Кописно (пол. Kopysno) — село в Польщі, у гміні Фредрополь Перемишльського повіту Підкарпатського воєводства, у межах етнічної української території Надсяння. Населення — 1 особа (2011).
Село церква і дзвіниця у селі Координати 49°40′59″ пн. ш. 22°39′00″ сх. д. / 49.68333000002777311° пн. ш. 22.65000000002777724716906960° сх. д.Координати: 49°40′59″ пн. ш. 22°39′00″ сх. д. / 49.68333000002777311° пн. ш. 22.65000000002777724716906960° сх. д.
Кописно у Вікісховищі |
Назва
У 1977-1981 рр. в ході кампанії ліквідації українських назв село називалося Копистно (пол. Kopystno).
Географія
Розташоване на схилі пагорба Копистаньки (545 м н. р. м.), за 8 км на захід від Фредрополя, за 14 км на південний захід від Перемишля і за 3 км від Риботич.
Найпривабливішим місцем у Кописно є найвища гора Перемишльського передгір'я - "Копистанька" (541 м над рівнем моря) у формі канави випадає, піднімаючись над рівнинним плато передгір'я. Безлісна вершина пропонує величезну панораму як передгір'я Перемишля, так і Добромильських передгір'їв, відокремлених від неї долиною Вігору (північна частина гір Саноцько-Турчанські) з масивом Турніка.
На вершині пагорба є точка тріангуляції, через яку червона туристична стежка веде від Перемишля до Санока. Віднедавна існує друга, жовта, туристична стежка, що з'єднує підйомник Сухий Обич з Копистанькою.
У селі частина мешканців розводить диких свиней та рибу. Дістатися до села можна лише гравійною та кам'янистою дорогою, бажано з боку Риботичів, пішки або на позашляховику.
Археологічні знахідки
Біля села Кописно в лісі, який називається Грабник, було виявлено залишки городища. Згідно з переказом, посеред городища був замок (це місце жителі досі називають Замчиськом), там також існувала дуже глибока криниця.
Історія
Село існувало ще перед 1400 роком. У 1408 році король Владислав Ягайло надав «Городище Копистно» разом із церквою Йосипові Бедуньові, засновникові роду дрібної руської шляхти — Копистинських (гербу Сас або Леліва). Найвідомішими представниками роду були Михаїл — останній православний перемишльський єпископ (1591—1609), Захарія — письменник, культурний діяч, архімандрит Києво-Печерського монастиря та інші Копистенські (Копистинські). 13 березня 1415 р. староста Руської землі Іван Сримський провів розмежування земель між Кописном і Брилинцями.
Римо-католики села належали до парафії у сусідніх Риботичах.
Згідно з переписом населення, 1880 року в селі проживало 411 мешканців. Окрім декількох римо-католиків, більшість були греко-католики. Більша частина земельної власності належала до Тишковського. У 1921 році село нараховувало 104 хати і 598 жителів, з цього 572 греко-католиків і 26 римо-католиків.
До Другої світової війни в селі працювала тютюнова крамниця, якою керував Крупа, та корчма (біля церкви), якою керував житель єврейського походження Мендель Салік. Було дві кузні, якими керували Гамрищак та Гіла, і два шевці: Кароль Гамрищак та Качмар. У будівлі «Національного дому», де була читальня Просвіта, також працював магазин, яким управляли брати: Павел та Міхал Качмари. В Кописно існувала «Муніципальна канцелярія», керівником якої був Антоній Янковський.
На 01.01.1939 село належало до Добромильського повіту, у селі проживало 770 мешканців, з них 735 українців-грекокатоликів, 15 українців-римокатоликів, 15 поляків і 5 євреїв. У середині вересня 1939 року німці окупували село, однак вже 26 вересня 1939 року мусіли відступити, оскільки за пактом Ріббентропа-Молотова правобережжя Сяну належало до радянської «зони впливу». 27.11.1939 постановою Верховної Ради УРСР село у складі повіту включене до Дрогобицької області.
13 вересня 1939 року німецька армія вступила до Кописно. Кописно, хоч і не було полем військових операцій того періоду, було зафіксовано як місце відступу польських військ. Про це згадує Людвік Тадеуш Швейцер — командир 26 полку.
19 вересня 1939 року в Перемишлі солдати вермахту погромили громадян Польщі єврейського походження. Серед них був Мендель Салік (прізвище та ім’я вказують на особу, яка керувала корчмою в Кописно).
