Арте́менко Степа́н Єлиза́рович (нар. 22 (9) січня 1913 — пом. 5 травня 1977) — командир 3-го стрілецького батальйону 447-го стрілецького полку , майор. Двічі Герой Радянського Союзу (27 лютого 1945 року, 31 травня 1945 року).
Артеменко Степан Єлизарович | |
---|---|
Народження | 9 (22) січня 1913 Рацулове, Одеський повіт, Херсонська губернія, Російська імперія |
Смерть | 5 травня 1977 (64 роки) Одеса, Українська РСР, СРСР |
Поховання | Другий християнський цвинтар |
Країна | СРСР |
Приналежність | Радянська армія |
Вид збройних сил | Сухопутні війська |
Рід військ | Піхота |
Роки служби | 1935–1955 |
Партія | ВКП(б) |
Звання | Полковник |
Формування | |
Командування | командир батальйону |
Війни / битви | Німецько-радянська війна |
Нагороди | |
Артеменко Степан Єлизарович у Вікісховищі |
Життєпис
Народився 22 січня 1913 року в селі Рацулове Одеського повіту Херсонської губернії. Українець. Закінчив 7 класів середньої школи та курси зоотехніків. Працював заступником бригадира колгоспу.
У 1935 році призваний до Червоної Армії. З 24 листопада 1937 року працював на посаді дільничого уповноваженого у Роздільнянському районному відділку НКВС.
Під час німецько-радянської війни — рядовий, командир взводу, роти і мотострілецького батальйону на Південно-Західному, Центральному, Сталінградському, Першому Білоруському, Першому і Другому Українських фронтах.
У вересні 1941 року в оборонних боях під Харковом замінив убитого командира взводу. Взвод утримав свої позиції, за що Артеменко С. Є. отримав свою першу нагороду — медаль «За відвагу», а за кілька днів йому надано військове звання молодший лейтенант.
Указом Президії Верховної Ради СРСР від 27 лютого 1945 року за вміле командування батальйоном 447-го стрілецького полку (387-а стрілецька дивізія, 61-а армія, 1-й Білоруський фронт) під час прориву ворожої оборони на південь від Варшави, капітан Артеменко С. Є. відзначений званням Героя Радянського Союзу (медаль № 5687).
Указом Президії Верховної Ради СРСР від 31 травня 1945 року за бойові заслуги при форсуванні Одри і в боях за Берлін майор Артеменко С. Є. нагороджений другою медаллю «Золота Зірка».
Після війни — на керівних посадах у сухопутних військах. Тривалий час був військовим комісаром одного з РВК м. Одеса. Від 1955 — полковник у відставці. Працював на заводі імені Січневого повстання в Одесі.
Нагороди
- Дві медалі «Золота Зірка» Героя Радянського Союзу
- Орден Леніна
- Два ордена Червоного Прапора
- Орден Олександра Невського
- Орден Вітчизняної війни 1-го ступеня
- Орден Червоної Зірки
- Медаль «За відвагу»
інші медалі
Пам'ять
На батьківщині Героя встановлено бронзове погруддя.
В Одесі на будинку, в якому мешкав С. Є. Артеменко, встановлено меморіальну дошку.
В Роздільній на будинку районного відділку МВС України встановлено меморіальну дошку.
Також у Роздільній на його честь названий провулок.
На його честь названо вулицю Артеменка в місті Дубровиця, Рівненської області, так як під його командуванням 447 полк 397-ї Сарненської Червонопрапорної ордена Кутузова другого ступеня стрілецької дивізії, перший вступив на Дубровиччину в січні 1944 року, дислокувався тут тривалий час, аж до початку знаменитої наступальної операції «Багратіон». Артеменко є почесним громадянином Дубровиці.
Примітки
- . Архів оригіналу за 21 липня 2015. Процитовано 17 липня 2015.
- . Архів оригіналу за 21 липня 2015. Процитовано 17 липня 2015.
- . Архів оригіналу за 24 квітня 2019. Процитовано 24 квітня 2019.
{{}}
: Обслуговування CS1: Сторінки з текстом «archived copy» як значення параметру title ()
Джерела
- Біографія С. Є. Артеменка [ 1 березня 2017 у Wayback Machine.]
- Електронна енциклопедія історії України на сайті Інституту історії України Національної академії наук України [ 5 березня 2016 у Wayback Machine.]
Література
- Подвиг во имя жизни: Очерки о Героях Советского Союза, уроженцах Одесской области/ составители Абрамов А. Ф., Бульба А. И. — Одеса: Маяк, 1984. (рос.)
- Люди бессмертного подвига, кн. 1. М., 1975; (рос.)
- Ефимов П. Самые высокие высоты. В кн.: Солдаты Родины. Одесса, 1976; (рос.)
- Дважды Герои Советского Союза. М., 1973; (рос.)
- Герои Советского Союза, т. 1. М., 1987. (рос.)
