Олександр Олексійович Карпов (рос. Александр Алексеевич Карпов; 25 вересня 1920, Кремльово — 1 грудня 1993) — радянський військовий льотчик, генерал-майор авіації, Герой Радянського Союзу (1944).
Олександр Олексійович Карпов | |
---|---|
рос. Александр Алексеевич Карпов | |
Народження | 25 вересня 1920 Кремльово |
Смерть | 1 грудня 1993 (73 роки) Київ, Україна |
Поховання | Берковецьке кладовище |
Країна | СРСР |
Вид збройних сил | ВПС СРСР |
Рід військ | штурмова авіація |
Освіта | Військово-повітряна академія імені Ю. О. Гагаріна |
Роки служби | 1939–1981 |
Партія | КПРС |
Звання | Генерал-майор авіації |
Війни / битви | Німецько-радянська війна |
Нагороди | |
Карпов Олександр Олексійович у Вікісховищі |
Життєпис
Народився 25 вересня 1920 року в селі Кремльовому (тепер Рязанської області) в селянській родині. Росіянин. Закінчив сім класів школи і школу ФЗУ. Працював техніком-приладистом на хімкомбінаті.
У 1939 році призваний Новомосковським районним військкоматом Тульської області до лав Червоної Армії. У 1941 році закінчив Таганрозьку військову авіаційну школу пілотів. Член ВКП(б) з 1942 року. У боях німецько-радянської війни з серпня 1942 року. До квітня 1944 року командир ескадрильї 806-го штурмового авіаційного полку 206-ї штурмової авіаційної дивізії 8-ї повітряної армії 4-го Українського фронту старший лейтенант О. О. Карпов зробив 114 бойових вильотів на розвідку і штурмовку оборонних рубежів, скупчень військ противника. Знищив і пошкодив 32 танки, близько 90 автомашин з військами й вантажем, 5 літаків, придушив вогонь 19 батарей польової і зенітної артилерії.
Указом Президії Верховної Ради СРСР від 2 серпня 1944 року за мужність і героїзм, проявлені в повітряних боях з німецько-фашистськими загарбниками старшому лейтенанту Олександру Олексійовичу Карпову присвоєно звання Героя Радянського Союзу з врученням ордена Леніна і медалі «Золота Зірка» (№ 4170).
Після закінчення війни продовжував службу у Військово-повітряних силах СРСР. У 1951 році закінчив Військово-повітряну академію. Автор книг «Виходимо на ціль» (Київ, 1972) і «В небі України» (Київ, 1980). З 1981 року генерал-майор авіації О. О. Карпов в запасі. Жив у Києві. Помер 1 грудня 1993 року. Похований в Києві на Міському кладовищі «Берківцях» (ділянка № 60).
Нагороди
Нагороджений орденом Леніна, трьома орденами Червоного Прапора, орденом Олександра Невського, орденами Вітчизняної війни 1-ї і 2-го ступеня, орденом Червоної Зірки, орденом «За службу Батьківщині у Збройних силах СРСР» 3-го ступеня, медалями.
Література
- Герои Советского Союза. Краткий биографический словарь. Том 1. М.: Воениз., 1987;
- Сто сталинских соколов. В боях за Родину. — 2е изд, доп. — М.: Яуза, Эксмо, 2005
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Oleksandr Oleksijovich Karpov ros Aleksandr Alekseevich Karpov 25 veresnya 1920 Kremlovo 1 grudnya 1993 radyanskij vijskovij lotchik general major aviaciyi Geroj Radyanskogo Soyuzu 1944 Oleksandr Oleksijovich Karpovros Aleksandr Alekseevich KarpovNarodzhennya25 veresnya 1920 1920 09 25 KremlovoSmert1 grudnya 1993 1993 12 01 73 roki Kiyiv UkrayinaPohovannyaBerkovecke kladovisheKrayina SRSRVid zbrojnih sil VPS SRSRRid vijskshturmova aviaciyaOsvitaVijskovo povitryana akademiya imeni Yu O GagarinaRoki sluzhbi1939 1981PartiyaKPRSZvannya General major aviaciyiVijni bitviNimecko radyanska vijnaNagorodi Karpov Oleksandr Oleksijovich u VikishovishiU Vikipediyi ye statti pro inshih lyudej iz prizvishem Karpov ZhittyepisNarodivsya 25 veresnya 1920 roku v seli Kremlovomu teper Ryazanskoyi oblasti v selyanskij rodini Rosiyanin Zakinchiv sim klasiv shkoli i shkolu FZU Pracyuvav tehnikom priladistom na himkombinati U 1939 roci prizvanij Novomoskovskim rajonnim vijskkomatom Tulskoyi oblasti do lav Chervonoyi Armiyi U 1941 roci zakinchiv Taganrozku vijskovu aviacijnu shkolu pilotiv Chlen VKP b z 1942 roku U boyah nimecko radyanskoyi vijni z serpnya 1942 roku Do kvitnya 1944 roku komandir eskadrilyi 806 go shturmovogo aviacijnogo polku 206 yi shturmovoyi aviacijnoyi diviziyi 8 yi povitryanoyi armiyi 4 go Ukrayinskogo frontu starshij lejtenant O O Karpov zrobiv 114 bojovih vilotiv na rozvidku i shturmovku oboronnih rubezhiv skupchen vijsk protivnika Znishiv i poshkodiv 32 tanki blizko 90 avtomashin z vijskami j vantazhem 5 litakiv pridushiv vogon 19 batarej polovoyi i zenitnoyi artileriyi Ukazom Prezidiyi Verhovnoyi Radi SRSR vid 2 serpnya 1944 roku za muzhnist i geroyizm proyavleni v povitryanih boyah z nimecko fashistskimi zagarbnikami starshomu lejtenantu Oleksandru Oleksijovichu Karpovu prisvoyeno zvannya Geroya Radyanskogo Soyuzu z vruchennyam ordena Lenina i medali Zolota Zirka 4170 Mogila Oleksandra Karpova Pislya zakinchennya vijni prodovzhuvav sluzhbu u Vijskovo povitryanih silah SRSR U 1951 roci zakinchiv Vijskovo povitryanu akademiyu Avtor knig Vihodimo na cil Kiyiv 1972 i V nebi Ukrayini Kiyiv 1980 Z 1981 roku general major aviaciyi O O Karpov v zapasi Zhiv u Kiyevi Pomer 1 grudnya 1993 roku Pohovanij v Kiyevi na Miskomu kladovishi Berkivcyah dilyanka 60 NagorodiNagorodzhenij ordenom Lenina troma ordenami Chervonogo Prapora ordenom Oleksandra Nevskogo ordenami Vitchiznyanoyi vijni 1 yi i 2 go stupenya ordenom Chervonoyi Zirki ordenom Za sluzhbu Batkivshini u Zbrojnih silah SRSR 3 go stupenya medalyami LiteraturaGeroi Sovetskogo Soyuza Kratkij biograficheskij slovar Tom 1 M Voeniz 1987 Sto stalinskih sokolov V boyah za Rodinu 2e izd dop M Yauza Eksmo 2005