Радянська окупація розпочалася 27 вересня 1939 року і тривала до 27 червня 1941 року. У цей період, навесні 1940 року, радянська влада почала створювати колгоспи, що торкнулось і Кописно, де була зроблена спроба організувати сільськогосподарський виробничий кооператив. Було обрано навіть голову та сім членів, але заснування колгоспу не відбулося через напад Німеччини на СРСР.
Німецькі війська увійшли до Кописно (вдруге) близько 27 червня 1941 року, через кілька днів після нападу на СРСР
У період з 3 листопада 1941 р. По липень 1944 р. Село належало Генеральному уряду, Перемишльському повіту та комуні Риботиче.
Один з жителів Кописно — Миколай Халабуд (народився 27 лютого 1900 року в Кописно) став в'язнем концтабору в Бухенвальді, де і помер 30 квітня 1942 року. На початку липня 1942 року в Кописно випав град (кульки вагою близько 0,5 кг), які повністю знищили польові культури та плоди в садах. Будинки також були пошкоджені. Один з жителів отримав серйозні поранення. Німецька влада надавала допомогу постраждалим, влаштовуючи для них безкоштовну кухню.
В березні 1945 року, у рамках підготовки до підписання Радянсько-польського договору про державний кордон правобережжя Сяну разом із селом віддане Польщі. У 1946 році більшість мешканців Кописного виселено в Україну під час добровільного виселення українців з Польщі до УРСР, зокрема, один з представників родини Крупів згодом замешкав у Бучачі. Також взимку цього ж року до села Підлісся (Бучацького району) була вивезена сім'я Копалецьких [ 29 березня 2022 у Wayback Machine.], нащадки якої тепер мешкають у Бучачі. 25—31 травня 1947 р. на понімецькі землі Польщі депортовано 27 жителів.
У 1975-1998 роках село належало до Перемишльського воєводства.
Акція «Вісла»
Не вдаючись до оцінки законності дії, яка викликає суперечки як депортованих осіб, так і істориків, цей факт заслуговує на увагу, оскільки результатом цього стало депортація деяких жителів Кописно, які ніколи не залишали рідного міста (за винятком окремих випадків).
За словами автора книги Е. Місіло («Akcja Wisła 1947», 2012), жителі Кописно були депортовані 25-31 травня 1947 р. Кописно залишило тоді 64 жителів і 19 людей залишилось там. Переселенням жителів Кописно наглядала 9-та піхотна дивізія Війська Польського, для якої Пшеворськ був «станцією завантаження».
С. Крицінський («Перемишль і Перемишль Погоже», 1997, 2007) зазначає, що в рамках акції Кописно виїхало 98 людей.
За розповідями Яна Крупи, якого вислали з Кописно, депортація розпочалася 15 травня 1947 р. Усі мешканці були зібрані в сусідньому місті Брилинці, де пробули близько тижня в занедбаних садах. Серед депортованих сімей, окрім родини Круп, були сім'ї Качмари, Захорбенські та Копалецькі. Увечері їх навантажили на військові машини і відвезли до Пшеворська. 31 травня 1947 року їх посадили у поїзд із сорока вагонами (транспортний номер R-327). Депортовані прибули до пункту призначення, в місто Штум, 4 червня 1947 року.
Через спалення деяких будинків у Кописно, яке сталося в 1945 році, частина мешканців переїхала до своїх родичів, розсіяних в інших містах (наприклад, Маків), і звідти були депортовані іншими вантажними станціями. Одним з них було місто Ольшаніца. Депортацією керувала 8-та піхотна дивізія польської армії.
Переселенці жили в таких містах, як: Кемяни, Малінка (Вармінсько-Мазурське воєводство), Ліпець, Мястко, Нова Весь, Штумська Весь, Валдово (Поморське воєводство), Осетно (Нижньосілезьке воєводство).
Указом від 27 липня 1949 р. Про прийняття майна держави, що фактично не належить землевласникам, розташованому в деяких повітах Білостоцького, Люблінського, Жешувського та Краківського воєводств (Законодавчий журнал 1949 р., No 46, ст. 339), нерухомість людей, переміщених під час операції «Вісла», була передана державі. За словами Євгеніуса Місіли, автора публікації «Akcja Wisła. Документи та матеріали», цей указ стосувався також власників ферм, які загинули разом із сім'ями під час Другої світової війни та ферм, покинутих «кримінальними підрозділами, вони брали участь у диверсійних акціях і врятувались».
Указ не охоплював лише деяких людей, які залишились у Кописно. У 1970-х роках, відповідно до Закону від 26 жовтня 1971 року про регулювання власності на ферми (Закон № 27, пункт 250), власники ферм отримували акти на право власності на землю.
