Ця стаття потребує додаткових для поліпшення її . (квітень 2018) |
Дягова́ — село в Україні,у Менській міській громаді Корюківського району Чернігівської області. Населення становить 625 осіб станом на 1.01.2018.[] До 2016 орган місцевого самоврядування — Дягівська сільська рада.
село Дягова | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Покровська церква в Дяговій | |||||
Країна | Україна | ||||
Область | Чернігівська область | ||||
Район | Корюківський район | ||||
Громада | Менська міська громада | ||||
Основні дані | |||||
Засноване | 1625 | ||||
Населення | 625 | ||||
Площа | 3,9 км² | ||||
Густота населення | 242,82 осіб/км² | ||||
Поштовий індекс | 15670 | ||||
Телефонний код | +380 4644 | ||||
Географічні дані | |||||
Географічні координати | 51°30′19″ пн. ш. 32°03′57″ сх. д. / 51.50528° пн. ш. 32.06583° сх. д.Координати: 51°30′19″ пн. ш. 32°03′57″ сх. д. / 51.50528° пн. ш. 32.06583° сх. д. | ||||
Середня висота над рівнем моря | 129 м | ||||
Водойми | р. Дягова | ||||
Місцева влада | |||||
Адреса ради | 15600, Чернігівська обл., Корюківський р-н, м. Мена, вул. Героїв АТО, 6 | ||||
Карта | |||||
Дягова | |||||
Дягова | |||||
Мапа | |||||
Дягова у Вікісховищі |
Символіка
Герб
Герб села затверджений на сесії Дягівської сільської ради 29 січня 2008 року. У рішенні з цього приводу зазначається: «Герб села у вигляді щита, на якому зображено серп та меч, що означає захист мирної праці людей, також зображено калину — символ України, дубове листя та колосся».
Прапор
Прапор села затверджений на сесії Дягівської сільської ради 29 січня 2008 року. «Триколірний прапор села, полотнище якого зображено у вигляді колоса, що підтверджує національну приказку „ Хліб — всьому голова“, — зазначається у прийнятому депутатами рішенні. — Кольори блакитно-жовтий нагадують кольори національного прапора та, що означає мирне небо та наявність річки Дягова, червоний — участь у боях за незалежність нашої держави».
Гімн
На сесії сільської ради 29.01.2008 р. також затверджено гімн, текст якого написав депутат, вчитель історії Олег Олегович Павленко:
«ПІСНЯ ПРО ДЯГОВУ»
Біля древньої річки село, А навколо його — хутори.
Все було у селі: щира радість і зло, І затишшя, і буйні вітри.
Приспів
Слава предків отут ожива, Ми готові продовжить їх славу, Щоб цвіла, як троянда в садах, Дягова
І тримала козацьку булаву.
Доброзичливі люди у нас
І до праці беруться охоче.
Любим пісню і всьому свій час –
Тож співаємо з нами, хто хоче.
Приспів
Слава предків отут ожива
Ми готові продовжить їх славу, Щоб цвіла, як троянда в садах, Дягова
І тримала козацьку булаву.
Історія
(Витоки)
Уперше село Дягова згадується у письмових джерелах за 1654 рік. Але й до цього на території його центральної частини ще V-ІІІ тисячі років тому вирувало життя, стояло поселення. У VI –ІІІ ст. до н. е. місцеві поселяни збудували городище. Воно мало невелику площу (50х60 метрів). Особливого розквіту населений пункт набув у ІХ-ХІІІ ст. Тут височіла невеличка фортечка, за частоколом якої жителі ховалися у час небезпеки. На жаль, її спалили загарбники-монголи. У 1921 р. на городищі з тих часів знайдений меч ХІІ-ХІІІ ст. Село Дягова з такою назвою почало існувати орієнтовно з 1625—1626 рр. Першу письмову згадку про нього маємо у присяжних книгах Ніжинського полку за 1654 р. З них довідуємося про «уездные села» Мени, зокрема «трете село Деговая на речке Деговки» і що «в том селе поставлена ц(е)рков древеная во имя Покрова Пресв(я)тые Б(огороди)цы, у тое ц(е)ркви поп Трофим». Це джерело також дає перелік дягівських козаків, які підпорядковувалися Менській сотні: «Атоман Самойла Дяговский, Иван Гуляков…» Присягали царю тоді 20 дягівських козаків. З джерел відомо, що у 1671 р. село потрапило у рангове володіння чернігівському полковникові Івану Лисенку. Після його смерті гетьман І.Мазепа надає універсалом від 25 жовтня 1699 р. Дягову та Осьмаки молодому сину чернігівського полковника, Федору Лисенку. Діти Федора Івановича Лисенка Іван, Федір, Яким, Трофим за заповітом батька (1748 р.) отримали у Дягові 80 дворів, млин Корсуновський на два жорна.[]
Дягівські козаки брали участь у Чигиринських походах 1677—1678 рр, взятті Азова (1696 р.), Північній війні та бойових діях проти Туреччини. Після ліквідації Гетьманщини, ще у ХІХ столітті, козаки Дягови зберегли за собою соціальний статус. Так, у 1872 р. у селі до козачого стану належало 534 чоловіки та 541 жінка. За офіційними даними церковного приходу в 1810 р. у селі проживало 1402 людини, у 1830 р. — 1303, в 1850—1431 мешканців. Облікові дані за 1866 рік показують, що у селі нараховується 194 двори, у яких проживало 771 чоловік та 876 жінок За підрахунками відомого статиста Олексанра Русова, якщо у 1858 р. у Дягові було 154 двори, у 1892—396, у 1896—401, то вже у 1897 р. — 407 з 2658 місцевими жителями.[]
Під час І Світової війни 1914—1918 рр. на фронтах загинуло 15 жителів Дягови. Повними Георгіївськими кавалерами повернулися з окопів К. С. Бурка (1890 — 8.10.1969 рр.), С. М. Башлук.[]
Роди
В 1858 р. місцева козацька громада складалася з 981 особи, які належали до таких родів: Авдієнко, Амельченко, Антоненко, Бурка, Верхогляд, Войло, Гапон, Герасименко, Голяк, Гречуха, Демченко, Захарченко, Ігнатенко, Ільяш, Калюжний, Кіяшка, Кобацький, Костомаха, Кошета (?), Крук, Крутий, Купрієнко, Купрій (?), Купченко, Лавріненко, Лесютенко, Любка, Максименко, Павленко, Петренко, Пожарський, Применко, Руденко, Сердюк, Чичка, Чумак, Шостак, Шут, Щербина, Яценко.[]
Покровська церква
Уперше «церков древеная во имя Покрова Пресвятыя Богородицы», у якій правив «поп Трофим», згадується в «Описі малоросійських міст, містечок і сіл Білоцерківського і Ніжинського полків з переписом жителів, приведених до присяги на вірність царю Олексію Михайловичу» за 1654 р.
За описом 1748 р. метрична книга Дягови була заведена у 1722 р. Тоді у селі діяло вже, мабуть, 2 церкви, бо у 1732 згадуються два будинки попів — Райновського і Василя Васильовича. У 1735 р. був виданий для нового храму антимінс. Відомо, що у 1876 р. настоятелем церкви був священик Іоан Семенович Добрянський, а виконував обов'язки псаломника Григорій Іванович Чикилевський.
У 1896 р. невідомими майстрами зрублено зі сосни нині діючу Покровську церкву. Архітектурна пам'ятка зроблена у стилі історизму.
Після встановлення радянської влади у 1922 р. у Дягові прихожани церкви зчинили бунт, протестуючи проти вилучення цінностей. За це священика та багатьох жителів влада репресувала. У 1930 р. Покровську церкву закрили, вирішувалося питання навіть про розібрання на будівельні матеріали. Щось завадило здійснити цей задум. У війну церква знову почала діяти. Взявся правити церковну службу Федір Макарович Крук. Однак невдовзі єпархія прислала висвяченого священика, а ініціатор відновлення роботи церкви став дяком. Згодом він поїхав вчитися у семінарію. Після приходу Червоної армії у храмі облаштували зерносклад. Зрештою громада добилася, щоб на початку 1950 –их років у Покровському храмі знову правив службу священик. Проте це не влаштовувало партійну верхівку району. Як повідомляв в Чернігівський обком КПУ 20 грудня 1968 р. секретар Менського райкому КПУ Е.Іваненко, « в селах Дягова и Городище закрыты церкви, в этих зданиях открыты историко-краеведческие музеи».
Покровська церква відновила свою роботу зусиллями громадян лише у 1990 році.ДокладнішеПокровська церква (Дягова)
Після 1917 р.
Під час колективізації у селі розкуркулено 61 родину, померло тоді ж від голоду 28 людей. У 1937—1938 рр. 5 дягівчан розстріляли, 4 заслали у табори.
