ-кварка в рамках розширеного техніколору. Посилення від блуквання може дозволити масштабу асоційованого розширеного техніколору бути настільки ж великим, як декілька ТеВ, однак, оскільки РТК взаємодії повинні сильно порушувати слабкий ізоспін, щоб забезпечити велике розділення маси топ-ботом, вклад параметра T а також темп для розпаду ,, може бути занадто великим.
Феноменологія адронного колайдера
Ранні дослідження в цілому припускали існування тільки одного електрослабкого дублету техніферміонов, або одного техні-сім'ї, включаючи один дублет кожного з кольоро-триплетних технікварків і кольоро-синглетних технілептонів (чотири електрослабкої дублети загалом). Кількість ND електрослабкої дублетів визначає константу розпаду F, необхідну для визначення правильного електрослабкого масштабу, оскільки F = FEW/√ND = 246 GeV/√ND. В мінімальній однодублетній моделі три ґолдстоунівські бозони (техніпіони, πT) мають константу розпаду F = FEW = 246 ГеВ і поглинаються електрослабкими калібрувальними бозонами. Найдоступніший сигнал для колайдера через анігіляцію в адронному колайдері односпінових , і подальший їхній розпад в пару поздовжньо поляризованих слабких бозонів, і . При очікуваній масі 1.5–2.0 ТеВ і похибки 300—400 ГеВ, такі ρT's було б важко виявити на великому адронному колайдері. Односімейна модель має велику кількість фізичних техніпіонів, з F = FEW/√4 = 123 ГеВ. Існує колекція відповідно з меншими масами кольорових синглету і октету технівекторів, що розпадаються на техніпіонні пари. Частинки πT, як очікується, розпадаються до найважчих можливих пар кварків і лептонів. Незважаючи на більш низькі маси, ρT ширші, ніж в мінімальній моделі і шуми розпадів πT, ймовірно, будуть нездоланними на адронному колайдері.
Ця картина змінилася з появою теорії блукаючого техніколору. Блукаюча калібрувальна константа зв'язку має місце, якщо αχ SB лежить трохи нижче значення фіксованої точки IR αIR, що вимагає або великої кількості електрослабких дублетів в фундаментальному поданні калібрувальної групи, наприклад, або кілька дублетів в багатовимірному поданні техніколору. В останньому випадку, обмеження на подання розширеної теорії технокольору, як правило, припускають наявність інших техніферміонів також у фундаментальному поданні. У будь-якому випадку, є техніпіони πT з константою розпаду . Звідси , так що найлегші технівектори, доступні на Великому адронному колайдері — ρT, ωT, aT (з IG JPC = 1+ 1−−, 0− 1−−, 1− 1++) — мають маси значно нижче ТеВ. Клас теорій з багатьма техніферміонами, і, таким чином , називається дрібномасштабним техніколором.
Другий наслідок блукаючого техніколору стосується розпаду односпінових техніадронів. Оскільки маси технопіонів (див Рівн. (4)), блукання покращує їх набагато більше, ніж маси інших техніадронів. Таким чином, цілком можливо, що найлегший MρT < 2MπT і що дво- і три-πT канали розпаду світлових техновекторів закриті. Звідси також випливає, що ці технівектори дуже вузькі. Їхні найбільш ймовірні двочастинкові канали є , WL WL, γ πT і γ WL. Поєднання найлегших технівекторів до WL пропорційне F/FEW.. Таким чином, всі їх швидкості розпаду пригнічені силами або сталою тонкої структури, даючи повні ширини від декількох ГеВ (для ρT) до декількох десятих ГеВ (для ωT і T).
Більш гіпотетичний наслідок блукаючого техніколору мотивований урахуванням його внеску в параметр S. Як було зазначено вище, звичайні припущення, зроблені для оцінки STC недійсні в теорії блукання. Зокрема, спектральні інтеграли, що зазвичай використовуються для оцінки STC, не можуть обмежуватись тільки найнижчим ρT і aT і, якщо STC повинен бути невеликим, маси і слабкострумові сполуки з ρT і aT можуть бути краще наближені, ніж в КХД.
Феноменологія дрібномасштабного техніколору, в тому числі можливість більш паритетно-подвоєного спектра, був розроблена як набір правил і амплітуд розпаду. Оголошення у квітні 2011 року надлишку в реактивних парах, створених в поєднанні з W-бозоном, виміряного в Теватроні було витлумачено Айхтеном, Лейном і Мартіном як можливий сигнал техніпіон дрібномасштабного техніколору.
Загальна схема дрібномасштабного техніколору має мало сенсу, якщо межа на проштовхується повз близько 700 ГеВ. ВАК повинен бути в змозі виявити його або виключити його. Пошукові спроби там за участю розпадів до техніпіонів, а звідти до важких кваркових струменів утруднені шумами від утворення , його ймовірність в 100 разів більше, ніж на Теватроні. Отже, виявлення дрібномасштабного техніколору на ВАКу покладається на вселептонні канали кінцевого стану зі сприятливим співвідношенням сигналу-фону: , і .
Темна матерія
Теорії Техніколору, природно, містять кандидатів на темну матерію. Майже напевно можна побудувати моделі, в яких найнижчий технібаріон, техніколорносинглетний зв'язаний стан техніферміонів достатньо стабільний, щоб пережити еволюцію Всесвіту. Якщо теорія Техніколору низькомасштабна () маса баріону повинна бути не більшою 1-2 ТеВ. Якщо ні, то він може бути набагато важчий. Технібаріон повинен бути електрично нейтральним і задовольняти обмеженням на його поширеність. З урахуванням обмежень на спіно-незалежних темноматеріально-нуклонні крос-секції експериментів пошуку темної матерії ( для мас, які становлять інтерес), то, можливо, доведеться йому бути також електрослабконейтральним (слабкий ізоспін I = 0). Ці міркування дозволяють припустити, що кандидати темної матерії «старої» теорії техніколору може бути важко створити на великому адронному колайдері.
Інший клас техніколорних кандидатів темної матерії достатньо легкий для відтворення на великому адронному колайдері був представлений [en] і його колегами Ці стани є псевдобозонами Ґолдштейна з глобальним зарядом, через що вони стійкі до розпаду.
Див. також
Посилання
- For a recent introductions to and reviews of technicolor, see:
Christopher T. Hill; Elizabeth H. Simmons (2003). Strong Dynamics and Electroweak Symmetry Breaking. Physics Reports. 381 (4-6): 235—402. arXiv:hep-ph/0203079. Bibcode:2003PhR...381..235H. doi:10.1016/S0370-1573(03)00140-6.
Kenneth Lane (2002). Two Lectures on Technicolor. l'Ecole de GIF at LAPP, Annecy-le-Vieux, France. arXiv:hep-ph/0202255.
Robert Shrock (2007). Some Recent Results on Models of Dynamical Electroweak Symmetry Breaking. У M. Tanabashi; M. Harada; K. Yamawaki (ред.). Nagoya 2006: The Origin of Mass and Strong Coupling Gauge Theories. International Workshop on Strongly Coupled Gauge Theories. с. 227—241. arXiv:hep-ph/0703050.
Adam Martin (2008). Technicolor Signals at the LHC. The 46th Course at the International School of Subnuclear Physics: Predicted and Totally Unexpected in the Energy Frontier Opened by LHC. arXiv:0812.1841.
Francesco Sannino (2009). Conformal Dynamics for TeV Physics and Cosmology. Acta Physica Polonica. B40: 3533—3745. arXiv:0911.0931. Bibcode:2009arXiv0911.0931S. - George Fleming (2008). Strong Interactions for the LHC. Proceedings of Science. LATTICE 2008: 21. arXiv:0812.2035. Bibcode:2008arXiv0812.2035F.
- . CERN press release. 4 липня 2012. Архів оригіналу за 5 липня 2012. Процитовано 4 липня 2012.
- Taylor, Lucas (4 липня 2012). Observation of a New Particle with a Mass of 125 GeV. CMS Public Web site. CERN.
- . ATLAS. 4 липня 2012. Архів оригіналу за 7 липня 2012. Процитовано 4 липня 2012.
- R. Jackiw; K. Johnson (1973). Dynamical Model of Spontaneously Broken Gauge Symmetries. Physical Review. D8 (8): 2386—2398. Bibcode:1973PhRvD...8.2386J. doi:10.1103/PhysRevD.8.2386.
- John M. Cornwall; Richard E. Norton (1973). Spontaneous Symmetry Breaking Without Scalar Mesons. Physical Review. D8 (10): 3338—3346. Bibcode:1973PhRvD...8.3338C. doi:10.1103/PhysRevD.8.3338.
- Marvin Weinstein (1973). Conserved Currents, Their Commutators, and the Symmetry Structure of Renormalizable Theories of Electromagnetic, Weak, and Strong Interactions. Physical Review. D8 (8): 2511—2524. Bibcode:1973PhRvD...8.2511W. doi:10.1103/PhysRevD.8.2511.
- Steven Weinberg (1976). Implications of dynamical symmetry breaking. Physical Review. D13 (4): 974—996. Bibcode:1976PhRvD..13..974W. doi:10.1103/PhysRevD.13.974.
S. Weinberg (1979). Implications of dynamical symmetry breaking: An addendum. Physical Review. D19 (4): 1277—1280. Bibcode:1979PhRvD..19.1277W. doi:10.1103/PhysRevD.19.1277. - Leonard Susskind (1979). Dynamics of spontaneous symmetry breaking in the Weinberg-Salam theory. Physical Review. D20 (10): 2619—2625. Bibcode:1979PhRvD..20.2619S. doi:10.1103/PhysRevD.20.2619.
- Savas Dimopoulos; Leonard Susskind (1979). Mass without scalars. Nuclear Physics. B155 (1): 237—252. Bibcode:1979NuPhB.155..237D. doi:10.1016/0550-3213(79)90364-X.
- Estia Eichten; Kenneth Lane (1980). Dynamical breaking of weak interaction symmetries. Physics Letters. B90 (1-2): 125—130. Bibcode:1980PhLB...90..125E. doi:10.1016/0370-2693(80)90065-9.
- Roger Dashen (1969). Chiral SU(3)⊗SU(3) as a Symmetry of the Strong Interactions. Physical Review. 183 (5): 1245—1260. Bibcode:1969PhRv..183.1245D. doi:10.1103/PhysRev.183.1245.
Roger Dashen (1971). Some Features of Chiral Symmetry Breaking. Physical Review. D3 (8): 1879—1889. Bibcode:1971PhRvD...3.1879D. doi:10.1103/PhysRevD.3.1879. - Bob Holdom (1981). Raising the sideways scale. Physical Review. D24 (5): 1441—1444. Bibcode:1981PhRvD..24.1441H. doi:10.1103/PhysRevD.24.1441.
- Bob Holdom (1985). Techniodor. Physics Letters. B150 (4): 301—305. Bibcode:1985PhLB..150..301H. doi:10.1016/0370-2693(85)91015-9.
- T. Akiba; T. Yanagida (1986). Hierarchic chiral condensate. Physics Letters. B169 (4): 432—435. Bibcode:1986PhLB..169..432A. doi:10.1016/0370-2693(86)90385-0.
- Koichi Yamawaki; Masako Bando; Ken-iti Matumoto (1986). Scale-Invariant Hypercolor Model and a Dilaton. Physical Review Letters. 56 (13): 1335—1338. Bibcode:1986PhRvL..56.1335Y. doi:10.1103/PhysRevLett.56.1335. PMID 10032641.
- Thomas Appelquist; Dimitra Karabali; L. C. R. Wijewardhana (1986). Chiral Hierarchies and Flavor-Changing Neutral Currents in Hypercolor. Physical Review Letters. 57 (8): 957—960. Bibcode:1986PhRvL..57..957A. doi:10.1103/PhysRevLett.57.957. PMID 10034209.
- Thomas Appelquist; L. C. R. Wijewardhana (1987). Chiral hierarchies from slowly running couplings in technicolor theories. Physical Review. D36 (2): 568—580. Bibcode:1987PhRvD..36..568A. doi:10.1103/PhysRevD.36.568.
- Andrew Cohen; Howard Georgi (1989). Walking beyond the rainbow. Nuclear Physics. B314 (1): 7—24. Bibcode:1989NuPhB.314....7C. doi:10.1016/0550-3213(89)90109-0.
- William E. Caswell (1974). Asymptotic Behavior of Non-Abelian Gauge Theories to Two-Loop Order. Physical Review Letters. 33 (4): 244—246. Bibcode:1974PhRvL..33..244C. doi:10.1103/PhysRevLett.33.244.
- T. Banks; A. Zaks (1982). On the phase structure of vector-like gauge theories with massless fermions. Nuclear Physics. B196 (2): 189—204. Bibcode:1982NuPhB.196..189B. doi:10.1016/0550-3213(82)90035-9.
- Kenneth Lane; M. V. Ramana (1991). Walking technicolor signatures at hadron colliders. Physical Review. D44 (9): 2678—2700. Bibcode:1991PhRvD..44.2678L. doi:10.1103/PhysRevD.44.2678.