У 2020 році Тетяна Іваніцька з Тернопільщини видала книжку "Мій дідусь був польським переселенцем" зі спогадами про операцію "Вісла".
Демографія
Демографічна структура станом на 31 березня 2011 року:
Загалом | Допрацездатний вік | Працездатний вік | Постпрацездатний вік | |
---|---|---|---|---|
Чоловіки | 1 | 0 | 1 | 0 |
Жінки | 0 | 0 | 0 | 0 |
Разом | 1 | 0 | 1 | 0 |
Релігія
Парафія східного обряду існувала в Кописно ще в 1507 р.
Село належало до Добромильського деканату Перемиської єпархії.
У селі стояла мурована церква Покрови Пресвятої Богородиці, збудована 1821 року (тепер римо-католицький костел). Коли 1923 року збільшували будівлю церкви, натрапили на старий гріб священика, похованого під храмом, що існував тут раніше. За деякими припущеннями, то міг бути гріб єпископа Михайла Копистинського, фактичне місце захоронення якого поки що не є відоме.
Всередині церкви можна побачити занепадаючий дерев’яний іконостас, намальований у 1854 році церковним живописцем Юзефом Лисикевичем та частково «виправлений» іншими місцевими «художниками». Церква має бічні вівтарі , запроваджені в греко-католицьких храмах після набуття чинності положення Синоду Замость (1720 р.). В даний час церква служить церквою, хоча її технічний стан не дозволяє використовувати її.
Біля церкви стояла кам'яна каплиця з дерев'яною статуеткою св. Іоанна, встановлений на згадку про скасування кріпацтва в 1848 р. і церква, і каплиця розташовані в межах природного заповідника «Копистанка» та ландшафтного парку передгір'я Перемишля, а також у межах т.зв. обхід запланованого національного парку «Терницький». Біля церкви проходить червона туристична стежка.
За словами місцевих жителів, коли польські солдати прийшли в село, аби виселити людей на терени України, вони хотіли знищити церкву, як сакральну реліквію українців. Тоді священник переписав у довідці церкву, як «цвинтарну каплицю». Солдати прочитавши, що мають справу з святинею померлих, побоялися її знищити. Саме завдяки такому нюансу в документації, церква збереглася і до сьогоднішніх днів.
- Іконостас у храмі в Кописно
- Тетрапод у церкві
- Ікона у храмі в Кописно
- Ікона в церкві в селі
- Каплиця святого Яна у Кописно
- Меморіальна плита сім'ї Копалецьких
- Вказівники на місці колишніх маєтків
- Будинок в селі Кописно
- Дзвіниця в селі Кописно (2017р.)
- Залишки фундаменту будинку Крупів
- Залишки старого воза
- Рукотворні ставки у селі
- Залишки криниці
- Залишки посуду в селі Кописно
- Вигляд з гори Копистаньки
Книги та фільми про село Кописно
Книги
- Іван Крупа "Кописно" – Бучач, 2010. – 14 с.
- Іваніцька Тетяна. Мій дідусь був польським переселенцем – Дніпро, Видавництво «Ліра», 2020. – 152 с.
- Іваніцька Тетяна. Кописно: втрачений (к)рай : Буклет на підтримку книги "Мій дідусь був польським переселенцем" – Тернопіль, Поліграфія "ZazaPrint", 2020. – 16 с.
Фільми
- Кописно - село, якого більше немає. Тетяна Іваніцька, Лілія Іваніцька – Тернопіль, 2022.
- Cerkiew Opieki NMP-Kopysno-Pogórze Przemyskie. Artur Wagabunda – 2017.
Примітки
Вікісховище має мультимедійні дані за темою: Кописно
- GUS. Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r. [Населення статистичних місцевостей за економічними групами віку. Стан на 31.03.2011]. Процитовано 12 серпня 2018.
- Rechowicz m. Kopystyński (Kopysteński) Mateusz h. Leliwa // Polski Słownik Biograficzny. — Wrocław — Warszawa — Kraków : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1968. — Tom XIV/1, zeszyt 60. — S. 26. (пол.)
- Herb Sas i lista nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego [ 25 травня 2015 у Wayback Machine.] Tadeusza Gajla (пол.)
- . Архів оригіналу за 30 листопада 2018. Процитовано 1 грудня 2018.
- Rybotycze, rus. Rybotyczi // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. — Warszawa : Druk «Wieku», 1889. — Т. X. — S. 67. (пол.)
- . kopysno.pl. Архів оригіналу за 19 квітня 2021. Процитовано 9 грудня 2020.
- Кубійович В. Етнічні групи південнозахідної України (Галичини) на 1.1.1939 [ 21 лютого 2021 у Wayback Machine.]. — Вісбаден, 1983. — с. 18.