Під час Другої світової війни вивезено 71 дягівчанина у Німеччину, на фронтах загинуло 270 чоловік. Загалом у війні 1941—1945 рр. взяли участь 406 мешканців Дягови, 157 з них нагороджені бойовими орденами та медалями. Найбільш значними з них- І. К. Антоненко, П. Г. Перехожинський, Ф. С. Бурка, С. Д. Кислюк, М. А. Лущик, Д. С. Павленко.
У 1963 р. за господарством, яке перейменовано в ім. Куйбишева, рахувалося 4169 гектарів, з них ріллі 2084, сіножаті 1001, пасовищ 494, садів 82,6 гектара, лісів 316,5, непридатної землі — 177,3 гектара. У 1974 р. у колгоспі налічувалося 6 плугів, 8 сівалок, 6 зернових комбайнів, 6 картоплезбиральних комбайнів, 25 тракторів різних марок. В окремі роки мезанізатори, працівники ферм господарства показували зразки самовідданої праці та досягали високих результатів. Однак інфляція 1990-их років негативно вплинула на життєздатність колгоспу, а потім його правонаступника КСП, СК «Дягівське». У 2003 р. місцеве сільгосппідприємство припинило свою роботу. Незважаючи на це, колгосп ім. Куйбишева залишив своїм трудівникам, їхнім нащадкам загалом добротні асфальтівки (збудовані в 1971—1978 рр.) по селу і до автотраси Мена-Чернігів, двоповерхову школу, корівники, пожежку, дитсадок, ФАП, контору господарства.
Фермерське господарство ФГ «Бутенко», яке взяло в оренду паї селян, сьогодні є головним роботодавцем у Дягові. На різних роботах у ньому нині працює разом з членами фермерського господарства майже 50 чоловік. Фермерське господарство за останні 20 років створило потужну виробничу базу, збудовало великий молочний комплекс із найсучаснішою технологією доїння. Заслужений працівник сільського господарства Олексій Бутенко вкладає значні кошти не тільки в розвиток виробничої сфери, а й в соціальну сферу.
За його фінансування прокладено асфальтівку від центру в бік кладовища, відремонтовані дороги, підведено газопровід до села і по вулицях. За ініціативи фермера відновлено роботу дитсадка. Крім ФГ «Бутенко», у селі успішно працюють й інші фермерські (ФГ «Бутенкове» очолює Іван Бутенко) та селянські господарства, зокрема Ігоря Бурки, Миколи Максименка, Миколи Лесюти, Петра Шестака, Івана Антоненка, Олександра Конька та інших.
Завдяки активній діяльності місцевих депутатів, підприємців, інтелігенції сьогодні у Дягові функціонують середня школа, дитсадок, 4 магазини, пождепо, клуб, бібліотека, ФАП. Село, переживши важкі роки, нині розбудовує своє майбутнє, працює на стабільність у державі.
12 червня 2020 року, відповідно до розпорядження Кабінету Міністрів України № 730-р «Про визначення адміністративних центрів та затвердження територій територіальних громад Чернігівської області», увійшло до складу Менської міської громади.
17 липня 2020 року, в результаті адміністративно-територіальної реформи та ліквідації Менського району, село увійшло до складу Корюківського району.
Населення
Мова
Розподіл населення за рідною мовою за даними перепису 2001 року:
Мова | Кількість | Відсоток |
---|---|---|
українська | 936 | 98.84% |
російська | 8 | 0.85% |
вірменська | 3 | 0.31% |
Усього | 947 | 100% |
Пам'ятні місця
У селі на мальовничому березі річки Дягови у 1971 році відкрито меморіальний пам'ятник на честь загиблих у Другій світовій війні дягівчан.
Вони не повернулися з далеких боїв та щороку у святкові дні біля їхньої символічної могили вдячні земляки кладуть квіти.
У 2014 р. уперше в Україні у центрі Дягови відкрито пам'ятник героям Небесної сотні та захисникам Української державності.
Природа
На південь від села розташоване лісове заповідне урочище — «Чамарове».
Мікротопоніми рідної землі
Кутки — ПІДЛУЖЖЯ (ХУТОР), ЗАРІЧЧЯ, СЛОБІДКА, СЕЛО, БОНДАРІВКА, РЕБИШІВКА (СУСАНИНА), ЛУГАНЩИНА, КАНЬОВКА, ЛЕВАДА, ДЕЄВЕ, ГАРБАРОВКА, КРУКОВА ЮЛОЧКА; урочища — ЄВДАК, ЧЕМАРОВЕ, ГОРОДОК, НАШИБАНЬКИ, ЛЯДІ; ліси — РЕБЕНКОВЕ, ДОВГЕНЬКИЙ, БАРСУКИ, ДВОРЯНЧИНЕ, ЗЕЛЕНЄВЕ, ТИТАРАВА, ЛИТОВЧЕНЕ, ХМЕЛЬКОВЕ, ВАРОВЩИНА, КРУКУВЩИНА, АНТИПЕНКОВЕ, ГЛУШКОВА, ПИТОМНИК, МОРОЗОВЕ; болота — ДЯГУВКА, ЛУЩИЧКА, ГОРІЛЕ, ГРЕБЕЛЬКА, РЕБИШОВА ШИЯ; луги — ЛОЗИ, ЯСЕНЕЦЬ, ПЕРЕВІССЯ, МИНЧУКИ, ПОЛЬОВЕ; долини — ЗАЙЦЕВА, ЖОЛОБКИ, ЦЕРКОВНА; озера — ГАЛЯКОВА РУДКА, БУЧИНСЬКА РУДКА, РОКИТНЕ; поля — АМВРОСІЙЧИНЕ, РЕБЧУНКА, БАРАНЬОВ ГРУДОК, МАГАЛЯСОВ ГРУДОК, ПАВЛИКОВ ГРУДОК, РУБАШИН ГРУДОК, ПОДИН ОКОП, КИЦИН ГРУДОК (ЯКИМАШИНЕ); рівчаки — МІЗСЬКИЙ, ПЕРДУНІВ; випас — ПАСТОЛЬНИКИ; річки — САМАРА (нема), ДЯГОВА (її частина — ПЕРЕТОК); гори — ХИМИНА, БОНДАРЕВА, ЦИПИЛІНЧИНА, ХАМАЗЕЙ.
х. Хрущів (нема).
х. Бешколів (нема).
х. Гай: вулиця — ГАЇВКА.
Дягівська школа
Перше письмове повідомлення про наявність школи у Дягові датується 1732 р. Вона згадується у тогочасній ревізії. За реаліями тієї доби, як правило, подібні школи існували при церквах. Учили дітей грамоти церковники.
З «Картки опису санітарного стану шкіл Сосницького повіту за 1919 р.» дізнаємося, що однокласне Дягівське училище мало два приміщення — одне збудоване селянським товариством «помощию земства» у 1888 р., а друге — в 1913 р. Вони були одноповерхові, дерев'яні, мали залізний дах, цегляний фундамент. Старіше приміщення — оббите тесаними дошками, а новіше — навіть «не оштукатурено». Підлога була дерев'яна, пофарбована. В училищі нараховувалося 61 столів.
У 1919/1920 навчальний рік у Дягівській школі здобували освіту 92 хлопчика та 59 дівчаток (з них у першому класі відповідно 29 і 33, у другому-15 і 12, у третьому 22 і 12, у четвертому –20 і 2, п'ятому — 6 хлопчиків).
У 1921 р. у Дягівській школі навчався 151 учень, було 6 вчителів.
У 1963 р. у стінах десятирічки вже навчалося 300 учнів. У 1979 р. завдяки енергійним організаційним зусиллям директора школи І. Д. Снєцара побудоване нове двоповерхове приміщення школи на 300 школярів.
У 2018 р. у стінах освітнього закладу здобувало освіту 90 учнів, а 25 дітей відвідувало дитсадок.