- Thomas Appelquist; John Terning; L. C. R. Wijewardhana (1997). Postmodern Technicolor. Physical Review Letters. 79 (15): 2767—2770. arXiv:hep-ph/9706238. Bibcode:1997PhRvL..79.2767A. doi:10.1103/PhysRevLett.79.2767.
- Kenneth Lane; Estia Eichten (1989). Two-scale technicolor. Physics Letters. B222 (2): 274—280. Bibcode:1989PhLB..222..274L. doi:10.1016/0370-2693(89)91265-3.
- Francesco Sannino; Kimmo Tuominen (2005). Orientifold theory dynamics and symmetry breaking. Physical Review. D71 (5): 051901. arXiv:hep-ph/0405209. Bibcode:2005PhRvD..71e1901S. doi:10.1103/PhysRevD.71.051901.
- Dennis D. Dietrich; Francesco Sannino; Kimmo Tuominen (2005). Light composite Higgs boson from higher representations versus electroweak precision measurements: Predictions for CERN LHC. Physical Review. D72 (5): 055001. arXiv:hep-ph/0505059. Bibcode:2005PhRvD..72e5001D. doi:10.1103/PhysRevD.72.055001.
Dennis D. Dietrich; Francesco Sannino; Kimmo Tuominen (2006). Light composite Higgs and precision electroweak measurements on the Z resonance: An update. Physical Review. D73 (3): 037701. arXiv:hep-ph/0510217. Bibcode:2006PhRvD..73c7701D. doi:10.1103/PhysRevD.73.037701.
Dennis D. Dietrich; Francesco Sannino (2007). Conformal window of SU(N) gauge theories with fermions in higher dimensional representations. Physical Review. D75 (8): 085018. arXiv:hep-ph/0611341. Bibcode:2007PhRvD..75h5018D. doi:10.1103/PhysRevD.75.085018.
Thomas A. Ryttov; Francesco Sannino (2007). Conformal windows of SU(N) gauge theories, higher dimensional representations, and the size of the unparticle world. Physical Review. D76 (10): 105004. arXiv:0707.3166. Bibcode:2007PhRvD..76j5004R. doi:10.1103/PhysRevD.76.105004.
Thomas A. Ryttov; Francesco Sannino (2008). Supersymmetry inspired QCD beta function. Physical Review. D78 (6): 065001. arXiv:0711.3745. Bibcode:2008PhRvD..78f5001R. doi:10.1103/PhysRevD.78.065001. - Markus A. Luty; Takemichi Okui (2006). Conformal technicolor. Journal of High Energy Physics. 0609 (09): 070. arXiv:hep-ph/0409274. Bibcode:2006JHEP...09..070L. doi:10.1088/1126-6708/2006/09/070.
Markus A. Luty (2009). Strong conformal dynamics at the LHC and on the lattice. Journal of High Energy Physics. 0904 (04): 050. arXiv:0806.1235. Bibcode:2009JHEP...04..050L. doi:10.1088/1126-6708/2009/04/050.
Jared A. Evans; Jamison Galloway; Markus A. Luty; Ruggero Altair Tacchi (2010). Minimal conformal technicolor and precision electroweak tests. Journal of High Energy Physics. 1010 (10): 086. arXiv:1001.1361. Bibcode:2010JHEP...10..086E. doi:10.1007/JHEP10(2010)086. - Thomas Appelquist; T. Takeuchi; Martin Einhorn; L. C. R. Wijewardhana (1989). Higher mass scales and mass hierarchies. Physics Letters. B220 (1-2): 223—228. Bibcode:1989PhLB..220..223A. doi:10.1016/0370-2693(89)90041-5.
- V. A. Miransky; K. Yamawaki (1989). On Gauge Theories with Additional Four Fermion Interaction. Modern Physics Letters. A4 (2): 129—135. Bibcode:1989MPLA....4..129M. doi:10.1142/S0217732389000186.
- Y. Nambu (1989). BCS mechanism, quasi supersymmetry, and fermion masses. У Z. Adjduk; S. Pokorski; A. Trautman (ред.). Proceedings of the Kazimierz 1988 Conference on New Theories in Physics. XI International Symposium on Elementary Particle Physics. с. 406—415.
V. A. Miransky; Masaharu Tanabashi; Koichi Yamawaki (1989). Is the t Quark Responsible for the Mass of W and Z Bosons?. Modern Physics Letters. A4 (11): 1043—1053. Bibcode:1989MPLA....4.1043M. doi:10.1142/S0217732389001210.
V. A. Miransky; Masaharu Tanabashi; Koichi Yamawaki (1989). Dynamical electroweak symmetry breaking with large anomalous dimension and t quark condensate. Physics Letters. B221 (2): 177—183. Bibcode:1989PhLB..221..177M. doi:10.1016/0370-2693(89)91494-9.
William A. Bardeen; Christopher T. Hill; Manfred Lindner (1990). Minimal dynamical symmetry breaking of the standard model. Physical Review. D41 (5): 1647—1660. Bibcode:1990PhRvD..41.1647B. doi:10.1103/PhysRevD.41.1647. - Christopher T. Hill (1991). Topcolor: top quark condensation in a gauge extension of the standard model. Physics Letters. B266 (3-4): 419—424. Bibcode:1991PhLB..266..419H. doi:10.1016/0370-2693(91)91061-Y.
Christopher T. Hill (1995). Topcolor assisted technicolor. Physics Letters. B345 (4): 483—489. arXiv:hep-ph/9411426. Bibcode:1995PhLB..345..483H. doi:10.1016/0370-2693(94)01660-5. - Simon Catterall; Francesco Sannino (2007). Minimal Walking on the Lattice. Physical Review. D76 (3): 034504. arXiv:0705.1664. Bibcode:2007PhRvD..76c4504C. doi:10.1103/PhysRevD.76.034504.
- Simon Catterall; Joel Giedt; Francesco Sannino; Joe Schneible (2008). Phase diagram of SU(2) with 2 flavors of dynamical adjoint quarks. Journal of High Energy Physics. 0811 (11): 009. arXiv:0807.0792. Bibcode:2008JHEP...11..009C. doi:10.1088/1126-6708/2008/11/009.
Ari J. Hietanen; Kari Rummukainen; Kimmo Tuominen (2009). Evolution of the coupling constant in SU(2) lattice gauge theory with two adjoint fermions. Physical Review. D80 (9): 094504. arXiv:0904.0864. Bibcode:2009PhRvD..80i4504H. doi:10.1103/PhysRevD.80.094504. - Thomas Appelquist; George T. Fleming; Ethan T. Neil (2008). Lattice Study of the Conformal Window in QCD-like Theories. Physical Review Letters. 100 (17): 171607. arXiv:0712.0609. Bibcode:2008PhRvL.100q1607A. doi:10.1103/PhysRevLett.100.171607. PMID 18518277.
- Albert Deuzeman; Maria Paola Lombardo; Elisabetta Pallante (2008). The physics of eight flavours. Physics Letters. B670 (1): 41—48. arXiv:0804.2905. Bibcode:2008PhLB..670...41D. doi:10.1016/j.physletb.2008.10.039.
Thomas Appelquist; George T. Fleming; Ethan T. Neil (2009). Lattice study of conformal behavior in SU(3) Yang-Mills theories. Physical Review. D79 (7): 076010. arXiv:0901.3766. Bibcode:2009PhRvD..79g6010A. doi:10.1103/PhysRevD.79.076010.
Erek Bilgici та ін. (2009). New scheme for the running coupling constant in gauge theories using Wilson loops. Physical Review. D80 (3): 034507. arXiv:0902.3768. Bibcode:2009PhRvD..80c4507B. doi:10.1103/PhysRevD.80.034507.
Xiao-Yong Jin; Robert D. Mawhinney (2009). Lattice QCD with 8 and 12 degenerate quark flavors (PDF). Proceedings of Science. LAT2009: 049.
Zoltan Fodor; Kieran Holland; Julius Kuti; Daniel Nogradi та ін. (2009). Chiral symmetry breaking in nearly conformal gauge theories (PDF). Proceedings of Science. LAT2009: 058. arXiv:0911.2463. Bibcode:2009arXiv0911.2463F.
Anna Hasenfratz (2010). Conformal or Walking? Monte Carlo renormalization group studies of SU(3) gauge models with fundamental fermions. Physical Review. D82 (1): 014506. arXiv:1004.1004. Bibcode:2010PhRvD..82a4506H. doi:10.1103/PhysRevD.82.014506. - Thomas DeGrand; Yigal Shamir; Benjamin Svetitsky (2009). Phase structure of SU(3) gauge theory with two flavors of symmetric-representation fermions. Physical Review. D79 (3): 034501. arXiv:0812.1427. Bibcode:2009PhRvD..79c4501D. doi:10.1103/PhysRevD.79.034501.
Thomas Appelquist та ін. (2009). Toward TeV Conformality. Physical Review Letters. 104 (7): 071601. arXiv:0910.2224. Bibcode:2010PhRvL.104g1601A. doi:10.1103/PhysRevLett.104.071601. PMID 20366870. - Michael E. Peskin; Tatsu Takeuchi (1990). New constraint on a strongly interacting Higgs sector. Physical Review Letters. 65 (8): 964—967. Bibcode:1990PhRvL..65..964P. doi:10.1103/PhysRevLett.65.964. PMID 10043071.
Michael E. Peskin; Tatsu Takeuchi (1992). Estimation of oblique electroweak corrections. Physical Review. D46 (1): 381—409. Bibcode:1992PhRvD..46..381P. doi:10.1103/PhysRevD.46.381. - Thomas Appelquist; Claude Bernard (1980). Strongly interacting Higgs bosons. Physical Review. D22 (1): 200—213. Bibcode:1980PhRvD..22..200A. doi:10.1103/PhysRevD.22.200.
- Anthony C. Longhitano (1980). Heavy Higgs bosons in the Weinberg-Salam model. Physical Review. D22 (5): 1166—1175. Bibcode:1980PhRvD..22.1166L. doi:10.1103/PhysRevD.22.1166.
Anthony C. Longhitano (1981). Low-energy impact of a heavy Higgs boson sector. Nuclear Physics. B188 (1): 118—154. Bibcode:1981NuPhB.188..118L. doi:10.1016/0550-3213(81)90109-7. - B. W. Lynn; Michael Edward Peskin; R. G. Stuart (1985). Radiative Corrections in SU(2) x U(1): LEP / SLC. У Bryan W. Lynn; Claudio Verzegnassi (ред.). Tests of electroweak theories: polarized processes and other phenomena. Second Conference on Tests of Electroweak Theories, Trieste, Italy, 10–12 June 1985. с. 213.
D. C. Kennedy; B. W. Lynn (1989). Electroweak radiative corrections with an effective lagrangian: Four-fermions processes. Nuclear Physics. B322 (1): 1—54. Bibcode:1989NuPhB.322....1K. doi:10.1016/0550-3213(89)90483-5. - Mitchell Golden; Lisa Randall (1991). Radiative corrections to electroweak parameters in technicolor theories. Nuclear Physics. B361 (1): 3—23. Bibcode:1991NuPhB.361....3G. doi:10.1016/0550-3213(91)90614-4.
B. Holdom; J. Terning (1990). Large corrections to electroweak parameters in technicolor theories. Physics Letters. B247 (1): 88—92. Bibcode:1990PhLB..247...88H. doi:10.1016/0370-2693(90)91054-F.
G. Altarelli; R. Barbieri; S. Jadach (1992). Toward a model-independent analysis of electroweak data. Nuclear Physics. B369 (1-2): 3—32. Bibcode:1992NuPhB.369....3A. doi:10.1016/0550-3213(92)90376-M. - Particle Data Group (C. Amsler et al.) (2008). Review of Particle Physics. Physics Letters. B667 (1-5): 1. Bibcode:2008PhLB..667....1P. doi:10.1016/j.physletb.2008.07.018.
- Kenneth Lane (1994). An introduction to technicolor. У K. T. Mahantappa (ред.). Boulder 1993 Proceedings: The building blocks of creation. Theoretical Advanced Study Institute (TASI 93) in Elementary Particle Physics: The Building Blocks of Creation - From Microfermis to Megaparsecs, Boulder, Colorado, 6 June - 2 July 1993. с. 381—408. arXiv:hep-ph/9401324.
Kenneth Lane (1995). Technicolor and precision tests of the electroweak interactions. У P. J. Bussey; I. G. Knowles (ред.). High energy physics: Proceedings. 27th International Conference on High Energy Physics (ICHEP), Glasgow, Scotland, 20–27 July 1994. Т. II. с. 543. arXiv:hep-ph/9409304. - Thomas Appelquist; Francesco Sannino (1999). Physical spectrum of conformal SU(N) gauge theories. Physical Review. D59 (6): 067702. arXiv:hep-ph/9806409. Bibcode:1999PhRvD..59f7702A. doi:10.1103/PhysRevD.59.067702.
Johannes Hirn; Verónica Sanz (2006). Negative S Parameter from Holographic Technicolor. Physical Review Letters. 97 (12): 121803. arXiv:hep-ph/0606086. Bibcode:2006PhRvL..97l1803H. doi:10.1103/PhysRevLett.97.121803. PMID 17025952.