- Указ Президиума Верховного Совета УССР 27.11.1939 «Об образовании Львовськой, Дрогобычской, Волынской, Станиславской, Тарнопольской и Ровенской областей в составе УРСР» [ 26 листопада 2016 у Wayback Machine.] (рос.)
- (PDF). Архів оригіналу (PDF) за 30 грудня 2022. Процитовано 30 грудня 2022.
- Тетяна Іваніцька : Кописно: втрачений (к)рай : Буклет на підтримку книги "Мій дідусь був польським переселенцем". avtura.com.ua. Процитовано 30 грудня 2022.
- Презентація книги про Копалецького Івана Михайловича у місті Бучач (укр.), процитовано 30 грудня 2022
- . Архів оригіналу за 3 грудня 2019.
- Dekret z dnia 27 lipca 1949 r. o przejęciu na własność Państwa nie pozostających w faktycznym władaniu właścicieli nieruchomości ziemskich, położonych w niektórych powiatach województwa białostockiego, lubelskiego, rzeszowskiego i krakowskiego. isap.sejm.gov.pl. Процитовано 9 грудня 2020.
- Тетяна Іваніцька, "Мій дідусь був польським переселенцем". Буктрейлер (укр.), процитовано 30 грудня 2022
- . iternopolyanyn.com (укр.). Архів оригіналу за 17 січня 2021. Процитовано 16 грудня 2020.
- Книжка про переселенців із терпким післясмаком (фото). Терен (укр.). Процитовано 30 грудня 2022.
- Тетяна Іваніцька. Мій дідусь був польським переселенцем • Видавництво ЛІРА | Дніпро. lira.dp.ua (укр.). Процитовано 30 грудня 2022.
- Згідно з методологією GUS працездатний вік для чоловіків становить 18-64 років, для жінок — 18-59 років GUS. [Терміни, які використовуються в публічній статистиці]. Архів оригіналу за 20 вересня 2018. Процитовано 14 серпня 2018.
- існує кілька гіпотез
Джерела
- «Аксманичі. Село у Клоковицькій парафії Перемишльського повіту». — Львів, 2010. — С. 38—39.
- Kopysno // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. — Warszawa : Druk «Wieku», 1883. — Т. IV. — S. 388. (пол.)
- Іван Крупа "Кописно" – Бучач, 2010. – 14 с.
- Іваніцька Тетяна. Мій дідусь був польським переселенцем – Дніпро, Видавництво «Ліра», 2020. – 152 с.
- Іваніцька Тетяна. Кописно: втрачений (к)рай : Буклет на підтримку книги "Мій дідусь був польським переселенцем" – Тернопіль, Поліграфія "ZazaPrint", 2020. – 16 с.
- http://kopysno.pl/ [ 8 грудня 2021 у Wayback Machine.] (пол.)
Див. також
Це незавершена стаття про Підкарпатське воєводство. Ви можете проєкту, виправивши або дописавши її. |
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Kopisno pol Kopysno selo v Polshi u gmini Fredropol Peremishlskogo povitu Pidkarpatskogo voyevodstva u mezhah etnichnoyi ukrayinskoyi teritoriyi Nadsyannya Naselennya 1 osoba 2011 Selo Kopisno pol Kopysno cerkva i dzvinicya u seli Koordinati 49 40 59 pn sh 22 39 00 sh d 49 68333000002777311 pn sh 22 65000000002777724716906960 sh d 49 68333000002777311 22 65000000002777724716906960 Koordinati 49 40 59 pn sh 22 39 00 sh d 49 68333000002777311 pn sh 22 65000000002777724716906960 sh d 49 68333000002777311 22 65000000002777724716906960 Krayina PolshaPolshaVoyevodstvo Pidkarpatske voyevodstvoPovit Peremishlskij povitGmina FredropolPersha zgadkaNaselennya 1 osib 2011 Chasovij poyas UTC 1 vlitku UTC 2Telefonnij kod 48 16Avtomobilnij kod RPRSIMC 0602383GeoNames 768161OSM r6851874 ROficijnij sajt kopysno pl KopisnoKopisno Polsha KopisnoKopisno Pidkarpatske voyevodstvo Kopisno u VikishovishiNazvaU 1977 1981 rr v hodi kampaniyi likvidaciyi ukrayinskih nazv selo nazivalosya Kopistno pol Kopystno GeografiyaRoztashovane na shili pagorba Kopistanki 545 m n r m za 8 km na