Полтавське Червонопрапорне вище зенітне ракетне командне училище імені генерала армії М. Ф. Ватутіна (скорочено ПВЗРККУ) — вищий військовий навчальний заклад СРСР і України. Здійснював підготовку офіцерів з вищою військово-спеціальною освітою для частин і з'єднань протиповітряної оборони сухопутних військ.
академічна установа | ||||
Полтавське вище зенітне ракетне командне училище імені М. Ф. Ватутіна | ||||
ПВЗРККУ | ||||
Країна | Україна | |||
---|---|---|---|---|
Засновано | 30 червня 1941 | |||
Закрито | 18 липня 1995 | |||
Курсантів: | понад 12,5 тис. випускників | |||
Випускники | Q40586645? | |||
Сайт: | pzaku.net/homepage/ | |||
Адреса: | Полтава, вул. Соборності, 42 | |||
Архітектурний комплекс
Основна територія ПВЗРККУ розташовувалася в комплексі будівель колишнього Полтавського кадетського корпусу в центральній частині Полтавиі який складає частину єдиного архітектурного ансамблю Круглої площі. Головний будинок зведено у 1835—1840 роках в стилі пізнього класицизму за проектом архітектора М. І. Бонч-Бруєвича. Це найбільший будинок серед споруд ансамблю площі (довжина головного фасаду — 132 метри).
На території, де пізніше розміщалося училище з 1840 по 1919 рік знаходився Петровський Полтавський кадетський корпус, потім, у 1920 році у будинку розмістилася , в якій у 1920—1922 роках навчався майбутній радянський воєначальник, генерал армії, Герой Радянського Союзу Микола Федорович Ватутін. Влітку 1958 року в комплексі будівель розташоване Полтавське зенітне артилерійське Червонопрапорне командне училище (ПЗАКУ).
Історія училища
Дніпропетровське артилерійське училище (1941—1957 роки)
Училище було сформоване в перші дні Великої вітчизняної війни, 30 липня 1941 року на базі Дніпропетровських артилерійських курсів удосконалення командного складу РСЧА. Однак вже 3 серпня курсанти — вчорашні школярі і студенти Дніпропетровських вишів були направлені на передову.
Більше двадцяти днів особовий склад училища відбивав атаки противника, захищаючи місто, вів стримуючі бої на різних ділянках фронту 6-ї армії. За період боїв з 3000 курсантів в строю залишилося близько 150 чоловік. За виявлені доблесть і героїзм вчинені в кровопролитних боях серпня-вересня 1941 року орденами і медалями були нагороджені 88 курсантів і офіцерів училища.
23 серпня 1941 року залишки особового складу училища були відкликані з фронту і направлені в Томськ, де училище проіснувало до 15 липня 1944 року. Перший випуск офіцерів відбувся 23 лютого 1942 року.
Указом Президії Верховної Ради СРСР від 27 березня 1942 року «за стійкість і мужність, виявлену в боротьбі з німецько-фашистськими загарбниками» училище було нагороджене орденом Червоного Прапора, а 9 травня 1965 Президія Верховної Ради УРСР нагородила училище пам'ятною медаллю «20 років з дня визволення Радянської України від фашистських окупантів».
Після визволення України, в липні 1944 року училище передислоковане знову в Дніпропетровськ, де до 1958 року продовжувало готувати офіцерів артилеристів: за роки війни в училищі підготовлені 4,5 тисячі офіцерів. Десятеро з них — К. Ф. Бєлошапкін, , , О. Д. Галецький, , , М. П. Лопач, , і удостоєні звання Героя Радянського Союзу.
Полтавське зенітне ракетно-артилерійське (1958—1995 роки)
Влітку 1957 року Дніпропетровське артилерійське училище змінило місце дислокації — передислоковане в Полтаву. З 1958 року це Полтавське зенітне артилерійське командне Червонопрапорного училище (ПЗАКУ).