Відомі люди
Учасники російсько — української війни 2014—2022 років
- Андрєєнко Олександр Миколайович (1991 р.н.)[]
- Бурка Євгеній Олександрович (1980 р.н.)[]
- Бурка Ярослав Петрович (1995 р.н.)[]
- Водолажський Юрій Юрійович (1991 р.н.)[]
- Вонарх Ігор Володимирович (1992 р.н.)[]
- Гайовий Анатолій Миколайович (1974 р.н.)[]
- Дяченко Леонід Васильович (1971 р.н.)[]
- Катунін Євгеній Сергійович (1989 р.н.)[]
- Кислуха Вячеслав Петрович (1972 р.н.)[]
- Коньок Юрій Олександрович (1993 р.н)[]
- Куліков Артур Аркадійович (1970 р.н.)[]
- Лісовець Юрій Васильович (1985 р.н.)[]
- Мойсієнко Андрій Юрійович (1987 р.н.)[]
- Некрасов Сергій Андрійович (1981 р.н.)[]
- Пискун Михайло Миколайович (1981 р.н.)[]
- Пискун Дмитро Миколайович (1991 р.н.)[]
- Синиця Микола Володимирович (1977 р.н.)[]
- Шамрук Юрій Павлович (1975 р.н.)[]
- Щербина Олександр Миколайович (1978 р.н.)[]
Відзначені за трудову доблесть
У 1950-их-1960-их роках славилася у районі ланкова дягівського колгоспу «Перше травня» Ганна Никифорівна Бурко, яка одержувала з колегами по 300 центнерів цукрових буряків з гектара. У 1962 р. ланка, яку очолювала делегат XXII з'їзду КПРС Марія Никанорівна Лесюта, виростила на 10-гектарній площі по 102 центнери сухого зерна кукурудзи з кожного гектара. Загалом учасниками Виставки досягнень народного господарства у Москві було близько двадцяти дягівчан. Серед них — Наталія Терентіївна Вінніченко, Петро Семенович Крук, Петро Свиридович Крук, Григорій Іванович Чумак (30 років був бригадиром тракторної бригади, а нині очолює ветеранську організацію села).
Медаллю «За доблесну працю» у Дягові нагороджено 32 людини. Михайло Степанович Вінніченко відзначений орденом Жовтневої Революції. Орденом «Знак пошани» нагороджено голову колгоспу О. В. Павленка (двічі), трактористів В. П. Максименка, М. С. Вінніченка, орденом Трудового Червоного Прапора — ланкову У. Г. Радченко (була депутатом обласної ради), шофера М. П. Охріменка, тракториста П. П. Руденка, бригадира А. І. Гречуху. Орденом Слави трьох ступенів та медалями — тракториста М. Н. Бурку. Комбайнер І. І. Міненко нагороджений Почесною грамотою Президії Верховної Ради УРСР.
Загалом за успіхи у розвитку народного господарства нагороджено орденами і медалями близько 80-ти чоловік. Уродженець Дягови Петро Дмитрович Фещенко, працюючи у Менській райсільгоспхімії, став кавалером ордена Трудової Слави.
Відомі випускники школи
Баран Анатолій Петрович (нар.18. 07. 1957 р.) — кандидат технічних наук, доцент, працював у Красноярському технічному інституті, був генеральним директором ВАТ «Верхньоволжськнафтопровід», нині — один із керівників в ПАТ «Лукойл-Нижнєгороднафтооргсинтез».
Гронь Микола Андрійович (нар. 29. 03. 1950 р.) — підполковник міліції, був головою Городнянської райради та райдержадміністрації (1994—1998 рр.)
Дзюба Сергій Миколайович (нар. 23.03.1972 р.) — полковник, був начальником управління інформаційних систем при Генеральному штабі Збройних Сил України.
Іллющенко Олександр Михайлович (нар. 29. 03. 1957 р.) працював керівником-диригентом оркестру штабу Київського військового округу, з 1991 р. по 2007 р. — диригентом зразково-показового оркестру Збройних Сил України.
Євдокименко Микола Леонтійович (нар. 2. 05.1958 р.) — кандидат історичних наук, доцент, завідучий кафедрою загальноосвітніх технологій Гродненського обласного інституту розвитку освіти. Дисертація: «Проблемы становления и развития высшей школы Белоруссии: на материалах государственных и общественно-политических организаций (1921—1932 гг.)» (1993 р.)
Крук Петро Свиридович (нар. 3. 03. 1943 р.). У 1992—1993 рр. був директором Чернігівської філії науково-виробничого акціонерного товариства «Нива України».
Крутий Віталій Олександрович (нар. 14.09. 1982 р.) — директор Менського краєзнавчого музею, автор низки статей про історію Менщини.
Лісовець Олег Васильович (нар. 2. 08. 1979 р.) — доктор педагогічних наук, професор, завідувач кафедри соціальної педагогіки і соціальної роботи Ніжинського державного університету імені Миколи Гоголя. Сертифікований експерт Національного агентства забезпечення якості вищої освіти. Засновник та керівник громадських організацій: ГО "МГО "Інтелектуальний клуб «Кліо», Чернігівського обласного осередку ГО «Ліга українських клубів „Що? Де? Коли?“. У своєму науковому доробку має біля 100 публікацій. Ставав переможцем та неодноразовим призером конкурсу „Молодий науковець року НДУ“; був стипендіатом Кабінету Міністрів України.
Манойло Григорий Михайлович (нар. 06. 03. 1956 р.) – директор Державного підприємства „171 Чернігівський ремонтний завод“, був директором Запорізького суднобудівельного-судноремонтного заводу.
Павленко Сергій Олегович (нар.11. 09. 1955 р.) — заслужений журналіст України, історик, шеф-редактор наукового історичного журналу „Сіверянський літопис“. Лауреат премій ім. М.Коцюбинського, Б.Грінченка та інших. Нагороджений Відзнакою Президента України — Хрестом Івана Мазепи (23.02.2010) та Поче́сною гра́мотою Верхо́вної Ра́ди Украї́ни (9.11.2015). Опублікував більше 20 книг з історії України.
Петренко Анатолій Андрійович (нар. 21. 11. 1958 р.) — кандидат педагогічних наук, доцент кафедри естетичного виховання Чернігівського національного педуніверситету ім. Т. Г. Шевченка. Викладає курси: „Дитячі ігри“, „Історія та культура міста і регіону“, „Історія українського мистецтва“. Відмінник освіти України. Тема дисертації: „Організаційно-педагогічні засади атестації керівників загальноосвітніх навчальних закладів“ (2007 р.)
Полосьмак Геннадій Іванович (нар. 17. 01. 1948 р. — 10. 06. 2011 р.) — заслужений працівник культури України, засновник і директор Менського зоопарку (січень 1976 р. — 2000 р.).
Теліженко (Крупеня) Людмила Вікторівна (нар. 7. 05. 1962 р.) — доктор філософських наук, викладач юридичного факультету Сумського державного університету, доцент кафедри теорії та історії держави і права. Опублікувала 2 монографії та ще близько 40 праць наукового та навчально-методичного характеру.
Шамрук Олег Павлович (нар. 28. 03. 1982 р.) — начальник факультету пробації Академії Державної пенітенціарної служби, підполковник внутрішньої служби, кандидат психологічних наук.
Шестаковська Тетяна Леонідівна (нар.10. 12. 1987 р.) — кандидат економічних наук, доцент, старший викладач кафедри економічної теорії Чернігівського національного технологічного університету. Тема кандидатської дисертації: „Організаційно-економічні основи розвитку національної системи загальної середньої освіти“.
Фещенко Валентина Петрівна (нар. 28. 02. 1960 р.) — радіожурналіст, на обласному фестивалі „Золотий передзвін Придесення“» у 2003 р. отримала звання «Кращий радіожурналіст року».
Відомі спортсмени
Василенко Олександр Андрійович (полковник, майстер спорту з підводного орієнтування).
Пономаренко Олександр Миколайович (кандидат у майстри спорту по тенісу),
Шестак Олександр Петрович (кандидат у майстри спорту по тенісу).
Літератори
Павленко Олег Олегович (нар.9. 08. 1960 р. — 9. 12. 2016 р.) — автор книг «Колискові» (1998 р.), «Пуд солі» (2004 р.), «Афганський лабіринт» (2008 р.), «Земляки» (2011 р.) та інших. Лауреат всеукраїнської премії ім. Володимира Кобилянського (1999 р.) за книгу «Їжачок Хрумчик». Нагороджений Грамотою Міністерства внутрішніх справ України за добірку віршів «Доля у погонах» (2002 р.).
Гречуха Микола Андрійович (нар.21.09.1961 р.) — автор збірки поезій «Канатоходець» (2010 р.)
Родинні корені
Власова Світлана Анатоліївна (нар. 6. 06. 1984 р.) — заслужена артистка України (гурт «Червоні маки»), артистка-вокалістка академічного ансамблю пісні й танцю Національної гвардії України (батьки — випускники Дягівської СШ Анатолій Петрович Калюжний(4.10.1953) та Любов Леонтіївна Євдокименко(28.07.1955).
Кияшко Олена Олексіївна (нар. 25. 09. 1948 р.) — член Національної спілки журналістів України, була понад 20 років головним редактором обласного радіомовлення облдержтелерадіокомпанії, лауреат Всеукраїнського фестивалю телерадіопрограм «Калинові острови»2000 р., лауреат Всеукраїнських міжнародних конкурсів професіоналів ефіру 2005 року (батько дягівчанин — Олексій Михайлович Кияшко (24.08.1921 –9.05.1994).
