Колоніальний період історії Венесуели — період іспанської колонізації Венесуели.
Іспанські експедиції на чолі з Колумбом та Алонсо де Охедою досягли берегів сучасної Венесуели в 1498 та 1499 роках. Спочатку європейців привабили колонії перлинних устриць біля узбережжя. Іспанія створила своє перше постійне поселення в Південній Америці в сучасному місті Кумана 1522 року, а 1577 року Каракас став столицею провінції Венесуела. Упродовж кількох років також існувала німецька колонія Кляйн-Венедіг (Маленька Венеція).
Колоніальна економіка XVI—XVII століть була зосереджена на видобутку золота та тваринництві. Відносно небагато колоністів зайняли землі корінних жителів і поневолили їх, змусивши працювати на шахтах. Пізніше для цього почали завозити африканців. Венесуельські території управлялися зі столиць віцекоролівств Нова Іспанія та Перу.
У XVIII столітті вздовж узбережжя росли плантації какао, для їх освоєння ввозили нових рабів з Африки. Какао-боби стали основним експортним товаром Венесуели, їх продаж монополізувала Compañía Guipuzcoana de Caracas. Більшість уцілілих корінних жителів на той час вже мігрували на південь, де були активними іспанські місіонери. Інтелектуальну активність креольської еліти, що сформувалася, підтримано відкриттям університету в Каракасі. Провінцію Венесуела включено до складу Нової Гранади 1717 року, 1777 року вона стала генерал-капітанством Венесуела.
1810 року, коли Іспанія зазнала наполеонівського вторгнення, почалася боротьба за незалежність. Відбулась Венесуельська війна за незалежність. Республіка Велика Колумбія стала незалежною від Іспанії 1821 року під керівництвом Сімона Болівара, Венесуела вийшла з її складу 1830 року.
Розвідка
Христофор Колумб проходив уздовж східного узбережжя Венесуели у своїй третій експедиції 1498 року. Ця експедиція виявила так звані «Перлинні острови» і Маргарита біля північно-східного узбережжя Венесуели. Пізніші іспанські експедиції вирішили повторно освоїти багаті перлинними устрицями острови, а також підкорити корінних жителів островів. Почався настільки інтенсивний збір перлів, що вони стали одним із найцінніших ресурсів Іспанської імперії, що зароджувалась, у Північній та Південній Америці між 1508 і 1531 роками. Це призвело до їх швидкого вичерпання.
Іспанська експедиція на чолі з Алонсо де Охедою, що пройшла вздовж північного узбережжя Південної Америки 1499 року, дала місцевості назву Венесуела («Маленька Венеція»), через схожість венесуельських заток із ландшафтом Венеції.
Раннє заселення
Іспанська колонізація материкової частини Венесуели почалася 1502 року, коли іспанці заснували перше постійне поселення на місці сучасного міста Кумана, яке заснували 1515 року домініканські ченці.
У той час корінні народи жили переважно племенами, займаючись землеробством і полюванням, уздовж узбережжя, в гірському ланцюзі Анд і вздовж річки Оріноко.
1527 року Хуан де Ампіес заснував місто Санта-Ана-де-Коро і став першим губернатором провінції Венесуела. Коро було столицею провінції до 1546 року, далі цей статус мало Ель-Токуйо (1546—1577), поки Хуан де Піментел 1577 року не переніс столицю в Каракас.
Кляйн-Венедіг («Маленька Венеція») в 1528—1546 роках була найбільшою німецькою колонією в Америці. Її засновано на гроші аугсбурзьких банкірів Вельзерів, які отримали колоніальні права у Венесуелі в обмін на прощення боргу Карлу I Іспанському. Основною метою заснування колонії був пошук легендарного золотого міста Ельдорадо. Підприємство спочатку очолив Амброзіус Ехінгер, який 1529 року заснував Маракайбо. Після смерті Ехінгера 1533 року, колонію очолювали Ніколаус Федерман і Георг фон Шпеєр (1540). [de] продовжив дослідження місцевості, а за його відсутності корона Іспанії заявила свої права на колонію. Після повернення в Санта-Ана-де-Коро 1546 року іспанський губернатор Хуан де Карвахаль стратив Гуттена і Бартоломеуса Вельзера. Згодом Карл I відкликав дарчу на колонію Вельзерам.
