Альфо́нс Жуе́н, повне ім'я — Альфо́нс П'є́р Жуе́н (фр. Alphonse Juin; 16 грудня 1888, Аннаба, Французький Алжир — 27 січня 1967, Париж, Франція) — французький військовослужбовець і політичний діяч, бригадний генерал (з 1938 року), командувач експедиційним французьким корпусом у роки Другої світової війни (з 1942), генеральний резидент в Марокко (з 1947 року), Маршал Франції (з 1952 року), Командувач об'єднаними збройними силами НАТО у Брюнсумі (з 1953 року); ветеран Першої і Другої світових воєн.
Альфонс Жуен фр. Alphonse Juin | |||
| |||
---|---|---|---|
20 серпня 1953 — вересень 1956 | |||
Попередник: | посаду утворено | ||
Наступник: | Жан-Етьєн Валлю | ||
| |||
з 1952 | |||
Народження: | 16 грудня 1888 Аннаба, d, Франція | ||
Смерть: | 27 січня 1967 (78 років) Париж, Франція | ||
Поховання: | d | ||
Країна: | Франція | ||
Освіта: | Особлива військова школа Сен-Сір | ||
Автограф: | |||
Нагороди: | |||
Медіафайли у Вікісховищі |
Біографія
Дитинство і ранні роки
Альфонс Жуен народився 16 грудня 1888 року в місті Аннаба, що на північному сході Французького Алжиру (нині суверенна держава Алжир), в сім'ї жандарма Віктора Жена та його дружини Саліни. Названий був на честь діда по батьківський лінії. Коли Жуену виповнилося 6 років, його сім'я переїхала до міста Константіна. Там він пішов навчатися у початкову школу, а згодом вступив до ліцею «Lycée d'Aumale».
У 1909 році майбутній маршал Франції вступив до особливої військової школи Сен-Сір, яка займалася підготовкою кадрів для французького офіцерства і жандармерії. Після складання вступного іспиту Жуен був зарахований до алжирського полку 1er Régiment de Zouaves. Пізніше отримав звання сержанта. Перед Агадірською кризою у 1910 році переведений до 223-го полку Saint-Cyr, що у марокканському місті Фес. Окрім алжирських солдатів, сюди увійшли також солдати з Китаю, Туреччини та Ірану. Серед них також були майбутні генерали Антуан Безо та Шарль де Голль.
Отримавши звання молодшого лейтенанта, 1 жовтня 1912 року Жуен був переведений до полку 1er Régiment de Tirailleurs Algériens. Служив у Марокко. Брав участь у Заянській війні, у боях поблизу міста Таза.
Перша світова війна
Після початку Першої світової війни у серпні 1914 року була сформована бригада з п'яти батальйонів, відома також як Brigade des Chasseurs Indigènes, до якої й приєднався Альфонс Жуен. Бригада складалася з марокканських військ, які були відправлені на Західний фронт у Францію. Пізніше він отримав звання лейтенанта.
5 вересня 1914 року бригада вступила у перший бій на Марні. І на наступний день Альфонс був важко поранений у ліву руку, але, відмовившись від медичної допомоги, залишився на фронті. За мужність і стійкість він був нагороджений Хрестом Ордена Почесного легіону. У січні 1915 року їхня бригада приєдналась до битви під Шампань-Арденною. Там Альфонс Жуен знову отримав поранення, але в цей раз у праву руку. Після двох важких поранень він був примусово відправлений до лікарні. Отримав звання капітана.
Після повернення з Франції в кінці 1916 року став ад'ютантом генерального резидента в Марокко Юбера Ліоте. У квітні 1917 повернувся знову до Франції і взяв участь битві Робера Нівеля, а у жовтні 1918 року приєднався до французької місії армії США.
Міжвоєнний період
Після Першої світової війни повернувся до марокканського полку «1er Régiment de Tirailleurs Marocains» та продовжив паралельно навчатися в школі Сен-Сір. Після закінчення навчання в 1921 році Жуен був відправлений служити у штаб дивізії, що в Тунісі.