R. Casalbuoni; D. Dominici; A. Deandrea; R. Gatto та ін. (1996). Low energy strong electroweak sector with decoupling. Physical Review. D53 (9): 5201—5221. arXiv:hep-ph/9510431. Bibcode:1996PhRvD..53.5201C. doi:10.1103/PhysRevD.53.5201. - Lattice Strong Dynamics Collaboration.
- Thomas Appelquist; Mark J. Bowick; Eugene Cohler; Avi I. Hauser (1985). Breaking of isospin symmetry in theories with a dynamical Higgs mechanism. Physical Review. D31 (7): 1676—1684. Bibcode:1985PhRvD..31.1676A. doi:10.1103/PhysRevD.31.1676.
R. S. Chivukula; B. A. Dobrescu; J. Terning (1995). Isospin breaking and fine-tuning in top-color assisted technicolor. Physics Letters. B353 (2-3): 289—284. arXiv:hep-ph/9503203. Bibcode:1995PhLB..353..289C. doi:10.1016/0370-2693(95)00569-7. - R. Sekhar Chivukula; Stephen B. Selipsky; Elizabeth H. Simmons (1992). Nonoblique effects in the Zbb¯ vertex from extended technicolor dynamics. Physical Review Letters. 69 (4): 575—577. arXiv:hep-ph/9204214. Bibcode:1992PhRvL..69..575C. doi:10.1103/PhysRevLett.69.575. PMID 10046976.
Elizabeth H. Simmons; R.S. Chivukula; J. Terning (1996). Testing extended technicolor with R(b). Progress of Theoretical Physics Supplement. 123: 87—96. arXiv:hep-ph/9509392. Bibcode:1996PThPS.123...87S. doi:10.1143/PTPS.123.87. - E. Eichten; I. Hinchliffe; K. Lane; C. Quigg (1984). Supercollider physics. Reviews of Modern Physics. 56 (4): 579—707. Bibcode:1984RvMP...56..579E. doi:10.1103/RevModPhys.56.579.
E. Eichten; I. Hinchliffe; K. Lane; C. Quigg (1986). Erratum: Supercollider physics. Reviews of Modern Physics. 58 (4): 1065—1073. Bibcode:1986RvMP...58.1065E. doi:10.1103/RevModPhys.58.1065. - E. Farhi; L. Susskind (1979). Grand unified theory with heavy color. Physical Review. D20 (12): 3404—3411. Bibcode:1979PhRvD..20.3404F. doi:10.1103/PhysRevD.20.3404.
- Dennis D. Dietrich; Francesco Sannino; Kimmo Tuominen (2005). Light composite Higgs boson from higher representations versus electroweak precision measurements: Predictions for CERN LHC. Physical Review. D72 (5): 055001. arXiv:hep-ph/0505059. Bibcode:2005PhRvD..72e5001D. doi:10.1103/PhysRevD.72.055001.
- Kenneth Lane; Estia Eichten (1995). Natural topcolor-assisted technicolor. Physics Letters. B352 (3-4): 382—387. arXiv:hep-ph/9503433. Bibcode:1995PhLB..352..382L. doi:10.1016/0370-2693(95)00482-Z.
Estia Eichten; Kenneth Lane (1996). Low-scale technicolor at the Tevatron. Physics Letters. B388 (4): 803—807. arXiv:hep-ph/9607213. Bibcode:1996PhLB..388..803E. doi:10.1016/S0370-2693(96)01211-7.
Estia Eichten; Kenneth Lane; John Womersley (1997). Finding low-scale technicolor at hadron colliders. Physics Letters. B405 (3-4): 305—311. arXiv:hep-ph/9704455. Bibcode:1997PhLB..405..305E. doi:10.1016/S0370-2693(97)00637-0. - Kenneth Lane (1999). Technihadron production and decay in low-scale technicolor. Physical Review. D60 (7): 075007. arXiv:hep-ph/9903369. Bibcode:1999PhRvD..60g5007L. doi:10.1103/PhysRevD.60.075007.
Estia Eichten; Kenneth Lane (2008). Low-scale technicolor at the Tevatron and LHC. Physics Letters. B669 (3-4): 235—238. arXiv:0706.2339. Bibcode:2008PhLB..669..235E. doi:10.1016/j.physletb.2008.09.047. - CDF Collaboration (T. Aaltonen et al.) (2011). Invariant Mass Distribution of Jet Pairs Produced in Association with a W boson in ppbar Collisions at sqrt(s) = 1.96 TeV. arXiv:1104.0699.
- Estia J. Eichten; Kenneth Lane; Adam Martin (2011). Technicolor at the Tevatron. arXiv:1104.0976.
- Gustaaf H. Brooijmans; New Physics Working Group (2008). New Physics at the LHC: A Les Houches Report. Les Houches 2007: Physics at TeV Colliders. 5th Les Houches Workshop on Physics at TeV Colliders 11–29 June 2007, Les Houches, France. с. 363—489. arXiv:0802.3715.
- S. Nussinov (1985). Technocosmology — could a technibaryon excess provide a "natural" missing mass candidate?. Physics Letters. B165 (1-3): 55—58. Bibcode:1985PhLB..165...55N. doi:10.1016/0370-2693(85)90689-6.
R. S. Chivukula; Terry P. Walker (1990). Technicolor cosmology. Nuclear Physics. B329 (2): 445—463. Bibcode:1990NuPhB.329..445C. doi:10.1016/0550-3213(90)90151-3.
John Bagnasco; Michael Dine; Scott Thomas (1994). Detecting technibaryon dark matter. Physics Letters. B320 (1-2): 99—104. arXiv:hep-ph/9310290. Bibcode:1994PhLB..320...99B. doi:10.1016/0370-2693(94)90830-3.
Sven Bjarke Gudnason; Chris Kouvaris; Francesco Sannino (2006). Dark matter from new technicolor theories. Physical Review. D74 (9): 095008. arXiv:hep-ph/0608055. Bibcode:2006PhRvD..74i5008G. doi:10.1103/PhysRevD.74.095008. - D. McKinsey, «Direct Dark Matter Detection Using Noble Liquids[недоступне посилання з травня 2019]», 2009 Institute for Advanced Study Workshop on Current Trends in Dark Matter [ 15 червня 2011 у Wayback Machine.].
- Sven Bjarke Gudnason; Chris Kouvaris; Francesco Sannino (2006). Towards working technicolor: Effective theories and dark matter. Physical Review. D73 (11): 115003. arXiv:hep-ph/0603014. Bibcode:2006PhRvD..73k5003G. doi:10.1103/PhysRevD.73.115003.
Sven Bjarke Gudnason; Chris Kouvaris; Francesco Sannino (2006). Dark matter from new technicolor theories. Physical Review. D74 (9): 095008. arXiv:hep-ph/0608055. Bibcode:2006PhRvD..74i5008G. doi:10.1103/PhysRevD.74.095008.
Thomas A. Ryttov; Francesco Sannino (2008). Ultraminimal technicolor and its dark matter technicolor interacting massive particles. Physical Review. D78 (11): 115010. arXiv:0809.0713. Bibcode:2008PhRvD..78k5010R. doi:10.1103/PhysRevD.78.115010.
Enrico Nardi; Francesco Sannino; Alessandro Strumia (2009). Decaying Dark Matter can explain the e± excesses. Journal of Cosmology and Astroparticle Physics. 0901 (01): 043. arXiv:0811.4153. Bibcode:2009JCAP...01..043N. doi:10.1088/1475-7516/2009/01/043.
Roshan Foadi; Mads T. Frandsen; Francesco Sannino (2009). Technicolor dark matter. Physical Review. D80 (3): 037702. arXiv:0812.3406. Bibcode:2009PhRvD..80c7702F. doi:10.1103/PhysRevD.80.037702.
Mads T. Frandsen; Francesco Sannino (2010). Isotriplet technicolor interacting massive particle as dark matter. Physical Review. D81 (9): 097704. arXiv:0911.1570. Bibcode:2010PhRvD..81i7704F. doi:10.1103/PhysRevD.81.097704.
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Teoriyi tehnikoloru ye modelyami fiziki za mezhami Standartnoyi modeli sho poyasnyuyut porushennya elektroslabkoyi kalibruvalnoyi simetriyi mehanizm za dopomogoyu yakogo W i Z bozoni nabuvayut masi Ranni teoriyi tehnikoloru buli zmodelovani na kvantovij hromodinamici KHD na kolorovij teoriyi silnoyi yadernoyi sili sho nadihnulo na taku yihnyu nazvu Zamist vvedennya elementarnih bozoniv Higgsa dlya poyasnennya yavisha modeli tehnokoloru prihovuyut elektroslabku simetriyu i stvoryuyut masi dlya W i Z bozoniv cherez dinamiku novih kalibruvalnih vzayemodij Hocha ci vzayemodiyi asimptotichno vilni pri duzhe visokih energiyah ci vzayemodiyi povinni stati silnimi i obmezhenimi konfajnmentom i otzhe nesposterezhuvanimi pri bilsh nizkih energiyah yaki buli eksperimentalno viprobuvani Cej dinamichnij pidhid inshi movi i dozvolyaye uniknuti problem kvantovoyi trivialnosti i problemi iyerarhiyi standartnoyi modeli Dlya togo shob nadati masi kvarku i leptonu tehnikolor povinen buti rozshirenij za dopomogoyu dodatkovih kalibruvalnih vzayemodij Zokrema pri modelyuvanni na KHD rozshirenij tehnikolor uskladnyuyetsya eksperimentalnimi obmezhennyami na en i en Ne vidomo yakoyu mozhe buti dinamika rozshirenogo tehnikoloru Bagato doslidzhen tehnikoloru fokusuyetsya na vivchenni vidminnih vid KHD silno vzayemodiyuchih kalibruvalnih teorij dlya togo shob uniknuti deyakih z cih problem Osoblivo aktivnoyu strukturoyu ye blukayuchij tehnikolor yakij demonstruye majzhe konformnu povedinku viklikanu en z siloyu trohi bilshoyu sho neobhidna dlya spontannogo porushennya hiralnoyi simetriyi Chi mozhlive blukannya i chi prizvodit vono do uzgodzhennya z tochnimi vimiryuvannyami v elektroslabkij vzayemodiyi vivchayetsya za dopomogoyu en gratkovih simulyacij Ochikuyetsya sho eksperimenti v Velikomu adronnomu kolajderi vidkriyut mehanizm vidpovidalnij za porushennya elektroslabkoyi simetriyi i bude mati virishalne znachennya dlya viznachennya togo chi zabezpechuye struktura tehnikoloru pravilnij opis prirodi U 2012 roci ci eksperimenti ogolosili pro vidkrittya Higgs podibnogo bozona z masoyu blizko Elektronvolt 125 GeV c2 taka chastinka ne peredbachayetsya v zagalnomu modelyami tehnikoloru odnak mozhe buti poyasnena nimi VvedennyaMehanizm dlya porushennya elektroslabkoyi kalibruvalnoyi simetriyi v standartnij modeli elementarnih chastinok zalishayetsya nevidomim Porushennya povinne buti spontannim a ce oznachaye sho osnovopolozhna teoriya maye tochnu simetriyu rivnyannya ruhu mistyat bezmasovi polya kalibruvalnih bozoniv a rozv yazki osnovnij stan i zbudzheni stani ni Zokrema fizichni W i Z kalibruvalni bozoni stayut masivnimi Ce yavishe v yakomu W i Z bozoni takozh nabuvayut dodatkovogo stanu polyarizaciyi nazivayetsya mehanizmom Higgsa Nezvazhayuchi na tochne uzgodzhennya elektroslabkoyi teoriyi z eksperimentami v oblasti energij dostupnimi dosi neobhidni ingrediyenti dlya porushennya simetriyi zalishayutsya prihovanimi poki ne budut viyavleni pri bilsh visokih energiyah Najprostishij mehanizm porushennya elektroslabkoyi simetriyi vvodit yedine kompleksne pole i peredbachaye isnuvannya bozona Higgsa Yak pravilo bozon Higgsa neprirodnij v tomu sensi sho kvantovi fluktuaciyi zdijsnyuyut popravki do jogo masi sho zbilshuyut yiyi do nastilki visokih znachen sho vin ne spromozhnij grati tu rol dlya yakoyi vin buv zaprovadzhenij Yaksho standartna model ne porushuyetsya pri energiyah menshih za dekilka TeV masa bozona Higgsa mozhe zalishatisya nevelikoyu tilki za dopomogoyu en parametriv Tehnikolor usuvaye cyu problemu visuvayuchi gipotezu pro novu kalibruvalnu vzayemodiyu priv yazanu do novih bezmasovih fermioniv Cya vzayemodiya asimptotichno vilna pri duzhe visokih energiyah i staye silnoyu i obmezhenoyu koli energiya zmenshuyetsya do elektroslabkogo masshtabu 246 GeV Ci potuzhni sili spontanno porushuyut hiralni simetriyi bezmasovih fermioniv deyaki z yakih slabo kalibrovani yak chastina standartnoyi modeli Ce dinamichna versiya mehanizmu Higgsa Elektroslabka