На середину XVI століття в сучасній Венесуелі проживало не більше 2000 європейців. Відкриття золотих копалень у Яракуї призвело до появи рабства, об'єктами якого спочатку стали корінні жителі, а потім привезені африканці. Економічному успіху колонії сприяв підйом скотарства, якому сприяли трав'янисті рівнини льянос. Суспільство Венесуели складалося з небагатьох іспанських землевласників та місцевих пастухів, нагадуючи примітивний феодалізм.
Протягом XVI—XVII століть населення регіону дедалі більше перетікає до прибережних міст. Влада віцекоролівств Нова Іспанія та Перу, розташованих на ділянках, раніше займаних столицями ацтеків та інків, виявила більший інтерес до розташованих поблизу золотих і срібних шахт Венесуели, ніж до її сільськогосподарських територій.
Нова Гранада та генерал-капітанство (1717—1812)
Провінція Венесуела перебувала у складі віцекоролівства Нова Гранада (створеного 1717 року). 1777 року провінція стала генерал-капітанством Венесуела.
У XVIII столітті населення країни, як і раніше, концентрувалося вздовж узбережжя, де були облаштовані плантації какао, укомплектовані значною кількістю завезених із Африки рабів. Досить багато африканських рабів також працювало на асьєндах трав'янистих льянос. Більшість корінних жителів мігрували на рівнини та джунглі на півдні країни, де тільки іспанські місіонери виявляли до них інтерес (особливо францисканці та капуцини, які склали правила граматики та лексикони для деяких з їхніх мов). Найважливішу місію відкрито в Сан-Томе в Гаяні.
Compañía Guipuzcoana de Caracas установила монополію на торгівлю з Європою. Компанія стимулювала венесуельську економіку, особливо щодо розвитку плантацій какао-бобів, які стали основним експортним товаром Венесуели. Вона відкрила венесуельські порти для зовнішньої торгівлі, хоча фактично це сталося ще раніше. Венесуела, як жодна інша іспанська колонія, мала багато контактів з Європою через англійські та французькі острови в Карибському морі.
Каракас на той час став і інтелектуальним центром країни: 1721 року тут відкрито університет (Центральний університет Венесуели), в якому, окрім гуманітарних наук, викладали латинську мову, медицину та техніку. Його найвідоміший випускник, Андрес Бельо (1781—1865), був найбільшим іспанським ерудитом в Америці свого часу. У [en], місті на схід від Каракаса, відкрили школу музики, директор якої (1775—1814) написав кілька композицій, які вразили європейських слухачів XVIII століття.
Незалежність
На кінець XVIII століття стало зростати невдоволення венесуельців недбалістю Іспанії щодо справ колонії, поширенню цієї ідеї сприяла місцева інтелігенція. Перша спроба повстання проти колоніального режиму у Венесуелі відбулася 1797 року, на чолі з Мануелем Гуалем і Хосе Марія Еспаньєю. Їх надихнула Французька революція, але повстання придушили у співпраці з креольською елітою — mantuanos, яка не бажала радикальних соціальних змін. Генерал Франсіско де Міранда, герой Французької революції, вже давно асоціювався із боротьбою іспанських колоній у Латинській Америці за незалежність. Міранда передбачав створення незалежної імперії, що складалася з усіх територій, які були під іспанським та португальським контролем, від річки Міссісіпі до мису Горн. Цією імперією мав керувати спадковий імператор під назвою «Inca», на честь великої імперії інків. Він для цієї імперії задумав назву Колумбія.
З неофіційною британською допомогою генерал Міранда спробував 1804 року вторгтися в генерал-капітанство Венесуела. На той час Англія була в стані війни з Іспанією, союзником Наполеона. У листопаді 1805 року Міранда вирушив до Нью-Йорка, де в приватному порядку почав організовувати піратську експедицію, щоб звільнити Венесуелу. Міранда найняв корабель з 20 гарматами, який він назвав Leander, на честь старшого сина, і 2 лютого 1806 року відплив у Венесуелу, але зазнав невдачі в спробі висадки в Окумарі-де-ла-Коста.