У 1968 році, у зв'язку зі зміною профілю на підготовку фахівців для військової ППО училище перейменоване у вище зенітно-артилерійське. Разом з цим йому присвоєне ім'я випускника Полтавської піхотної школи, Героя Радянського Союзу генерала армії М. Ф. Ватутіна.
23 травня 1973 року наказом Міністра оборони СРСР училище перейменовано в Полтавське вище зенітне ракетне командне Червонопрапорного училище імені генерала армії Ватутіна М. Ф. Причиною чому став початок підготовки в ньому офіцерів зенітно-ракетного профілю. Освоєння новітніх зразків зенітно-ракетної техніки зробило училище одним з найпотужніших навчальних закладів у системі ППО сухопутних військ. Всього в повоєнні роки училище підготувало більше ніж 12,5 тисяч висококваліфікованих офіцерів, п'ятнадцять генералів. Авторитет училища був настільки великий, що навіть після розпаду СРСР, Росією і Казахстаном висувалися пропозиції про спільне його використання.
Училище розформоване в 1995 році відповідно до Директиви Міністра оборони України № 133 від 25 липня 1992 року. Останній випуск в училищі відбувся 18 липня 1995 року. Бойовий Прапор частини зданий в Національний музей історії України у Другій світовій війні в жовтні 1995 року.
Техніка і озброєння
Підготовки курсантів ПВЗРККУ велася за двома основними профілями фахівців військової ППО — зенітні артилерійські комплекси і зенітні ракетні комплекси.
Основні види техніки і озброєння, що вивчалися в ПВЗРККУ:
- 37-мм автоматична зенітна гармата зразка 1939 (61-К);
- 100-мм зенітна гармата КС-19;
- Прилад управління артилерійським зенітним вогнем ПУАЗО-7;
- Станція гарматного наведення СОН-9А;
- Радіоприладний комплекс РПК-1 «Ваза» (1РЛ35М1);
- Автоматична зенітна гармата С-60;
- Зенітний артилерійський комплекс С-60 «Ваза»;
- Рухомий пункт розвідки та управління ППРУ-1 «Овод-М-СВ» (9С80);
- Зенітна установка ЗУ-23-2;
- Переносний зенітний ракетний комплекс «Ігла» (9К38);
- Зенітний ракетний комплекс «Стріла-10М2» (9К35);
- Зенітний ракетний комплекс «Стріла-1М» (9К31);
- Зенітний ракетно-гарматний комплекс 2К22 «Тунгуска»;
- Зенітна самохідна установка ЗСУ-23-4 «Шилка»;
- Зенітна самохідна установка ЗСУ-57-2;
- Пункт управління ПУ-12М (9С482).
Відомі випускники
- Максимов Олександр Євгенович (1974—2014) — майор (посмертно) Збройних сил України, учасник російсько-української війни.
- Білоус В'ячеслав Олександрович (1953) — полковник запасу, народний депутат України (1994−1998), голова Спілки офіцерів України (до 2012).
- Чижиков Сергій Григорович (нар. 1966) — український військовослужбовець, капітан Збройних сил України, учасник російсько-української війни, Лицар ордена Богдана Хмельницького III ступеня.
