Жуль Амеде Барбе д'Оревільї (фр. Jules Amédée Barbey d'Aurevilly; 2 листопада 1808, Сен-Совер-ле-Віконт, департамент Манш — 23 квітня 1889, Париж) — французький письменник і публіцист.
Жуль Амеде Барбе д'Оревільї | ||||
---|---|---|---|---|
фр. Jules Barbey d'Aurevilly | ||||
Народився | 2 листопада 1808[1][2][…] Сен-Совер-ле-Віконт | |||
Помер | 23 квітня 1889[1][2][…] (80 років) Париж, Франція[4] | |||
Поховання | Сен-Совер-ле-Віконт | |||
Країна | Франція | |||
Діяльність | журналіст, есеїст, прозаїк-романіст, поет, літературний критик, письменник, історик | |||
Alma mater | Колеж Станіслава в Парижі і Університет Кан-Нормандія | |||
Мова творів | французька | |||
Magnum opus | d, d, d і d | |||
Конфесія | католицька церква | |||
Батько | d | |||
Родичі | d | |||
Брати, сестри | d | |||
Автограф | ||||
| ||||
Жуль Амеде Барбе д'Оревільї у Вікісховищі | ||||
Висловлювання у Вікіцитатах | ||||
Роботи у Вікіджерелах |
Біографія
Народився і виріс в Нормандії. Батько з селянського роду, 1765 року він купив собі дворянство. Мати походила зі старої нормандської аристократії. Виховувався в католицькому дусі. Окрім Жуля в родині було ще троє молодших синів. Навчався в колежі в містечку Валонь. З 1818 року жив у свого дядька. Дядько, на відміну від батьків, мав ліберальні погляди й сприяв інтелектуальній та моральній емансипації Жуля Барбе д'Оревільї. 1823 року Жуль написав свій перший літературний твір — елегію «Героям Фермопіл», яка згодом була опублікована.
В Парижі вивчав право, 1832 року захистив дисертацію. З 1833 року остаточно влаштувався в Парижі, вів життя денді, зловживав алкоголем і наркотиками. 1846 року пережив релігійну кризу, повернувся до католицизму. Співпрацював у щоденній газеті , публікував політичні фейлетони, поділяв монархічні погляди, присвятив велике есе Жозефу де Местру. Паралельно вів хроніку моди.
1857 року Барбе д'оревільї активно підтримав Бодлера, коли тому загрожував суд за звинуваченням в образі суспільної моральності; 1874 року, після виходу в світ збірки «Диявольські новели», подібний процес погрожував йому самому. При облозі Парижа під час франко-прусської війни записався в Національну гвардію.
Останні роки життя провів на самоті, у вузькому колі близьких йому людей: , Поля Бурже, Гюїсманса, Рашильд.
Помер 1889 року в Парижі. Був похований на цвинтарі Монпарнас, 1926 року прах було перенесено в замок Сен-Совер-ле-Віконт.
Переклади українською
Чортовиння. Переклала Євгенія Рудинська. Київ, Сяйво, 1929.
Кармазинова завіска. Львів, газета Діло, з 14 січня 1934.
Твори
Романи
- Une vieille maîtresse, 1851
- L'Ensorcelée95, 1852
- Le Chevalier Des Touches, Paris, Alphonse Lemerre, 1879
- Un prêtre marié, 1865
- Une histoire sans nom, 1882
- Ce qui ne meurt pas, 1884
Новели
- Le Cachet d'onyx, composé en 1831
- Léa, 1832
- L'Amour impossible, 1841
- La Bague d'Annibal, 1842
- Le Dessous de cartes d'une partie de whist, 1850
- Le Plus Bel Amour de Don Juan, 1867
- Une page d'histoire, 1882
- Les Diaboliques, 1874 (збірка новел)
Поезія
- Ode aux héros des Thermopyles, 1825
- Poussières, 1854
- Amaïdée, 1889
- Rythmes oubliés, 1897
Есе і літературна критика
- Du Dandysme et de Georges Brummel, 1845
- Les Prophètes du passé, 1851
- Les Œuvres et les hommes 1860—1909
- Les Quarante Médaillons de l'Académie, 1864 ; texte sur wikisource
- Les Ridicules du temps, 1883
- Pensées détachées, Fragments sur les femmes, 1889
- Polémiques d'hier, 1889
- Dernières Polémiques, 1891
- Goethe et Diderot, 1913
Мемуари, листування
- Correspondance générale (1824—1888), 9 volumes de 1980 à 1989
- Memoranda, Journal intime 1836—1864
- Disjecta membra (cahier de notes) La Connaissance 1925.
- Omnia (cahier de notes) Grasset 2008.
Література
- Catherine Boschian-Campaner, Barbey d'Aurevilly, Seguier, 1989, 223 p.