Полторацький Всеволод Миколайович (нар.1865 р. — 1.10.1931 р.) — генерал-майор, служив при дворі Миколи ІІ, керував медичними установами Москви, знав 12 мов. Після подій 1917 р. повернувся у рідний дім, займався лікуванням дягівчан, підготовкою абітурієнтів до вступу у вищі навчальні заклади.
Пупирин Юрій Олександрович (нар.17. 09. 1977 р.) — режисер-документаліст, автор стрічок «Валера», «Саня кочегар», «Це війна, бейбі», «Кіндрат», «Хроніки недооголошеної війни», «На цій стороні землі» (мати –дягівчанка Марія Григорівна Кияшко, нар.20.08.1954).
Чарівні узори вишивальниць
Дягова з давніх-давен славиться майстерно вишитими рушниками, скатертинами. Про це, зокрема, засвідчує зразок гаптування шовком та капітеллю, виставлений у Менському краєзнавчому музеї. Він датується XVII століттям. У Чернігівському обласному музеї ім. В.Тарновського зберігається ціла колекція робіт дягівських вишивальниць кінця ХІХ — першої половини ХХ ст. (1). Серед цього кольорового розмаїття — і рушник дягівчанки Тетяни Лавриненко, вишитий нею орієнтовно у 1920-их роках (2).
У Дягівській середній школі теж є музей, де зберігаються роботи дягівських майстринь. Їх зібрала учителька Валентина Іванівна Мельниченко.
У музеї радують око барвисті візерунки, вишиті на полотні Марією Петрівною Руденко, Любов'ю Юхимівною Кучеренко, Раїсою Андріївною Гречухою, Надією Гнатівною Чумак, Вірою Харитонівною Антоненко, Надією Андрієвною Олійник, Ніною Михайлівною Петренко, Тамарою Опанасівною Василенко, Вірою Тихонівною Калюжною, Марією Пантеліївною Брефаловою, Надією Антонівною Гапон. У кожного з них була нелегка робота у колгоспі, та вдома — чимале господарства. Попри це — жінки пізніми вечорами бралися за нитку й голку — і творили красу. Чимало вишивальниць й досі виготовляють для себе, для рідних справжні шедеври народної творчості.
Нині у селі набула популярності вишивка бісером. Кращі зразки робіт такого плану представляють на щорічних виставках під час масових заходів Ніна Антоненко, Світлана Кияшко, Аліна Терещенко.ХІІ. Дягівські художникиТихомиров Віталій Віталійович (нар.13.04. 1986 р.) — іконописець, закінчив у 2007 році Чернігівське духовне училище і був висвячений на священика, настоятель Свято-Покровського храму села Дягови. Його ікони прикрашають церкви Дягови, Садового, Городища, Блистови та приватні помешкання вірян.
Кожедуб Катерина Анатоліївна (нар.08.07.1991)
Лябах Людмила Анатоліївна (нар. 27.09.1991) співавтор — автори розписів стін дитсадка, магазину та інших приміщень.
Партія дідів
Громадська організація «Партія Дідів» діє в Дягові з 2005 р. Це фактично рада старійшин, дієве об'єднання найстаріших представників громади, головним завданням якого є участь у житті села та допомога у вирішенні його проблем. Представники товариства збираються щопонеділка для обговорення злободенних питань. Проводять суботники, організовують заходи, займаються благоустроєм села. «Партія Дідів» Дягови нараховує 16 членів, серед яких люди різного віку та статусу. П'ятеро «дідів» мають вищу освіту, один із них свого часу займався серйозною науково-практичною діяльністю, решта — зі спеціальною освітою: є й ветеринарні фельдшери, й механік, і агроном, і навіть інженер. Найстаршому з них — 82, наймолодшому — 55 (3)!
Книги про Дягову
Павленко О.О, Павленко С.О. Дягова: від минулого до сьогодення. — Чернігів: «Чернігівські обереги», 2010. — 320 с. (http://libkor.com.ua/frm/download.php?part=2&id=180)
Список козацьких родів Сосницького повіту. Частина І. Ревізькі сказки 1858 року. Зошит 1. Містечки Синявка, Стольне і села (Держархів Чернігівської обл., ф. 1011, оп. 1, спр. 90) / Уклав Є. Чернецький. — Біла Церква: Вид. О. Пшонківський, 2010. 40 с.
Село Дягова в матеріалах «Генерального опису Лівобережної України 1765—1769 рр.» / Упорядник Дмитро Казіміров. — Чернігів: Видавець Лозовий В. М., 2013. — 232 с. (http://shron1.chtyvo.org.ua/Kazimirov_Dmytro/Selo_Diahova_v_materialakh_Heneralnoho_opysu_Livoberezhnoi_Ukrainy_1765-1769_rr.pdf)
Сповідні розписи села Дягови 1746—1830 років / Упорядник Сергій Горобець. — Чернігів: Видавець Лозовий В. М., 2015. — 368 с. (http://libkor.com.ua/frm/download.php?part=2&id=355)
Бондар О. М. Планувально-топографічна структура Дягови за доби середньовіччя та модерного часу. Чернігів: Видавець Лозовий В. М., 2016. — 24 с. (http://libkor.com.ua/frm/download.php?part=2&id=354)
Фотографії
Покровська церква в Дяговій. 2015 рік. | Пам'ятник героям Небесної сотні. 2015 рік. |
Див. також
Примітки
- . Архів оригіналу за 29 жовтня 2018. Процитовано 29 жовтня 2018.
- Дягова, Менський р-н, Чернігівська обл. - дерев'яна церква. www.derev.org.ua. Процитовано 13 серпня 2022.
- ФЕРМЕРСЬКЕ ГОСПОДАРСТВО БУТЕНКО [ 7 травня 2021 у Wayback Machine.], youcontrol.com.ua
- ФГ «Бутенко» [ 7 травня 2021 у Wayback Machine.], Куркуль
- Роль аграрного бізнесу у розвитку соціальної інфраструктури сільських територій: досвід і практика [ 3 березня 2022 у Wayback Machine.], Чернігівська обласна адміністрація, 18 липня 2013
- Про визначення адміністративних центрів та затвердження територій територіальних громад Чернігівської області. Офіційний вебпортал парламенту України (укр.). Процитовано 10 липня 2022.
- Постанова Верховної Ради України від 17 липня 2020 року № 807-IX «Про утворення та ліквідацію районів»
- https://socialdata.org.ua/projects/mova-2001/
Посилання
- Погода в селі Дягова [ 7 серпня 2020 у Wayback Machine.]