zahid vid Fredropolya za 14 km na pivdennij zahid vid Peremishlya i za 3 km vid Ribotich Najprivablivishim miscem u Kopisno ye najvisha gora Peremishlskogo peredgir ya Kopistanka 541 m nad rivnem morya u formi kanavi vipadaye pidnimayuchis nad rivninnim plato peredgir ya Bezlisna vershina proponuye velicheznu panoramu yak peredgir ya Peremishlya tak i Dobromilskih peredgir yiv vidokremlenih vid neyi dolinoyu Vigoru pivnichna chastina gir Sanocko Turchanski z masivom Turnika Na vershini pagorba ye tochka triangulyaciyi cherez yaku chervona turistichna stezhka vede vid Peremishlya do Sanoka Vidnedavna isnuye druga zhovta turistichna stezhka sho z yednuye pidjomnik Suhij Obich z Kopistankoyu U seli chastina meshkanciv rozvodit dikih svinej ta ribu Distatisya do sela mozhna lishe gravijnoyu ta kam yanistoyu dorogoyu bazhano z boku Ribotichiv pishki abo na pozashlyahoviku Arheologichni znahidkiBilya sela Kopisno v lisi yakij nazivayetsya Grabnik bulo viyavleno zalishki gorodisha Zgidno z perekazom posered gorodisha buv zamok ce misce zhiteli dosi nazivayut Zamchiskom tam takozh isnuvala duzhe gliboka krinicya IstoriyaSelo isnuvalo she pered 1400 rokom U 1408 roci korol Vladislav Yagajlo nadav Gorodishe Kopistno razom iz cerkvoyu Josipovi Bedunovi zasnovnikovi rodu dribnoyi ruskoyi shlyahti Kopistinskih gerbu Sas abo Leliva Najvidomishimi predstavnikami rodu buli Mihayil ostannij pravoslavnij peremishlskij yepiskop 1591 1609 Zahariya pismennik kulturnij diyach arhimandrit Kiyevo Pecherskogo monastirya ta inshi Kopistenski Kopistinski 13 bereznya 1415 r starosta Ruskoyi zemli Ivan Srimskij proviv rozmezhuvannya zemel mizh Kopisnom i Brilincyami Rimo katoliki sela nalezhali do parafiyi u susidnih Ribotichah Zgidno z perepisom naselennya 1880 roku v seli prozhivalo 411 meshkanciv Okrim dekilkoh rimo katolikiv bilshist buli greko katoliki Bilsha chastina zemelnoyi vlasnosti nalezhala do Tishkovskogo U 1921 roci selo narahovuvalo 104 hati i 598 zhiteliv z cogo 572 greko katolikiv i 26 rimo katolikiv Do Drugoyi svitovoyi vijni v seli pracyuvala tyutyunova kramnicya yakoyu keruvav Krupa ta korchma bilya cerkvi yakoyu keruvav zhitel yevrejskogo pohodzhennya Mendel Salik Bulo dvi kuzni yakimi keruvali Gamrishak ta Gila i dva shevci Karol Gamrishak ta Kachmar U budivli Nacionalnogo domu de bula chitalnya Prosvita takozh pracyuvav magazin yakim upravlyali brati Pavel ta Mihal Kachmari V Kopisno isnuvala Municipalna kancelyariya kerivnikom yakoyi buv Antonij Yankovskij Na 01 01 1939 selo nalezhalo do Dobromilskogo povitu u seli prozhivalo 770 meshkanciv z nih 735 ukrayinciv grekokatolikiv 15 ukrayinciv rimokatolikiv 15 polyakiv i 5 yevreyiv U seredini veresnya 1939 roku nimci okupuvali selo odnak vzhe 26 veresnya 1939 roku musili vidstupiti oskilki za paktom Ribbentropa Molotova pravoberezhzhya Syanu nalezhalo do radyanskoyi zoni vplivu 27 11 1939 postanovoyu Verhovnoyi Radi URSR selo u skladi povitu vklyuchene do Drogobickoyi oblasti 13 veresnya 1939 roku nimecka armiya vstupila do Kopisno Kopisno hoch i ne bulo polem vijskovih operacij togo periodu bulo zafiksovano yak misce vidstupu polskih vijsk Pro ce zgaduye Lyudvik Tadeush Shvejcer komandir 26 polku 19 veresnya 1939 roku v Peremishli soldati vermahtu pogromili gromadyan Polshi yevrejskogo pohodzhennya Sered nih buv Mendel Salik prizvishe ta im ya vkazuyut na osobu yaka keruvala korchmoyu v Kopisno Radyanska okupaciya