У вересні 1927 року повернувся до Північної Африки і командував батальйоном у «7e Régiment de Tirailleurs Algériens». Він одружився з Марі Габріель Сесіль, дочкою з ветеринарного лікаря, який переїхав із сім'єю в міто Константіна і став займатися бізнесом. У 1928 році став військовим секретарем і директором з політичних питань у Марокко. У 1932 році отримав звання підполковника. У 1935 році став командиром «3e Régiment de Zouaves». Пізніше отримав звання полковника.
У 1937 році Жуена призначено генеральним резидентом у Марокко. 26 грудня 1938 року повернувся до Алжиру, отримавши звання бригадного генерала.
Друга світова війна
У часи Другої світової війни Жуен отримав звання генерала дивізії і очолив командування військами в Марокко. Адмірал Франсуа Дарлан запропонував йому посаду міністра з висвітлення війни, але Жуен відхилив пропозицію, заявивши, що він хоче служити тільки в Північній Африці. 20 листопада 1941 року він був підвищений до генерала корпусу і очолив командування сухопутними військами у Північній Африці.
У 1943 році був призначений начальником штабу французьких військ. У цьому ж році його було підвищено до генерала армії. Переконавши командувача союзними військам Дуайта Ейзенхауера, про те, що 2-а танкова дивізія на чолі з Філіпом Леклерком повинна звільнити Париж, Жуен і де Голль у серпні 1944 року увійшли до Парижа.
Після війни Альфонса Жуена гостро критикували. На думку низки дослідників, він разом з де Голлем несуть відповідальність за військові злочини проти цивільного населення, які були вчинені солдатами союзних військ під час Італійської кампанії в 1944 році. Як зазначають історики, жертвами грабежів, убивств і зґвалтувань стали тисячі італійців; з особливою жорстокістю діяли колоніальні війська, значну частину яких складали вихідці з Африки.
Деякі критики відзначають «подвійність» позиції Жюена після початку заворушень в Лаціо. Французькому воєначальнику приписують наступні слова:
«Слід було вести себе з гідністю, не дивлячись на наші почуття до народу, що ганебно зрадив Францію».Оригінальний текст (фр.)« qu’il fallait maintenir une attitude digne, malgré nos sentiments à l’égard d’une nation qui a odieusement trahi la France ».— Tommaso Baris (пер. з фр.)
Післявоєнні і останні роки життя
У січні 1947 Жуен повернувся до Північної Африки. Він виступав проти незалежності Марокко від Франції. Як генеральний резидент в Марокко він заборонив релігійні школи і певні збори, які, на його думку, були націоналістичними. Під час його перебування на посаді втілено у життя безліч адміністративних реформ.
У квітні 1946 року він відвідав Індокитай. Мав декілька зустрічей з високопоставленими чиновниками, серед яких був і Хо Ши Мін. У 1948 році йому надійшла пропозиція командувати Західноєвропейськими союзними сухопутними військами, але він її віхилив.
У 1952 році отримав найвище військове звання — Маршал Франції. У 1953 році Жуен очолив новостворене командування об'єднаними збройними силами в Брюнсумі.
1 жовтня 1956 року подав у відставку.
У листопаді 1966 року переніс інфаркт, а 27 січня 1967 року помер. Похорони відбулися в Нотр-Дам де Парі. На похоронах були присутні Александр Ріджуей, Марсель Карпентьєр та Шарль де Голль.
Нагороди
- Французькі:
- Орден Почесного Легіону
- Лицар (з 10 грудня 1914 року)
- Офіцер (з 28 грудня 1924 року)
- Командир (з 1 жовтня 1940 року)
- Кавалер (з 25 червня 1944 року)
- Великий Хрест (з 8 травня 1945)
- Військова Медаль
- Військовий Хрест 1914—1918
- Військовий Хрест 1939—1945
- Медаль Перемоги
- Колоніальна медаль
- Іноземні:
- Хрест Суверенного військового Ордену Госпітальєрів Святого Івана Єрусалимського, лицарів Родосу і Мальти (Мальта)
- (Бельгія)
- Медаль «За видатні заслуги» (США)
- Легіон Заслуг (США)
- (Марокко)
- Орден Лазні (Велика Британія)
- Хрест Грюнвальда (Польща)
Бібліографія
- Le Maghreb en feu, 1957.
