Лаврентій (в миру Мигович Михайло Михайлович; нар. 14 грудня 1959, Керецьки, Свалявський район, Закарпатська область) — архієрей Православної церкви України (до 15 грудня 2018 року — Української православної церкви Київського патріархату), архієпископ Луганський і Старобільський.
Життєпис
Народився 14 грудня 1959 року в с. Керецьки Свалявського району Закарпаття в благочестивій православній християнській сім'ї. Середню школу закінчив 1977 року. В 1978–1980 роках служив у Збройних силах СРСР.
1980 року вступив до Московської духовної семінарії. 1983 року вступив на заочний сектор Московської духовної академії, яку закінчив 1992 року, написавши кандидатську дисертацію з історії російської Церкви: «Опис фонду дисертацій Київської духовної академії за матеріалами рукописів, що зберігаються в Центральній науковій бібліотеці ім. Вернадського в Києві».
Чернечий постриг прийняв 1983 року.
Єпископом Мукачівським і Ужгородським Саввою (Бабинцем) був хіротонізований на ієродиякона на Вознесіння Господнє 1983 року у Вознесенському монастирі в селі Чумальово в Закарпатті.
У 1989 році митрополитом Київським і Галицьким Філаретом був рукоположений в ієромонаха.
Священиче служіння проходив у Мукачево-Ужгородській єпархії, був настоятелем Вознесенського Собору в місті Хуст.
1990 року владикою Саввою був призначений настоятелем Полтавського кафедрального Собору і його особистим секретарем. Після смерті архієпископа Савви в 1992 році узяв відпускну грамоту і був прийнятий у клір Київської єпархії митрополитом Київським Володимиром, де ніс послух референта Його Блаженства і голови Видавничого відділу Української Православної Церкви.
1993 року піднесений до сану архімандрита.
З 1996 року служив у Латвійській православній церкві, несучи послух секретаря Синоду, проректора Ризької духовної семінарії, настоятеля Ризького Троїце-Задвінського храму і благочинного Лієпайського і Вентспілського округів.
7 березня 2000 року отримав указ, у зв'язку із закінченням терміну перебування на території Латвійської Республіки, про почислении за штат з правом переходу в будь-яку єпархію Православної церкви.
З травня 2000 року по грудень 2002 року служив в Білоруській православній церкві м. Мозир Гомельської області.
З січня 2003 року консультував будівництво храму святих мучениць Віри, Надії, Любові та матері їх Софії в м. Полтава, знаходячись за штатом.
У березні 2004 року за поданим проханням митрополиту Мефодію, Предстоятелеві УАПЦ був призначений на посаду Керівника справами Патріархії.
Єпископське служіння
13 грудня 2004 року в день святого апостола Андрія Первозванного за божественною Літургією в Свято-Андріївському соборі м. Києва був хіротонізований в сан єпископа на Полтавську кафедру.
На початку 2005 року подав прохання патріархові Київському і всієї Русі-України Філарету з проханням прийняти в Київський патріархат.
21 червня 2005 року призначається єпископом Вишгородським, тимчасово керуючим Харківською єпархією.
25 серпня 2005 року призначений єпископом Харківським і Богодухівським, керуючим Харківською єпархією.
27 липня 2013 року призначений єпископом Васильківським, вікарієм Київської єпархії. Постійним місцем служіння був Свято-Феодосіївський монастир у Києві.
15 грудня 2018 року разом із усіма іншими архієреями УПЦ КП взяв участь у Об'єднавчому соборі в храмі Святої Софії.
24 травня 2021 року Священним синодом ПЦУ його було обрано єпископом Луганським і Старобільським. 13 червня взяв участь в урочистостях з нагоди звільнення міста Щастя від російських окупантів.
2 лютого 2023 року предстоятель ПЦУ митрополит Епіфаній підніс єпископа Лаврентія до сану архієпископа.
Посилання
- Лаврентій (Мигович) на офіційному сайті ПЦУ
Примітки
- https://www.pomisna.info/. Православна церква України. 2021-24-05. Архів оригіналу за 24 травня 2021. Процитовано 24 травня 2019.