Джерела
- Полтавщина: Енциклопедичний довідник (За ред. А. В. Кудрицького. — К.: УЕ, 1992). Див. Історія Полтави. Вище зенітне ракетне командне училище
- Сайт випускників ПВЗРККУ
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Poltavske Chervonopraporne vishe zenitne raketne komandne uchilishe imeni generala armiyi M F Vatutina skorocheno PVZRKKU vishij vijskovij navchalnij zaklad SRSR i Ukrayini Zdijsnyuvav pidgotovku oficeriv z vishoyu vijskovo specialnoyu osvitoyu dlya chastin i z yednan protipovitryanoyi oboroni suhoputnih vijsk akademichna ustanovaPoltavske vishe zenitne raketne komandne uchilishe imeni M F VatutinaPVZRKKUZnachok vipusknika PVZRKKU proekt Krayina UkrayinaZasnovano 30 chervnya 1941Zakrito 18 lipnya 1995Kursantiv ponad 12 5 tis vipusknikivVipuskniki Q40586645 Sajt pzaku net homepage Adresa Poltava vul Sobornosti 42Arhitekturnij kompleksBudinok Petrovskogo Poltavskogo kadetskogo korpusu pochatok 20 stolittya Osnovna teritoriya PVZRKKU roztashovuvalasya v kompleksi budivel kolishnogo Poltavskogo kadetskogo korpusu v centralnij chastini Poltavii yakij skladaye chastinu yedinogo arhitekturnogo ansamblyu Krugloyi ploshi Golovnij budinok zvedeno u 1835 1840 rokah v stili piznogo klasicizmu za proektom arhitektora M I Bonch Bruyevicha Ce najbilshij budinok sered sporud ansamblyu ploshi dovzhina golovnogo fasadu 132 metri Na teritoriyi de piznishe rozmishalosya uchilishe z 1840 po 1919 rik znahodivsya Petrovskij Poltavskij kadetskij korpus potim u 1920 roci u budinku rozmistilasya v yakij u 1920 1922 rokah navchavsya majbutnij radyanskij voyenachalnik general armiyi Geroj Radyanskogo Soyuzu Mikola Fedorovich Vatutin Vlitku 1958 roku v kompleksi budivel roztashovane Poltavske zenitne artilerijske Chervonopraporne komandne uchilishe PZAKU Istoriya uchilishaDnipropetrovske artilerijske uchilishe 1941 1957 roki Uchilishe bulo sformovane v pershi dni Velikoyi vitchiznyanoyi vijni 30 lipnya 1941 roku na bazi Dnipropetrovskih artilerijskih kursiv udoskonalennya komandnogo skladu RSChA Odnak vzhe 3 serpnya kursanti vchorashni shkolyari i studenti Dnipropetrovskih vishiv buli napravleni na peredovu Bilshe dvadcyati dniv osobovij sklad uchilisha vidbivav ataki protivnika zahishayuchi misto viv strimuyuchi boyi na riznih dilyankah frontu 6 yi armiyi Za period boyiv z 3000 kursantiv v stroyu zalishilosya blizko 150 cholovik Za viyavleni doblest i geroyizm vchineni v krovoprolitnih boyah serpnya veresnya 1941 roku ordenami i medalyami buli nagorodzheni 88 kursantiv i oficeriv uchilisha 1995 rik Ostannye shikuvannya uchilisha Proshannya z Bojovim praporom 23 serpnya 1941 roku zalishki osobovogo skladu uchilisha buli vidklikani z frontu i napravleni v Tomsk de uchilishe proisnuvalo do 15 lipnya 1944 roku Pershij vipusk oficeriv vidbuvsya 23 lyutogo 1942 roku Ukazom Prezidiyi Verhovnoyi Radi SRSR vid 27 bereznya 1942 roku za stijkist i muzhnist viyavlenu v borotbi z nimecko fashistskimi zagarbnikami uchilishe bulo nagorodzhene ordenom Chervonogo Prapora a 9 travnya 1965 Prezidiya Verhovnoyi Radi URSR nagorodila uchilishe pam yatnoyu medallyu 20 rokiv z dnya vizvolennya Radyanskoyi Ukrayini vid fashistskih okupantiv Pislya vizvolennya Ukrayini v lipni 1944 roku uchilishe peredislokovane znovu v Dnipropetrovsk de do 1958 roku prodovzhuvalo