Теофіль Делькассе (фр. Théophile Delcassé; 1 березня 1852, Пам'є, департамент Ар'єж, Франція — 22 листопада 1923, Ніцца, Франція) — французький дипломат, державний діяч, міністр закордонних справ Франції (1898—1905 і 1914—1915).
Теофіль Делькассе | |
---|---|
фр. Théophile Delcassé | |
Народився | 1 березня 1852[2][4][…] Пам'є[1] |
Помер | 22 лютого 1923[1][2][…] (70 років) Ніцца[1] |
Поховання | Цвинтар Монмартр |
Країна | Франція |
Діяльність | політик, дипломат, журналіст |
Alma mater | Тулузький університет |
Знання мов | французька[2] |
Посада | d, Q61961832?, депутат Національної асамблеї Франції, депутат Національної асамблеї Франції, депутат Національної асамблеї Франції, депутат Національної асамблеї Франції, депутат Національної асамблеї Франції і депутат Національної асамблеї Франції |
Партія | d |
Нагороди | |
|
Біографія
Народився в сім'ї представників дрібної буржуазії, його батько Лоран Делкассе (1826—1889) був професором живопису.
У 1874 році здобув вищу філологічну освіту в Тулузі. Працював у декількох державних установах на південному заході, зокрема в Тарбі і Монтобані, перш ніж перебрався в Париж. Тут він співпрацював з виданням «Французька Республіка» (La République française), яке видавав Леон Гамбетта, чиїм вірним послідовником він став.
Внаслідок своїх антиклерикальних переконань в січні 1886 року вступив в ряди масонів — в «Латинське братство» міста Фуа.
У 1889 році був обраний до Національних зборів як представник Фуа і від партії радикальних соціалістів; належав до поміркованого крила цієї партії. Переобирався протягом тридцяти років, склавши депутатські повноваження в 1919 році.
У 1893 році був призначений на посаду державного міністра у справах колоній.
У 1894—1895 рр. — міністр колоній. На цій посаді дав новий імпульс французької колоніальної політики, особливо в Західній Африці; були підпорядковані нові райони, також було посилено флот. Міністерство отримало велику незалежність у своїй діяльності, в деяких випадках навіть не інформуючи парламент про вжиті ініціативах.
У 1898—1905 рр. — міністр закордонних справ Франції. На цій посаді займав виражену антинімецьку позицію. Прагне зруйнувати систему спілок, розроблену канцлером Бісмарком у попередні десятиліття, яка пов'язувала Німецьку імперію з Австро-Угорською імперією, Італією та Росією.
На чолі МЗС зумів вивести Францію з політичної ізоляції. Зокрема, в обмін на деякі поступки в Східній Африці відбувалося зближення з Великою Британією.
У 1899 році став посередником у конфлікті між США та Іспанією, зміг успішно організувати переговори з укладення миру між двома країнами. Розділивши відповідні сфери інтересів у Північній Африці в секретній угоді 1902 року, він також поліпшив відносини з Італією, яка отримувала як майбутню колонію Лівію, Франції відходили Туніс і Марокко. Був створений союз з Росією — в 1899 і 1901 рр. міністр відвідав Санкт-Петербург. Уже в серпні 1899 року був створений дипломатичний союз між двома країнами. У червні 1900 року був демаркований кордон між іспанськими і французькими колоніями в Африці.
Під час візиту в Лондон у складі делегації на чолі з президентом Емілем Лубе у квітні 1904 року було досягнуто домовленостей про взаємні інтереси в Єгипті, Ньюфаундленді і Марокко. Прямим наслідком стало подальше відчуження з німецьким рейхом. Після Гулльского інциденту включився в процес врегулювання відносин між Великою Британією і Росією, щоб запобігти ескалації напруженості між ними. У танжерській кризі виступав за суворе протистояння Німеччині, однак цю позицію відкинув пацифістськи налаштований прем'єр-міністр Моріс Рувье. Через що виникли протиріччя в червні 1905 року подав прохання про відставку.
