Боріл — цар Болгарії з 1207 до 1217 року. Був племінником царів Івана Асена I та Калояна.
Боріл Борил | ||
Печатка царя Боріла | ||
| ||
---|---|---|
1207 — 1218 | ||
Попередник: | Калоян | |
Спадкоємець: | Іван Асен II | |
Народження: | невідомо | |
Смерть: | не раніше 1217 або 1218 | |
Країна: | Друге Болгарське царство | |
Рід: | Асени | |
Батько: | d[1] | |
Мати: | d[1] | |
Шлюб: | d | |
Медіафайли у Вікісховищі |
Життєпис
Боріл був сином сестри царя Калояна. 8 жовтня 1207 року взяв участь у замаху на Калояна під час його перебування у військовому таборі під Фессалоніками. Спираючись на свої родинні зв'язки з царями династії Асенів, Боріл захопив владу і став новим царем Болгарії.
Сини Калояна — Іван та Олександр втекли спочатку до Сербії, а потім до Галицько-Волинського князівства. Боріл одружився з удовою Калояна — Анною, яка була донькою хана половців.
Із самого початку Боріл стикнувся як внутрішніми, так і зовнішніми ворогами. Всередині Болгарії проти нього виступили брат Стрез та родовитий княжич Олександр. До того ж імператор Латинської імперії Генріх I Фландрський вторгся до країни й 31 липня 1208 року під Пловдівом розбив армію Боріла. Останній був змушений поступитись значною територію навколо Адріанополя. Проте Борілу вдалось придушити повстання княжича Олександра, а потім залучити на свій бік Стреза, надавши йому найвищий титул Болгарії — себастократора. Проте 1211 року спалахнуло повстання у місті Відін. Неспроможний подолати опір, Боріл покликав на допомогу угорців. Військовик останньої Юхим фон Сбіу розбив повстанців та захопив Відін. Як подяку Боріл віддав угорському королівству місто Белград з околицями.
Боріл також почав проводити політику щодо налагодження стосунків з Латинською імперією. Для цього видав свою небогу Марію заміж за Генріха I Фландрського. Водночас було встановлено добрі відносини з деспотами Епіру.
Впоравшись з ворогами Боріл замислив врегулювати релігійні та церковні питання Болгарії. Для цього 1211 року у Тирново — столиці царства — проведено церковний собор. Його діяльність спрямовувалася проти єретичного руху богомолів. Виходячи з актів цього собору, Боріл копіював церковну політику імператорів Візантії.
Ситуація змінилася 1217 року. До того часу союз Болгарії з латинською імперією, Епіром та Угорщиною похитнувся. 1216 року помер імператор Генріх I Фландрський. Наступного, 1217 року, до Болгарії з боку Галицько-Волинського князівства вторгся Іван Асен, який досить швидко просунувся до Тирново, де взяв в облогу армію Боріла. Останній чинив опір 7 місяців, проте 1218 року був змушений здатись. Його засліпили та відправили до монастиря. Подальша його доля невідома.
Примітки
- Lundy D. R. The Peerage
Джерела
- Curta, Florin (2006). Southeastern Europe in the Middle Ages, 500—1250. Cambridge University Press. . (англ.)
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Boril car Bolgariyi z 1207 do 1217 roku Buv pleminnikom cariv Ivana Asena I ta Kaloyana Boril BorilBorilPechatka carya Borila Car Bolgariyi 1207 1218 Poperednik Kaloyan Spadkoyemec Ivan Asen II Narodzhennya nevidomoSmert ne ranishe 1217 abo 1218Krayina Druge Bolgarske carstvoRid AseniBatko d 1 Mati d 1 Shlyub d Mediafajli b u Vikishovishi Bolgariya za chasiv caryuvannya BorilaZhittyepisBoril buv sinom sestri carya Kaloyana 8 zhovtnya 1207 roku vzyav uchast u zamahu na Kaloyana pid chas jogo perebuvannya u vijskovomu tabori pid Fessalonikami Spirayuchis na svoyi rodinni zv yazki z caryami dinastiyi Aseniv Boril zahopiv vladu i stav novim carem Bolgariyi Sini Kaloyana Ivan ta Oleksandr vtekli spochatku do Serbiyi a potim do Galicko Volinskogo knyazivstva Boril odruzhivsya z udovoyu Kaloyana Annoyu yaka bula donkoyu hana polovciv Iz samogo pochatku Boril stiknuvsya yak vnutrishnimi tak i zovnishnimi vorogami Vseredini Bolgariyi proti nogo vistupili brat Strez ta rodovitij knyazhich Oleksandr Do togo zh imperator Latinskoyi imperiyi Genrih I Flandrskij vtorgsya do krayini j 31 lipnya 1208 roku pid Plovdivom rozbiv armiyu Borila Ostannij buv zmushenij postupitis znachnoyu teritoriyu navkolo Adrianopolya Prote Borilu vdalos pridushiti povstannya knyazhicha Oleksandra a potim zaluchiti na svij bik Streza nadavshi jomu najvishij titul Bolgariyi sebastokratora Prote 1211 roku spalahnulo povstannya u misti Vidin Nespromozhnij podolati opir Boril poklikav na dopomogu ugorciv Vijskovik ostannoyi Yuhim fon Sbiu rozbiv povstanciv ta zahopiv Vidin Yak podyaku Boril viddav ugorskomu korolivstvu misto Belgrad z okolicyami Boril takozh pochav provoditi politiku shodo nalagodzhennya stosunkiv z Latinskoyu imperiyeyu Dlya cogo vidav svoyu nebogu Mariyu zamizh za Genriha I Flandrskogo Vodnochas bulo vstanovleno dobri vidnosini z despotami Epiru Vporavshis z vorogami Boril zamisliv vregulyuvati religijni ta cerkovni pitannya Bolgariyi Dlya cogo 1211 roku u Tirnovo stolici carstva provedeno cerkovnij sobor Jogo diyalnist spryamovuvalasya proti yeretichnogo ruhu bogomoliv Vihodyachi z aktiv cogo soboru Boril kopiyuvav cerkovnu politiku imperatoriv Vizantiyi Situaciya zminilasya 1217 roku Do togo chasu soyuz Bolgariyi z latinskoyu imperiyeyu Epirom ta Ugorshinoyu pohitnuvsya 1216 roku pomer imperator Genrih I Flandrskij Nastupnogo 1217 roku do Bolgariyi z boku Galicko Volinskogo knyazivstva vtorgsya Ivan Asen yakij dosit shvidko prosunuvsya do Tirnovo de vzyav v oblogu armiyu Borila Ostannij chiniv opir 7 misyaciv prote 1218 roku buv zmushenij zdatis Jogo zaslipili ta vidpravili do monastirya Podalsha jogo dolya nevidoma PrimitkiLundy D R The Peerage d Track Q67129259d Track Q21401824DzherelaCurta Florin 2006 Southeastern Europe in the Middle Ages 500 1250 Cambridge University Press ISBN 0521815398 angl