gotuvati oficeriv artileristiv za roki vijni v uchilishi pidgotovleni 4 5 tisyachi oficeriv Desyatero z nih K F Byeloshapkin O D Galeckij M P Lopach i udostoyeni zvannya Geroya Radyanskogo Soyuzu Poltavske zenitne raketno artilerijske 1958 1995 roki 2001 rik 60 richchya uchilisha Zustrich veteraniv i vipusknikiv Vlitku 1957 roku Dnipropetrovske artilerijske uchilishe zminilo misce dislokaciyi peredislokovane v Poltavu Z 1958 roku ce Poltavske zenitne artilerijske komandne Chervonoprapornogo uchilishe PZAKU U 1968 roci u zv yazku zi zminoyu profilyu na pidgotovku fahivciv dlya vijskovoyi PPO uchilishe perejmenovane u vishe zenitno artilerijske Razom z cim jomu prisvoyene im ya vipusknika Poltavskoyi pihotnoyi shkoli Geroya Radyanskogo Soyuzu generala armiyi M F Vatutina 23 travnya 1973 roku nakazom Ministra oboroni SRSR uchilishe perejmenovano v Poltavske vishe zenitne raketne komandne Chervonoprapornogo uchilishe imeni generala armiyi Vatutina M F Prichinoyu chomu stav pochatok pidgotovki v nomu oficeriv zenitno raketnogo profilyu Osvoyennya novitnih zrazkiv zenitno raketnoyi tehniki zrobilo uchilishe odnim z najpotuzhnishih navchalnih zakladiv u sistemi PPO suhoputnih vijsk Vsogo v povoyenni roki uchilishe pidgotuvalo bilshe nizh 12 5 tisyach visokokvalifikovanih oficeriv p yatnadcyat generaliv Avtoritet uchilisha buv nastilki velikij sho navit pislya rozpadu SRSR Rosiyeyu i Kazahstanom visuvalisya propoziciyi pro spilne jogo vikoristannya Uchilishe rozformovane v 1995 roci vidpovidno do Direktivi Ministra oboroni Ukrayini 133 vid 25 lipnya 1992 roku Ostannij vipusk v uchilishi vidbuvsya 18 lipnya 1995 roku Bojovij Prapor chastini zdanij v Nacionalnij muzej istoriyi Ukrayini u Drugij svitovij vijni v zhovtni 1995 roku Tehnika i ozbroyennyaZSU 23 4 Shilka ZRGK 2K22 Tunguska Pidgotovki kursantiv PVZRKKU velasya za dvoma osnovnimi profilyami fahivciv vijskovoyi PPO zenitni artilerijski kompleksi i zenitni raketni kompleksi Osnovni vidi tehniki i ozbroyennya sho vivchalisya v PVZRKKU 37 mm avtomatichna zenitna garmata zrazka 1939 61 K 100 mm zenitna garmata KS 19 Prilad upravlinnya artilerijskim zenitnim vognem PUAZO 7 Stanciya garmatnogo navedennya SON 9A Radiopriladnij kompleks RPK 1 Vaza 1RL35M1 Avtomatichna zenitna garmata S 60 Zenitnij artilerijskij kompleks S 60 Vaza Ruhomij punkt rozvidki ta upravlinnya PPRU 1 Ovod M SV 9S80 Zenitna ustanovka ZU 23 2 Perenosnij zenitnij raketnij kompleks Igla 9K38 Zenitnij raketnij kompleks Strila 10M2 9K35 Zenitnij raketnij kompleks Strila 1M 9K31 Zenitnij raketno garmatnij kompleks 2K22 Tunguska Zenitna samohidna ustanovka ZSU 23 4 Shilka Zenitna samohidna ustanovka ZSU 57 2 Punkt upravlinnya PU 12M 9S482 Vidomi vipusknikiMaksimov Oleksandr Yevgenovich 1974 2014 major posmertno Zbrojnih sil Ukrayini uchasnik rosijsko ukrayinskoyi vijni Bilous V yacheslav Oleksandrovich 1953 polkovnik zapasu narodnij deputat Ukrayini 1994 1998 golova Spilki oficeriv Ukrayini do 2012 Chizhikov Sergij Grigorovich nar 1966 ukrayinskij vijskovosluzhbovec kapitan Zbrojnih sil Ukrayini uchasnik rosijsko ukrayinskoyi vijni Licar ordena Bogdana Hmelnickogo III stupenya DzherelaPoltavshina Enciklopedichnij dovidnik Za red A V Kudrickogo K UE 1992 Div Istoriya Poltavi Vishe zenitne raketne komandne uchilishe Sajt vipusknikiv PVZRKKU