Це незавершена стаття з географії України. Ви можете проєкту, виправивши або дописавши її. |
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Cya stattya potrebuye dodatkovih posilan na dzherela dlya polipshennya yiyi perevirnosti Bud laska dopomozhit udoskonaliti cyu stattyu dodavshi posilannya na nadijni avtoritetni dzherela Zvernitsya na storinku obgovorennya za poyasnennyami ta dopomozhit vipraviti nedoliki Material bez dzherel mozhe buti piddano sumnivu ta vilucheno kviten 2018 Dyagova selo v Ukrayini u Menskij miskij gromadi Koryukivskogo rajonu Chernigivskoyi oblasti Naselennya stanovit 625 osib stanom na 1 01 2018 dzherelo Do 2016 organ miscevogo samovryaduvannya Dyagivska silska rada selo Dyagova Gerb Prapor Pokrovska cerkva v DyagovijPokrovska cerkva v Dyagovij Krayina Ukrayina Oblast Chernigivska oblast Rajon Koryukivskij rajon Gromada Menska miska gromada Osnovni dani Zasnovane 1625 Naselennya 625 Plosha 3 9 km Gustota naselennya 242 82 osib km Poshtovij indeks 15670 Telefonnij kod 380 4644 Geografichni dani Geografichni koordinati 51 30 19 pn sh 32 03 57 sh d 51 50528 pn sh 32 06583 sh d 51 50528 32 06583 Koordinati 51 30 19 pn sh 32 03 57 sh d 51 50528 pn sh 32 06583 sh d 51 50528 32 06583 Serednya visota nad rivnem morya 129 m Vodojmi r Dyagova Misceva vlada Adresa radi 15600 Chernigivska obl Koryukivskij r n m Mena vul Geroyiv ATO 6 Karta Dyagova Dyagova Mapa Dyagova u VikishovishiSimvolikaGerb Gerb sela zatverdzhenij na sesiyi Dyagivskoyi silskoyi radi 29 sichnya 2008 roku U rishenni z cogo privodu zaznachayetsya Gerb sela u viglyadi shita na yakomu zobrazheno serp ta mech sho oznachaye zahist mirnoyi praci lyudej takozh zobrazheno kalinu simvol Ukrayini dubove listya ta kolossya Prapor Prapor sela zatverdzhenij na sesiyi Dyagivskoyi silskoyi radi 29 sichnya 2008 roku Trikolirnij prapor sela polotnishe yakogo zobrazheno u viglyadi kolosa sho pidtverdzhuye nacionalnu prikazku Hlib vsomu golova zaznachayetsya u prijnyatomu deputatami rishenni Kolori blakitno zhovtij nagaduyut kolori nacionalnogo prapora ta sho oznachaye mirne nebo ta nayavnist richki Dyagova chervonij uchast u boyah za nezalezhnist nashoyi derzhavi Gimn Na sesiyi silskoyi radi 29 01 2008 r takozh zatverdzheno gimn tekst yakogo napisav deputat vchitel istoriyi Oleg Olegovich Pavlenko PISNYa PRO DYaGOVU Bilya drevnoyi richki selo A navkolo jogo hutori Vse bulo u seli shira radist i zlo I zatishshya i bujni vitri Prispiv Slava predkiv otut ozhiva Mi gotovi prodovzhit yih slavu Shob cvila yak troyanda v sadah Dyagova I trimala kozacku bulavu Dobrozichlivi lyudi u nas I do praci berutsya ohoche Lyubim pisnyu i vsomu svij chas Tozh spivayemo z nami hto hoche Prispiv Slava predkiv otut ozhiva Mi gotovi prodovzhit yih slavu Shob cvila yak troyanda v sadah Dyagova I trimala kozacku bulavu Istoriya Vitoki Upershe selo Dyagova zgaduyetsya u pismovih dzherelah za 1654 rik Ale j do cogo na teritoriyi jogo centralnoyi chastini she V III tisyachi rokiv tomu viruvalo zhittya stoyalo poselennya U VI III st do n e miscevi poselyani zbuduvali gorodishe Vono malo neveliku ploshu 50h60 metriv Osoblivogo rozkvitu naselenij punkt nabuv u IH HIII st Tut visochila nevelichka fortechka za chastokolom yakoyi zhiteli hovalisya u chas nebezpeki Na zhal yiyi spalili zagarbniki mongoli U 1921 r na gorodishi z tih chasiv znajdenij mech HII HIII st Selo Dyagova z takoyu nazvoyu pochalo isnuvati oriyentovno z 1625 1626 rr Pershu pismovu zgadku pro nogo mayemo u prisyazhnih knigah Nizhinskogo polku za 1654 r Z nih doviduyemosya pro uezdnye sela Meni zokrema trete selo Degovaya na rechke Degovki i sho v tom sele postavlena c e rkov drevenaya vo imya Pokrova Presv ya tye B ogorodi cy u toe c e rkvi pop Trofim Ce dzherelo takozh daye perelik dyagivskih kozakiv yaki pidporyadkovuvalisya Menskij sotni Atoman Samojla Dyagovskij Ivan Gulyakov Prisyagali caryu todi 20 dyagivskih kozakiv Z dzherel vidomo sho u 1671 r selo potrapilo u rangove volodinnya chernigivskomu polkovnikovi Ivanu Lisenku Pislya jogo smerti getman I Mazepa nadaye universalom vid 25 zhovtnya 1699 r Dyagovu ta Osmaki molodomu sinu chernigivskogo polkovnika Fedoru Lisenku Diti Fedora Ivanovicha Lisenka Ivan Fedir Yakim Trofim za zapovitom batka 1748 r otrimali u Dyagovi 80 dvoriv mlin Korsunovskij na dva zhorna dzherelo Dyagivski kozaki brali uchast u Chigirinskih pohodah 1677 1678 rr vzyatti Azova 1696 r Pivnichnij vijni ta bojovih diyah proti Turechchini Pislya likvidaciyi Getmanshini she u HIH stolitti kozaki Dyagovi zberegli za soboyu socialnij status Tak u 1872 r u seli do kozachogo stanu nalezhalo 534 choloviki ta 541 zhinka Za oficijnimi danimi cerkovnogo prihodu v 1810 r u seli prozhivalo 1402 lyudini u 1830 r 1303 v 1850 1431 meshkanciv Oblikovi dani za 1866 rik pokazuyut sho u seli narahovuyetsya 194 dvori u yakih prozhivalo 771 cholovik ta 876 zhinok Za pidrahunkami vidomogo statista Oleksanra Rusova yaksho u 1858 r u Dyagovi bulo 154 dvori u 1892 396 u 1896 401 to vzhe u 1897 r 407 z 2658 miscevimi zhitelyami dzherelo Pid chas I Svitovoyi vijni 1914 1918 rr na frontah zaginulo 15 zhiteliv Dyagovi Povnimi Georgiyivskimi kavalerami povernulisya z okopiv K S Burka 1890 8 10 1969 rr S M Bashluk dzherelo Rodi V 1858 r misceva kozacka gromada skladalasya z 981 osobi yaki nalezhali do takih rodiv Avdiyenko Amelchenko Antonenko Burka Verhoglyad Vojlo Gapon Gerasimenko Golyak Grechuha Demchenko Zaharchenko Ignatenko Ilyash Kalyuzhnij Kiyashka Kobackij Kostomaha Kosheta Kruk Krutij Kupriyenko Kuprij Kupchenko Lavrinenko Lesyutenko Lyubka Maksimenko Pavlenko Petrenko Pozharskij Primenko Rudenko Serdyuk Chichka Chumak Shostak Shut Sherbina Yacenko dzherelo Pokrovska cerkva Upershe cerkov drevenaya vo imya Pokrova Presvyatyya Bogorodicy u yakij praviv pop Trofim zgaduyetsya v Opisi malorosijskih mist mistechok i sil Bilocerkivskogo i Nizhinskogo polkiv z perepisom zhiteliv privedenih do prisyagi na virnist caryu Oleksiyu Mihajlovichu za 1654 r Za opisom 1748 r metrichna kniga Dyagovi bula zavedena u 1722 r Todi u seli diyalo vzhe mabut 2 cerkvi bo u 1732 zgaduyutsya dva budinki popiv Rajnovskogo i Vasilya Vasilovicha U 1735 r buv vidanij dlya novogo hramu antimins Vidomo sho u 1876 r nastoyatelem cerkvi buv svyashenik Ioan Semenovich Dobryanskij a vikonuvav obov yazki psalomnika Grigorij Ivanovich Chikilevskij U 1896 r nevidomimi majstrami zrubleno zi sosni nini diyuchu Pokrovsku cerkvu Arhitekturna pam yatka zroblena u stili istorizmu Pokrovska cerkva Pislya vstanovlennya radyanskoyi vladi u 1922 r u Dyagovi prihozhani cerkvi zchinili bunt protestuyuchi proti viluchennya cinnostej Za ce svyashenika ta bagatoh zhiteliv vlada represuvala U 1930 r Pokrovsku cerkvu zakrili virishuvalosya pitannya navit pro