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
U Vikipediyi ye statti pro inshih lyudej iz prizvishem Artemenko Arte menko Stepa n Yeliza rovich nar 22 9 sichnya 1913 pom 5 travnya 1977 komandir 3 go strileckogo bataljonu 447 go strileckogo polku major Dvichi Geroj Radyanskogo Soyuzu 27 lyutogo 1945 roku 31 travnya 1945 roku Artemenko Stepan YelizarovichNarodzhennya9 22 sichnya 1913 1913 01 22 Raculove Odeskij povit Hersonska guberniya Rosijska imperiyaSmert5 travnya 1977 1977 05 05 64 roki Odesa Ukrayinska RSR SRSRPohovannyaDrugij hristiyanskij cvintarKrayina SRSRPrinalezhnist Radyanska armiyaVid zbrojnih silSuhoputni vijskaRid vijskPihotaRoki sluzhbi1935 1955PartiyaVKP b Zvannya PolkovnikFormuvannyaKomanduvannyakomandir bataljonuVijni bitviNimecko radyanska vijnaNagorodi Artemenko Stepan Yelizarovich u VikishovishiZhittyepisNarodivsya 22 sichnya 1913 roku v seli Raculove Odeskogo povitu Hersonskoyi guberniyi Ukrayinec Zakinchiv 7 klasiv serednoyi shkoli ta kursi zootehnikiv Pracyuvav zastupnikom brigadira kolgospu U 1935 roci prizvanij do Chervonoyi Armiyi Z 24 listopada 1937 roku pracyuvav na posadi dilnichogo upovnovazhenogo u Rozdilnyanskomu rajonnomu viddilku NKVS Pid chas nimecko radyanskoyi vijni ryadovij komandir vzvodu roti i motostrileckogo bataljonu na Pivdenno Zahidnomu Centralnomu Stalingradskomu Pershomu Biloruskomu Pershomu i Drugomu Ukrayinskih frontah U veresni 1941 roku v oboronnih boyah pid Harkovom zaminiv ubitogo komandira vzvodu Vzvod utrimav svoyi poziciyi za sho Artemenko S Ye otrimav svoyu pershu nagorodu medal Za vidvagu a za kilka dniv jomu nadano vijskove zvannya molodshij lejtenant Ukazom Prezidiyi Verhovnoyi Radi SRSR vid 27 lyutogo 1945 roku za vmile komanduvannya bataljonom 447 go strileckogo polku 387 a strilecka diviziya 61 a armiya 1 j Biloruskij front pid chas prorivu vorozhoyi oboroni na pivden vid Varshavi kapitan Artemenko S Ye vidznachenij zvannyam Geroya Radyanskogo Soyuzu medal 5687 Ukazom Prezidiyi Verhovnoyi Radi SRSR vid 31 travnya 1945 roku za bojovi zaslugi pri forsuvanni Odri i v boyah za Berlin major Artemenko S Ye nagorodzhenij drugoyu medallyu Zolota Zirka Pislya vijni na kerivnih posadah u suhoputnih vijskah Trivalij chas buv vijskovim komisarom odnogo z RVK m Odesa Vid 1955 polkovnik u vidstavci Pracyuvav na zavodi imeni Sichnevogo povstannya v Odesi Pomer 5 travnya 1977 roku Pohovanij v Odesi NagorodiDvi medali Zolota Zirka Geroya Radyanskogo Soyuzu Orden Lenina Dva ordena Chervonogo Prapora Orden Oleksandra Nevskogo Orden Vitchiznyanoyi vijni 1 go stupenya Orden Chervonoyi Zirki Medal Za vidvagu inshi medaliPam yatMemorialna doshka na budivli Rozdilnyanskogo viddilu policiyi Na batkivshini Geroya vstanovleno bronzove pogruddya V Odesi na budinku v yakomu meshkav S Ye Artemenko vstanovleno memorialnu doshku V Rozdilnij na budinku rajonnogo viddilku MVS Ukrayini vstanovleno memorialnu doshku Takozh u Rozdilnij na jogo chest nazvanij provulok Na jogo chest nazvano vulicyu Artemenka v misti Dubrovicya Rivnenskoyi oblasti tak yak pid jogo komanduvannyam 447 polk 397 yi Sarnenskoyi Chervonoprapornoyi ordena Kutuzova drugogo stupenya strileckoyi diviziyi pershij vstupiv na Dubrovichchinu v sichni 1944 roku dislokuvavsya tut trivalij chas azh do pochatku znamenitoyi nastupalnoyi operaciyi Bagration Artemenko ye pochesnim gromadyaninom Dubrovici Primitki Arhiv originalu za 21 lipnya 2015 Procitovano 17 lipnya 2015 Arhiv originalu za 21 lipnya 2015 Procitovano 17 lipnya 2015 Arhiv originalu za 24 kvitnya 2019 Procitovano 24 kvitnya 2019 a href wiki D0 A8 D0 B0 D0 B1 D0 BB D0 BE D0 BD Cite web title Shablon Cite web cite web a Obslugovuvannya CS1 Storinki z tekstom archived copy yak znachennya parametru title posilannya DzherelaBiografiya S Ye Artemenka 1 bereznya 2017 u Wayback Machine Elektronna enciklopediya istoriyi Ukrayini na sajti Institutu istoriyi Ukrayini Nacionalnoyi akademiyi nauk Ukrayini 5 bereznya 2016 u Wayback Machine LiteraturaPodvig vo imya zhizni Ocherki o Geroyah Sovetskogo Soyuza urozhencah Odesskoj oblasti sostaviteli Abramov A F Bulba A I Odesa Mayak 1984 ros Lyudi bessmertnogo podviga kn 1 M 1975 ros Efimov P Samye vysokie vysoty V kn Soldaty Rodiny Odessa 1976 ros Dvazhdy Geroi Sovetskogo Soyuza M 1973 ros Geroi Sovetskogo Soyuza t 1 M 1987 ros