kalibruvalna simetriya takim chinom porushuyetsya stvoryuyuchi masi dlya W i Z bozoniv Nova silna vzayemodiya peredbachaye isnuvannya cilogo ryadu novih skladenih korotkozhivuchih chastinok pri energiyah dostupnih na Velikij adronnij kolajder VAK Cya struktura ye prirodnoyu oskilki nemaye niyakih elementarnih bozoniv Higgsa i otzhe nemaye tochnogo nalagodzhennya parametriv Masi kvarkiv i leptoniv takozh porushuyut elektroslabki kalibruvalni simetriyi tozh voni tezh povinni vinikati spontanno Mehanizm vklyuchennya ciyeyi funkciyi vidomij yak rozshirenij tehnikolor Tehnikolor i rozshirenij tehnikolor stikayutsya z ciloyu nizkoyu fenomenologichnih problem zokrema pitannya en en i masi t kvarka Modeli tehnikoloru takozh ne peredbachayut u zagalnomu Higgs podibnih bozoniv takih legkih yak125 taka chastinka bula viyavlena v eksperimentah na Velikomu adronnomu kolajderi v 2012 roci Deyaki z cih problem mozhut buti virisheni za dopomogoyu klasu teorij vidomih yak blukayuchij tehnikolor Rannij tehnikolorTehnikolor ce im ya dane teoriyi porushennya elektroslabkoyi simetriyi novimi silnimi kalibruvalnimi vzayemodiyami energetichnij masshtab harakteristiki yakih LTC sam po sobi stanovit slabku shkalu LTC FEW 246 GeV Osnovopolozhnim principom tehnikoloru ye prirodnist osnovni fizichni yavisha ne povinni vimagati tonkogo nalashtuvannya parametriv v funkciyi Lagranzha sho yih opisuye Sho yavlyaye soboyu tonke nalashtuvannya deyakoyu miroyu nosit sub yektivnij harakter ale teoriya elementarnih skalyarnih chastinok zazvichaj duzhe tonko nastroyena hiba sho ce supersimetriya Kvadratichna rozbizhnist v masi skalyaru vimagaye koriguvannya v chastini O M b a r e 2 M p h y s i c a l 2 displaystyle mathcal O left frac M mathrm bare 2 M mathrm physical 2 right de Mbare porig teoriyi energetichnij masshtab pri yakomu teoriya zminyuyetsya v yakijs istotnij sposib U standartnij elektroslabkij modeli z Mbare 1015 GeV masshtab velikogo ob yednannya mas a takozh z masoyu bozona Higgsa Mphysical 100 500 GeV masa nalashtovana na shonajmenshe chastinu 1025 Na protivagu comu prirodna teoriya porushennya elektroslabkoyi simetriyi ye asimptotichno vilnoyu kalibrovanoyu teoriyeyu z fermionami yak yedinimi polyami materiyi Chasto vvazhayetsya sho kalibruvalna grupa tehnikoloru GTC ye SU NTC Na osnovi analogiyi z kvantovoyu hromodinamiki KHD peredbachayetsya sho isnuye odin abo dekilka dubletiv bezmasovih dirakovih tehnifermioniv sho peretvoryuyutsya vektorialno u tomu zh en z GTC TiL R Ui Di L R i 1 2 Nf 2 Takim chinom isnuye hiralna simetriya cih fermioniv napriklad SU Nf L SU Nf R yaksho vsi voni peretvoryuyutsya zgidno z tim zhe kompleksnim podannyam GTC Prodovzhuyuchi analogiyu z KHD bizhuchij kalibruvalnij zv yazok aTC m viklikaye spontanne porushennya hiralnoyi simetriyi tehnifermioni nabuvayut dinamichnu masu i chislo bezmasovih bozoniv Goldstouna v rezultati Yaksho tehnifermioni peretvoryuyutsya pid SU 2 U 1 EW yak livostoronni dubleti i pravostoronni singleti tri linijni kombinaciyi cih poyednan bozoniv Goldstouna do troh elektroslabkih kalibruvalnih strumiv U 1973 roci Dzhakiva i Dzhonson i Kornvol i Norton vivchali mozhlivist togo sho nevektorna kalibruvalna vzayemodiya fermioniv mozhe privesti do porushennya samoyi sebe tobto dosit silna shob sformuvati goldstounovskij bozon z yednanij z kalibruvalnim strumom Vikoristovuyuchi abelevi kalibruvalni modeli voni pokazali sho yaksho takij goldstounivskij bozon utvoryuyetsya vin poglinayetsya mehanizmom Higgsa stavshi pozdovzhnoyi skladovoyu masivnogo teper kalibruvalnogo bozona Tehnichno funkciya polyarizaciyi P p2 sho z yavlyayetsya v rozmnozhuvachi kalibruvalnih bozoniv Dmn pm pn p2 gmn p2 1 g2 P p2 rozvivaye polyus p2 0 iz zalishkom F2 kvadratom konstanti rozpadu bozona Goldstouna a kalibruvalnij bozon nabuvaye masu M g F U 1973 roci Vajnshtajn pokazali sho skladeni bozoni chiyi skladovi fermioni peretvoryuyutsya v standartnij sposib SU 2 U 1 porodzhuyut masi slabkih bozoniv 1 M W 1 2 g F E W a n d M Z 1 2 g 2 g 2 F E W M W cos 8 W displaystyle 1 qquad M W pm frac 1 2 gF EW quad rm and quad M Z frac 1 2 sqrt g 2 g prime 2 F EW equiv frac M W cos theta W Ce standartnomodelne spivvidnoshennya dosyagayetsya za dopomogoyu elementarnih bozoniv Higgsa v elektroslabkih dubletah eksperimentalno perevireno krashe nizh na 1 Tut g i g SU 2 i U 1 kalibruvalni zv yazki ta tan8W g g viznachaye kut slabkogo zmishuvannya Vazhliva ideya novoyi silnoyi kalibruvalnoyi vzayemodiyi bezmasovih fermioniv v elektroslabkij shkali FEW sho sprichinyuye spontanne porushennya globalnoyi hiralnoyi simetriyi z yakoyi SU 2 U 1 pidgrupa slabo kalibrovana bula vpershe zaproponovana v 1979 roci S Vajnbergom i L Saskindom Cej mehanizm tehnikoloru prirodnij u tomu plani sho zhodnogo en parametriv ne potribno Rozshirenij tehnikolorElementarni bozoni Higgsa vikonuyut she odnu vazhlivu zadachu V standartnij modeli kvarki i leptoni obov yazkovo bezmasovi tomu sho voni peretvoryuyutsya pri SU 2 U 1 yak livostoronni dubleti i pravostoronni singleti Dublet Higgsa poyednuyetsya z cimi fermionami Koli vin rozvivaye vakuumne serednye znachennya vin peredaye ce elektroslabke porushennya do kvarkiv i leptoniv dayuchi yim svoyi sposterezhuvani masi Zagalom elektroslabki vlasni stani fermioniv ne ye masovimi vlasnimi stanami tomu cej proces takozh viklikaye matrici zmishuvannya yaki sposterigayutsya v zaryadzhenogo strumu slabkih vzayemodij U tehnikolori shos she maye generuvati masi kvarkiv i leptoniv Yedina prirodna mozhlivist dlya uniknennya vvedennya elementarnih skalyariv ce zbilshiti GTC shob dozvoliti tehnifermionam z yednuvatisya u kvarki i leptoni Cej zv yazok indukuyetsya kalibruvalnimi bozonami rozshirenoyi grupi Kartina todi viglyadaye takoyu sho ye velika kalibruvalna grupa rozshirenogo tehnikoloru VTK GETC GTC v yakij tehnifermioni kvarki i leptoni zhivut u tomu zh en V odnomu abo bilshe visokih masshtabah LETC GETC rozsheplyuyetsya na GTC i kvarki i leptoni z yavlyayutsya yak TK singletni fermioni Koli aTC m staye silnoyu v masshtabi LTC FEW utvoryuyetsya fermionnij kondensat T T T C 4 p F E W 3 displaystyle langle bar T T rangle TC cong 4 pi F EW 3 Kondensat ye vakuumne ochikuvannya vid tehnifermionnoyi bilinijnoyi formi T T displaystyle bar T T Ocinka tut bazuyetsya na nayivnomu rozmirnomu analizi kvarkovogo kondensatu v KHD sho yak ochikuyetsya bude korektnoyu prinajmni na poryadok Todi perehodi q L o r ℓ L T L T R q R o r ℓ R displaystyle q L mathrm or ell L rightarrow T L rightarrow T R rightarrow q R mathrm or ell R mozhut protikati cherez tehnifermionni dinamichni masi cherez vipuskannya i povtornogo poglinannya RTK bozoniv masi yakih METC gETC LETC nabagato bilshi za LTC Kvarki i leptoni nabuvayut mas nablizheno zadanih 2 m q ℓ M E T C g E T C 2 T T E T C M E T C 2 4 p F E W 3 L E T C 2 displaystyle 2 qquad m q ell M ETC cong frac g ETC 2 langle bar T T rangle ETC M ETC 2 cong frac 4 pi F EW 3 Lambda ETC 2 Tut T T E T C displaystyle langle bar T T rangle ETC ye tehnifermionnij kondensat perenormovanij v masovomu masshtabi bozona RTK 3 T T E T C exp L T C M E T C d m m g m m T T T C displaystyle 3 qquad langle bar T T rangle ETC exp left int Lambda TC M ETC frac d mu mu gamma m mu right langle bar T T rangle TC de gm m en tehnifermionnoyi bilinijnoyi formi T T displaystyle bar T T v masshtabi mkm Druga ocinka v rivnyanni 2 zalezhit vid pripushennya sho yak vidbuvayetsya v KHD aTC m staye slabkoyu ne nabagato vishe LTC tak sho anomalna rozmirnist gm of T T displaystyle bar T T tam mala Rozshirenij tehnikolor buv vvedenij v 1979 roci Dimopulosom i Saskindom i Ajhtenom i Lejnom Dlya kvarka z masoyu mq 1 GeV i z LTC 246 GeV ocinyuyut LETC 15 TeV Takim chinom yaksho pripustiti sho g E T C 2 1 displaystyle g ETC 2 gtrsim 1 METC bude prinajmni nastilki velikoyu Na dodatok do propoziciyi RTK dlya mas kvarkiv i leptoniv Ajhten i Lejn zauvazhili sho rozmir predstavlen RTK neobhidnih dlya generaciyi vsih mas kvarkiv i leptoniv dozvolyaye pripustiti sho tam bude bilshe nizh odin elektroslabkij dublet tehnifermioniv Yaksho tak to bude bilshe spontanno porushenih hiralnih simetrij i otzhe bilshe bozoniv Goldstouna nizh vikoristanih mehanizmom Higgsa Voni povinni nabuti masu v silu togo faktu sho dodatkovi hiralni simetrij takozh yavno rozrivayutsya cherez vzayemodiyi standartnoyi modeli i vzayemodiyi RTK Ci psevdogoldstounivski bozoni nazivayutsya tehnipionami pT Zastosuvannya teoremi Dashena daye taku ocinku dlya vnesku RTK v yihnyu masu 4 F E W 2 M p T 2 g E T C 2 T T T T E T C M E T C 2 16 p 2 F E W 6 L E T C 2 displaystyle 4 qquad F EW 2 M pi T 2 cong frac g ETC 2 langle bar T T bar T T rangle ETC M ETC 2 cong frac 16 pi 2 F EW 6 Lambda ETC 2 Druge nablizhennya v rivnyanni 4 peredbachaye sho T T T T E T C T T E T C 2 displaystyle langle bar T T bar T T rangle ETC cong langle bar T T rangle ETC 2 Dlya FEW LTC 246 GeV iLETC 15 TeV cej vnesok u MpT priblizno dorivnyuye 50 GeV Oskilki vzayemodiyi RTK stvoryuyut m q ℓ displaystyle m q ell i poyednannya tehnipioniv u kvarkoleptonni pari mozhna ochikuvati sho sparyuvannya budut Higgsivskogo tipu tobto priblizno proporcijni masam kvarkiv i leptoniv Ce oznachaye sho ochikuyetsya sho tehnipioni rozpadayutsya na najvazhchi dozvoleni pari q q displaystyle bar q q i ℓ ℓ displaystyle bar ell ell Mabut najvazhlivishe obmezhennya na rozrobci RTK dlya generaciyi mas kvarkiv ye te sho RTK vzayemodiyi jmovirno shob sprichinyuyut procesi en taki yak m e g KL m e i D S 2 i D B 2 vzayemodiyi yaki sprichinyuyut zmishuvannya K 0 K 0 displaystyle K 0 leftrightarrow bar K 0 i B 0 B 0 displaystyle B 0 leftrightarrow bar B 0 Prichina polyagaye v tomu sho algebra strumiv RTK bere uchast v m q ℓ displaystyle m q ell stvorenni sho pripuskaye q q displaystyle bar q q prime i ℓ ℓ displaystyle bar ell ell prime RTK strumi yaki buduchi zapisanimi v terminah vlasnih staniv masi fermioniv ne mayut niyakih pidstav dlya zberezhennya aromatu Najsilnishe obmezhennya pohodit vid vimogi sho RTK vzayemodiyi sho vistupayut poserednikami u K K displaystyle K hbox bar K zmishuvanni dayut menshij vnesok nizh standartna model Ce peredbachaye efektivne znachennya LETC bilshe za 1000 TeV