rozpochalasya 27 veresnya 1939 roku i trivala do 27 chervnya 1941 roku U cej period navesni 1940 roku radyanska vlada pochala stvoryuvati kolgospi sho torknulos i Kopisno de bula zroblena sproba organizuvati silskogospodarskij virobnichij kooperativ Bulo obrano navit golovu ta sim chleniv ale zasnuvannya kolgospu ne vidbulosya cherez napad Nimechchini na SRSR Nimecki vijska uvijshli do Kopisno vdruge blizko 27 chervnya 1941 roku cherez kilka dniv pislya napadu na SRSR U period z 3 listopada 1941 r Po lipen 1944 r Selo nalezhalo Generalnomu uryadu Peremishlskomu povitu ta komuni Ribotiche Odin z zhiteliv Kopisno Mikolaj Halabud narodivsya 27 lyutogo 1900 roku v Kopisno stav v yaznem konctaboru v Buhenvaldi de i pomer 30 kvitnya 1942 roku Na pochatku lipnya 1942 roku v Kopisno vipav grad kulki vagoyu blizko 0 5 kg yaki povnistyu znishili polovi kulturi ta plodi v sadah Budinki takozh buli poshkodzheni Odin z zhiteliv otrimav serjozni poranennya Nimecka vlada nadavala dopomogu postrazhdalim vlashtovuyuchi dlya nih bezkoshtovnu kuhnyu V berezni 1945 roku u ramkah pidgotovki do pidpisannya Radyansko polskogo dogovoru pro derzhavnij kordon pravoberezhzhya Syanu razom iz selom viddane Polshi U 1946 roci bilshist meshkanciv Kopisnogo viseleno v Ukrayinu pid chas dobrovilnogo viselennya ukrayinciv z Polshi do URSR zokrema odin z predstavnikiv rodini Krupiv zgodom zameshkav u Buchachi Takozh vzimku cogo zh roku do sela Pidlissya Buchackogo rajonu bula vivezena sim ya Kopaleckih 29 bereznya 2022 u Wayback Machine nashadki yakoyi teper meshkayut u Buchachi 25 31 travnya 1947 r na ponimecki zemli Polshi deportovano 27 zhiteliv U 1975 1998 rokah selo nalezhalo do Peremishlskogo voyevodstva Akciya Visla Ne vdayuchis do ocinki zakonnosti diyi yaka viklikaye superechki yak deportovanih osib tak i istorikiv cej fakt zaslugovuye na uvagu oskilki rezultatom cogo stalo deportaciya deyakih zhiteliv Kopisno yaki nikoli ne zalishali ridnogo mista za vinyatkom okremih vipadkiv Za slovami avtora knigi E Misilo Akcja Wisla 1947 2012 zhiteli Kopisno buli deportovani 25 31 travnya 1947 r Kopisno zalishilo todi 64 zhiteliv i 19 lyudej zalishilos tam Pereselennyam zhiteliv Kopisno naglyadala 9 ta pihotna diviziya Vijska Polskogo dlya yakoyi Pshevorsk buv stanciyeyu zavantazhennya S Kricinskij Peremishl i Peremishl Pogozhe 1997 2007 zaznachaye sho v ramkah akciyi Kopisno viyihalo 98 lyudej Za rozpovidyami Yana Krupi yakogo vislali z Kopisno deportaciya rozpochalasya 15 travnya 1947 r Usi meshkanci buli zibrani v susidnomu misti Brilinci de probuli blizko tizhnya v zanedbanih sadah Sered deportovanih simej okrim rodini Krup buli sim yi Kachmari Zahorbenski ta Kopalecki Uvecheri yih navantazhili na vijskovi mashini i vidvezli do Pshevorska 31 travnya 1947 roku yih posadili u poyizd iz soroka vagonami transportnij nomer R 327 Deportovani pribuli do punktu priznachennya v misto Shtum 4 chervnya 1947 roku Cherez spalennya deyakih budinkiv u Kopisno yake stalosya v 1945 roci chastina meshkanciv pereyihala do svoyih rodichiv rozsiyanih v inshih mistah napriklad Makiv i zvidti buli deportovani inshimi vantazhnimi stanciyami Odnim z nih bulo misto Olshanica Deportaciyeyu keruvala 8 ta pihotna diviziya polskoyi armiyi Pereselenci zhili v takih mistah yak Kemyani Malinka Varminsko Mazurske voyevodstvo Lipec Myastko Nova Ves Shtumska Ves Valdovo Pomorske voyevodstvo Osetno Nizhnosilezke voyevodstvo Ukazom vid 