rozibrannya na budivelni materiali Shos zavadilo zdijsniti cej zadum U vijnu cerkva znovu pochala diyati Vzyavsya praviti cerkovnu sluzhbu Fedir Makarovich Kruk Odnak nevdovzi yeparhiya prislala visvyachenogo svyashenika a iniciator vidnovlennya roboti cerkvi stav dyakom Zgodom vin poyihav vchitisya u seminariyu Pislya prihodu Chervonoyi armiyi u hrami oblashtuvali zernosklad Zreshtoyu gromada dobilasya shob na pochatku 1950 ih rokiv u Pokrovskomu hrami znovu praviv sluzhbu svyashenik Prote ce ne vlashtovuvalo partijnu verhivku rajonu Yak povidomlyav v Chernigivskij obkom KPU 20 grudnya 1968 r sekretar Menskogo rajkomu KPU E Ivanenko v selah Dyagova i Gorodishe zakryty cerkvi v etih zdaniyah otkryty istoriko kraevedcheskie muzei Pokrovska cerkva vidnovila svoyu robotu zusillyami gromadyan lishe u 1990 roci DokladnishePokrovska cerkva Dyagova Pislya 1917 r Pid chas kolektivizaciyi u seli rozkurkuleno 61 rodinu pomerlo todi zh vid golodu 28 lyudej U 1937 1938 rr 5 dyagivchan rozstrilyali 4 zaslali u tabori Pid chas Drugoyi svitovoyi vijni vivezeno 71 dyagivchanina u Nimechchinu na frontah zaginulo 270 cholovik Zagalom u vijni 1941 1945 rr vzyali uchast 406 meshkanciv Dyagovi 157 z nih nagorodzheni bojovimi ordenami ta medalyami Najbilsh znachnimi z nih I K Antonenko P G Perehozhinskij F S Burka S D Kislyuk M A Lushik D S Pavlenko U 1963 r za gospodarstvom yake perejmenovano v im Kujbisheva rahuvalosya 4169 gektariv z nih rilli 2084 sinozhati 1001 pasovish 494 sadiv 82 6 gektara lisiv 316 5 nepridatnoyi zemli 177 3 gektara U 1974 r u kolgospi nalichuvalosya 6 plugiv 8 sivalok 6 zernovih kombajniv 6 kartoplezbiralnih kombajniv 25 traktoriv riznih marok V okremi roki mezanizatori pracivniki ferm gospodarstva pokazuvali zrazki samoviddanoyi praci ta dosyagali visokih rezultativ Odnak inflyaciya 1990 ih rokiv negativno vplinula na zhittyezdatnist kolgospu a potim jogo pravonastupnika KSP SK Dyagivske U 2003 r misceve silgosppidpriyemstvo pripinilo svoyu robotu Nezvazhayuchi na ce kolgosp im Kujbisheva zalishiv svoyim trudivnikam yihnim nashadkam zagalom dobrotni asfaltivki zbudovani v 1971 1978 rr po selu i do avtotrasi Mena Chernigiv dvopoverhovu shkolu korivniki pozhezhku ditsadok FAP kontoru gospodarstva Fermerske gospodarstvo FG Butenko yake vzyalo v orendu payi selyan sogodni ye golovnim robotodavcem u Dyagovi Na riznih robotah u nomu nini pracyuye razom z chlenami fermerskogo gospodarstva majzhe 50 cholovik Fermerske gospodarstvo za ostanni 20 rokiv stvorilo potuzhnu virobnichu bazu zbudovalo velikij molochnij kompleks iz najsuchasnishoyu tehnologiyeyu doyinnya Zasluzhenij pracivnik silskogo gospodarstva Oleksij Butenko vkladaye znachni koshti ne tilki v rozvitok virobnichoyi sferi a j v socialnu sferu Fermer O I Butenko Za jogo finansuvannya prokladeno asfaltivku vid centru v bik kladovisha vidremontovani dorogi pidvedeno gazoprovid do sela i po vulicyah Za iniciativi fermera vidnovleno robotu ditsadka Krim FG Butenko u seli uspishno pracyuyut j inshi fermerski FG Butenkove ocholyuye Ivan Butenko ta selyanski gospodarstva zokrema Igorya Burki Mikoli Maksimenka Mikoli Lesyuti Petra Shestaka Ivana Antonenka Oleksandra Konka ta inshih Zavdyaki aktivnij diyalnosti miscevih deputativ pidpriyemciv inteligenciyi sogodni u Dyagovi funkcionuyut serednya shkola ditsadok 4 magazini pozhdepo klub biblioteka FAP Selo perezhivshi vazhki roki nini rozbudovuye svoye majbutnye pracyuye na stabilnist u derzhavi 12 chervnya 2020 roku vidpovidno do rozporyadzhennya Kabinetu Ministriv Ukrayini 730 r Pro viznachennya administrativnih centriv ta zatverdzhennya teritorij teritorialnih gromad Chernigivskoyi oblasti uvijshlo do skladu Menskoyi miskoyi gromadi 17 lipnya 2020 roku v rezultati administrativno teritorialnoyi reformi ta likvidaciyi Menskogo rajonu selo uvijshlo do skladu Koryukivskogo rajonu Naselennya Mova Rozpodil naselennya za ridnoyu movoyu za danimi perepisu 2001 roku Mova Kilkist Vidsotok ukrayinska 936 98 84 rosijska 8 0 85 virmenska 3 0 31 Usogo 947 100 Pam yatni miscya U seli na malovnichomu berezi richki Dyagovi u 1971 roci vidkrito memorialnij pam yatnik na chest zagiblih u Drugij svitovij vijni dyagivchan Voni ne povernulisya z dalekih boyiv ta shoroku u svyatkovi dni bilya yihnoyi simvolichnoyi mogili vdyachni zemlyaki kladut kviti 24 serpnya 2015 r U 2014 r upershe v Ukrayini u centri Dyagovi vidkrito pam yatnik geroyam Nebesnoyi sotni ta zahisnikam Ukrayinskoyi derzhavnosti Priroda Na pivden vid sela roztashovane lisove zapovidne urochishe Chamarove Mikrotoponimi ridnoyi zemli Kutki PIDLUZhZhYa HUTOR ZARIChChYa SLOBIDKA SELO BONDARIVKA REBIShIVKA SUSANINA LUGANShINA KANOVKA LEVADA DEYeVE GARBAROVKA KRUKOVA YuLOChKA urochisha YeVDAK ChEMAROVE GORODOK NAShIBANKI LYaDI lisi REBENKOVE DOVGENKIJ BARSUKI DVORYaNChINE ZELENYeVE TITARAVA LITOVChENE HMELKOVE VAROVShINA KRUKUVShINA ANTIPENKOVE GLUShKOVA PITOMNIK MOROZOVE bolota DYaGUVKA LUShIChKA GORILE GREBELKA REBIShOVA ShIYa lugi LOZI YaSENEC PEREVISSYa MINChUKI POLOVE dolini ZAJCEVA ZhOLOBKI CERKOVNA ozera GALYaKOVA RUDKA BUChINSKA RUDKA ROKITNE polya AMVROSIJChINE REBChUNKA BARANOV GRUDOK MAGALYaSOV GRUDOK PAVLIKOV GRUDOK RUBAShIN GRUDOK PODIN OKOP KICIN GRUDOK YaKIMAShINE rivchaki MIZSKIJ PERDUNIV vipas PASTOLNIKI richki SAMARA nema DYaGOVA yiyi chastina PERETOK gori HIMINA BONDAREVA CIPILINChINA HAMAZEJ h Hrushiv nema h Beshkoliv nema h Gaj vulicya GAYiVKA Dyagivska shkola Bilya shkoli Pershe pismove povidomlennya pro nayavnist shkoli u Dyagovi datuyetsya 1732 r Vona zgaduyetsya u togochasnij reviziyi Za realiyami tiyeyi dobi yak pravilo podibni shkoli isnuvali pri cerkvah Uchili ditej gramoti cerkovniki Z Kartki opisu sanitarnogo stanu shkil Sosnickogo povitu za 1919 r diznayemosya sho odnoklasne Dyagivske uchilishe malo dva primishennya odne zbudovane selyanskim tovaristvom pomoshiyu zemstva u 1888 r a druge v 1913 r Voni buli odnopoverhovi derev yani mali zaliznij dah ceglyanij fundament Starishe primishennya obbite tesanimi doshkami a novishe navit ne oshtukatureno Pidloga bula derev yana pofarbovana V uchilishi narahovuvalosya 61 stoliv U 1919 1920 navchalnij rik u Dyagivskij shkoli zdobuvali osvitu 92 hlopchika ta 59 divchatok z nih u pershomu klasi vidpovidno 29 i 33 u drugomu 15 i 12 u tretomu 22 i 12 u chetvertomu 20 i 2 p yatomu 6 hlopchikiv U 1921 r u Dyagivskij shkoli navchavsya 151 uchen bulo 6 vchiteliv U shkilnomu kabineti U 1963 r u stinah desyatirichki vzhe navchalosya 300 uchniv U 1979 r zavdyaki energijnim organizacijnim zusillyam direktora shkoli I D Snyecara pobudovane nove dvopoverhove primishennya shkoli na 300 shkolyariv U 2018 r u stinah osvitnogo zakladu zdobuvalo osvitu 90 uchniv a 25 ditej vidviduvalo ditsadok Vidomi lyudi Uchasniki rosijsko