- L'Europe en question, 1958, avec Henri Massis.
- Mémoires, 1959–60.
- Je suis soldat, 1960.
- La Campagne d'Italie, 1962
- C'étaient nos frères, 1962.
- Histoire parallèle — La France en Algérie 1830—1962, 1963.
- La Brigade marocaine à la bataille de la Marne, 1964.
- Trois siècles d'obéissance militaire, 1650—1963, 1964.
Примітки
- Clayton 1992, pp. 10–12.
- (PDF) (French) . . Архів оригіналу (PDF) за 6 червня 2014. Процитовано 3 червня 2014.
- (French) . bone.piednoir.net. Архів оригіналу за 24 липня 2011. Процитовано 3 червня 2014.
- Juin, Alphonse. (French) . 1914ancien.free. Архів оригіналу за 14 липня 2014. Процитовано 7 червня 2014.
- Clayton 1992, pp. 14–16
- Juin, Alphonse. (French) . perso.neuf. Архів оригіналу за 3 березня 2014. Процитовано 7 червня 2014.
- (French) . geneanet. Архів оригіналу за 14 липня 2014. Процитовано 10 червня 2014.
- «Alphonse Juin» (in French) [ 13 квітня 2014 у Wayback Machine.]. Ministère de la Défense. Retrieved 11 June 2014.
- Baris, Tommaso. Le corps expéditionnaire français en Italie. [fr]. Архів оригіналу за 10 серпня 2012. Процитовано 11 серпня 2012. (фр.)
- Alphonse Juin, Marshal of France dies at 78. St. Petersburg Times. 28 січня 1967. Процитовано 15 червня 2014.
Джерела
- Baris, Tommaso (January 2007). . Vingtième Siècle (French) (93): 47—61. ISSN 0294-1759. Архів оригіналу за 23 вересня 2015. (англ.)
- Blumenson, Martin (1969). (PDF). United States Army in World War II: The War in the Mediterranean. Washington DC: Office of the Chief of Military History, U.S. Department of the Army. OCLC 22107. Архів оригіналу (PDF) за 24 вересня 2015. (англ.)
- Clark, Mark (1950). Calculated Risk. New York City: Harper & Brothers. OCLC 358946. (англ.)
- Clayton, Anthony (1992). Three Marshals of France. London: Brassey's. ISBN . OCLC 25026611. (англ.)
- Fisher, Ernest F. (1977). (PDF). United States Army in World War II: The War in the Mediterranean. Washington DC: Office of the Chief of Military History, U.S. Department of the Army. OCLC 2463467. Архів оригіналу (PDF) за 24 вересня 2015. Процитовано 14 серпня 2014. (англ.)
- Howe, George F. (1957). (PDF). United States Army in World War II: The War in the Mediterranean. Washington DC: Office of the Chief of Military History, U.S. Department of the Army. OCLC 23304011. Архів оригіналу (PDF) за 24 вересня 2015. Процитовано 14 серпня 2014. (англ.)
- Vigneras, Marcel (1957). (PDF). Office of the Chief of Military History, U.S. Department of the Army. Архів оригіналу (PDF) за 24 вересня 2015. Процитовано 14 серпня 2014. (англ.)