- Jean-Marie Jeanton Lamarche, Pour un portrait de Jules-Amédée Barbey d'Aurevilly: regards sur l'ensemble de son œuvre, témoignages de la critique, études et documents inédits, 2000
- Fiona McIntosh, La Vraisemblance narrative en question, Walter Scott, Barbey d'Aurevilly, Presses Sorbonne Nouvelle, 2002
- Patrick Avrane, Barbey d'Aurevilly, solitaire et singulier, 2005
- Jean-Pierre Thiollet, Barbey d'Aurevilly ou le triomphe de l'écriture, 2006
- Barbey d'Aurevilly, l'ensorcelé du Cotentin, textes de Barbey rassemblés par Christine et Michel Lécureur, 2007
- Jean-Pierre Thiollet, Carré d'Art: Jules Barbey d'Aurevilly, lord Byron, Salvador Dali, Jean-Edern Hallier, 2008
- Pierre Leberruyer, Au pays et dans l'œuvre de Jules Barbey d'Aurevilly: paysages envoûtants et demeures romantiques, 2008
- Michel Lécureur, Jules Barbey d'Aurevilly: Le Sagittaire, Fayard, 2008
- François Taillandier, Un réfractaire: Barbey d'Aurevilly, éditions Bartillat, 2008
- Mélanie Leroy-Terquem, Barbey d'Aurevilly contre son temps: Un écrivain dans la tourmente du XIXème siècle, Archives départementales de la Manche, 2008
- Pierre Glaudes, Esthétique de Barbey d'Aurevilly, Paris, Classiques Garnier, «Études romantiques et dix-neuviémistes», 2009.
- Julien Deshayes et Bruno Mercier, Barbey d'Aurevilly, un Cotentin romanesque, Les éditions du Cotentin, 2012.
- Jad Hatem, Barbey d'Aurevilly et Schelling, Paris, Orizons, 2012.
Примітки
- Bibliothèque nationale de France BNF: платформа відкритих даних — 2011.
- SNAC — 2010.
- Find a Grave — 1996.
- Deutsche Nationalbibliothek Record #118506498 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
- . Архів оригіналу за 7 липня 2018. Процитовано 4 грудня 2018.
- Діло №9 з 14 січня 1934.
Посилання
- Твори Жуль Амеде Барбе д'Оревільї у проєкті «Гутенберг»
- Твори та інформація про Жуль Амеде Барбе д'Оревільї у Інтернет-архіві
- Jules-Amédée Barbey d'Aurevilly: Encyclopædia Britannica [ 26 травня 2013 у Wayback Machine.]
- в Сен-Совер-ле-Віконт
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Zhul Amede Barbe d Orevilyi fr Jules Amedee Barbey d Aurevilly 2 listopada 1808 Sen Sover le Vikont departament Mansh 23 kvitnya 1889 Parizh francuzkij pismennik i publicist Zhul Amede Barbe d Orevilyifr Jules Barbey d AurevillyNarodivsya2 listopada 1808 1808 11 02 1 2 Sen Sover le VikontPomer23 kvitnya 1889 1889 04 23 1 2 80 rokiv Parizh Franciya 4 PohovannyaSen Sover le VikontKrayina FranciyaDiyalnistzhurnalist eseyist prozayik romanist poet literaturnij kritik pismennik istorikAlma materKolezh Stanislava v Parizhi i Universitet Kan NormandiyaMova tvorivfrancuzkaMagnum opusd d d i dKonfesiyakatolicka cerkvaBatkodRodichidBrati sestridAvtograf Zhul Amede Barbe d Orevilyi u Vikishovishi Vislovlyuvannya u Vikicitatah Roboti u VikidzherelahBiografiyaNarodivsya i viris v Normandiyi Batko z selyanskogo rodu 1765 roku vin kupiv sobi dvoryanstvo Mati pohodila zi staroyi normandskoyi aristokratiyi Vihovuvavsya v katolickomu dusi Okrim Zhulya v rodini bulo she troye molodshih siniv Navchavsya v kolezhi v mistechku Valon Z 1818 roku zhiv u svogo dyadka Dyadko na vidminu vid batkiv mav liberalni poglyadi j spriyav intelektualnij ta moralnij emansipaciyi Zhulya Barbe d Orevilyi 1823 roku Zhul napisav svij pershij literaturnij tvir elegiyu Geroyam Fermopil yaka zgodom bula opublikovana V Parizhi vivchav pravo 1832 roku zahistiv disertaciyu Z 1833 roku ostatochno vlashtuvavsya v Parizhi viv zhittya dendi zlovzhivav alkogolem i narkotikami 1846 roku perezhiv religijnu krizu povernuvsya do katolicizmu Spivpracyuvav u shodennij gazeti publikuvav politichni fejletoni podilyav monarhichni poglyadi prisvyativ velike ese Zhozefu de Mestru Paralelno viv hroniku modi 1857 roku Barbe d orevilyi