ukrayinskoyi vijni 2014 2022 rokiv Andryeyenko Oleksandr Mikolajovich 1991 r n dzherelo Burka Yevgenij Oleksandrovich 1980 r n dzherelo Burka Yaroslav Petrovich 1995 r n dzherelo Vodolazhskij Yurij Yurijovich 1991 r n dzherelo Vonarh Igor Volodimirovich 1992 r n dzherelo Gajovij Anatolij Mikolajovich 1974 r n dzherelo Dyachenko Leonid Vasilovich 1971 r n dzherelo Katunin Yevgenij Sergijovich 1989 r n dzherelo Kisluha Vyacheslav Petrovich 1972 r n dzherelo Konok Yurij Oleksandrovich 1993 r n dzherelo Kulikov Artur Arkadijovich 1970 r n dzherelo Lisovec Yurij Vasilovich 1985 r n dzherelo Mojsiyenko Andrij Yurijovich 1987 r n dzherelo Nekrasov Sergij Andrijovich 1981 r n dzherelo Piskun Mihajlo Mikolajovich 1981 r n dzherelo Piskun Dmitro Mikolajovich 1991 r n dzherelo Sinicya Mikola Volodimirovich 1977 r n dzherelo Shamruk Yurij Pavlovich 1975 r n dzherelo Sherbina Oleksandr Mikolajovich 1978 r n dzherelo Vidznacheni za trudovu doblest U 1950 ih 1960 ih rokah slavilasya u rajoni lankova dyagivskogo kolgospu Pershe travnya Ganna Nikiforivna Burko yaka oderzhuvala z kolegami po 300 centneriv cukrovih buryakiv z gektara U 1962 r lanka yaku ocholyuvala delegat XXII z yizdu KPRS Mariya Nikanorivna Lesyuta virostila na 10 gektarnij ploshi po 102 centneri suhogo zerna kukurudzi z kozhnogo gektara Zagalom uchasnikami Vistavki dosyagnen narodnogo gospodarstva u Moskvi bulo blizko dvadcyati dyagivchan Sered nih Nataliya Terentiyivna Vinnichenko Petro Semenovich Kruk Petro Sviridovich Kruk Grigorij Ivanovich Chumak 30 rokiv buv brigadirom traktornoyi brigadi a nini ocholyuye veteransku organizaciyu sela Medallyu Za doblesnu pracyu u Dyagovi nagorodzheno 32 lyudini Mihajlo Stepanovich Vinnichenko vidznachenij ordenom Zhovtnevoyi Revolyuciyi Ordenom Znak poshani nagorodzheno golovu kolgospu O V Pavlenka dvichi traktoristiv V P Maksimenka M S Vinnichenka ordenom Trudovogo Chervonogo Prapora lankovu U G Radchenko bula deputatom oblasnoyi radi shofera M P Ohrimenka traktorista P P Rudenka brigadira A I Grechuhu Ordenom Slavi troh stupeniv ta medalyami traktorista M N Burku Kombajner I I Minenko nagorodzhenij Pochesnoyu gramotoyu Prezidiyi Verhovnoyi Radi URSR Zagalom za uspihi u rozvitku narodnogo gospodarstva nagorodzheno ordenami i medalyami blizko 80 ti cholovik Urodzhenec Dyagovi Petro Dmitrovich Feshenko pracyuyuchi u Menskij rajsilgosphimiyi stav kavalerom ordena Trudovoyi Slavi Vidomi vipuskniki shkoli Baran Anatolij Petrovich nar 18 07 1957 r kandidat tehnichnih nauk docent pracyuvav u Krasnoyarskomu tehnichnomu instituti buv generalnim direktorom VAT Verhnovolzhsknaftoprovid nini odin iz kerivnikiv v PAT Lukojl Nizhnyegorodnaftoorgsintez Gron Mikola Andrijovich nar 29 03 1950 r pidpolkovnik miliciyi buv golovoyu Gorodnyanskoyi rajradi ta rajderzhadministraciyi 1994 1998 rr Dzyuba Sergij Mikolajovich nar 23 03 1972 r polkovnik buv nachalnikom upravlinnya informacijnih sistem pri Generalnomu shtabi Zbrojnih Sil Ukrayini Illyushenko Oleksandr Mihajlovich nar 29 03 1957 r pracyuvav kerivnikom dirigentom orkestru shtabu Kiyivskogo vijskovogo okrugu z 1991 r po 2007 r dirigentom zrazkovo pokazovogo orkestru Zbrojnih Sil Ukrayini Yevdokimenko Mikola Leontijovich nar 2 05 1958 r kandidat istorichnih nauk docent zaviduchij kafedroyu zagalnoosvitnih tehnologij Grodnenskogo oblasnogo institutu rozvitku osviti Disertaciya Problemy stanovleniya i razvitiya vysshej shkoly Belorussii na materialah gosudarstvennyh i obshestvenno politicheskih organizacij 1921 1932 gg 1993 r Kruk Petro Sviridovich nar 3 03 1943 r U 1992 1993 rr buv direktorom Chernigivskoyi filiyi naukovo virobnichogo akcionernogo tovaristva Niva Ukrayini Krutij Vitalij Oleksandrovich nar 14 09 1982 r direktor Menskogo krayeznavchogo muzeyu avtor nizki statej pro istoriyu Menshini Lisovec Oleg Vasilovich nar 2 08 1979 r doktor pedagogichnih nauk profesor zaviduvach kafedri socialnoyi pedagogiki i socialnoyi roboti Nizhinskogo derzhavnogo universitetu imeni Mikoli Gogolya Sertifikovanij ekspert Nacionalnogo agentstva zabezpechennya yakosti vishoyi osviti Zasnovnik ta kerivnik gromadskih organizacij GO MGO Intelektualnij klub Klio Chernigivskogo oblasnogo oseredku GO Liga ukrayinskih klubiv Sho De Koli U svoyemu naukovomu dorobku maye bilya 100 publikacij Stavav peremozhcem ta neodnorazovim prizerom konkursu Molodij naukovec roku NDU buv stipendiatom Kabinetu Ministriv Ukrayini Manojlo Grigorij Mihajlovich nar 06 03 1956 r direktor Derzhavnogo pidpriyemstva 171 Chernigivskij remontnij zavod buv direktorom Zaporizkogo sudnobudivelnogo sudnoremontnogo zavodu Pavlenko Sergij Olegovich nar 11 09 1955 r zasluzhenij zhurnalist Ukrayini istorik shef redaktor naukovogo istorichnogo zhurnalu Siveryanskij litopis Laureat premij im M Kocyubinskogo B Grinchenka ta inshih Nagorodzhenij Vidznakoyu Prezidenta Ukrayini Hrestom Ivana Mazepi 23 02 2010 ta Poche snoyu gra motoyu Verho vnoyi Ra di Ukrayi ni 9 11 2015 Opublikuvav bilshe 20 knig z istoriyi Ukrayini Petrenko Anatolij Andrijovich nar 21 11 1958 r kandidat pedagogichnih nauk docent kafedri estetichnogo vihovannya Chernigivskogo nacionalnogo peduniversitetu im T G Shevchenka Vikladaye kursi Dityachi igri Istoriya ta kultura mista i regionu Istoriya ukrayinskogo mistectva Vidminnik osviti Ukrayini Tema disertaciyi Organizacijno pedagogichni zasadi atestaciyi kerivnikiv zagalnoosvitnih navchalnih zakladiv 2007 r Polosmak Gennadij Ivanovich nar 17 01 1948 r 10 06 2011 r zasluzhenij pracivnik kulturi Ukrayini zasnovnik i direktor Menskogo zooparku sichen 1976 r 2000 r Telizhenko Krupenya Lyudmila Viktorivna nar 7 05 1962 r doktor filosofskih nauk vikladach yuridichnogo fakultetu Sumskogo derzhavnogo universitetu docent kafedri teoriyi ta istoriyi derzhavi i prava Opublikuvala 2 monografiyi ta she blizko 40 prac naukovogo ta navchalno metodichnogo harakteru Shamruk Oleg Pavlovich nar 28 03 1982 r nachalnik fakultetu probaciyi Akademiyi Derzhavnoyi penitenciarnoyi sluzhbi pidpolkovnik vnutrishnoyi sluzhbi kandidat psihologichnih nauk Shestakovska Tetyana Leonidivna nar 10 12 1987 r kandidat ekonomichnih nauk docent starshij vikladach kafedri ekonomichnoyi teoriyi Chernigivskogo nacionalnogo tehnologichnogo universitetu Tema kandidatskoyi disertaciyi Organizacijno ekonomichni osnovi rozvitku nacionalnoyi sistemi zagalnoyi serednoyi osviti Feshenko Valentina Petrivna nar 28 02 1960 r radiozhurnalist na oblasnomu festivali Zolotij peredzvin Pridesennya u 2003 r otrimala zvannya Krashij radiozhurnalist roku Vidomi sportsmeni Vasilenko Oleksandr Andrijovich polkovnik majster sportu z pidvodnogo oriyentuvannya Ponomarenko Oleksandr Mikolajovich kandidat u majstri sportu po tenisu Shestak Oleksandr Petrovich kandidat u majstri sportu po tenisu