Наступний рік Міранда провів у Карибському морі в очікуванні підкріплення від британців, яке ніяк не надходило. Після повернення до Англії його зустріли підтримкою британським урядом його планів. 1808 року для атаки на Венесуелу зібрано великий флот і передано під командування Артура Велслі, але вторгнення Наполеона в Іспанію раптово перетворило Іспанію на союзника Англії, і зібрані війська спрямували на Піренеї.
Європейські події посіяли у Венесуелі ідеї незалежності. Наполеонівські війни у Європі не лише ослабили імперську владу Іспанії, але й поставили Британію (неофіційно) на бік руху за незалежність. У травні 1808 року Наполеон домігся зречень Фердинанда VII і Карла IV, після чого призначив королем Іспанії свого брата Жозефа Бонапарта. Це започаткувало іспанську війну за незалежність ще до того, як почалася Війна за незалежність іспанських колоній в Америці. Подальші події розвивалися вже в рамках Венесуельської війни за незалежність.
Примітки
- Arcila Farias, Eduardo, Economia colonicla de Venezuela (1946)
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Kolonialnij period istoriyi Venesueli period ispanskoyi kolonizaciyi Venesueli Ispanski ekspediciyi na choli z Kolumbom ta Alonso de Ohedoyu dosyagli beregiv suchasnoyi Venesueli v 1498 ta 1499 rokah Spochatku yevropejciv privabili koloniyi perlinnih ustric bilya uzberezhzhya Ispaniya stvorila svoye pershe postijne poselennya v Pivdennij Americi v suchasnomu misti Kumana 1522 roku a 1577 roku Karakas stav stoliceyu provinciyi Venesuela Uprodovzh kilkoh rokiv takozh isnuvala nimecka koloniya Klyajn Venedig Malenka Veneciya Kolonialna ekonomika XVI XVII stolit bula zoseredzhena na vidobutku zolota ta tvarinnictvi Vidnosno nebagato kolonistiv zajnyali zemli korinnih zhiteliv i ponevolili yih zmusivshi pracyuvati na shahtah Piznishe dlya cogo pochali zavoziti afrikanciv Venesuelski teritoriyi upravlyalisya zi stolic vicekorolivstv Nova Ispaniya ta Peru U XVIII stolitti vzdovzh uzberezhzhya rosli plantaciyi kakao dlya yih osvoyennya vvozili novih rabiv z Afriki Kakao bobi stali osnovnim eksportnim tovarom Venesueli yih prodazh monopolizuvala Compania Guipuzcoana de Caracas Bilshist ucililih korinnih zhiteliv na toj chas vzhe migruvali na pivden de buli aktivnimi ispanski misioneri Intelektualnu aktivnist kreolskoyi eliti sho sformuvalasya pidtrimano vidkrittyam universitetu v Karakasi Provinciyu Venesuela vklyucheno do skladu Novoyi Granadi 1717 roku 1777 roku vona stala general kapitanstvom Venesuela 1810 roku koli Ispaniya zaznala napoleonivskogo vtorgnennya pochalasya borotba za nezalezhnist Vidbulas Venesuelska vijna za nezalezhnist Respublika Velika Kolumbiya stala nezalezhnoyu vid Ispaniyi 1821 roku pid kerivnictvom Simona Bolivara Venesuela vijshla z yiyi skladu 1830 roku RozvidkaHristofor Kolumb prohodiv uzdovzh shidnogo uzberezhzhya Venesueli u svoyij tretij ekspediciyi 1498 roku Cya ekspediciya viyavila tak zvani Perlinni ostrovi i Margarita bilya pivnichno shidnogo uzberezhzhya Venesueli Piznishi ispanski ekspediciyi virishili povtorno osvoyiti bagati perlinnimi ustricyami ostrovi a takozh pidkoriti korinnih zhiteliv ostroviv Pochavsya nastilki intensivnij zbir perliv sho voni stali odnim iz najcinnishih resursiv Ispanskoyi imperiyi sho zarodzhuvalas u Pivnichnij ta Pivdennij Americi mizh 1508 i 1531 rokami Ce prizvelo do yih shvidkogo vicherpannya Ispanska ekspediciya