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Alfo ns Zhue n povne im ya Alfo ns P ye r Zhue n fr Alphonse Juin 16 grudnya 1888 Annaba Francuzkij Alzhir 27 sichnya 1967 Parizh Franciya francuzkij vijskovosluzhbovec i politichnij diyach brigadnij general z 1938 roku komanduvach ekspedicijnim francuzkim korpusom u roki Drugoyi svitovoyi vijni z 1942 generalnij rezident v Marokko z 1947 roku Marshal Franciyi z 1952 roku Komanduvach ob yednanimi zbrojnimi silami NATO u Bryunsumi z 1953 roku veteran Pershoyi i Drugoyi svitovih voyen Alfons Zhuen fr Alphonse JuinAlfons Zhuen Prapor 1 j Komanduvach OZS NATO u Bryunsumi 20 serpnya 1953 veresen 1956 Poperednik posadu utvoreno Nastupnik Zhan Etyen Vallyu Prapor Marshal Franciyi z 1952 Narodzhennya 16 grudnya 1888 1888 12 16 Annaba d FranciyaSmert 27 sichnya 1967 1967 01 27 78 rokiv Parizh FranciyaPohovannya dKrayina FranciyaOsvita Osobliva vijskova shkola Sen Sir Avtograf Nagorodi marshal Franciyi d Mediafajli b u VikishovishiBiografiyaDitinstvo i ranni roki Alfons Zhuen narodivsya 16 grudnya 1888 roku v misti Annaba sho na pivnichnomu shodi Francuzkogo Alzhiru nini suverenna derzhava Alzhir v sim yi zhandarma Viktora Zhena ta jogo druzhini Salini Nazvanij buv na chest dida po batkivskij liniyi Koli Zhuenu vipovnilosya 6 rokiv jogo sim ya pereyihala do mista Konstantina Tam vin pishov navchatisya u pochatkovu shkolu a zgodom vstupiv do liceyu Lycee d Aumale U 1909 roci majbutnij marshal Franciyi vstupiv do osoblivoyi vijskovoyi shkoli Sen Sir yaka zajmalasya pidgotovkoyu kadriv dlya francuzkogo oficerstva i zhandarmeriyi Pislya skladannya vstupnogo ispitu Zhuen buv zarahovanij do alzhirskogo polku 1er Regiment de Zouaves Piznishe otrimav zvannya serzhanta Pered Agadirskoyu krizoyu u 1910 roci perevedenij do 223 go polku Saint Cyr sho u marokkanskomu misti Fes Okrim alzhirskih soldativ syudi uvijshli takozh soldati z Kitayu Turechchini ta Iranu Sered nih takozh buli majbutni generali Antuan Bezo ta Sharl de Goll Otrimavshi zvannya molodshogo lejtenanta 1 zhovtnya 1912 roku Zhuen buv perevedenij do polku 1er Regiment de Tirailleurs Algeriens Sluzhiv u Marokko Brav uchast u Zayanskij vijni u boyah poblizu mista Taza Persha svitova vijna Pislya pochatku Pershoyi svitovoyi vijni u serpni 1914 roku bula sformovana brigada z p yati bataljoniv vidoma takozh yak Brigade des Chasseurs Indigenes do yakoyi j priyednavsya Alfons Zhuen Brigada skladalasya z marokkanskih vijsk yaki buli vidpravleni na Zahidnij front u Franciyu Piznishe vin otrimav zvannya lejtenanta 5 veresnya 1914 roku brigada vstupila u pershij bij na Marni I na nastupnij den Alfons buv vazhko poranenij u livu ruku ale vidmovivshis vid medichnoyi dopomogi zalishivsya na fronti Za muzhnist i stijkist vin buv nagorodzhenij Hrestom Ordena Pochesnogo legionu U sichni 1915 roku yihnya brigada priyednalas do bitvi pid Shampan Ardennoyu Tam Alfons Zhuen znovu otrimav poranennya ale v cej raz u pravu ruku Pislya dvoh vazhkih poranen vin buv primusovo vidpravlenij do likarni Otrimav zvannya kapitana Pislya povernennya z Franciyi v kinci 1916 roku stav ad yutantom generalnogo rezidenta v Marokko Yubera Liote U kvitni 1917 povernuvsya znovu do Franciyi i vzyav uchast bitvi Robera Nivelya a u zhovtni 1918 roku