Займався питаннями військово-морського співробітництва між Великою Британією і Францією.
Морський міністр (1911—1913). Посол у Петербурзі (лютий 1913—березень 1914). Міністр закордонних справ (серпень 1914 — жовтень 1915). Був одним з творців Антанти. Його найважливішим успіхом на цьому етапі став вступ у війну на боці Антанти Італії. Був змушений піти у відставку в жовтні 1915 року через свою надмірно проросійську позицію, оскільки його підтримка цілей війни Росії на Балканах привела Болгарію в табір Центральних держав.
Пішов з політичного життя в 1919 році внаслідок потрясіння від загибелі свого сина Жака на німецькому фронті в ході Першої світової війни.
Був похований на паризькому кладовищі в Монмартрі. На його могилі викарбувано епітафія: «Ці кілька слів, які підсумовують все моє життя: для Франції все, завжди».
Примітки
- Делькассе Теофиль // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
- Bibliothèque nationale de France BNF: платформа відкритих даних — 2011.
- Encyclopædia Britannica
- Sycomore / Assemblée nationale
- база даних Léonore — ministère de la Culture.
Вікіпедія, Українська, Україна, книга, книги, бібліотека, стаття, читати, завантажити, безкоштовно, безкоштовно завантажити, mp3, відео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, малюнок, музика, пісня, фільм, книга, гра, ігри, мобільний, телефон, android, ios, apple, мобільний телефон, samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Інтернет
Teofil Delkasse fr Theophile Delcasse 1 bereznya 1852 Pam ye departament Ar yezh Franciya 22 listopada 1923 Nicca Franciya francuzkij diplomat derzhavnij diyach ministr zakordonnih sprav Franciyi 1898 1905 i 1914 1915 Teofil Delkassefr Theophile DelcasseNarodivsya1 bereznya 1852 1852 03 01 2 4 Pam ye 1 Pomer22 lyutogo 1923 1923 02 22 1 2 70 rokiv Nicca 1 PohovannyaCvintar MonmartrKrayina FranciyaDiyalnistpolitik diplomat zhurnalistAlma materTuluzkij universitetZnannya movfrancuzka 2 Posadad Q61961832 deputat Nacionalnoyi asambleyi Franciyi deputat Nacionalnoyi asambleyi Franciyi deputat Nacionalnoyi asambleyi Franciyi deputat Nacionalnoyi asambleyi Franciyi deputat Nacionalnoyi asambleyi Franciyi i deputat Nacionalnoyi asambleyi FranciyiPartiyadNagorodi Mediafajli u VikishovishiBiografiyaNarodivsya v sim yi predstavnikiv dribnoyi burzhuaziyi jogo batko Loran Delkasse 1826 1889 buv profesorom zhivopisu U 1874 roci zdobuv vishu filologichnu osvitu v Tuluzi Pracyuvav u dekilkoh derzhavnih ustanovah na pivdennomu zahodi zokrema v Tarbi i Montobani persh nizh perebravsya v Parizh Tut vin spivpracyuvav z vidannyam Francuzka Respublika La Republique francaise yake vidavav Leon Gambetta chiyim virnim poslidovnikom vin stav Vnaslidok svoyih antiklerikalnih perekonan v sichni 1886 roku vstupiv v ryadi masoniv v Latinske bratstvo mista Fua U 1889 roci buv obranij do Nacionalnih zboriv yak predstavnik Fua i vid partiyi radikalnih socialistiv nalezhav do pomirkovanogo krila ciyeyi partiyi Pereobiravsya protyagom tridcyati rokiv sklavshi deputatski povnovazhennya v 1919 roci U 1893 roci buv priznachenij na posadu derzhavnogo ministra u spravah kolonij U 1894 1895 rr ministr kolonij Na cij posadi dav novij impuls francuzkoyi kolonialnoyi