«Приходьте завтра…» (рос. «Приходите завтра…») — радянський художній фільм режисера Євгена Ташкова, вийшов у 1963 році. В прокаті стрічку подивилося більш ніж 15,4 мільйонів глядачів.
Приходьте завтра... | |
---|---|
рос. Приходите завтра... | |
Жанр | Комедія драма |
Режисер | Євген Ташков |
Сценарист | Євген Ташков |
У головних ролях | Катерина Савінова Анатолій Папанов Борис Бібіков |
Оператор | Радомир Василевський |
Композитор | Андрій Ешпай |
Кінокомпанія | «Одеська кіностудія» |
Тривалість | 93 хв. |
Мова | російська |
Країна | СРСР |
Рік | 1963 |
IMDb | ID 0130195 |
Головну героїню стрічки Фросю Бурлакову зіграла відома акторка Катерина Савінова.
Сюжет
Молода сільська дівчина Фрося Бурлакова (Катерина Савінова) живе за декілька кілометрів від сибірського села Єльцовка. Вона приїжджає до Москви, щоб вступити до консерваторії і бути співачкою. У столиці СРСР вона тимчасово проживає у квартирі московського митця, якого звати Микола Васильович (Анатолій Папанов) і саме його адресу записав Фросі їхній місцевий шкільний завгосп. Микола Васильович був за професією скульптор і на даному етапі свого життя він переживав творчу та духовну кризу.
Наступного дня Фрося йде до консерваторії, де дізнається, що прийом на навчання у цьому році вже завершено. Дівчина вже хотіла підти звідти, але випадково побачила на східцях закладу професора Соколова (Борис Бібіков). Фрося наздоганяє його, коли той вже сідав у автобус. Професор сказав їй, що прослухає її завтра о шостій годині у приміщенні консерваторії.
Ввечері того ж дня, коли Фрося писала листа своїй родині до Сибіру, додому повернувся Микола Васльович. Він запропонував Фросі відвідати ресторан разом з його нареченою Наталею (Антоніна Максимова). У ресторані Фрося дещо захмеліла від випитого коньяка, який випила вперше в житті.
Після обіду у ресторані скульптор відвіз Фросю додому, а потім розповів своїй нареченій про життя Бурлакової, закінчивши свою розповідь висловом: «Як все-таки вона далеко від всього цього…».
Наступного дня Фрося Бурлакова знову пішла до консерваторії. І вона знову зустріла професора Соколова, коли він вже виходив з вестибюля. На його запитання що вона хотіла, Фрося відповіла: «Виступати». Професор, розгнівавшись відповів їй: «Е-е, матінко, це ви не сюди потрапили! Тут інститут, тут навчаються. Сюди вступають, а не виступають. Приходьте наступного року…».
Фрося, дуже засмутившись, хотіла підти і тут до неї підійшли двоє студентів, які представилися як Станіславський (Олександр Ширвіндт) та Немировичем-Данченко (Юрій Бєлов). Студенти вирішили пожартувати над Фросею. «Станіславський» сказав, що він член прийомної комісії і разом з «Немировичем-Данченко» міг би її прослухати. Радісна Фрося пішла за ними, навіть не підозрюючи, що це лише жарт.
Через кілька днів Микола Васильович спитав її, як її справи. Фрося відповіла, що справи йдуть дуже гарно, їй залишилося пройти лише один тур. На питання хто є головою прийомної комісії, Фрося відповіла, що це Костянтин Георгійович Станіславський. Скульптор розсміявся, а потім сказав, що Станіславський помер у 1938 році. І Фрося відразу ж все зрозуміла…
Наступного ранку дівчина знову прийшла до консерваторії, де зустріла професора Соколова. Зустрівши її, професор невдоволено сказав: «Що, це знову ви?!». Фрося сказала, що це знову вона. Професор з подивом зауважив: «Це неймовірно!» (рос. «Это поразительно!»). Після цього він впевнено пішов на другий поверх.