priyednavsya do francuzkoyi misiyi armiyi SShA Mizhvoyennij period Pislya Pershoyi svitovoyi vijni povernuvsya do marokkanskogo polku 1er Regiment de Tirailleurs Marocains ta prodovzhiv paralelno navchatisya v shkoli Sen Sir Pislya zakinchennya navchannya v 1921 roci Zhuen buv vidpravlenij sluzhiti u shtab diviziyi sho v Tunisi U veresni 1927 roku povernuvsya do Pivnichnoyi Afriki i komanduvav bataljonom u 7e Regiment de Tirailleurs Algeriens Vin odruzhivsya z Mari Gabriel Sesil dochkoyu z veterinarnogo likarya yakij pereyihav iz sim yeyu v mito Konstantina i stav zajmatisya biznesom U 1928 roci stav vijskovim sekretarem i direktorom z politichnih pitan u Marokko U 1932 roci otrimav zvannya pidpolkovnika U 1935 roci stav komandirom 3e Regiment de Zouaves Piznishe otrimav zvannya polkovnika U 1937 roci Zhuena priznacheno generalnim rezidentom u Marokko 26 grudnya 1938 roku povernuvsya do Alzhiru otrimavshi zvannya brigadnogo generala Mark Klark i Alfons Zhuen Italiya 1944 Druga svitova vijna U chasi Drugoyi svitovoyi vijni Zhuen otrimav zvannya generala diviziyi i ocholiv komanduvannya vijskami v Marokko Admiral Fransua Darlan zaproponuvav jomu posadu ministra z visvitlennya vijni ale Zhuen vidhiliv propoziciyu zayavivshi sho vin hoche sluzhiti tilki v Pivnichnij Africi 20 listopada 1941 roku vin buv pidvishenij do generala korpusu i ocholiv komanduvannya suhoputnimi vijskami u Pivnichnij Africi U 1943 roci buv priznachenij nachalnikom shtabu francuzkih vijsk U comu zh roci jogo bulo pidvisheno do generala armiyi Perekonavshi komanduvacha soyuznimi vijskam Duajta Ejzenhauera pro te sho 2 a tankova diviziya na choli z Filipom Leklerkom povinna zvilniti Parizh Zhuen i de Goll u serpni 1944 roku uvijshli do Parizha Pislya vijni Alfonsa Zhuena gostro kritikuvali Na dumku nizki doslidnikiv vin razom z de Gollem nesut vidpovidalnist za vijskovi zlochini proti civilnogo naselennya yaki buli vchineni soldatami soyuznih vijsk pid chas Italijskoyi kampaniyi v 1944 roci Yak zaznachayut istoriki zhertvami grabezhiv ubivstv i zgvaltuvan stali tisyachi italijciv z osoblivoyu zhorstokistyu diyali kolonialni vijska znachnu chastinu yakih skladali vihidci z Afriki Deyaki kritiki vidznachayut podvijnist poziciyi Zhyuena pislya pochatku zavorushen v Lacio Francuzkomu voyenachalniku pripisuyut nastupni slova Slid bulo vesti sebe z gidnistyu ne divlyachis na nashi pochuttya do narodu sho ganebno zradiv Franciyu Originalnij tekst fr qu il fallait maintenir une attitude digne malgre nos sentiments a l egard d une nation qui a odieusement trahi la France Tommaso Baris per z fr Pislyavoyenni i ostanni roki zhittya U sichni 1947 Zhuen povernuvsya do Pivnichnoyi Afriki Vin vistupav proti nezalezhnosti Marokko vid Franciyi Yak generalnij rezident v Marokko vin zaboroniv religijni shkoli i pevni zbori yaki na jogo dumku buli nacionalistichnimi Pid chas jogo perebuvannya na posadi vtileno u zhittya bezlich administrativnih reform U kvitni 1946 roku vin vidvidav Indokitaj Mav dekilka zustrichej z visokopostavlenimi chinovnikami sered yakih buv i Ho Shi Min U 1948 roci jomu nadijshla propoziciya komanduvati Zahidnoyevropejskimi soyuznimi suhoputnimi vijskami ale vin yiyi vihiliv U 1952 roci otrimav najvishe vijskove zvannya