politiki osoblivo v Zahidnij Africi buli pidporyadkovani novi rajoni takozh bulo posileno flot Ministerstvo otrimalo veliku nezalezhnist u svoyij diyalnosti v deyakih vipadkah navit ne informuyuchi parlament pro vzhiti iniciativah U 1898 1905 rr ministr zakordonnih sprav Franciyi Na cij posadi zajmav virazhenu antinimecku poziciyu Pragne zrujnuvati sistemu spilok rozroblenu kanclerom Bismarkom u poperedni desyatilittya yaka pov yazuvala Nimecku imperiyu z Avstro Ugorskoyu imperiyeyu Italiyeyu ta Rosiyeyu Na choli MZS zumiv vivesti Franciyu z politichnoyi izolyaciyi Zokrema v obmin na deyaki postupki v Shidnij Africi vidbuvalosya zblizhennya z Velikoyu Britaniyeyu U 1899 roci stav poserednikom u konflikti mizh SShA ta Ispaniyeyu zmig uspishno organizuvati peregovori z ukladennya miru mizh dvoma krayinami Rozdilivshi vidpovidni sferi interesiv u Pivnichnij Africi v sekretnij ugodi 1902 roku vin takozh polipshiv vidnosini z Italiyeyu yaka otrimuvala yak majbutnyu koloniyu Liviyu Franciyi vidhodili Tunis i Marokko Buv stvorenij soyuz z Rosiyeyu v 1899 i 1901 rr ministr vidvidav Sankt Peterburg Uzhe v serpni 1899 roku buv stvorenij diplomatichnij soyuz mizh dvoma krayinami U chervni 1900 roku buv demarkovanij kordon mizh ispanskimi i francuzkimi koloniyami v Africi Pid chas vizitu v London u skladi delegaciyi na choli z prezidentom Emilem Lube u kvitni 1904 roku bulo dosyagnuto domovlenostej pro vzayemni interesi v Yegipti Nyufaundlendi i Marokko Pryamim naslidkom stalo podalshe vidchuzhennya z nimeckim rejhom Pislya Gullskogo incidentu vklyuchivsya v proces vregulyuvannya vidnosin mizh Velikoyu Britaniyeyu i Rosiyeyu shob zapobigti eskalaciyi napruzhenosti mizh nimi U tanzherskij krizi vistupav za suvore protistoyannya Nimechchini odnak cyu poziciyu vidkinuv pacifistski nalashtovanij prem yer ministr Moris Ruve Cherez sho vinikli protirichchya v chervni 1905 roku podav prohannya pro vidstavku Zajmavsya pitannyami vijskovo morskogo spivrobitnictva mizh Velikoyu Britaniyeyu i Franciyeyu Morskij ministr 1911 1913 Posol u Peterburzi lyutij 1913 berezen 1914 Ministr zakordonnih sprav serpen 1914 zhovten 1915 Buv odnim z tvorciv Antanti Jogo najvazhlivishim uspihom na comu etapi stav vstup u vijnu na boci Antanti Italiyi Buv zmushenij piti u vidstavku v zhovtni 1915 roku cherez svoyu nadmirno prorosijsku poziciyu oskilki jogo pidtrimka cilej vijni Rosiyi na Balkanah privela Bolgariyu v tabir Centralnih derzhav Pishov z politichnogo zhittya v 1919 roci vnaslidok potryasinnya vid zagibeli svogo sina Zhaka na nimeckomu fronti v hodi Pershoyi svitovoyi vijni Buv pohovanij na parizkomu kladovishi v Monmartri Na jogo mogili vikarbuvano epitafiya Ci kilka sliv yaki pidsumovuyut vse moye zhittya dlya Franciyi vse zavzhdi PrimitkiDelkasse Teofil Bolshaya sovetskaya enciklopediya v 30 t pod red A M Prohorov 3 e izd Moskva Sovetskaya enciklopediya 1969 d Track Q649d Track Q17378135 Bibliotheque nationale de France BNF platforma vidkritih danih 2011 d Track Q19938912d Track Q54837d Track Q193563 Encyclopaedia Britannica d Track Q5375741 Sycomore Assemblee nationale d Track Q193582d Track Q15271528 baza danih Leonore ministere de la Culture d Track Q2886420d Track Q384602