Faktichne znachennya LETC mozhe buti desho znizhena yaksho prisutni faktori zmishuvannya CKM podibnogo kuta Yaksho ci vzayemodiyi porushuyut parnist zaryadu oskilki voni cilkom mozhut porushuvati obmezhennya vid e parametra ye take sho efektivne znachennya LETC gt 104 TeV Taki velichezni masovi masshtabi RTK pripuskayut krihitni masi kvarkiv i leptoniv i vneski RTK u MpT ne bilshi dekilkoh GeV sho superechit poshukam na VEP pT pri Z0 Rozshirenij tehnikolor duzhe ambitna propoziciya sho vimagaye shob masi kvarkiv i leptoniv i kuti zmishuvan vinikali z eksperimentalno dostupnih vzayemodij Yaksho isnuye uspishna model vona b ne tilki peredbachila masi i zmishuvannya kvarkiv i leptoniv i tehnipioniv vona b poyasnila chomu isnuyut tri sim yi kozhnogo z nih voni taki sho vpisuyutsya v RTK uyavlennya pro q ℓ displaystyle ell and T Ne povinno divuvati sho pobudova uspishnoyi modeli viyavilasya duzhe vazhkoyu Blukayuchij tehnikolorOskilki masi kvarkiv i leptoniv proporcijni bilinijnomu tehnifermionnomu kondensatu podilenomu na masshtab VTK v kvadrati mozhna uniknuti yihnih krihitnih znachen yaksho kondensat zbilshuyetsya ponad slabku aTC ocinku v rivnyanni 2 T T E T C T T T C 4 p F E W 3 displaystyle langle bar T T rangle ETC cong langle bar T T rangle TC cong 4 pi F EW 3 Protyagom 1980 h rokiv kilka dinamichnih mehanizmiv buli rozvineni shob ce zrobiti U 1981 roci Goldom pripustiv sho yaksho aTC m evolyucionuye do netrivialnoyi neruhomoyi tochki v ultrafioletovij oblasti spektru z velikoyu dodatnoyu en gm dlya T T displaystyle bar T T realistichni masi kvarkiv i leptoniv mozhut viniknuti pri LVTK dosit velikij shob pridushiti VTK indukovane K K displaystyle K hbox bar K zmishuvannya Prote zhoden iz prikladiv netrivialnoyi en v chotirivimirnij kalibruvalnij teoriyi ne buv pobudovanij U 1985 roci Goldom proanalizuvav teoriyu tehnikoloru v yakij buv peredbachenij povilno zminnij aTC m Vin zoseredivsya na vidokremlenni porushennya hiralnoyi simetriyi i shkali konfajnmentu ale vin takozh zaznachiv sho taka teoriya mozhe pidvishiti T T E T C displaystyle langle bar T T rangle ETC i takim chinom dozvoliti zbilshiti shkalu VTK U 1986 roci Akiba i Yanagida takozh rozglyadali pidvishennya masi kvarkiv i leptoniv prosto pripuskayuchi sho aTC ye postijnoyu i silnoyu azh do masshtabu VTK U tomu zh roci Yamavaki Bando i Macumoto znovu uyavili sobi ultrafioletovu neruhomu tochku v asimptotichno nevilnij teoriyi dlya pidvishennya tehnifermionnogo kondensatu U 1986 roci Appelkvist Karabali i Viyevardgana obgovorili zbilshennya mas fermioniv v asimptotichno vilnij teoriyi tehnikoloru z povilnim perebigom abo blukannyam kalibruvalnogo zv yazku Povilnist vinikla cherez ekranuyuchij efekt velikogo chisla tehnifermioniv z analizom provedenim za dopomogoyu dvopetlovoyi teoriyi zburen U 1987 roci Appelkvist i Viyevardgana doslidili cej scenarij blukannya glibshe Voni vzyali analiz troh petel zauvazhivshi sho blukannya mozhe privesti do zbilshennya za stepenevim zakonom tehnifermionnogo kondensatu i ocinili masi otrimanih v rezultati kvarkiv leptoniv i tehnipioniv Zrostannya kondensatu vinikaye oskilki vidpovidna masa tehnifermioniv zmenshuyetsya povilno priblizno za linijnim zakonom v zalezhnosti vid yiyi masshtabu perenormuvannya Ce vidpovidaye vipadku koli kondensatna anomalna rozmirnist gm v rivnyanni 3 pryamuye do odinici divis nizhche U 1990 ti roki viniklo bilsh chitke rozuminnya togo sho blukannya prirodno opisuyetsya asimptotichno vilnimi kalibruvalnimi teoriyami sho dominuyut v infrachervonij oblasti spektra nablizhenoyu neruhomoyu tochkoyu Na vidminu vid spekulyativnoyi propoziciyi ultrafioletovih neruhomih tochok neruhomi tochki v infrachervonomu diapazoni yak vidomo isnuyut v asimptotichno vilnih teoriyah vinikayuchi pri dvoh petlyah v beta funkciyi za umovi sho fermionne chislo Nf ye dostatno velike Ce bulo vidomo vid pershogo dvopetlovogo obchislennya Kozvela v 1974 roci Yaksho Nf blizke do znachennya N f displaystyle hat N f pri yakomu asimptotichna svoboda propadaye v rezultati infrachervona fiksovana tochka ye slabkoyu parametrichnogo poryadku N f N f displaystyle hat N f N f i nadijno dostupnoyu v teoriyi zburen Cya mezha slabkoyu zv yazku bula rozglyanuta Banksom i Zaksom v 1982 roci Neruhomoyi tochki zcheplennya aIR silnishaye koli Nf zmenshuyetsya z N f displaystyle hat N f Nizhche deyakogo kritichnogo znachennya Nfc zv yazok staye dosit silnim gt ax SB dlya togo shob spontanno porushiti hiralnu simetriyu bezmasovih tehnifermioniv Oskilki analiz povinen yak pravilo vijti za ramki dvopetlovoyi teoriyi zburen oznachennya bizhuchogo zv yazku aTC m jogo znachennya neruhomoyi tochki aIR i micnist ax SB neobhidnist porushennya hiralnoyi simetriyi zalezhit vid konkretnoyi prijnyatoyi shemi perenormuvannya Dlya 0 lt a I R a x S B a I R 1 displaystyle 0 lt alpha IR alpha chi SB alpha IR ll 1 tobto dlya Nf prosto nizhche Nfc rozvitok aTC m regulyuyetsya en i vona bude rozvivatisya povilno pishki dlya cilogo ryadu impulsiv vishe masshtabu rozrivu LTC Shob podolati M E T C 2 displaystyle M ETC 2 pridushennya mas kvarkiv pershogo i drugogo pokolinnya sho berut uchast v K K displaystyle K hbox bar K zmishuvanni cej diapazon povinen rozshiriti majzhe do yihnogo masshtabu VTK O 10 3 TeV displaystyle mathcal O 10 3 hbox TeV Koen i Dzhordzhi stverdzhuvali sho gm 1 ye signalom spontannogo porushennya hiralnoyi simetriyi tobto sho gm ax SB 1 Takim chinom v blukanni aTC regioni gm 1 i z rivnyan 2 i 3 masi legkih kvarkiv zbilshuyutsya priblizno na METC LTC Ideya sho aTC m blukaye dlya velikogo diapazonu momentiv koli aIR lezhit prosto nad ax SB bula zaproponovana Lejnom i Ramanoyu Voni zrobili yavnu model obgovoryuvali blukannya sho rozgornulosya i vikoristovuvali jogo v yihnomu obgovorenni fenomenologiyi blukayuchogo tehnikoloru na adronnih kollajderah Cya ideya bula rozroblena dovoli dokladno Appelkvistom Terningom i Viyevardganoyu Poyednannya perturbativnogo obchislennya infrachervonoyi neruhomoyi tochki z aproksimaciyeyu ax SB zasnovanoyu na rivnyanni Shvingera voni ocinili kritichne znachennya Nfc i doslidzhili otrimanu elektroslabku fiziku Z 1990 h rokiv bilshist obgovoren blukayuchogo tehnikoloru znahodyatsya v ramkah teorij sho pripuskayut dominuvannya nablizhenoyi neruhomoyi tochki v infrachervonij oblasti spektra Rizni modeli buli vivcheni deyaki z tehnifermionami v fundamentalnomu podanni kalibruvalnoyi grupi i deyaki z bilsh visokimi uyavlennyami Mozhlivist togo sho tehnikolirnij kondensat na zbilshiti za mezhi obgovoreni v literaturi pro blukannya rozglyadalasya takozh nedavno Lyuti i Okuyi pid nazvoyu konformnogo tehnikoloru Voni predstavlyayut infrachervonu stijku neruhomu tochku ale z duzhe velikoyu en operatora T T displaystyle bar T T She ne z yasovano chi mozhna ce realizovati napriklad v klasi teorij yaki v danij chas vivchayutsya z vikoristannyam metodiv reshitki Masa t kvarka Vdoskonalennya blukannya opisane vishe mozhe buti nedostatno dlya stvorennya vimiryuvanoyi masi t kvarka navit dlya masshtabu VTK nastilki malogo yak dekilka TeV Prote cya zadacha mozhe buti virishena yaksho efektivne zcheplennya z chotirma tehnifermionami sho z yavlyayetsya v rezultati obminu kalibruvalnogo bozonu VTK ye silnim i nalashtovane trohi vishe kritichnogo znachennya Analiz ciyeyi silnoyi VTK mozhlivosti analogichnij do analizu en z dodatkovoyu tehnikolirnoyu kalibrovanoyu vzayemodiyeyu Masi tehnifermioniv mali v porivnyanni z shkaloyu VTK vidsikannya efektivnoyi teoriyi ale majzhe postijni poza mezhami ciyeyi shkali sho prizvodit do velikoyi masi t kvarku Zhodna povnistyu realistichna VTK teoriya dlya vsih mas kvarkiv dosi ne rozroblena iz vklyuchennyam cih idej Pov yazane z cim doslidzhennya bulo provedeno Miranskim i Yamavaki Problema takogo pidhodu polyagaye v tomu sho vona vklyuchaye v sebe pevnij riven parametra en sho konfliktuye z kerivnim principom prirodnosti tehnikoloru I nareshti slid zaznachiti sho isnuye velike tilo tisno pov yazanoyi roboti v yakomu VTK ne generuye mt Do nih nalezhat en en i top kolir dopomizhni modeli tehnikoloru v yakih novi silni vzayemodiyi pripisuyutsya t kvarku ta inshim fermionam tretogo pokolinnya Yak i v razi scenariyu silnoyi VTK opisanogo vishe vsi ci propoziciyi vklyuchayut znachnu stupin tonkogo nalashtuvannya kalibruvalnih zcheplen Tehnikolir na reshitci en ce nepertubativnij metod bez zburen zastosovnij do silno vzayemodiyuchih tehnikolirnih teorij sho dozvolyaye doslidzhennya z pershih principiv blukayuchoyi i konformnoyi dinamiki U 2007 roci Kateral i Sanino vikoristovuvali reshitchastu kalibruvalnu teoriyu dlya vivchennya SU 2 kalibruvalnih teorij z dvoma aromatami dirakovih fermionov v simetrichnomu podanni znahodyachi dokazi konformnosti sho bulo pidtverdzheno podalshimi doslidzhennyami Stanom na 2010 rik situaciya dlya SU 3 kalibruvalnoyi teoriyi z fermionami v fundamentalnomu podanni ne nastilki chitka U 2007 roci Apelkvist Fleming i Nejl zrobili oficijne povidomlennya z dokazami togo sho netrivialna infrachervona fiksovana tochka rozvivayetsya v takih teoriyah koli ye dvanadcyat aromativ ale ne todi koli ye visim U toj chas yak deyaki podalshi doslidzhennya pidtverdili ci rezultati inshi podali zvit pro rizni visnovki v zalezhnosti vid vikoristanih reshitchastih metodiv i dosi nemaye konsensusu z cogo pitannya Podalshi doslidzhennya kristalichnoyi reshitki doslidzhuvali ci pitannya a takozh rozglyadali naslidki cih teorij dlya en sho provodyatsya dekilkoma doslidnickimi grupami Fenomenologiya tehnikoloruBud yaka teoriya dlya fiziki za mezhami standartnoyi modeli povinna vidpovidati vimiryuvannyam tochnosti elektroslabkih parametriv Povinni buti vivcheni takozh yiyi naslidki dlya fiziki v ramkah vzhe isnuyuchih i majbutnih adronnih kollajderiv visokih energij i dlya temnoyi materiyi Vsesvitu Testi elektroslabkoyi tochnosti U 1990 roci fenomenologichni en buli vvedeni Peskinom i Takochi dlya kvantuvannya vneskiv do radiacijnih popravok z fiziki za mezhami standartnoyi modeli Voni mayut prostij zv yazok z parametrami elektroslabogo kiralnogo lagranzhiana Analiz Peskin Takeuchi buv obgruntovanij na zagalnomu formalizmi dlya slabkih radiacijnih popravok rozroblenomu