Ввечері, коли професор збирався йти додому, він знову побачив Фросю, яка все ще стояла недалеко від роздягальні. Побачивши його, Фрося розплакалася. Не витримавши цього, професор повів її до зали, де вирішив прослухати її вміння співати і винести остаточне рішення. Йому дуже сподобався її голос і Соколов вирішує взяти дівчину на навчання до університету.
Професор наполягає на зарахуванні Фросі на навчання у консерваторії в дирекції закладу.
Тим часом, через свої професійні негаразди та розуміння того, що не зроблено нічого значущого, скульптор Микола Васильович знищує всі свої роботи, залишивши лише одну, яка сподобалася Фросі.
Незабаром Фрося переїхала на проживання до гуртожитку. Під час переїзду туди вона знайомиться з молодими студентом на ім'я Костя. У подальшому він буде чекати її щодня після лекцій та додаткових занять.
Але одного разу його товариш приносить Фросі записку до консерваторії стосовно від'їзду Кості з Москви на практику. Бурлакова поспішає на вокзал, але не встигає… Потяг вже поїхав.
Фільм закінчується тим, що Фрося співає на додатковому занятті професора Соколова. У кінці заняття він просить заспівати дівчину пісню ще раз, промовляючи: «Час легких перемог пройшов…».
У ролях
- Катерина Савінова — Фрося Бурлакова
- Анатолій Папанов — Микола Васильович, скульптор
- Борис Бібіков — професор Олександр Олександрович Соколов
- Антоніна Максимова — Наташа, наречена Миколи
- Юрій Горобець — Костя, хлопець Фросі
- — Марія Семенівна, домробітниця Миколи Васильовича
- Олександр Ширвіндт — Вадим, студент (Станіславський)
- Юрій Бєлов — Володя, студент (Немирович-Данченко)
- — гардеробниця
- Борис Коковкін — директор інституту
- — концертмейстер
- Євгеній Ташков — молодий дещо глухий чоловік у сонячних окулярах
- Ганна Заржицька — старенька з дитиною в поїзді
- та ін.
Знімальна група
- Сценарист і режисер-постановник: Євген Ташков
- Оператор-постановник: Радомир Василевський
- Художник-постановник: Олег Передерій
- Режисери: В. Вінніков, А. Мілюков
- Композитор: Андрій Ешпай
- Звукооператор: Едуард Гончаренко
- Художник по костюмах: М. Квашина
- Художник-гример: Вячеслав Лаферов
- Звукооформлювач: Абрам Блогерман
- Монтаж: Т. Дон, Валентина Олійник
- Редактор: Вілен Федоров
- Оркестр Одеської державної філармонії, диригент — Давид Сіпітінер
- Директор картини: Серафима Беніова
- Виконання пісень: Катерина Савінова
Озвучування
- Євген Ташков — Микола Васильович (грав Анатолій Папанов)
- Катерина Савінова — домробітниця Марія Семенівна (грала )
Нагороди
- На Всесоюзному кінофестивалі 1964 року стрічка отримала Першу та Другу премії за найкращу чоловічу роль (Анатолій Папанов поділив її з Миколою Черкасовим) і Першу та Другу премії за найкращу жіночу роль (Катерина Савінова поділила її з А. Умурзаковою).
Цікаві факти
- Сюжет стрічки був заснований на біографії Катерини Савінової.
- Коли Катерину Савінову виключили з акторських курсів, їй допоміг повернутись до навчання Борис Бібіков, який пізніше в цьому фільмі зіграв професора Соколова.
Примітки
- Приходите завтра...
- СТБ. Х/ф «Приходите завтра»[недоступне посилання з липня 2019]
Посилання
- «Приходите завтра…» (рос.)