27 lipnya 1949 r Pro prijnyattya majna derzhavi sho faktichno ne nalezhit zemlevlasnikam roztashovanomu v deyakih povitah Bilostockogo Lyublinskogo Zheshuvskogo ta Krakivskogo voyevodstv Zakonodavchij zhurnal 1949 r No 46 st 339 neruhomist lyudej peremishenih pid chas operaciyi Visla bula peredana derzhavi Za slovami Yevgeniusa Misili avtora publikaciyi Akcja Wisla Dokumenti ta materiali cej ukaz stosuvavsya takozh vlasnikiv ferm yaki zaginuli razom iz sim yami pid chas Drugoyi svitovoyi vijni ta ferm pokinutih kriminalnimi pidrozdilami voni brali uchast u diversijnih akciyah i vryatuvalis Ukaz ne ohoplyuvav lishe deyakih lyudej yaki zalishilis u Kopisno U 1970 h rokah vidpovidno do Zakonu vid 26 zhovtnya 1971 roku pro regulyuvannya vlasnosti na fermi Zakon 27 punkt 250 vlasniki ferm otrimuvali akti na pravo vlasnosti na zemlyu U 2020 roci Tetyana Ivanicka z Ternopilshini vidala knizhku Mij didus buv polskim pereselencem zi spogadami pro operaciyu Visla DemografiyaDemografichna struktura stanom na 31 bereznya 2011 roku Zagalom Dopracezdatnij vik Pracezdatnij vik Postpracezdatnij vik Choloviki 1 0 1 0 Zhinki 0 0 0 0 Razom 1 0 1 0ReligiyaParafiya shidnogo obryadu isnuvala v Kopisno she v 1507 r Selo nalezhalo do Dobromilskogo dekanatu Peremiskoyi yeparhiyi U seli stoyala murovana cerkva Pokrovi Presvyatoyi Bogorodici zbudovana 1821 roku teper rimo katolickij kostel Koli 1923 roku zbilshuvali budivlyu cerkvi natrapili na starij grib svyashenika pohovanogo pid hramom sho isnuvav tut ranishe Za deyakimi pripushennyami to mig buti grib yepiskopa Mihajla Kopistinskogo faktichne misce zahoronennya yakogo poki sho ne ye vidome Vseredini cerkvi mozhna pobachiti zanepadayuchij derev yanij ikonostas namalovanij u 1854 roci cerkovnim zhivopiscem Yuzefom Lisikevichem ta chastkovo vipravlenij inshimi miscevimi hudozhnikami Cerkva maye bichni vivtari zaprovadzheni v greko katolickih hramah pislya nabuttya chinnosti polozhennya Sinodu Zamost 1720 r V danij chas cerkva sluzhit cerkvoyu hocha yiyi tehnichnij stan ne dozvolyaye vikoristovuvati yiyi Bilya cerkvi stoyala kam yana kaplicya z derev yanoyu statuetkoyu sv Ioanna vstanovlenij na zgadku pro skasuvannya kripactva v 1848 r i cerkva i kaplicya roztashovani v mezhah prirodnogo zapovidnika Kopistanka ta landshaftnogo parku peredgir ya Peremishlya a takozh u mezhah t zv obhid zaplanovanogo nacionalnogo parku Ternickij Bilya cerkvi prohodit chervona turistichna stezhka Za slovami miscevih zhiteliv koli polski soldati prijshli v selo abi viseliti lyudej na tereni Ukrayini voni hotili znishiti cerkvu yak sakralnu relikviyu ukrayinciv Todi svyashennik perepisav u dovidci cerkvu yak cvintarnu kaplicyu Soldati prochitavshi sho mayut spravu z svyatineyu pomerlih poboyalisya yiyi znishiti Same zavdyaki takomu nyuansu v dokumentaciyi cerkva zbereglasya i do sogodnishnih dniv Ikonostas u hrami v Kopisno Tetrapod u cerkvi Ikona u hrami v Kopisno Ikona v cerkvi v seli Kaplicya svyatogo Yana u Kopisno Memorialna plita sim yi Kopaleckih Vkazivniki na misci kolishnih mayetkiv Budinok v seli Kopisno Dzvinicya v seli Kopisno 2017r Zalishki fundamentu budinku Krupiv Zalishki starogo voza Rukotvorni stavki u seli Zalishki krinici Zalishki posudu v seli Kopisno Viglyad z gori KopistankiKnigi ta filmi pro selo KopisnoKnigi Ivan Krupa Kopisno Buchach 2010 14 s Ivanicka Tetyana Mij didus buv polskim pereselencem Dnipro Vidavnictvo Lira 2020 152 s