Kennedi Linnom Peskinom i Styuartom i alternativni formulyuvannya takozh isnuyut S T i U parametri opisuyut popravki do rozmnozhuvachiv elektroslabih kalibruvalnih bozoniv z fiziki za mezhami standartnoyi modeli Yih mozhna zapisati v terminah polyarizacijnih funkcij elektroslabih strumiv i yihnogo spektralnogo podannya nastupnim chinom 5 S 16 p d d q 2 P 33 n e w q 2 P 3 Q n e w q 2 q 2 0 4 p d m 2 m 4 s V 3 m 2 s A 3 m 2 n e w 6 T 16 p M Z 2 sin 2 2 8 W P 11 n e w 0 P 33 n e w 0 4 p M Z 2 sin 2 2 8 W 0 d m 2 m 2 s V 1 m 2 s A 1 m 2 s V 3 m 2 s A 3 m 2 n e w displaystyle begin aligned 5 qquad S amp 16 pi frac d dq 2 left Pi 33 mathbf new q 2 Pi 3Q mathbf new q 2 right q 2 0 amp 4 pi int frac dm 2 m 4 left sigma V 3 m 2 sigma A 3 m 2 right mathbf new 6 qquad T amp frac 16 pi M Z 2 sin 2 2 theta W left Pi 11 mathbf new 0 Pi 33 mathbf new 0 right amp frac 4 pi M Z 2 sin 2 2 theta W int 0 infty frac dm 2 m 2 left sigma V 1 m 2 sigma A 1 m 2 sigma V 3 m 2 sigma A 3 m 2 right mathbf new end aligned de tilki novi pozastandartni modeli fiziki vklyucheni Velichini rozrahovuyutsya po vidnoshennyu do minimalnoyi standartnoyi modeli z deyakoyu obranoyu vstanovlenoyu masoyu bozona Higgsa vzyatoyi v mezhah vid eksperimentalnoyi nizhnoyi mezhi 117 GeV do 1000 GeV de jogo shirina staye duzhe velikoyu Dlya togob shob ci parametri opisali dominuyuchi popravki do standartnoyi modeli masshtab mas novoyi fiziki povinen buti nabagato bilshim nizh MW i MZ i zv yazok kvarkiv i leptoniv dlya novih chastinok povinen buti pridushenij v porivnyanni z yihnim zv yazkom iz kalibruvalnimi bozonami Taka ot sprava z tehnikolorom nastilki naskilki najlegshi tehnivektorni mezoni rT and aT vazhchi za 200 300 GeV S parametr chutlivij do vsih novih teorij fiziki na masshtabi TeV v toj chas yak T ye miroyu efektiv porushennya slabkogo izospinu U parametr yak pravilo ne korisnij bilshist teorij novoyi fiziki v tomu chisli teorij tehnikoloru dayut neznachni vneski do nogo S i T parametri viznachayutsya globalnoyu pidgonkoyu do eksperimentalnih danih vklyuchayuchi Z polyusni dani z VEP v CERNi top kvarka i W vimiryuvannya masi top kvarka i W bozona u Fermilab i vimiryuvanimi rivnyami porushennya atomnoyi parnosti Otrimani ocinki za cimi parametrami navedeno v oglyadi vlastivostej chastinok Pripuskayuchi sho U 0 S i T parametri mali i naspravdi uzgodzhuyutsya z nulem 7 S 0 04 0 09 0 07 T 0 02 0 09 0 09 displaystyle 7 qquad begin aligned S amp 0 04 pm 0 09 0 07 T amp 0 02 pm 0 09 0 09 end aligned de centralne znachennya vidpovidaye masi bozona Higgsa 117 GeV i popravka do centralnogo znachennyam podana v duzhkah koli masa bozona Higgsa zbilshuyetsya do 300 GeV Ci znachennya zadayut zhorstki obmezhennya na teoriyi poza standartnoyu modellyu koli vidpovidni popravki mozhut buti nadijno obchisleni S parametr ocinenij u KHD podibni teoriyi tehnikoloru znachno bilshij nizh eksperimentalno dozvolene znachennya Rozrahunok buv zroblenij v pripushenni sho spektralnij integral dlya S obmezhenij najlegshimi rT i aT rezonansami abo shlyahom masshtabuvannya efektivnih parametriv lagranzhianu z KHD U blukayuchomu tehnikolori odnak fizika v masshtabi TeV i bilshe povinna duzhe vidriznyatisya vid KHD podibnih teorij Zokrema vektorni i aksialno vektorni spektralni funkciyi ne mozhut buti obmezheni tilki najnizhchimi rezonansami Nevidomo chi bilsh visokoenergetichni vneski v s V A 3 displaystyle sigma V A 3 ye vezha takih sho mozhna identifikuvati rT i aT staniv abo gladkij kontinuum Bulo vislovleno pripushennya sho rT i aT partneri mogli b buti bilsh majzhe virodzhenim v blukayuchih teoriyah pribliznij paritet podvoyennya zmenshuyuchi yihnij vklad v S en rozrahunki vedutsya abo planuyutsya shob pereviriti ci ideyi i otrimati dostovirni ocinki S v blukayuchih teoriyah Obmezhennya na T parametr yavlyaye soboyu problemu dlya generaciyi masi top kvarka v ramkah rozshirenogo tehnikoloru Posilennya vid blukvannya mozhe dozvoliti masshtabu asocijovanogo rozshirenogo tehnikoloru buti nastilki zh velikim yak dekilka TeV odnak oskilki RTK vzayemodiyi povinni silno porushuvati slabkij izospin shob zabezpechiti velike rozdilennya masi top botom vklad parametra T a takozh temp dlya rozpadu Z 0 b b displaystyle Z 0 rightarrow bar b b mozhe buti zanadto velikim Fenomenologiya adronnogo kolajdera Ranni doslidzhennya v cilomu pripuskali isnuvannya tilki odnogo elektroslabkogo dubletu tehnifermionov abo odnogo tehni sim yi vklyuchayuchi odin dublet kozhnogo z koloro tripletnih tehnikvarkiv i koloro singletnih tehnileptoniv chotiri elektroslabkoyi dubleti zagalom Kilkist ND elektroslabkoyi dubletiv viznachaye konstantu rozpadu F neobhidnu dlya viznachennya pravilnogo elektroslabkogo masshtabu oskilki F FEW ND 246 GeV ND V minimalnij odnodubletnij modeli tri goldstounivski bozoni tehnipioni pT mayut konstantu rozpadu F FEW 246 GeV i poglinayutsya elektroslabkimi kalibruvalnimi bozonami Najdostupnishij signal dlya kolajdera cherez q q displaystyle bar q q anigilyaciyu v adronnomu kolajderi odnospinovih r T 0 displaystyle rho T pm 0 i podalshij yihnij rozpad v paru pozdovzhno polyarizovanih slabkih bozoniv W L Z L 0 displaystyle W L pm Z L 0 i W L W L displaystyle W L W L Pri ochikuvanij masi 1 5 2 0 TeV i pohibki 300 400 GeV taki rT s bulo b vazhko viyaviti na velikomu adronnomu kolajderi Odnosimejna model maye veliku kilkist fizichnih tehnipioniv z F FEW 4 123 GeV Isnuye kolekciya vidpovidno z menshimi masami kolorovih singletu i oktetu tehnivektoriv sho rozpadayutsya na tehnipionni pari Chastinki pT yak ochikuyetsya rozpadayutsya do najvazhchih mozhlivih par kvarkiv i leptoniv Nezvazhayuchi na bilsh nizki masi rT shirshi nizh v minimalnij modeli i shumi rozpadiv pT jmovirno budut nezdolannimi na adronnomu kolajderi Cya kartina zminilasya z poyavoyu teoriyi blukayuchogo tehnikoloru Blukayucha kalibruvalna konstanta zv yazku maye misce yaksho ax SB lezhit trohi nizhche znachennya fiksovanoyi tochki IR aIR sho vimagaye abo velikoyi kilkosti elektroslabkih dubletiv v fundamentalnomu podanni kalibruvalnoyi grupi napriklad abo kilka dubletiv v bagatovimirnomu podanni tehnikoloru V ostannomu vipadku obmezhennya na podannya rozshirenoyi teoriyi tehnokoloru yak pravilo pripuskayut nayavnist inshih tehnifermioniv takozh u fundamentalnomu podanni U bud yakomu vipadku ye tehnipioni pT z konstantoyu rozpadu F F E W displaystyle F ll F EW Zvidsi L T C F E W displaystyle Lambda TC ll F EW tak sho najlegshi tehnivektori dostupni na Velikomu adronnomu kolajderi rT wT aT z IG JPC 1 1 0 1 1 1 mayut masi znachno nizhche TeV Klas teorij z bagatma tehnifermionami i takim chinom F F E W displaystyle F ll F EW nazivayetsya dribnomasshtabnim tehnikolorom Drugij naslidok blukayuchogo tehnikoloru stosuyetsya rozpadu odnospinovih tehniadroniv Oskilki masi tehnopioniv M p T 2 T T T T M E T C displaystyle M pi T 2 propto langle bar T T bar T T rangle M ETC div Rivn 4 blukannya pokrashuye yih nabagato bilshe nizh masi inshih tehniadroniv Takim chinom cilkom mozhlivo sho najlegshij MrT lt 2MpT i sho dvo i tri pT kanali rozpadu svitlovih tehnovektoriv zakriti Zvidsi takozh viplivaye sho ci tehnivektori duzhe vuzki Yihni najbilsh jmovirni dvochastinkovi kanali ye W L 0 p T displaystyle W L pm 0 pi T WL WL g pT i g WL Poyednannya najlegshih tehnivektoriv do WL proporcijne F FEW Takim chinom vsi yih shvidkosti rozpadu prignicheni silami F F E W 2 1 displaystyle F F EW 2 ll 1 abo staloyu tonkoyi strukturi dayuchi povni shirini vid dekilkoh GeV dlya rT do dekilkoh desyatih GeV dlya wT i T Bilsh gipotetichnij naslidok blukayuchogo tehnikoloru motivovanij urahuvannyam jogo vnesku v parametr S Yak bulo zaznacheno vishe zvichajni pripushennya zrobleni dlya ocinki STC nedijsni v teoriyi blukannya Zokrema spektralni integrali sho zazvichaj vikoristovuyutsya dlya ocinki STC ne mozhut obmezhuvatis tilki najnizhchim rT i aT i yaksho STC povinen buti nevelikim masi i slabkostrumovi spoluki z rT i aT mozhut buti krashe nablizheni nizh v KHD Fenomenologiya dribnomasshtabnogo tehnikoloru v tomu chisli mozhlivist bilsh paritetno podvoyenogo spektra buv rozroblena yak nabir pravil i amplitud rozpadu Ogoloshennya u kvitni 2011 roku nadlishku v reaktivnih parah stvorenih v poyednanni z W bozonom vimiryanogo v Tevatroni bulo vitlumacheno Ajhtenom Lejnom i Martinom yak mozhlivij signal tehnipion dribnomasshtabnogo tehnikoloru Zagalna shema dribnomasshtabnogo tehnikoloru maye malo sensu yaksho mezha na M r T displaystyle M rho T proshtovhuyetsya povz blizko 700 GeV VAK povinen buti v zmozi viyaviti jogo abo viklyuchiti jogo Poshukovi sprobi tam za uchastyu rozpadiv do tehnipioniv a zvidti do vazhkih kvarkovih strumeniv utrudneni shumami vid utvorennya t t displaystyle bar t t jogo jmovirnist v 100 raziv bilshe nizh na Tevatroni Otzhe viyavlennya dribnomasshtabnogo tehnikoloru na VAKu pokladayetsya na vseleptonni kanali kincevogo stanu zi spriyatlivim spivvidnoshennyam signalu fonu r T W L Z L 0 displaystyle rho T pm rightarrow W L pm Z L 0 a T g W L displaystyle a T pm rightarrow gamma W L pm i w T g Z L 0 displaystyle omega T rightarrow gamma Z L 0 Temna materiya Teoriyi Tehnikoloru prirodno mistyat kandidativ na temnu materiyu Majzhe napevno mozhna pobuduvati modeli v yakih najnizhchij tehnibarion tehnikolornosingletnij zv yazanij stan tehnifermioniv dostatno stabilnij shob perezhiti evolyuciyu Vsesvitu Yaksho teoriya Tehnikoloru nizkomasshtabna F F E W displaystyle F ll F EW masa barionu povinna buti ne bilshoyu 1 2 TeV Yaksho ni to vin mozhe buti nabagato vazhchij Tehnibarion povinen buti elektrichno nejtralnim i zadovolnyati obmezhennyam na jogo poshirenist Z urahuvannyam obmezhen na spino nezalezhnih temnomaterialno nuklonni kros sekciyi eksperimentiv poshuku temnoyi materiyi 10 42 c m 2 displaystyle lesssim 10 42 mathrm cm 2 dlya mas yaki stanovlyat interes to mozhlivo dovedetsya jomu buti takozh elektroslabkonejtralnim slabkij izospin I 0 Ci mirkuvannya dozvolyayut pripustiti sho kandidati temnoyi materiyi staroyi teoriyi tehnikoloru mozhe buti vazhko stvoriti na velikomu adronnomu kolajderi Inshij klas tehnikolornih kandidativ temnoyi materiyi dostatno legkij dlya vidtvorennya na velikomu adronnomu