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Prihodte zavtra ros Prihodite zavtra radyanskij hudozhnij film rezhisera Yevgena Tashkova vijshov u 1963 roci V prokati strichku podivilosya bilsh nizh 15 4 miljoniv glyadachiv Prihodte zavtra ros Prihodite zavtra ZhanrKomediya dramaRezhiserYevgen TashkovScenaristYevgen TashkovU golovnih rolyahKaterina Savinova Anatolij Papanov Boris BibikovOperatorRadomir VasilevskijKompozitorAndrij EshpajKinokompaniya Odeska kinostudiya Trivalist93 hv MovarosijskaKrayina SRSRRik1963IMDbID 0130195 Golovnu geroyinyu strichki Frosyu Burlakovu zigrala vidoma aktorka Katerina Savinova SyuzhetMoloda silska divchina Frosya Burlakova Katerina Savinova zhive za dekilka kilometriv vid sibirskogo sela Yelcovka Vona priyizhdzhaye do Moskvi shob vstupiti do konservatoriyi i buti spivachkoyu U stolici SRSR vona timchasovo prozhivaye u kvartiri moskovskogo mitcya yakogo zvati Mikola Vasilovich Anatolij Papanov i same jogo adresu zapisav Frosi yihnij miscevij shkilnij zavgosp Mikola Vasilovich buv za profesiyeyu skulptor i na danomu etapi svogo zhittya vin perezhivav tvorchu ta duhovnu krizu Pochatkovi titri filmu Nastupnogo dnya Frosya jde do konservatoriyi de diznayetsya sho prijom na navchannya u comu roci vzhe zaversheno Divchina vzhe hotila pidti zvidti ale vipadkovo pobachila na shidcyah zakladu profesora Sokolova Boris Bibikov Frosya nazdoganyaye jogo koli toj vzhe sidav u avtobus Profesor skazav yij sho prosluhaye yiyi zavtra o shostij godini u primishenni konservatoriyi Vvecheri togo zh dnya koli Frosya pisala lista svoyij rodini do Sibiru dodomu povernuvsya Mikola Vaslovich Vin zaproponuvav Frosi vidvidati restoran razom z jogo narechenoyu Nataleyu Antonina Maksimova U restorani Frosya desho zahmelila vid vipitogo konyaka yakij vipila vpershe v zhitti Pislya obidu u restorani skulptor vidviz Frosyu dodomu a potim rozpoviv svoyij narechenij pro zhittya Burlakovoyi zakinchivshi svoyu rozpovid vislovom Yak vse taki vona daleko vid vsogo cogo Frosya ta domrobitnicya Mikoli Vasilovicha Nastupnogo dnya Frosya Burlakova znovu pishla do konservatoriyi I vona znovu zustrila profesora Sokolova koli vin vzhe vihodiv z vestibyulya Na jogo zapitannya sho vona hotila Frosya vidpovila Vistupati Profesor rozgnivavshis vidpoviv yij E e matinko ce vi ne syudi potrapili Tut institut tut navchayutsya Syudi vstupayut a ne vistupayut Prihodte nastupnogo roku Frosya duzhe zasmutivshis hotila pidti i tut do neyi pidijshli dvoye studentiv yaki predstavilisya yak Stanislavskij Oleksandr Shirvindt ta Nemirovichem Danchenko Yurij Byelov Studenti virishili pozhartuvati nad Froseyu Stanislavskij skazav sho vin chlen prijomnoyi komisiyi i razom z Nemirovichem Danchenko mig bi yiyi prosluhati Radisna Frosya pishla za nimi navit ne pidozryuyuchi sho ce lishe zhart Profesor Sokolov ta Frosya Burlakova Cherez kilka dniv Mikola Vasilovich spitav yiyi yak yiyi spravi Frosya vidpovila sho spravi jdut duzhe garno yij zalishilosya projti lishe odin tur Na pitannya hto ye golovoyu prijomnoyi komisiyi Frosya vidpovila sho ce Kostyantin Georgijovich Stanislavskij Skulptor rozsmiyavsya a potim skazav sho Stanislavskij pomer u 1938 roci I Frosya vidrazu zh vse zrozumila Nastupnogo ranku divchina znovu prijshla do konservatoriyi de zustrila profesora