Ivanicka Tetyana Kopisno vtrachenij k raj Buklet na pidtrimku knigi Mij didus buv polskim pereselencem Ternopil Poligrafiya ZazaPrint 2020 16 s Filmi Kopisno selo yakogo bilshe nemaye Tetyana Ivanicka Liliya Ivanicka Ternopil 2022 Cerkiew Opieki NMP Kopysno Pogorze Przemyskie Artur Wagabunda 2017 PrimitkiVikishovishe maye multimedijni dani za temoyu Kopisno GUS Ludnosc w miejscowosciach statystycznych wedlug ekonomicznych grup wieku Stan w dniu 31 03 2011 r Naselennya statistichnih miscevostej za ekonomichnimi grupami viku Stan na 31 03 2011 Procitovano 12 serpnya 2018 Rechowicz m Kopystynski Kopystenski Mateusz h Leliwa Polski Slownik Biograficzny Wroclaw Warszawa Krakow Zaklad Narodowy Imienia Ossolinskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1968 Tom XIV 1 zeszyt 60 S 26 pol Herb Sas i lista nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego 25 travnya 2015 u Wayback Machine Tadeusza Gajla pol Arhiv originalu za 30 listopada 2018 Procitovano 1 grudnya 2018 Rybotycze rus Rybotyczi Slownik geograficzny Krolestwa Polskiego Warszawa Druk Wieku 1889 T X S 67 pol kopysno pl Arhiv originalu za 19 kvitnya 2021 Procitovano 9 grudnya 2020 Kubijovich V Etnichni grupi pivdennozahidnoyi Ukrayini Galichini na 1 1 1939 21 lyutogo 2021 u Wayback Machine Visbaden 1983 s 18 Ukaz Prezidiuma Verhovnogo Soveta USSR 27 11 1939 Ob obrazovanii Lvovskoj Drogobychskoj Volynskoj Stanislavskoj Tarnopolskoj i Rovenskoj oblastej v sostave URSR 26 listopada 2016 u Wayback Machine ros PDF Arhiv originalu PDF za 30 grudnya 2022 Procitovano 30 grudnya 2022 Tetyana Ivanicka Kopisno vtrachenij k raj Buklet na pidtrimku knigi Mij didus buv polskim pereselencem avtura com ua Procitovano 30 grudnya 2022 Prezentaciya knigi pro Kopaleckogo Ivana Mihajlovicha u misti Buchach ukr procitovano 30 grudnya 2022 Arhiv originalu za 3 grudnya 2019 Dekret z dnia 27 lipca 1949 r o przejeciu na wlasnosc Panstwa nie pozostajacych w faktycznym wladaniu wlascicieli nieruchomosci ziemskich polozonych w niektorych powiatach wojewodztwa bialostockiego lubelskiego rzeszowskiego i krakowskiego isap sejm gov pl Procitovano 9 grudnya 2020 Tetyana Ivanicka Mij didus buv polskim pereselencem Buktrejler ukr procitovano 30 grudnya 2022 iternopolyanyn com ukr Arhiv originalu za 17 sichnya 2021 Procitovano 16 grudnya 2020 Knizhka pro pereselenciv iz terpkim pislyasmakom foto Teren ukr Procitovano 30 grudnya 2022 Tetyana Ivanicka Mij didus buv polskim pereselencem Vidavnictvo LIRA Dnipro lira dp ua ukr Procitovano 30 grudnya 2022 Zgidno z metodologiyeyu GUS pracezdatnij vik dlya cholovikiv stanovit 18 64 rokiv dlya zhinok 18 59 rokiv GUS Termini yaki vikoristovuyutsya v publichnij statistici Arhiv originalu za 20 veresnya 2018 Procitovano 14 serpnya 2018 isnuye kilka gipotezDzherela Aksmanichi Selo u Klokovickij parafiyi Peremishlskogo povitu Lviv 2010 S 38 39 Kopysno Slownik geograficzny Krolestwa Polskiego Warszawa Druk Wieku 1883 T IV S 388 pol Ivan Krupa Kopisno Buchach 2010 14 s Ivanicka Tetyana Mij didus buv polskim pereselencem Dnipro Vidavnictvo Lira 2020 152 s Ivanicka Tetyana Kopisno vtrachenij k raj Buklet na pidtrimku knigi Mij didus buv polskim pereselencem Ternopil Poligrafiya ZazaPrint 2020 16 s http kopysno pl 8 grudnya 2021 u Wayback Machine pol Div takozhKopistinski Portal Polsha Ce nezavershena stattya pro Pidkarpatske voyevodstvo Vi mozhete dopomogti proyektu vipravivshi abo dopisavshi yiyi