kolajderi buv predstavlenij en i jogo kolegami Ci stani ye psevdobozonami Goldshtejna z globalnim zaryadom cherez sho voni stijki do rozpadu Div takozhBozon Higgsa Bozon Goldstouna Mehanizm Higgsa t kvark Kuperivska para Teoriya BKSh KvarkPosilannyaFor a recent introductions to and reviews of technicolor see Christopher T Hill Elizabeth H Simmons 2003 Strong Dynamics and Electroweak Symmetry Breaking Physics Reports 381 4 6 235 402 arXiv hep ph 0203079 Bibcode 2003PhR 381 235H doi 10 1016 S0370 1573 03 00140 6 Kenneth Lane 2002 Two Lectures on Technicolor l Ecole de GIF at LAPP Annecy le Vieux France arXiv hep ph 0202255 Robert Shrock 2007 Some Recent Results on Models of Dynamical Electroweak Symmetry Breaking U M Tanabashi M Harada K Yamawaki red Nagoya 2006 The Origin of Mass and Strong Coupling Gauge Theories International Workshop on Strongly Coupled Gauge Theories s 227 241 arXiv hep ph 0703050 Adam Martin 2008 Technicolor Signals at the LHC The 46th Course at the International School of Subnuclear Physics Predicted and Totally Unexpected in the Energy Frontier Opened by LHC arXiv 0812 1841 Francesco Sannino 2009 Conformal Dynamics for TeV Physics and Cosmology Acta Physica Polonica B40 3533 3745 arXiv 0911 0931 Bibcode 2009arXiv0911 0931S George Fleming 2008 Strong Interactions for the LHC Proceedings of Science LATTICE 2008 21 arXiv 0812 2035 Bibcode 2008arXiv0812 2035F CERN press release 4 lipnya 2012 Arhiv originalu za 5 lipnya 2012 Procitovano 4 lipnya 2012 Taylor Lucas 4 lipnya 2012 Observation of a New Particle with a Mass of 125 GeV CMS Public Web site CERN ATLAS 4 lipnya 2012 Arhiv originalu za 7 lipnya 2012 Procitovano 4 lipnya 2012 R Jackiw K Johnson 1973 Dynamical Model of Spontaneously Broken Gauge Symmetries Physical Review D8 8 2386 2398 Bibcode 1973PhRvD 8 2386J doi 10 1103 PhysRevD 8 2386 John M Cornwall Richard E Norton 1973 Spontaneous Symmetry Breaking Without Scalar Mesons Physical Review D8 10 3338 3346 Bibcode 1973PhRvD 8 3338C doi 10 1103 PhysRevD 8 3338 Marvin Weinstein 1973 Conserved Currents Their Commutators and the Symmetry Structure of Renormalizable Theories of Electromagnetic Weak and Strong Interactions Physical Review D8 8 2511 2524 Bibcode 1973PhRvD 8 2511W doi 10 1103 PhysRevD 8 2511 Steven Weinberg 1976 Implications of dynamical symmetry breaking Physical Review D13 4 974 996 Bibcode 1976PhRvD 13 974W doi 10 1103 PhysRevD 13 974 S Weinberg 1979 Implications of dynamical symmetry breaking An addendum Physical Review D19 4 1277 1280 Bibcode 1979PhRvD 19 1277W doi 10 1103 PhysRevD 19 1277 Leonard Susskind 1979 Dynamics of spontaneous symmetry breaking in the Weinberg Salam theory Physical Review D20 10 2619 2625 Bibcode 1979PhRvD 20 2619S doi 10 1103 PhysRevD 20 2619 Savas Dimopoulos Leonard Susskind 1979 Mass without scalars Nuclear Physics B155 1 237 252 Bibcode 1979NuPhB 155 237D doi 10 1016 0550 3213 79 90364 X Estia Eichten Kenneth Lane 1980 Dynamical breaking of weak interaction symmetries Physics Letters B90 1 2 125 130 Bibcode 1980PhLB 90 125E doi 10 1016 0370 2693 80 90065 9 Roger Dashen 1969 Chiral SU 3 SU 3 as a Symmetry of the Strong Interactions Physical Review 183 5 1245 1260 Bibcode 1969PhRv 183 1245D doi 10 1103 PhysRev 183 1245 Roger Dashen 1971 Some Features of Chiral Symmetry Breaking Physical Review D3 8 1879 1889 Bibcode 1971PhRvD 3 1879D doi 10 1103 PhysRevD 3 1879 Bob Holdom 1981 Raising the sideways scale Physical Review D24 5 1441 1444 Bibcode 1981PhRvD 24 1441H doi 10 1103 PhysRevD 24 1441 Bob Holdom 1985 Techniodor Physics Letters B150 4 301 305 Bibcode 1985PhLB 150 301H doi 10 1016 0370 2693 85 91015 9 T Akiba T Yanagida 1986 Hierarchic chiral condensate Physics Letters B169 4 432 435 Bibcode 1986PhLB 169 432A doi 10 1016 0370 2693 86 90385 0 Koichi Yamawaki Masako Bando Ken iti Matumoto 1986 Scale Invariant Hypercolor Model and a Dilaton Physical Review Letters 56 13 1335 1338 Bibcode 1986PhRvL 56 1335Y doi 10 1103 PhysRevLett 56 1335 PMID 10032641 Thomas Appelquist Dimitra Karabali L C R Wijewardhana 1986 Chiral Hierarchies and Flavor Changing Neutral Currents in Hypercolor Physical Review Letters 57 8 957 960 Bibcode 1986PhRvL 57 957A doi 10 1103 PhysRevLett 57 957 PMID 10034209 Thomas Appelquist L C R Wijewardhana 1987 Chiral hierarchies from slowly running couplings in technicolor theories Physical Review D36 2 568 580 Bibcode 1987PhRvD 36 568A doi 10 1103 PhysRevD 36 568 Andrew Cohen Howard Georgi 1989 Walking beyond the rainbow Nuclear Physics B314 1 7 24 Bibcode 1989NuPhB 314 7C doi 10 1016 0550 3213 89 90109 0 William E Caswell 1974 Asymptotic Behavior of Non Abelian Gauge Theories to Two Loop Order Physical Review Letters 33 4 244 246 Bibcode 1974PhRvL 33 244C doi 10 1103 PhysRevLett 33 244 T Banks A Zaks 1982 On the phase structure of vector like gauge theories with massless fermions Nuclear Physics B196 2 189 204 Bibcode 1982NuPhB 196 189B doi 10 1016 0550 3213 82 90035 9 Kenneth Lane M V Ramana 1991 Walking technicolor signatures at hadron colliders Physical Review D44 9 2678 2700 Bibcode 1991PhRvD 44 2678L doi 10 1103 PhysRevD 44 2678 Thomas Appelquist John Terning L C R Wijewardhana 1997 Postmodern Technicolor Physical Review Letters 79 15 2767 2770 arXiv hep ph 9706238 Bibcode 1997PhRvL 79 2767A doi 10 1103 PhysRevLett 79 2767 Kenneth Lane Estia Eichten 1989 Two scale technicolor Physics Letters B222 2 274 280 Bibcode 1989PhLB 222 274L doi 10 1016 0370 2693 89 91265 3 Francesco Sannino Kimmo Tuominen 2005 Orientifold theory dynamics and symmetry breaking Physical Review D71 5 051901 arXiv hep ph 0405209 Bibcode 2005PhRvD 71e1901S doi 10 1103 PhysRevD 71 051901 Dennis D Dietrich Francesco Sannino Kimmo Tuominen 2005 Light composite Higgs boson from higher representations versus electroweak precision measurements Predictions for CERN LHC Physical Review D72 5 055001 arXiv hep ph 0505059 Bibcode 2005PhRvD 72e5001D doi 10 1103 PhysRevD 72 055001 Dennis D Dietrich Francesco Sannino Kimmo Tuominen 2006 Light composite Higgs and precision electroweak measurements on the Z resonance An update Physical Review D73 3 037701 arXiv hep ph 0510217 Bibcode 2006PhRvD 73c7701D doi 10 1103 PhysRevD 73 037701 Dennis D Dietrich Francesco Sannino 2007 Conformal window of SU N gauge theories with fermions in higher dimensional representations Physical Review D75 8 085018 arXiv hep ph 0611341 Bibcode 2007PhRvD 75h5018D doi 10 1103 PhysRevD 75 085018 Thomas A Ryttov Francesco Sannino 2007 Conformal windows of SU N gauge theories higher dimensional representations and the size of the unparticle world Physical Review D76 10 105004 arXiv 0707 3166 Bibcode 2007PhRvD 76j5004R doi 10 1103 PhysRevD 76 105004 Thomas A Ryttov Francesco Sannino 2008 Supersymmetry inspired QCD beta function Physical Review D78 6 065001 arXiv 0711 3745 Bibcode 2008PhRvD 78f5001R doi 10 1103 PhysRevD 78 065001 Markus A Luty Takemichi Okui 2006 Conformal technicolor Journal of High Energy Physics 0609 09 070 arXiv hep ph 0409274 Bibcode 2006JHEP 09 070L doi 10 1088 1126 6708 2006 09 070 Markus A Luty 2009 Strong conformal dynamics at the LHC and on the lattice Journal of High Energy Physics 0904 04 050 arXiv 0806 1235 Bibcode 2009JHEP 04 050L doi 10 1088 1126 6708 2009 04 050 Jared A Evans Jamison Galloway Markus A Luty Ruggero Altair Tacchi 2010 Minimal conformal technicolor and precision electroweak tests Journal of High Energy Physics 1010 10 086 arXiv 1001 1361 Bibcode 2010JHEP 10 086E doi 10 1007 JHEP10 2010 086 Thomas Appelquist T Takeuchi Martin Einhorn L C R Wijewardhana 1989 Higher mass scales and mass hierarchies Physics Letters B220 1 2 223 228 Bibcode 1989PhLB 220 223A doi 10 1016 0370 2693 89 90041 5 V A Miransky K Yamawaki 1989 On Gauge Theories with Additional Four Fermion Interaction Modern Physics Letters A4 2 129 135 Bibcode 1989MPLA 4 129M doi 10 1142 S0217732389000186 Y Nambu 1989 BCS mechanism quasi supersymmetry and fermion masses U Z Adjduk S Pokorski A Trautman red Proceedings of the Kazimierz 1988 Conference on New Theories in Physics XI International Symposium on Elementary Particle Physics s 406 415 V A Miransky Masaharu Tanabashi Koichi Yamawaki 1989 Is the t Quark Responsible for the Mass of W and Z Bosons Modern Physics Letters A4 11 1043 1053 Bibcode 1989MPLA 4 1043M doi 10 1142 S0217732389001210 V A Miransky Masaharu Tanabashi Koichi Yamawaki 1989 Dynamical electroweak symmetry breaking with large anomalous dimension and t quark condensate Physics Letters B221 2 177 183 Bibcode 1989PhLB 221 177M doi 10 1016 0370 2693 89 91494 9 William A Bardeen Christopher T Hill Manfred Lindner 1990 Minimal dynamical symmetry breaking of the standard model Physical Review D41 5 1647 1660 Bibcode 1990PhRvD 41 1647B doi 10 1103 PhysRevD 41 1647 Christopher T Hill 1991 Topcolor top quark condensation in a gauge extension of the standard model Physics Letters B266 3 4 419 424 Bibcode 1991PhLB 266 419H doi 10 1016 0370 2693 91 91061 Y Christopher T Hill 1995 Topcolor assisted technicolor Physics Letters B345 4 483 489 arXiv hep ph 9411426 Bibcode 1995PhLB 345 483H doi 10 1016 0370 2693 94 01660 5 Simon Catterall Francesco Sannino 2007 Minimal Walking on the Lattice Physical Review D76 3 034504 arXiv 0705 1664 Bibcode 2007PhRvD 76c4504C doi 10 1103 PhysRevD 76 034504 Simon Catterall Joel Giedt Francesco Sannino Joe Schneible 2008 Phase diagram of SU 2 with 2 flavors of dynamical adjoint quarks Journal of High Energy Physics 0811 11 009 arXiv 0807 0792 Bibcode 2008JHEP 11 009C doi 10 1088 1126 6708 2008 11 009 Ari J Hietanen Kari Rummukainen Kimmo Tuominen 2009 Evolution of the coupling constant in SU 2 lattice gauge theory with two adjoint fermions Physical Review D80 9 094504 arXiv 0904 0864 Bibcode 2009PhRvD 80i4504H doi 10 1103 PhysRevD 80 094504 Thomas Appelquist George T Fleming Ethan T Neil 2008 Lattice Study of the Conformal Window in QCD like Theories Physical Review Letters 100 17 171607 arXiv 0712 0609 Bibcode 2008PhRvL 100q1607A doi 10 1103 PhysRevLett 100 171607 PMID 18518277 Albert Deuzeman Maria Paola Lombardo Elisabetta Pallante 2008 The physics of eight flavours Physics Letters B670 1 41 48 arXiv 0804 2905 Bibcode 2008PhLB 670 