Антонін Грановський (офіційно — Олександр Андрійович Грановський; 9 (21) листопада 1865, Хорішки Кобеляцького повіту — 14 січня 1927, Москва) — український релігійний діяч, церковний педагог, автор проектів літургійних реформ у православній церкві.
Антонін Грановський Олександр Андрійович Грановський | |
---|---|
митрополит Московський | |
Загальна інформація | |
Народження | 9 (21) листопада 1865 Хорішки Кобеляцького повіту |
Смерть | 14 січня 1927 Москва |
Освіта | Київська духовна академія |
Служіння в церкві | |
Конфесія | Російська православна церква |
Рукоположення | 2 березня 1903 |
Постриг | 22 лютого 1890 |
Матеріали до статті на Вікісховищі |
У часи большевизму — один з лідерів Православної церкви в СРСР, глава Союзу «Церковне відродження», митрополит Московський ПЦ СРСР (1922—23).
Біографія
Народився в українській родині. Закінчив Полтавську духовну семінарію і Київську духовну академію (1891). Магістр богослов'я (1902).
Займав посади наглядача Московського (1891) і Києво-Подільського (1893) духовних училищ, інспектора Тульської семінарії (1895), викладача Холмської семінарії (1897).
1898 року введений у сан архімандрита і призначений ректором Благовіщенської (на Амурі) духовної семінарії. З 1899 — цензор (з 1901 — старший цензор) С.-Петербурзького духовного цензурного комітету. З 1903 — єпископ Нарвський, вікарій С.-Петербурзької єпархії.
У грудні 1913 року призначений єпископом Владикавказьким і Моздокським.
В 1922 році очолив одну з течій обновленського руху — «Церковное возрождение», ставши її першим архієреєм. Налагодив видавництво однойменного журналу. У сані митрополита головував на Всеросійському з‘їзді ВЦУ у Москві (липень 1922) та першому засіданні Всеросійського помісного собору (травень 1923).
15 квітня 1924 року патріарх РПЦ МП Тихон Бєлавін заборонив йому священнослужіння, проте сам владика Антонін цього рішення не визнав і продовжив пастирську діяльність.
Останні дні
Залишився з невеликою кількістю прихильників: кількома сотнями віруючих, об'єднаних в общину в колишньому Заіконоспаському монастирі, а також були невеликі громади в Ленінграді, Володимирській області та в Україні (Харківщина).
Серед його соратників найбільш відомі єпископ Василій Лебедєв, сільський священик, висвячений самим Антоніном 1923 року в єпископи, і протоієрей Костянтин Смирнов, як і Антонін, активний прихильник літургійних реформ.
Жив у бідності.
Посилання
- АНТОНІН (Грановський Олександр Андрійович) [ 10 лютого 2015 у Wayback Machine.]
- Новомученики и Исповедники Русской Православной Церкви XX века [ 10 лютого 2015 у Wayback Machine.](рос.)
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Antonin Granovskij oficijno Oleksandr Andrijovich Granovskij 9 21 listopada 1865 18651121 Horishki Kobelyackogo povitu 14 sichnya 1927 Moskva ukrayinskij religijnij diyach cerkovnij pedagog avtor proektiv liturgijnih reform u pravoslavnij cerkvi Antonin Granovskij Oleksandr Andrijovich Granovskijmitropolit MoskovskijZagalna informaciyaNarodzhennya9 21 listopada 1865 18651121 Horishki Kobelyackogo povituSmert14 sichnya 1927 1927 01 14 MoskvaOsvitaKiyivska duhovna akademiyaSluzhinnya v cerkviKonfesiyaRosijska pravoslavna cerkvaRukopolozhennya2 bereznya 1903Postrig22 lyutogo 1890Materiali do statti na Vikishovishi U chasi bolshevizmu odin z lideriv Pravoslavnoyi cerkvi v SRSR glava Soyuzu Cerkovne vidrodzhennya mitropolit Moskovskij PC SRSR 1922 23 BiografiyaNarodivsya v ukrayinskij rodini Zakinchiv Poltavsku duhovnu seminariyu i Kiyivsku duhovnu akademiyu 1891 Magistr bogoslov ya 1902 Zajmav posadi naglyadacha Moskovskogo 1891 i Kiyevo Podilskogo 1893 duhovnih uchilish inspektora Tulskoyi seminariyi 1895 vikladacha Holmskoyi seminariyi 1897 1898 roku vvedenij u san arhimandrita i priznachenij rektorom Blagovishenskoyi na Amuri duhovnoyi seminariyi Z 1899 cenzor z 1901 starshij cenzor S Peterburzkogo duhovnogo cenzurnogo komitetu Z 1903 yepiskop Narvskij vikarij S Peterburzkoyi yeparhiyi U grudni 1913 roku priznachenij yepiskopom Vladikavkazkim i Mozdokskim V 1922 roci ocholiv odnu z techij obnovlenskogo ruhu Cerkovnoe vozrozhdenie stavshi yiyi pershim arhiyereyem Nalagodiv vidavnictvo odnojmennogo zhurnalu U sani mitropolita golovuvav na Vserosijskomu z yizdi VCU u Moskvi lipen 1922 ta pershomu zasidanni Vserosijskogo pomisnogo soboru traven 1923 15 kvitnya 1924 roku patriarh RPC MP Tihon Byelavin zaboroniv jomu svyashennosluzhinnya prote sam vladika Antonin cogo rishennya ne viznav i prodovzhiv pastirsku diyalnist Ostanni dniZalishivsya z nevelikoyu kilkistyu prihilnikiv kilkoma sotnyami viruyuchih ob yednanih v obshinu v kolishnomu Zaikonospaskomu monastiri a takozh buli neveliki gromadi v Leningradi Volodimirskij oblasti ta v Ukrayini Harkivshina Sered jogo soratnikiv najbilsh vidomi yepiskop Vasilij Lebedyev silskij svyashenik visvyachenij samim Antoninom 1923 roku v yepiskopi i protoiyerej Kostyantin Smirnov yak i Antonin aktivnij prihilnik liturgijnih reform Zhiv u bidnosti PosilannyaANTONIN Granovskij Oleksandr Andrijovich 10 lyutogo 2015 u Wayback Machine Novomucheniki i Ispovedniki Russkoj Pravoslavnoj Cerkvi XX veka 10 lyutogo 2015 u Wayback Machine ros Cya stattya ye zagotovkoyu Vi mozhete dopomogti proyektu dorobivshi yiyi Ce povidomlennya varto zaminiti tochnishim