aktivno pidtrimav Bodlera koli tomu zagrozhuvav sud za zvinuvachennyam v obrazi suspilnoyi moralnosti 1874 roku pislya vihodu v svit zbirki Diyavolski noveli podibnij proces pogrozhuvav jomu samomu Pri oblozi Parizha pid chas franko prusskoyi vijni zapisavsya v Nacionalnu gvardiyu Ostanni roki zhittya proviv na samoti u vuzkomu koli blizkih jomu lyudej Polya Burzhe Gyuyismansa Rashild Pomer 1889 roku v Parizhi Buv pohovanij na cvintari Monparnas 1926 roku prah bulo pereneseno v zamok Sen Sover le Vikont Perekladi ukrayinskoyuChortovinnya Pereklala Yevgeniya Rudinska Kiyiv Syajvo 1929 Karmazinova zaviska Lviv gazeta Dilo z 14 sichnya 1934 TvoriRomani Une vieille maitresse 1851 L Ensorcelee95 1852 Le Chevalier Des Touches Paris Alphonse Lemerre 1879 Un pretre marie 1865 Une histoire sans nom 1882 Ce qui ne meurt pas 1884 Noveli Le Cachet d onyx compose en 1831 Lea 1832 L Amour impossible 1841 La Bague d Annibal 1842 Le Dessous de cartes d une partie de whist 1850 Le Plus Bel Amour de Don Juan 1867 Une page d histoire 1882 Les Diaboliques 1874 zbirka novel Poeziya Ode aux heros des Thermopyles 1825 Poussieres 1854 Amaidee 1889 Rythmes oublies 1897 Ese i literaturna kritika Du Dandysme et de Georges Brummel 1845 Les Prophetes du passe 1851 Les Œuvres et les hommes 1860 1909 Les Quarante Medaillons de l Academie 1864 texte sur wikisource Les Ridicules du temps 1883 Pensees detachees Fragments sur les femmes 1889 Polemiques d hier 1889 Dernieres Polemiques 1891 Goethe et Diderot 1913 Memuari listuvannya Correspondance generale 1824 1888 9 volumes de 1980 a 1989 Memoranda Journal intime 1836 1864 Disjecta membra cahier de notes La Connaissance 1925 Omnia cahier de notes Grasset 2008 LiteraturaCatherine Boschian Campaner Barbey d Aurevilly Seguier 1989 223 p Jean Marie Jeanton Lamarche Pour un portrait de Jules Amedee Barbey d Aurevilly regards sur l ensemble de son œuvre temoignages de la critique etudes et documents inedits 2000 Fiona McIntosh La Vraisemblance narrative en question Walter Scott Barbey d Aurevilly Presses Sorbonne Nouvelle 2002 Patrick Avrane Barbey d Aurevilly solitaire et singulier 2005 Jean Pierre Thiollet Barbey d Aurevilly ou le triomphe de l ecriture 2006 Barbey d Aurevilly l ensorcele du Cotentin textes de Barbey rassembles par Christine et Michel Lecureur 2007 Jean Pierre Thiollet Carre d Art Jules Barbey d Aurevilly lord Byron Salvador Dali Jean Edern Hallier 2008 Pierre Leberruyer Au pays et dans l œuvre de Jules Barbey d Aurevilly paysages envoutants et demeures romantiques 2008 Michel Lecureur Jules Barbey d Aurevilly Le Sagittaire Fayard 2008 Francois Taillandier Un refractaire Barbey d Aurevilly editions Bartillat 2008 Melanie Leroy Terquem Barbey d Aurevilly contre son temps Un ecrivain dans la tourmente du XIXeme siecle Archives departementales de la Manche 2008 Pierre Glaudes Esthetique de Barbey d Aurevilly Paris Classiques Garnier Etudes romantiques et dix neuviemistes 2009 Julien Deshayes et Bruno Mercier Barbey d Aurevilly un Cotentin romanesque Les editions du Cotentin 2012 Jad Hatem Barbey d Aurevilly et Schelling Paris Orizons 2012 PrimitkiBibliotheque nationale de France BNF platforma vidkritih danih 2011 d Track Q19938912d Track Q54837d Track Q193563 SNAC 2010 d Track Q29861311 Find a Grave 1996 d Track Q63056 Deutsche Nationalbibliothek Record 118506498 Gemeinsame Normdatei 2012 2016 d Track Q27302d Track Q36578 Arhiv originalu za 7 lipnya 2018 Procitovano 4 grudnya 2018 Dilo 9 z 14 sichnya 1934 PosilannyaTvori Zhul Amede Barbe d Orevilyi u proyekti Gutenberg Tvori ta informaciya pro Zhul Amede Barbe d Orevilyi u Internet arhivi Jules Amedee Barbey d Aurevilly Encyclopaedia Britannica 26 travnya 2013 u Wayback Machine v Sen Sover le Vikont