- . PCU (укр.). 14 червня 2021. Архів оригіналу за 14 червня 2021. Процитовано 14 червня 2021.
- Предстоятель Православної Церкви України возвів низку архієреїв у сан митрополита та архієпископа. Процитовано 4 лютого 2023.
Це незавершена стаття про православного релігійного діяча чи діячку. Ви можете проєкту, виправивши або дописавши її. |
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
U Vikipediyi ye statti pro inshi znachennya cogo termina Lavrentij U Vikipediyi ye statti pro inshih lyudej iz prizvishem Migovich Lavrentij v miru Migovich Mihajlo Mihajlovich nar 14 grudnya 1959 Kerecki Svalyavskij rajon Zakarpatska oblast arhiyerej Pravoslavnoyi cerkvi Ukrayini do 15 grudnya 2018 roku Ukrayinskoyi pravoslavnoyi cerkvi Kiyivskogo patriarhatu arhiyepiskop Luganskij i Starobilskij Lavrentij Lavrentij Migovich Arhiyepiskop Luganskij i Starobilskij do 2 lyutogo 2023 yepiskop z 24 travnya 2021 Cerkva PCU Poperednik Afanasij Yavorskij Yepiskop Vasilkivskij vikarij Kiyivskoyi yeparhiyi 27 lipnya 2013 24 travnya 2021 Cerkva UPC KP PCU Poperednik Feodosij Pajkush Nastupnik Yefrem Hom yak Yepiskop Harkivskij i Bogoduhivskij 25 serpnya 2005 27 lipnya 2013 Cerkva UPC KP Poperednik Flavian Pasichnik Nastupnik Mitrofan Butinskij Yepiskop Vishgorodskij vikarij Kiyivskoyi yeparhiyi 21 chervnya 2005 25 serpnya 2005 Cerkva UPC KP Poperednik Serafim Verzun Nastupnik Epifanij Dumenko Yepiskop Poltavskij i Mirgorodskij 13 grudnya 2004 21 chervnya 2005 Obrannya 12 grudnya 2004 Cerkva UAPC Poperednik Igor Isichenko Nastupnik Afanasij Shkurupij Alma mater Moskovska duhovna akademiya Diyalnist svyashennik Tezoimenitstvo 23 serpnya Im ya pri narodzhenni Mihajlo Mihajlovich Migovich Narodzhennya 14 grudnya 1959 1959 12 14 64 roki Kerecki Svalyavskij rajon Zakarpatska oblast Ukrayinska RSR SRSR Diyakonstvo 1983 Svyashenstvo 1989 Chernectvo 1983 Yep hirotoniya 13 grudnya 2004 Lavrentij u VikishovishiZhittyepisNarodivsya 14 grudnya 1959 roku v s Kerecki Svalyavskogo rajonu Zakarpattya v blagochestivij pravoslavnij hristiyanskij sim yi Serednyu shkolu zakinchiv 1977 roku V 1978 1980 rokah sluzhiv u Zbrojnih silah SRSR 1980 roku vstupiv do Moskovskoyi duhovnoyi seminariyi 1983 roku vstupiv na zaochnij sektor Moskovskoyi duhovnoyi akademiyi yaku zakinchiv 1992 roku napisavshi kandidatsku disertaciyu z istoriyi rosijskoyi Cerkvi Opis fondu disertacij Kiyivskoyi duhovnoyi akademiyi za materialami rukopisiv sho zberigayutsya v Centralnij naukovij biblioteci im Vernadskogo v Kiyevi Chernechij postrig prijnyav 1983 roku Yepiskopom Mukachivskim i Uzhgorodskim Savvoyu Babincem buv hirotonizovanij na iyerodiyakona na Voznesinnya Gospodnye 1983 roku u Voznesenskomu monastiri v seli Chumalovo v Zakarpatti U 1989 roci mitropolitom Kiyivskim i Galickim Filaretom buv rukopolozhenij v iyeromonaha Svyasheniche sluzhinnya prohodiv u Mukachevo Uzhgorodskij yeparhiyi buv nastoyatelem Voznesenskogo Soboru v misti Hust 1990 