41D doi 10 1016 j physletb 2008 10 039 Thomas Appelquist George T Fleming Ethan T Neil 2009 Lattice study of conformal behavior in SU 3 Yang Mills theories Physical Review D79 7 076010 arXiv 0901 3766 Bibcode 2009PhRvD 79g6010A doi 10 1103 PhysRevD 79 076010 Erek Bilgici ta in 2009 New scheme for the running coupling constant in gauge theories using Wilson loops Physical Review D80 3 034507 arXiv 0902 3768 Bibcode 2009PhRvD 80c4507B doi 10 1103 PhysRevD 80 034507 Xiao Yong Jin Robert D Mawhinney 2009 Lattice QCD with 8 and 12 degenerate quark flavors PDF Proceedings of Science LAT2009 049 Zoltan Fodor Kieran Holland Julius Kuti Daniel Nogradi ta in 2009 Chiral symmetry breaking in nearly conformal gauge theories PDF Proceedings of Science LAT2009 058 arXiv 0911 2463 Bibcode 2009arXiv0911 2463F Anna Hasenfratz 2010 Conformal or Walking Monte Carlo renormalization group studies of SU 3 gauge models with fundamental fermions Physical Review D82 1 014506 arXiv 1004 1004 Bibcode 2010PhRvD 82a4506H doi 10 1103 PhysRevD 82 014506 Thomas DeGrand Yigal Shamir Benjamin Svetitsky 2009 Phase structure of SU 3 gauge theory with two flavors of symmetric representation fermions Physical Review D79 3 034501 arXiv 0812 1427 Bibcode 2009PhRvD 79c4501D doi 10 1103 PhysRevD 79 034501 Thomas Appelquist ta in 2009 Toward TeV Conformality Physical Review Letters 104 7 071601 arXiv 0910 2224 Bibcode 2010PhRvL 104g1601A doi 10 1103 PhysRevLett 104 071601 PMID 20366870 Michael E Peskin Tatsu Takeuchi 1990 New constraint on a strongly interacting Higgs sector Physical Review Letters 65 8 964 967 Bibcode 1990PhRvL 65 964P doi 10 1103 PhysRevLett 65 964 PMID 10043071 Michael E Peskin Tatsu Takeuchi 1992 Estimation of oblique electroweak corrections Physical Review D46 1 381 409 Bibcode 1992PhRvD 46 381P doi 10 1103 PhysRevD 46 381 Thomas Appelquist Claude Bernard 1980 Strongly interacting Higgs bosons Physical Review D22 1 200 213 Bibcode 1980PhRvD 22 200A doi 10 1103 PhysRevD 22 200 Anthony C Longhitano 1980 Heavy Higgs bosons in the Weinberg Salam model Physical Review D22 5 1166 1175 Bibcode 1980PhRvD 22 1166L doi 10 1103 PhysRevD 22 1166 Anthony C Longhitano 1981 Low energy impact of a heavy Higgs boson sector Nuclear Physics B188 1 118 154 Bibcode 1981NuPhB 188 118L doi 10 1016 0550 3213 81 90109 7 B W Lynn Michael Edward Peskin R G Stuart 1985 Radiative Corrections in SU 2 x U 1 LEP SLC U Bryan W Lynn Claudio Verzegnassi red Tests of electroweak theories polarized processes and other phenomena Second Conference on Tests of Electroweak Theories Trieste Italy 10 12 June 1985 s 213 D C Kennedy B W Lynn 1989 Electroweak radiative corrections with an effective lagrangian Four fermions processes Nuclear Physics B322 1 1 54 Bibcode 1989NuPhB 322 1K doi 10 1016 0550 3213 89 90483 5 Mitchell Golden Lisa Randall 1991 Radiative corrections to electroweak parameters in technicolor theories Nuclear Physics B361 1 3 23 Bibcode 1991NuPhB 361 3G doi 10 1016 0550 3213 91 90614 4 B Holdom J Terning 1990 Large corrections to electroweak parameters in technicolor theories Physics Letters B247 1 88 92 Bibcode 1990PhLB 247 88H doi 10 1016 0370 2693 90 91054 F G Altarelli R Barbieri S Jadach 1992 Toward a model independent analysis of electroweak data Nuclear Physics B369 1 2 3 32 Bibcode 1992NuPhB 369 3A doi 10 1016 0550 3213 92 90376 M Particle Data Group C Amsler et al 2008 Review of Particle Physics Physics Letters B667 1 5 1 Bibcode 2008PhLB 667 1P doi 10 1016 j physletb 2008 07 018 Kenneth Lane 1994 An introduction to technicolor U K T Mahantappa red Boulder 1993 Proceedings The building blocks of creation Theoretical Advanced Study Institute TASI 93 in Elementary Particle Physics The Building Blocks of Creation From Microfermis to Megaparsecs Boulder Colorado 6 June 2 July 1993 s 381 408 arXiv hep ph 9401324 Kenneth Lane 1995 Technicolor and precision tests of the electroweak interactions U P J Bussey I G Knowles red High energy physics Proceedings 27th International Conference on High Energy Physics ICHEP Glasgow Scotland 20 27 July 1994 T II s 543 arXiv hep ph 9409304 Thomas Appelquist Francesco Sannino 1999 Physical spectrum of conformal SU N gauge theories Physical Review D59 6 067702 arXiv hep ph 9806409 Bibcode 1999PhRvD 59f7702A doi 10 1103 PhysRevD 59 067702 Johannes Hirn Veronica Sanz 2006 Negative S Parameter from Holographic Technicolor Physical Review Letters 97 12 121803 arXiv hep ph 0606086 Bibcode 2006PhRvL 97l1803H doi 10 1103 PhysRevLett 97 121803 PMID 17025952 R Casalbuoni D Dominici A Deandrea R Gatto ta in 1996 Low energy strong electroweak sector with decoupling Physical Review D53 9 5201 5221 arXiv hep ph 9510431 Bibcode 1996PhRvD 53 5201C doi 10 1103 PhysRevD 53 5201 Lattice Strong Dynamics Collaboration Thomas Appelquist Mark J Bowick Eugene Cohler Avi I Hauser 1985 Breaking of isospin symmetry in theories with a dynamical Higgs mechanism Physical Review D31 7 1676 1684 Bibcode 1985PhRvD 31 1676A doi 10 1103 PhysRevD 31 1676 R S Chivukula B A Dobrescu J Terning 1995 Isospin breaking and fine tuning in top color assisted technicolor Physics Letters B353 2 3 289 284 arXiv hep ph 9503203 Bibcode 1995PhLB 353 289C doi 10 1016 0370 2693 95 00569 7 R Sekhar Chivukula Stephen B Selipsky Elizabeth H Simmons 1992 Nonoblique effects in the Zbb vertex from extended technicolor dynamics Physical Review Letters 69 4 575 577 arXiv hep ph 9204214 Bibcode 1992PhRvL 69 575C doi 10 1103 PhysRevLett 69 575 PMID 10046976 Elizabeth H Simmons R S Chivukula J Terning 1996 Testing extended technicolor with R b Progress of Theoretical Physics Supplement 123 87 96 arXiv hep ph 9509392 Bibcode 1996PThPS 123 87S doi 10 1143 PTPS 123 87 E Eichten I Hinchliffe K Lane C Quigg 1984 Supercollider physics Reviews of Modern Physics 56 4 579 707 Bibcode 1984RvMP 56 579E doi 10 1103 RevModPhys 56 579 E Eichten I Hinchliffe K Lane C Quigg 1986 Erratum Supercollider physics Reviews of Modern Physics 58 4 1065 1073 Bibcode 1986RvMP 58 1065E doi 10 1103 RevModPhys 58 1065 E Farhi L Susskind 1979 Grand unified theory with heavy color Physical Review D20 12 3404 3411 Bibcode 1979PhRvD 20 3404F doi 10 1103 PhysRevD 20 3404 Dennis D Dietrich Francesco Sannino Kimmo Tuominen 2005 Light composite Higgs boson from higher representations versus electroweak precision measurements Predictions for CERN LHC Physical Review D72 5 055001 arXiv hep ph 0505059 Bibcode 2005PhRvD 72e5001D doi 10 1103 PhysRevD 72 055001 Kenneth Lane Estia Eichten 1995 Natural topcolor assisted technicolor Physics Letters B352 3 4 382 387 arXiv hep ph 9503433 Bibcode 1995PhLB 352 382L doi 10 1016 0370 2693 95 00482 Z Estia Eichten Kenneth Lane 1996 Low scale technicolor at the Tevatron Physics Letters B388 4 803 807 arXiv hep ph 9607213 Bibcode 1996PhLB 388 803E doi 10 1016 S0370 2693 96 01211 7 Estia Eichten Kenneth Lane John Womersley 1997 Finding low scale technicolor at hadron colliders Physics Letters B405 3 4 305 311 arXiv hep ph 9704455 Bibcode 1997PhLB 405 305E doi 10 1016 S0370 2693 97 00637 0 Kenneth Lane 1999 Technihadron production and decay in low scale technicolor Physical Review D60 7 075007 arXiv hep ph 9903369 Bibcode 1999PhRvD 60g5007L doi 10 1103 PhysRevD 60 075007 Estia Eichten Kenneth Lane 2008 Low scale technicolor at the Tevatron and LHC Physics Letters B669 3 4 235 238 arXiv 0706 2339 Bibcode 2008PhLB 669 235E doi 10 1016 j physletb 2008 09 047 CDF Collaboration T Aaltonen et al 2011 Invariant Mass Distribution of Jet Pairs Produced in Association with a W boson in ppbar Collisions at sqrt s 1 96 TeV arXiv 1104 0699 Estia J Eichten Kenneth Lane Adam Martin 2011 Technicolor at the Tevatron arXiv 1104 0976 Gustaaf H Brooijmans New Physics Working Group 2008 New Physics at the LHC A Les Houches Report Les Houches 2007 Physics at TeV Colliders 5th Les Houches Workshop on Physics at TeV Colliders 11 29 June 2007 Les Houches France s 363 489 arXiv 0802 3715 S Nussinov 1985 Technocosmology could a technibaryon excess provide a natural missing mass candidate Physics Letters B165 1 3 55 58 Bibcode 1985PhLB 165 55N doi 10 1016 0370 2693 85 90689 6 R S Chivukula Terry P Walker 1990 Technicolor cosmology Nuclear Physics B329 2 445 463 Bibcode 1990NuPhB 329 445C doi 10 1016 0550 3213 90 90151 3 John Bagnasco Michael Dine Scott Thomas 1994 Detecting technibaryon dark matter Physics Letters B320 1 2 99 104 arXiv hep ph 9310290 Bibcode 1994PhLB 320 99B doi 10 1016 0370 2693 94 90830 3 Sven Bjarke Gudnason Chris Kouvaris Francesco Sannino 2006 Dark matter from new technicolor theories Physical Review D74 9 095008 arXiv hep ph 0608055 Bibcode 2006PhRvD 74i5008G doi 10 1103 PhysRevD 74 095008 D McKinsey Direct Dark Matter Detection Using Noble Liquids nedostupne posilannya z travnya 2019 2009 Institute for Advanced Study Workshop on Current Trends in Dark Matter 15 chervnya 2011 u Wayback Machine Sven Bjarke Gudnason Chris Kouvaris Francesco Sannino 2006 Towards working technicolor Effective theories and dark matter Physical Review D73 11 115003 arXiv hep ph 0603014 Bibcode 2006PhRvD 73k5003G doi 10 1103 PhysRevD 73 115003 Sven Bjarke Gudnason Chris Kouvaris Francesco Sannino 2006 Dark matter from new technicolor theories Physical Review D74 9 095008 arXiv hep ph 0608055 Bibcode 2006PhRvD 74i5008G doi 10 1103 PhysRevD 74 095008 Thomas A Ryttov Francesco Sannino 2008 Ultraminimal technicolor and its dark matter technicolor interacting massive particles Physical Review D78 11 115010 arXiv 0809 0713 Bibcode 2008PhRvD 78k5010R doi 10 1103 PhysRevD 78 115010 Enrico Nardi Francesco Sannino Alessandro Strumia 2009 Decaying Dark Matter can explain the e excesses Journal of Cosmology and Astroparticle Physics 0901 01 043 arXiv 0811 4153 Bibcode 2009JCAP 01 043N doi 10 1088 1475 7516 2009 01 043 Roshan Foadi Mads T Frandsen Francesco Sannino 2009 Technicolor dark matter Physical Review D80 3 037702 arXiv 0812 3406 Bibcode 2009PhRvD 80c7702F doi 10 1103 PhysRevD 80 037702 Mads T Frandsen Francesco Sannino 2010 Isotriplet technicolor interacting massive particle as dark matter Physical Review D81 9 097704 arXiv 0911 1570 Bibcode 2010PhRvD 81i7704F doi 10 1103 PhysRevD 81 097704