Literatori Virsh dyagivchanki laureata Pavlenko Oleg Olegovich nar 9 08 1960 r 9 12 2016 r avtor knig Koliskovi 1998 r Pud soli 2004 r Afganskij labirint 2008 r Zemlyaki 2011 r ta inshih Laureat vseukrayinskoyi premiyi im Volodimira Kobilyanskogo 1999 r za knigu Yizhachok Hrumchik Nagorodzhenij Gramotoyu Ministerstva vnutrishnih sprav Ukrayini za dobirku virshiv Dolya u pogonah 2002 r Grechuha Mikola Andrijovich nar 21 09 1961 r avtor zbirki poezij Kanatohodec 2010 r Rodinni koreni Vlasova Svitlana Anatoliyivna nar 6 06 1984 r zasluzhena artistka Ukrayini gurt Chervoni maki artistka vokalistka akademichnogo ansamblyu pisni j tancyu Nacionalnoyi gvardiyi Ukrayini batki vipuskniki Dyagivskoyi SSh Anatolij Petrovich Kalyuzhnij 4 10 1953 ta Lyubov Leontiyivna Yevdokimenko 28 07 1955 Kiyashko Olena Oleksiyivna nar 25 09 1948 r chlen Nacionalnoyi spilki zhurnalistiv Ukrayini bula ponad 20 rokiv golovnim redaktorom oblasnogo radiomovlennya oblderzhteleradiokompaniyi laureat Vseukrayinskogo festivalyu teleradioprogram Kalinovi ostrovi 2000 r laureat Vseukrayinskih mizhnarodnih konkursiv profesionaliv efiru 2005 roku batko dyagivchanin Oleksij Mihajlovich Kiyashko 24 08 1921 9 05 1994 Poltorackij Vsevolod Mikolajovich nar 1865 r 1 10 1931 r general major sluzhiv pri dvori Mikoli II keruvav medichnimi ustanovami Moskvi znav 12 mov Pislya podij 1917 r povernuvsya u ridnij dim zajmavsya likuvannyam dyagivchan pidgotovkoyu abituriyentiv do vstupu u vishi navchalni zakladi Pupirin Yurij Oleksandrovich nar 17 09 1977 r rezhiser dokumentalist avtor strichok Valera Sanya kochegar Ce vijna bejbi Kindrat Hroniki nedoogoloshenoyi vijni Na cij storoni zemli mati dyagivchanka Mariya Grigorivna Kiyashko nar 20 08 1954 Charivni uzori vishivalnic Dyagova z davnih daven slavitsya majsterno vishitimi rushnikami skatertinami Pro ce zokrema zasvidchuye zrazok gaptuvannya shovkom ta kapitellyu vistavlenij u Menskomu krayeznavchomu muzeyi Vin datuyetsya XVII stolittyam U Chernigivskomu oblasnomu muzeyi im V Tarnovskogo zberigayetsya cila kolekciya robit dyagivskih vishivalnic kincya HIH pershoyi polovini HH st 1 Sered cogo kolorovogo rozmayittya i rushnik dyagivchanki Tetyani Lavrinenko vishitij neyu oriyentovno u 1920 ih rokah 2 U Dyagivskij serednij shkoli tezh ye muzej de zberigayutsya roboti dyagivskih majstrin Yih zibrala uchitelka Valentina Ivanivna Melnichenko U muzeyi raduyut oko barvisti vizerunki vishiti na polotni Mariyeyu Petrivnoyu Rudenko Lyubov yu Yuhimivnoyu Kucherenko Rayisoyu Andriyivnoyu Grechuhoyu Nadiyeyu Gnativnoyu Chumak Viroyu Haritonivnoyu Antonenko Nadiyeyu Andriyevnoyu Olijnik Ninoyu Mihajlivnoyu Petrenko Tamaroyu Opanasivnoyu Vasilenko Viroyu Tihonivnoyu Kalyuzhnoyu Mariyeyu Panteliyivnoyu Brefalovoyu Nadiyeyu Antonivnoyu Gapon U kozhnogo z nih bula nelegka robota u kolgospi ta vdoma chimale gospodarstva Popri ce zhinki piznimi vechorami bralisya za nitku j golku i tvorili krasu Chimalo vishivalnic j dosi vigotovlyayut dlya sebe dlya ridnih spravzhni shedevri narodnoyi tvorchosti Nini u seli nabula populyarnosti vishivka biserom Krashi zrazki robit takogo planu predstavlyayut na shorichnih vistavkah pid chas masovih zahodiv Nina Antonenko Svitlana Kiyashko Alina Tereshenko Robota otcya V TihomirovaHII Dyagivski hudozhniki Tihomirov Vitalij Vitalijovich nar 13 04 1986 r ikonopisec zakinchiv u 2007 roci Chernigivske duhovne uchilishe i buv visvyachenij na svyashenika nastoyatel Svyato Pokrovskogo hramu sela Dyagovi Jogo ikoni prikrashayut cerkvi Dyagovi Sadovogo Gorodisha Blistovi ta privatni pomeshkannya viryan Robota otcya V Tihomirova Robota otcya V Tihomirova Kozhedub Katerina Anatoliyivna nar 08 07 1991 Lyabah Lyudmila Anatoliyivna nar 27 09 1991 spivavtor avtori rozpisiv stin ditsadka magazinu ta inshih primishen Partiya didiv Gromadska organizaciya Partiya Didiv diye v Dyagovi z 2005 r Ce faktichno rada starijshin diyeve ob yednannya najstarishih predstavnikiv gromadi golovnim zavdannyam yakogo ye uchast u zhitti sela ta dopomoga u virishenni jogo problem Predstavniki tovaristva zbirayutsya shoponedilka dlya obgovorennya zlobodennih pitan Provodyat subotniki organizovuyut zahodi zajmayutsya blagoustroyem sela Partiya Didiv Dyagovi narahovuye 16 chleniv sered yakih lyudi riznogo viku ta statusu P yatero didiv mayut vishu osvitu odin iz nih svogo chasu zajmavsya serjoznoyu naukovo praktichnoyu diyalnistyu reshta zi specialnoyu osvitoyu ye j veterinarni feldsheri j mehanik i agronom i navit inzhener Najstarshomu z nih 82 najmolodshomu 55 3 Knigi pro Dyagovu Pavlenko O O Pavlenko S O Dyagova vid minulogo do sogodennya Chernigiv Chernigivski oberegi 2010 320 s http libkor com ua frm download php part 2 amp id 180 Spisok kozackih rodiv Sosnickogo povitu Chastina I Revizki skazki 1858 roku Zoshit 1 Mistechki Sinyavka Stolne i sela Derzharhiv Chernigivskoyi obl f 1011 op 1 spr 90 Uklav Ye Cherneckij Bila Cerkva Vid O Pshonkivskij 2010 40 s Selo Dyagova v materialah Generalnogo opisu Livoberezhnoyi Ukrayini 1765 1769 rr Uporyadnik Dmitro Kazimirov Chernigiv Vidavec Lozovij V M 2013 232 s http shron1 chtyvo org ua Kazimirov Dmytro Selo Diahova v materialakh Heneralnoho opysu Livoberezhnoi Ukrainy 1765 1769 rr pdf Spovidni rozpisi sela Dyagovi 1746 1830 rokiv Uporyadnik Sergij Gorobec Chernigiv Vidavec Lozovij V M 2015 368 s http libkor com ua frm download php part 2 amp id 355 Bondar O M Planuvalno topografichna struktura Dyagovi za dobi serednovichchya ta modernogo chasu Chernigiv Vidavec Lozovij V M 2016 24 s http libkor com ua frm download php part 2 amp id 354 Fotografiyi Pokrovska cerkva v Dyagovij 2015 rik Pam yatnik geroyam Nebesnoyi sotni 2015 rik Div takozh Perelik naselenih punktiv sho postrazhdali vid Golodomoru 1932 1933 Chernigivska oblast Primitki Arhiv originalu za 29 zhovtnya 2018 Procitovano 29 zhovtnya 2018 Dyagova Menskij r n Chernigivska obl derev yana cerkva www derev org ua Procitovano 13 serpnya 2022 FERMERSKE GOSPODARSTVO BUTENKO 7 travnya 2021 u Wayback Machine youcontrol com ua FG Butenko 7 travnya 2021 u Wayback Machine Kurkul Rol agrarnogo biznesu u rozvitku socialnoyi infrastrukturi silskih teritorij dosvid i praktika 3 bereznya 2022 u Wayback Machine Chernigivska oblasna administraciya 18 lipnya 2013 Pro viznachennya administrativnih centriv ta zatverdzhennya teritorij teritorialnih gromad Chernigivskoyi oblasti Oficijnij vebportal parlamentu Ukrayini ukr Procitovano 10 lipnya 2022 Postanova Verhovnoyi Radi Ukrayini vid 17 lipnya 2020 roku 807 IX Pro utvorennya ta likvidaciyu rajoniv https socialdata org ua projects mova 2001 Posilannya Pogoda v seli Dyagova 7 serpnya 2020 u Wayback Machine Ce nezavershena stattya z geografiyi Ukrayini Vi mozhete dopomogti proyektu vipravivshi abo dopisavshi yiyi