na choli z Alonso de Ohedoyu sho projshla vzdovzh pivnichnogo uzberezhzhya Pivdennoyi Ameriki 1499 roku dala miscevosti nazvu Venesuela Malenka Veneciya cherez shozhist venesuelskih zatok iz landshaftom Veneciyi Rannye zaselennyaIspanska kolonizaciya materikovoyi chastini Venesueli pochalasya 1502 roku koli ispanci zasnuvali pershe postijne poselennya na misci suchasnogo mista Kumana yake zasnuvali 1515 roku dominikanski chenci Palevi zhitla palafito yakimi yih bachiv Amerigo Vespuchchi U toj chas korinni narodi zhili perevazhno plemenami zajmayuchis zemlerobstvom i polyuvannyam uzdovzh uzberezhzhya v girskomu lancyuzi And i vzdovzh richki Orinoko 1527 roku Huan de Ampies zasnuvav misto Santa Ana de Koro i stav pershim gubernatorom provinciyi Venesuela Koro bulo stoliceyu provinciyi do 1546 roku dali cej status malo El Tokujo 1546 1577 poki Huan de Pimentel 1577 roku ne perenis stolicyu v Karakas Klyajn Venedig Malenka Veneciya v 1528 1546 rokah bula najbilshoyu nimeckoyu koloniyeyu v Americi Yiyi zasnovano na groshi augsburzkih bankiriv Velzeriv yaki otrimali kolonialni prava u Venesueli v obmin na proshennya borgu Karlu I Ispanskomu Osnovnoyu metoyu zasnuvannya koloniyi buv poshuk legendarnogo zolotogo mista Eldorado Pidpriyemstvo spochatku ocholiv Ambrozius Ehinger yakij 1529 roku zasnuvav Marakajbo Pislya smerti Ehingera 1533 roku koloniyu ocholyuvali Nikolaus Federman i Georg fon Shpeyer 1540 de prodovzhiv doslidzhennya miscevosti a za jogo vidsutnosti korona Ispaniyi zayavila svoyi prava na koloniyu Pislya povernennya v Santa Ana de Koro 1546 roku ispanskij gubernator Huan de Karvahal strativ Guttena i Bartolomeusa Velzera Zgodom Karl I vidklikav darchu na koloniyu Velzeram Na seredinu XVI stolittya v suchasnij Venesueli prozhivalo ne bilshe 2000 yevropejciv Vidkrittya zolotih kopalen u Yarakuyi prizvelo do poyavi rabstva ob yektami yakogo spochatku stali korinni zhiteli a potim privezeni afrikanci Ekonomichnomu uspihu koloniyi spriyav pidjom skotarstva yakomu spriyali trav yanisti rivnini lyanos Suspilstvo Venesueli skladalosya z nebagatoh ispanskih zemlevlasnikiv ta miscevih pastuhiv nagaduyuchi primitivnij feodalizm Protyagom XVI XVII stolit naselennya regionu dedali bilshe peretikaye do priberezhnih mist Vlada vicekorolivstv Nova Ispaniya ta Peru roztashovanih na dilyankah ranishe zajmanih stolicyami actekiv ta inkiv viyavila bilshij interes do roztashovanih poblizu zolotih i sribnih shaht Venesueli nizh do yiyi silskogospodarskih teritorij Nova Granada ta general kapitanstvo 1717 1812 Historia de la conquista y population de la Provincia de Venezuela Istoriya zavoyuvannya Venesueli 1723 avtor Hose de Ov yedo i Banos Provinciya Venesuela perebuvala u skladi vicekorolivstva Nova Granada stvorenogo 1717 roku 1777 roku provinciya stala general kapitanstvom Venesuela U XVIII stolitti naselennya krayini yak i ranishe koncentruvalosya vzdovzh uzberezhzhya de buli oblashtovani plantaciyi kakao ukomplektovani znachnoyu kilkistyu zavezenih iz Afriki rabiv Dosit bagato afrikanskih rabiv takozh pracyuvalo na asyendah trav yanistih lyanos Bilshist korinnih zhiteliv migruvali na rivnini ta dzhungli na pivdni krayini de tilki ispanski misioneri viyavlyali do nih interes osoblivo franciskanci ta kapucini yaki sklali pravila gramatiki ta leksikoni dlya deyakih z yihnih mov Najvazhlivishu misiyu vidkrito v San Tome v Gayani Compania