roku vladikoyu Savvoyu buv priznachenij nastoyatelem Poltavskogo kafedralnogo Soboru i jogo osobistim sekretarem Pislya smerti arhiyepiskopa Savvi v 1992 roci uzyav vidpusknu gramotu i buv prijnyatij u klir Kiyivskoyi yeparhiyi mitropolitom Kiyivskim Volodimirom de nis posluh referenta Jogo Blazhenstva i golovi Vidavnichogo viddilu Ukrayinskoyi Pravoslavnoyi Cerkvi 1993 roku pidnesenij do sanu arhimandrita Z 1996 roku sluzhiv u Latvijskij pravoslavnij cerkvi nesuchi posluh sekretarya Sinodu prorektora Rizkoyi duhovnoyi seminariyi nastoyatelya Rizkogo Troyice Zadvinskogo hramu i blagochinnogo Liyepajskogo i Ventspilskogo okrugiv 7 bereznya 2000 roku otrimav ukaz u zv yazku iz zakinchennyam terminu perebuvannya na teritoriyi Latvijskoyi Respubliki pro pochislenii za shtat z pravom perehodu v bud yaku yeparhiyu Pravoslavnoyi cerkvi Z travnya 2000 roku po gruden 2002 roku sluzhiv v Biloruskij pravoslavnij cerkvi m Mozir Gomelskoyi oblasti Z sichnya 2003 roku konsultuvav budivnictvo hramu svyatih muchenic Viri Nadiyi Lyubovi ta materi yih Sofiyi v m Poltava znahodyachis za shtatom U berezni 2004 roku za podanim prohannyam mitropolitu Mefodiyu Predstoyatelevi UAPC buv priznachenij na posadu Kerivnika spravami Patriarhiyi Yepiskopske sluzhinnya13 grudnya 2004 roku v den svyatogo apostola Andriya Pervozvannogo za bozhestvennoyu Liturgiyeyu v Svyato Andriyivskomu sobori m Kiyeva buv hirotonizovanij v san yepiskopa na Poltavsku kafedru Na pochatku 2005 roku podav prohannya patriarhovi Kiyivskomu i vsiyeyi Rusi Ukrayini Filaretu z prohannyam prijnyati v Kiyivskij patriarhat 21 chervnya 2005 roku priznachayetsya yepiskopom Vishgorodskim timchasovo keruyuchim Harkivskoyu yeparhiyeyu 25 serpnya 2005 roku priznachenij yepiskopom Harkivskim i Bogoduhivskim keruyuchim Harkivskoyu yeparhiyeyu 27 lipnya 2013 roku priznachenij yepiskopom Vasilkivskim vikariyem Kiyivskoyi yeparhiyi Postijnim miscem sluzhinnya buv Svyato Feodosiyivskij monastir u Kiyevi 15 grudnya 2018 roku razom iz usima inshimi arhiyereyami UPC KP vzyav uchast u Ob yednavchomu sobori v hrami Svyatoyi Sofiyi 24 travnya 2021 roku Svyashennim sinodom PCU jogo bulo obrano yepiskopom Luganskim i Starobilskim 13 chervnya vzyav uchast v urochistostyah z nagodi zvilnennya mista Shastya vid rosijskih okupantiv 2 lyutogo 2023 roku predstoyatel PCU mitropolit Epifanij pidnis yepiskopa Lavrentiya do sanu arhiyepiskopa PosilannyaLavrentij Migovich na oficijnomu sajti PCUPrimitkihttps www pomisna info Pravoslavna cerkva Ukrayini 2021 24 05 Arhiv originalu za 24 travnya 2021 Procitovano 24 travnya 2019 PCU ukr 14 chervnya 2021 Arhiv originalu za 14 chervnya 2021 Procitovano 14 chervnya 2021 Predstoyatel Pravoslavnoyi Cerkvi Ukrayini vozviv nizku arhiyereyiv u san mitropolita ta arhiyepiskopa Procitovano 4 lyutogo 2023 Ce nezavershena stattya pro pravoslavnogo religijnogo diyacha chi diyachku Vi mozhete dopomogti proyektu vipravivshi abo dopisavshi yiyi