Sokolova Zustrivshi yiyi profesor nevdovoleno skazav Sho ce znovu vi Frosya skazala sho ce znovu vona Profesor z podivom zauvazhiv Ce nejmovirno ros Eto porazitelno Pislya cogo vin vpevneno pishov na drugij poverh Vvecheri koli profesor zbiravsya jti dodomu vin znovu pobachiv Frosyu yaka vse she stoyala nedaleko vid rozdyagalni Pobachivshi jogo Frosya rozplakalasya Ne vitrimavshi cogo profesor poviv yiyi do zali de virishiv prosluhati yiyi vminnya spivati i vinesti ostatochne rishennya Jomu duzhe spodobavsya yiyi golos i Sokolov virishuye vzyati divchinu na navchannya do universitetu Profesor napolyagaye na zarahuvanni Frosi na navchannya u konservatoriyi v direkciyi zakladu Tim chasom cherez svoyi profesijni negarazdi ta rozuminnya togo sho ne zrobleno nichogo znachushogo skulptor Mikola Vasilovich znishuye vsi svoyi roboti zalishivshi lishe odnu yaka spodobalasya Frosi Nezabarom Frosya pereyihala na prozhivannya do gurtozhitku Pid chas pereyizdu tudi vona znajomitsya z molodimi studentom na im ya Kostya U podalshomu vin bude chekati yiyi shodnya pislya lekcij ta dodatkovih zanyat Ale odnogo razu jogo tovarish prinosit Frosi zapisku do konservatoriyi stosovno vid yizdu Kosti z Moskvi na praktiku Burlakova pospishaye na vokzal ale ne vstigaye Potyag vzhe poyihav Film zakinchuyetsya tim sho Frosya spivaye na dodatkovomu zanyatti profesora Sokolova U kinci zanyattya vin prosit zaspivati divchinu pisnyu she raz promovlyayuchi Chas legkih peremog projshov U rolyahKaterina Savinova Frosya Burlakova Anatolij Papanov Mikola Vasilovich skulptor Boris Bibikov profesor Oleksandr Oleksandrovich Sokolov Antonina Maksimova Natasha narechena Mikoli Yurij Gorobec Kostya hlopec Frosi Mariya Semenivna domrobitnicya Mikoli Vasilovicha Oleksandr Shirvindt Vadim student Stanislavskij Yurij Byelov Volodya student Nemirovich Danchenko garderobnicya Boris Kokovkin direktor institutu koncertmejster Yevgenij Tashkov molodij desho gluhij cholovik u sonyachnih okulyarah Ganna Zarzhicka starenka z ditinoyu v poyizdi ta in Znimalna grupaScenarist i rezhiser postanovnik Yevgen Tashkov Operator postanovnik Radomir Vasilevskij Hudozhnik postanovnik Oleg Perederij Rezhiseri V Vinnikov A Milyukov Kompozitor Andrij Eshpaj Zvukooperator Eduard Goncharenko Hudozhnik po kostyumah M Kvashina Hudozhnik grimer Vyacheslav Laferov Zvukooformlyuvach Abram Blogerman Montazh T Don Valentina Olijnik Redaktor Vilen Fedorov Orkestr Odeskoyi derzhavnoyi filarmoniyi dirigent David Sipitiner Direktor kartini Serafima Beniova Vikonannya pisen Katerina SavinovaOzvuchuvannyaYevgen Tashkov Mikola Vasilovich grav Anatolij Papanov Katerina Savinova domrobitnicya Mariya Semenivna grala NagorodiNa Vsesoyuznomu kinofestivali 1964 roku strichka otrimala Pershu ta Drugu premiyi za najkrashu cholovichu rol Anatolij Papanov podiliv yiyi z Mikoloyu Cherkasovim i Pershu ta Drugu premiyi za najkrashu zhinochu rol Katerina Savinova podilila yiyi z A Umurzakovoyu Cikavi faktiSyuzhet strichki buv zasnovanij na biografiyi Katerini Savinovoyi Koli Katerinu Savinovu viklyuchili z aktorskih kursiv yij dopomig povernutis do navchannya Boris Bibikov yakij piznishe v comu filmi zigrav profesora Sokolova PrimitkiPrihodite zavtra STB H f Prihodite zavtra nedostupne posilannya z lipnya 2019 Posilannya Prihodite zavtra ros