Guipuzcoana de Caracas ustanovila monopoliyu na torgivlyu z Yevropoyu Kompaniya stimulyuvala venesuelsku ekonomiku osoblivo shodo rozvitku plantacij kakao bobiv yaki stali osnovnim eksportnim tovarom Venesueli Vona vidkrila venesuelski porti dlya zovnishnoyi torgivli hocha faktichno ce stalosya she ranishe Venesuela yak zhodna insha ispanska koloniya mala bagato kontaktiv z Yevropoyu cherez anglijski ta francuzki ostrovi v Karibskomu mori Karakas na toj chas stav i intelektualnim centrom krayini 1721 roku tut vidkrito universitet Centralnij universitet Venesueli v yakomu okrim gumanitarnih nauk vikladali latinsku movu medicinu ta tehniku Jogo najvidomishij vipusknik Andres Belo 1781 1865 buv najbilshim ispanskim eruditom v Americi svogo chasu U en misti na shid vid Karakasa vidkrili shkolu muziki direktor yakoyi 1775 1814 napisav kilka kompozicij yaki vrazili yevropejskih sluhachiv XVIII stolittya NezalezhnistNa kinec XVIII stolittya stalo zrostati nevdovolennya venesuelciv nedbalistyu Ispaniyi shodo sprav koloniyi poshirennyu ciyeyi ideyi spriyala misceva inteligenciya Persha sproba povstannya proti kolonialnogo rezhimu u Venesueli vidbulasya 1797 roku na choli z Manuelem Gualem i Hose Mariya Espanyeyu Yih nadihnula Francuzka revolyuciya ale povstannya pridushili u spivpraci z kreolskoyu elitoyu mantuanos yaka ne bazhala radikalnih socialnih zmin General Fransisko de Miranda geroj Francuzkoyi revolyuciyi vzhe davno asociyuvavsya iz borotboyu ispanskih kolonij u Latinskij Americi za nezalezhnist Miranda peredbachav stvorennya nezalezhnoyi imperiyi sho skladalasya z usih teritorij yaki buli pid ispanskim ta portugalskim kontrolem vid richki Missisipi do misu Gorn Ciyeyu imperiyeyu mav keruvati spadkovij imperator pid nazvoyu Inca na chest velikoyi imperiyi inkiv Vin dlya ciyeyi imperiyi zadumav nazvu Kolumbiya Z neoficijnoyu britanskoyu dopomogoyu general Miranda sprobuvav 1804 roku vtorgtisya v general kapitanstvo Venesuela Na toj chas Angliya bula v stani vijni z Ispaniyeyu soyuznikom Napoleona U listopadi 1805 roku Miranda virushiv do Nyu Jorka de v privatnomu poryadku pochav organizovuvati piratsku ekspediciyu shob zvilniti Venesuelu Miranda najnyav korabel z 20 garmatami yakij vin nazvav Leander na chest starshogo sina i 2 lyutogo 1806 roku vidpliv u Venesuelu ale zaznav nevdachi v sprobi visadki v Okumari de la Kosta Nastupnij rik Miranda proviv u Karibskomu mori v ochikuvanni pidkriplennya vid britanciv yake niyak ne nadhodilo Pislya povernennya do Angliyi jogo zustrili pidtrimkoyu britanskim uryadom jogo planiv 1808 roku dlya ataki na Venesuelu zibrano velikij flot i peredano pid komanduvannya Artura Velsli ale vtorgnennya Napoleona v Ispaniyu raptovo peretvorilo Ispaniyu na soyuznika Angliyi i zibrani vijska spryamuvali na Pireneyi Yevropejski podiyi posiyali u Venesueli ideyi nezalezhnosti Napoleonivski vijni u Yevropi ne lishe oslabili impersku vladu Ispaniyi ale j postavili Britaniyu neoficijno na bik ruhu za nezalezhnist U travni 1808 roku Napoleon domigsya zrechen Ferdinanda VII i Karla IV pislya chogo priznachiv korolem Ispaniyi svogo brata Zhozefa Bonaparta Ce zapochatkuvalo ispansku vijnu za nezalezhnist she do togo yak pochalasya Vijna za nezalezhnist ispanskih kolonij v Americi Podalshi podiyi rozvivalisya vzhe v ramkah Venesuelskoyi vijni za nezalezhnist PrimitkiArcila Farias Eduardo Economia colonicla de Venezuela 1946