Marshal Franciyi U 1953 roci Zhuen ocholiv novostvorene komanduvannya ob yednanimi zbrojnimi silami v Bryunsumi 1 zhovtnya 1956 roku podav u vidstavku U listopadi 1966 roku perenis infarkt a 27 sichnya 1967 roku pomer Pohoroni vidbulisya v Notr Dam de Pari Na pohoronah buli prisutni Aleksandr Ridzhuej Marsel Karpentyer ta Sharl de Goll Memorial Alfonsa ZhuenaNagorodiFrancuzki Orden Pochesnogo Legionu Licar z 10 grudnya 1914 roku Oficer z 28 grudnya 1924 roku Komandir z 1 zhovtnya 1940 roku Kavaler z 25 chervnya 1944 roku Velikij Hrest z 8 travnya 1945 Vijskova Medal Vijskovij Hrest 1914 1918 Vijskovij Hrest 1939 1945 Medal Peremogi Kolonialna medal Inozemni Hrest Suverennogo vijskovogo Ordenu Gospitalyeriv Svyatogo Ivana Yerusalimskogo licariv Rodosu i Malti Malta Belgiya Medal Za vidatni zaslugi SShA Legion Zaslug SShA Marokko Orden Lazni Velika Britaniya Hrest Gryunvalda Polsha BibliografiyaLe Maghreb en feu 1957 L Europe en question 1958 avec Henri Massis Memoires 1959 60 Je suis soldat 1960 La Campagne d Italie 1962 C etaient nos freres 1962 Histoire parallele La France en Algerie 1830 1962 1963 La Brigade marocaine a la bataille de la Marne 1964 Trois siecles d obeissance militaire 1650 1963 1964 PrimitkiClayton 1992 pp 10 12 PDF French Arhiv originalu PDF za 6 chervnya 2014 Procitovano 3 chervnya 2014 French bone piednoir net Arhiv originalu za 24 lipnya 2011 Procitovano 3 chervnya 2014 Juin Alphonse French 1914ancien free Arhiv originalu za 14 lipnya 2014 Procitovano 7 chervnya 2014 Clayton 1992 pp 14 16 Juin Alphonse French perso neuf Arhiv originalu za 3 bereznya 2014 Procitovano 7 chervnya 2014 French geneanet Arhiv originalu za 14 lipnya 2014 Procitovano 10 chervnya 2014 Alphonse Juin in French 13 kvitnya 2014 u Wayback Machine Ministere de la Defense Retrieved 11 June 2014 Baris Tommaso Le corps expeditionnaire francais en Italie fr Arhiv originalu za 10 serpnya 2012 Procitovano 11 serpnya 2012 fr Alphonse Juin Marshal of France dies at 78 St Petersburg Times 28 sichnya 1967 Procitovano 15 chervnya 2014 DzherelaBaris Tommaso January 2007 Vingtieme Siecle French 93 47 61 ISSN 0294 1759 Arhiv originalu za 23 veresnya 2015 angl Blumenson Martin 1969 PDF United States Army in World War II The War in the Mediterranean Washington DC Office of the Chief of Military History U S Department of the Army OCLC 22107 Arhiv originalu PDF za 24 veresnya 2015 angl Clark Mark 1950 Calculated Risk New York City Harper amp Brothers OCLC 358946 angl Clayton Anthony 1992 Three Marshals of France London Brassey s ISBN 0 08 040707 2 OCLC 25026611 angl Fisher Ernest F 1977 PDF United States Army in World War II The War in the Mediterranean Washington DC Office of the Chief of Military History U S Department of the Army OCLC 2463467 Arhiv originalu PDF za 24 veresnya 2015 Procitovano 14 serpnya 2014 angl Howe George F 1957 PDF United States Army in World War II The War in the Mediterranean Washington DC Office of the Chief of Military History U S Department of the Army OCLC 23304011 Arhiv originalu PDF za 24 veresnya 2015 Procitovano 14 serpnya 2014 angl Vigneras Marcel 1957 PDF Office of the Chief of Military History U S Department of the Army Arhiv originalu PDF za 24 veresnya 2015 Procitovano 14 serpnya 2014 angl